Nabigla pa si Sean. Nakipagtinginan siya kay Denise bago siya sumunod kay Gwen palabas ng pinto.Dinala ni Gwen si Sean palabas ng kwarto at naglakad siya patungo sa dulo ng hallway. Nang makarating sila sa hagdan, huminto sila at lumignon para tumingin kay Sean. “Bumalik si Luke kagabi.”Nabigla si Sean at lumaki ang kanyang mga mata, tumingin siya na para bang lumabas ang mga mata niya. Pagkatapos ng ilang sandali, kumunot ang noo niya at tinanong niya ng maingat, “Gwen, nung sinabi mo na bumalik siya kagabi, sinasabi mo ba na, parang… sa panaginip mo?”Nalito ng ilang sandali si Gwen sa tanong ni Sean, ngunit hindi nagtagal bago niya napagtanto na mali ang sinabi niya. “HIndi, hindi ito isang panaginip?” Tumawa siya.Kinurot niya ang noo niya aat nag isip siya ng ilanag sandali bago niya sinabi na ang isa sa split personality ni Steven ay si Luke.Nabigla si Sean at matagal siyang hindi makapagsalita. “Sinasabi mo ba… si Steven at si Luke ay magkasama sa isang katawan? Kapag na
Kung si Luke ay hindi inabandona ng pamilya Hughes simula pa noong ipinanganak siya, at kung hindi dahil sa masamang kondisyon ng paglaki niya, naniniwala si Gwen na si Luke ay magiging isang maamong tao na tulad rin ni Steven. Tutal, magkapatid silang dalawa. Naghiwalay sila mula sa isang fertilized egg, lumaki sila sa sinapupunan ng nanay nila, at sabay nilang dumating sa mundong ito.Kaya naman, ang magkapatid ay hindi nagkakilala noong buhay pa si Luke, at ang kondisyon nila ngayon ay parang salamin sa realidad na ito. Nakikita ni Luke ang nakikita ni Steven, ‘nabubuhay’ siya bilang ibang personality, ngunit hindi alam ni Steven ang tungkol kay Luke.Isang trahedya ito sa pagitan ng dalawang magkapatid, hindi ba?“Tapos ka na ba?” Biglang tumunog ang boses ni Denise mula sa likod nila. Bumalik sa sarili si Sean at tumingin siya sa likod.Nahihiyang nakatitig si Denise sa likod nila. “Hindi ko sinasadyang isotrobohin ang pag uusap niyo. Kaya nga lang…”Kinaway niya ang phone ni
Tumingin si Steven sa babaeng nasa harap niya. “Naghanda na ako para dito.”Pumikit siya at sinabi niya, namamaos ang boses niya, “Gwen, sinabi ko na dati. Kung namimiss mo talaga siya, papayag akong isakripisyo ang sarili ko para bumalik siya. Simula pa lang ang dissociative identity disorder. Kapag nahanap ko ang ‘switch’ para lumabas siya, gagawin ko ito para makapag sama kayo—hanggang sa ang personality niya ang magkaroon ng kontrol sa katawan ko at maglaho na ako. Ang katawang ito ay magiging si Luke.”Dumilat siya at tumitig siya sa mga mata ni Gwen habang nakangiti. “Gusto ko siyang ibalik sayo, at ibalik ka sa kanya. Nararapat kayo para sa isa’t isa, at siya ang tamang may ari ng katawan na ito.”“Isa akong tao na dapat ay namatay na noong limang taon na ang nakalipas; ang buhay ko ay tapos na dapat noon. Masaya na ako at may pangalawang pagkakataon ako sa mga nakalipas na buwan…”Tahimik na nakatayo si Gwen at nagbola ang kanyang mga kamao. Sa totoo lang, may pagkakapareho
Tumitig ng malamig si Gwen kay Steven. “Ang mga sakripisyo niyo ay may halaga lang kapag kailangan ko ito. Kapag hindi ko ito kailangan, ang mga sakripisyo na ginagawa niyo ay makasarili lang para gumaan ang loob niyo. Ganito ang ginawa ni Luke, at ganito rin ang ginagawa mo ngayon.”Tumitig siya ng galit kay Steven. “Noong sinakripisyo ni Luke ang buhay niya para sa akin, hindi niya alam na walang kwenta ang buhay ko kung wala siya. Ngayon, gusto mong ibigay si Luke sa akin sa pagpapakamatay mo dahil mahal ko si Luke.”“Naisip mo na ba kung makokonsensya ako kapag dumating ang araw na ‘yun, kahit na kasama ko si Luke? Lagi kong iisipin na kami ang pumatay sayo, para lang sa kaligayahan ko kasama si Luke.”Nabigla si Steven nang marinig niya ito, at kinuha ni Gwen ang pagkakataon na ito na sabihin ang nasa isip niya.“Kahit na bumalik si Luke, iisipin niya na siya ang umagaw sa buhay mo. Hindi ko na rin matatanggap si Luke na tulad ng dati. Magkakaroon ng bitak sa amin, at hindi ka
Nang bumalik si Gwen sa hotel, alas diyes na ng umaga.Nakaupo sina Luna at Joshua sa sala ng suite, inaayos ang mga dokumento na dinala ni Denise.Ang unang bagay na nakita ni Gwen nang buksan niya ang pinto ay si Luna na kagat ang isang pen habang nakakunot ang noo at nagkukumpara ng dalawang dokumento. Ang mga kamay ni Luna ay dapat ginagamit para sa pag sketch ng jewelry design, ngunit sa mga sandaling ito, mukha siyang isang clerk na naghahanap ng loopholes sa mga dokumento.Mas seryoso si Joshua kay Luna. Maraming mga dokumento sa mesa sa harap niya, at ang mga ito ay mukhang hindi mula kay Denise. Mga dokumento siguro ito na nakuha niya sa ibang mga lugar.Pareho silang seryoso, sa punto na hindi nila napansin na bumalik na pala si Gwen. Pagkatapos ng ilang sandali, itatabi na sana ni Joshua ang dokumento nang mapansin niya na bumalik na si Gwen nang lumingon siya.Ngumiti siya ng elegante. “Kailan ka pa bumalik?”Ang boses niya ay gumambala sa pag iisip ni Luna. Kumunot a
Lumingon si Joshua at tumingin siya kay Gwen ng nakangiti. “Sa totoo lang, may ipapagawa ako sayo. Pero… sa tingin ko ay hindi mo magugustuhan na gawin ito, kaya kalimutan mo na lang. Maghintay ka lang muna. Kapag naayos na namin ni Luna ang lahat, sasabihin namin sayo ang lahat ng sabwatan na ginawa ng pamilya Hughes at pamilya Miller.”Kumunot ang noo ni Gwen dahil sa mga sinabi ni Joshua. “Ano ang gusto mong ipagawa sa akin?”Papayag siyang gawin ang kahit ano, kahit na mapagod siya dahil dito. Bilang mahal na babae ni Luke, gusto niyang tumulong.Kumunot ang noo ni Joshua at tumingin siya kay Luna, na siyang nakakunot ang noo. “Kalimutan mo na. Sa tingin ko ay ayaw niya itong gawin.”Nagkibit balikat siya at tumingin siya ng nakangiti kay Gwen. “Kita mo? Siya ang nagsabi sa akin na tumahimik ako.”Mas naintriga si Gwen habang kumilos sila na parang nagbibiruan sila. Kumunot ang noo niya at naglakad siya patungo kay Luna, hinawakan niya ang braso nito, at sinabi niya na gusto n
Kumunot ang noo ni Gwen nang makita niya ang pangalan sa phone niya. Tumingin siya kela Luna at Joshua ng ilang sandali at nagdalawang isip siya. Pagkatapos nito, lumingon siya at pumunta siya sa balkonahe para sagutin ang phone call.“Steven.” Kumunot ang noo niya habang nakatingin sila sa niyebe at nagtanong siya, “May nangyari ba?”“Oo.” Huminto siya ng ilang sandali. “Nasa bahay na ako, pero… may nangyari.”“Ano ang nangyari?” Ang boses ni Steven ay halatang balisa. Tinanong ni Gwen, “May kinalaman ba ito kay Denise?”“Oo.” Nagbuntong hininga si Steven sa phone. Tila pagod siya. “Kinulong ng mga magulang ko si Denise.”Nabigla si Gwen. “Paano naman si Sean?”Kung tama ang pagkakaalala niya, sinamahan ni Sean si Denise pabalik ng bahay ni Steven.“Kinulong din siya,” Ang paliwanag ni Steven, “Pero wala sila sa iisang lugar. Noong bumalik ako, tumakas si Sean. Hindi ko alam kung pumunta siya sa ibang lugar o nagtatago siya sa bahay, naghihintay para iligtas si Denise…”“Sa ti
Kahit na alam ni Steven na maraming ginawa na masama sina Mr. at Mrs. Hughes, magulang niya pa rin ang mga ito. Wala silang ginawang masama sa kanya.Naintindihan ni Gwen ang nararamdaman ni Steven. Kaya naman, ngumiti siya. “Naiintindihan ko. Hindi kailangan sumama ang loob mo o sisihin mo ang sarili mo. Naniniwala ako na para kang si Luke ngayon, gagawin niya ang parehong desisyon sa pipiliin mo. ‘Wag kang mag alala. Sasabihin ko kay Joshua at Thomas ang tungkol dito. Ililigtas namin sina Denise at Sean.”Gumaan ang loob ni Steven dahil sa matamis na boses ni Gwen. Humigpit ang hawak niya sa phone at pumikit siya. “Salamat, Gwen.”“‘Wag mo muna akong pasalamatan. Gusto kong humingi ng pabor.”Huminto ang paghinga ni Steven dahil dito. Pagkatapos ng ilang sandali, mabilis niyang sinabi, “Ano ang maitutulong ko sayo?”Akala nila ay hindi na ulit sila magkikita ulit pagkatapos ng nangyari sa hotel. Matagal siya nakapag ipon ng lakas bago siya tumawag, at hindi niya inaasahan na hih
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya