“M-Mr. Lynch!”Tumingin ang manager sa lalaking may malupit na aura. Nanginig ang boses niya.Sadya niyang nilakasan ang boses niya para balaan si Aura sa loob, ngunit sa sobrang babad ni Aura sa internet ay halos hindi niya narinig ang manager.“Nasa loob si Aura, tama ba?” tumingin ng malamig si Joshua sa manager at pumasok siya sa bahay..Sa likod niya, tahimik na tiningnan ni Luna ang studio apartment sa harap niya. Naging emosyonal siya.“Luna, salamat sa pagbili mo ng apartment na ‘to para sa akin, ang ganda!”“The best ka talaga! Akala ko nakalimutan mo na ako pagkatapos mong ikasal!”“Luna…”Lumabas sa isip niya ang eksena kung kailan nilibot ni Aura ang apartment. Hindi niya inaasahan na sa anim na taon, dito pa rin nakatira si Aura.Noon, kakakasal lang ni Luna kay Joshua, dahil namiss niya si Aura, binili niya ang apartment na ito gamit ang pera na kinita niya mula sa pag dedesign. Nangarap siya na pupunta si Aura sa Banyan City para samahan siya.Ang nakuha niya p
Kakasara lang ng computer nang dumating si Joshua sa pinto.“Joshua.” awkward na tumayo si Aura at ngumiti siya ng hindi natural. Pumunta siya sa harap ng computer, hinarangan niya ito mula kay Joshua.“Bakit bigla kang pumunta dito?”Bahagyang kumunot ang noo ni Joshua. Tumingin siya kay Lucas. “Buksan mo ang computer.”Sinubukang pigilan ni Aura si Lucas. Ngumiti siya kay Joshua. “Bakit mo sinusubukan na tingnan ang computer ko?”Pagkatapos, nag panggap siya na maging kalmado at inutusan ang kanyang manager, “Bakit hindi mo dalhin sa baba ang mga bisita at ipagsalin mo sila ng tsaa?” habang sinasabi ito, medyo nanginginig na ang tono niya.Nakatayo lang si Joshua at malamig ang ekspresyon niya. “Hindi na kailangan ng tsaa. Kung ayaw mong buksan ni Lucas ang computer, ikaw na mismo ang magbukas.”Mahigpit na sinara ni Aura ang mga kamay niya. Biglaan ang pagdating ni Joshua. Wala siyang oras para paghandaan ito!Hindi lang sa puno ang computer niya ng pakikipag usap niya sa mg
Nabigla ang manager sa sampal.Nasa sahig siya at tumingin siya ng nakatulala kay Aura. “Aura, ikaw ang nagsabi sakin na gawin ‘yun…”Bakit biglang siya ang may kasalanan?“Kailan ko pa sinabi na gawin mo ‘to?” muling sinampal ni Aura ang kanyang manager. “Sinabi ko na ‘wag mo nang palakihin ‘to. Sinabi ko na ‘wag mong gawin ang ganitong walang kwentang bagay, pero hindi ka nakinig sa akin!”Pagkatapos, tumingin si Aura kay Joshua habang puno ng luha ang kanyang mga mata. “Joshua, Luna, pasensya na at hindi ko nabantayan ang manager ko. Pwede kayong magalit sa akin, tatanggapin ko na lang.”Pinunasan niya ang kanyang mga luha. “Salamat. Kung hindi lang kayo dumating sa oras, hindi ko malalaman na ginamit niya ang computer ko para gawin ang lahat ng ito!”Hindi mapigilan ni Luna na manuya sa husay ng pag akting niya.Bahagyang kumunot din ang noo ni Joshua. “Hindi mo ba napansin na ginagamit niya ang computer mo para gawin ang ganitong mga bagay?”“Syempre,” tila na agrabyado si
“Ang rason kung bakit nagtatalo kami ay dahil palihim niyang ninakaw ang bank account passcode ko at ginamit niya ang pera ko.”Pagkatapos, yumuko si Aura. Puno ng sama ng loob ang boses niya. “Hindi ko gustong sabihin sayo nung una. Nakakahiya masyado. Natatakot lang ako na kulang siya sa pera, kaya binigay ko ang passcode ko sa kanya. Hindi ko alam na magnanakaw siya ng malaking pera mula sa akin…”Matapos ang ilang saglit, kinagat ni Aura ang mga labi niya. “Pero gustong gamitin ni Luna ang paraan na ‘to para malaman kung alam ko ang tungkol dito o hindi, parang na agrabyado ako. Wala talaga akong alam tungkol dito! Naging mabait lang naman ako sa manager ko para gamitin niya ang pera at computer ko, pero nahila rin ako pababa.”“Kalokohan!” kinagat ng manager ang mga labi niya at sinagot niya, “Hindi ko alam ang passcode mo!”Nangutya si Aura. “Ang lakas ng loob mo na tanggihan na hindi mo alam? Maituturing na pagnanakaw ang paggamit ng pera ko ng walang permiso. Pwede kang ma
Hindi lang si Luna nagulat dito. Pati si Aura ay nagulat.Anong nangyari? Si Aura ang nagbayad sa sindikato ng mga spammer gamit ang account niya. Bakit bigla itong naging account ng kumpanya?Gayunpaman, hindi ito ang oras para pag isipan ito.Inayos ni Aura ang mga emosyon niya. Tumalikod siya at muling sinampal ng malupit ang manager. “Mabuti na lang at may konsensya ka pa! Mabuti na lang at ginamit mo ang account ng kumpanya. Kung hindi, hindi ko na malilinis ang pangalan ko!”Pagkatapos itong pagdaanan ng manager, naintindihan niya na ang intensyon ni Aura. Wala siyang magawa kundi sumunod na lang. “Paano ko naman gagamitin ang account mo para sa ganito…”Mayabang na ngumiti si Aura. Lumingon siya para tumingin kay Luna. “Pwede na ba ‘tong patunay sa pagiging inosente ko?”Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya kay Aura. Saan nagkamali? Hindi magbibigay ng maling record si Neil.Mabagal siyang tumingin kay Joshua.Kung hindi ito si Neil, baka ginawa ito ni Joshua. Sadya
Kahit na hindi niya alam kung bakit lumabas ang record ng account ng kumpanya imbis na sa kanya, ano man ang mangyari, nanalo na siya!Isang katulong lang si Luna. Paano niya malalabanan si Aura? Klaro na masyado siyang kampante sa kakayahan niya!“Aura,” ang sinabi ni Joshua ng may mahinang boses, kaya’t bumalik si Aura sa katotohanan.Inalis niya ang kayabangan sa mga mata niya at tumingin siya ng masunurin kay Joshua. Tila malambing at mapagkumbaba ang boses niya. “Joshua, ano ‘yun?”Malamig si Joshua sa kasiglahan niya.Matapos ang ilang saglit, tumingin siya kay Aura. “Ayaw ko na na mangyari ulit ito. Mag ingat ka.”Pagkatapos, umalis na si Joshua. Sa likod niya, tumingin si Lucas kay Aura bago ito tumalikod para sundan si Joshua.“Lucas.” sa loob ng kotse, nakasandal si Joshua sa backseat. Nakakurot ang payat at mahahaba niyang mga daliri sa kanyang noo.“Ilang taon ka na bang nagtatrabaho para sa akin?”Nagdalawang isip ng ilang saglit si Lucas. Ngumiti siya habang binu
“Opo.” tumango si Lucas.“Maraming taon na po kayong mag kasama ni Ms. Gibson, pero hindi niyo po siya binilihan ng mga damit ni minsan. Pero ngayong araw po, pumili po kayo mismo ng dalawang set ng mga damit para kay Luna.”“Dati, wala pong katulong ang sumasagot sa inyo. Sisisantihin po ang mga susuway. Pero, maraming beses na po kayong sinagot ni Luna, pero hindi pa rin po kayo galit sa kanya. Hindi niyo rin po siya sinisante. Pati po…”“Tama na.” malamig na tinikom ni Joshua ang kanyang mga labi. Siningitan niya si Lucas. “Babantayan ko sa susunod ang distansya namin sa isa’t isa.”Pagkatapos, pumikit si Joshua at sumandal na lang siya.“Lucas. Ito ang unang pagkakamali mo simula ng magtrabaho ka sa akin ng maraming taon. Pagbibigyan kita ngayon, pero hindi na ito mauulit.”Natuwa si Lucas. “Balak niyo pa po bang sundan ang bagay na ito?”Si Aura ang tinutukoy niya. Ngumiti ng malamig si Joshua. “May mga plano ako.”Hindi pa lumabas ang report tungkol sa nangyari sa Ferris
Gayunpaman, hindi na dapat humingi ng tawad si Nigel tungkol sa bagay na ito.Kung sabagay, ginagawa niya lang ito para tulungan si Luna na pabilisin ang paghihiwalay nila Joshua at Aura.Ngunit, hindi nila inaasahan ang pagiging bias ni Joshua kay Aura ay ganun kalala.Habang iniisip ito, napabuntong hininga si Luna. Sumagot siya kay Nigel, [Hindi kita sinisisi. Alagaan mo lang ang sarili mo].Sa katotohanan, ito ang unang beses na nag send sa kanya ng message si Nigel nung bumalik si Luna sa bansa.Noong nasa Ferris Wheel sila, tinawagan ni Nigel si Luna gamit ang necklace, ngunit dahil lang ito sa isang emergency.Ayaw ni Nigel ang desisyon ni Luna na bumalik sa bansa. Dahil dito, naging malamig si Nigel sa Mommy niya.“Mommy, pwede po bang ‘wag na kayong bumalik? Makakahanap po tayo ng ibang paraan. Hindi po natin kailangan ang lalaking ‘yun.”“Ayaw ko po na bumalik ka sa kanya. Ayaw ko po na magkaroon kayo ng anak sa kanya.”“Kung ganun po, mas pipiliin ko na lang po na m
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya