Kinuha ni Granny Lynch ang cheke mula kay Theo at tingingnan niya ito. Ang ekspresyon niya ay parang nalilito. Bakit nakapirma ang pangalan ni Joshua sa baba?Ngumiti si Theo. “Ang rason kung bakit po ako nandito, maliban sa pagsundo kay Luna mula sa trabaho, ay dahil gusto ko po itong ibalik kay Joshua.”Sumimangot si Granny Lynch nang mapagtanto niya kung ano ang nangyayari. Pagkatapos ng ilang saglit, lumaki ang mga mata niya at tumingin siya kay Theo. “Ito ba ang cheke na binayad ni Joshua kay Mr. Allen? Ikaw ba…”“Ako po si Theo Allen.” Ngumiti si Theo kay Granny Lynch. “Gusto ko rin po ipaliwanag sa inyo, Granny, na ang tunay na painting na may halagang sampung milyong dolyar ay nasa study room ko pa rin. Hindi ko po ‘yun nilalagay sa publiko. Ang nasirang painting ng araw na ‘yun ay isang peke.”Tumingin siya sa gulat na mukha ni Granny Lynch at nagpatuloy siya, “Nang matuklasan po ni mr. Lynch na nasira ang painting, agad niya pong ibinigay ang cheke bilang kabayaran. Pero,
Sa kasamaang palad, dahil nagretire na si Moon, ang lahat ng alahas na ginawa niya ay tumaas na ng sobra sa presyo. Halos imposible nang makuha niya ang mga ito dahil sa sobrang taas ng presyo.Sinabi ni Theo na ang babaeng nasa harap niya ngayon ay mismong si Moon. Natural na hindi ito pinaniniwalaan ni Granny Lynch.“Bakit naman po naging imposible?” Ngumisi ang mga labi ni Theo. “Magiging kaibigan po ba siya ng isang sikat na artist na tulad ko kung hindi ko po alam na siya si Moon?”Mas lalong namutla ang mukha ni Granny Lynch. Tumingin siya kay Theo at sinabi niya habang nanginginig ang boses, “Edi… ang drawing na pinunit ko.”“Higit po sa milyon milyon ang sketch na ‘yun.”Naubos ang dugo sa mukha ni Granny Lynch. Nang makita niya na hindi ito itinanggi ni Joshua, natiyak niya na totoo nga talaga ang sinasabi ni Theo.Tumingin si Joshua sa gulat na mukha ng lola niya at kinuha niya ang kanyang phone. Tumawag siya at sinabi niya sa taong nasa kabilang linya, “Pumunta ka sa o
“Sir, may magandang balita po. May taong sangkot po sa pag promote ng news article na ‘yun,” Tumunog ang boses ni Lucas mula sa phone.Sumimangot si Joshua habang nakatingin sa report. “Natuklasan mo na ba kung sino ang nasa likod nito?”“Parang hindi ko po makuha ang lokasyon niya. Binayaran po ang mga spammer ng isang kumpanya mula sa ibang bansa, at pagmamay ari po ito ng isang Andrew Walter, pero wala po akong makitang impormasyon tungkol sa taong ito. Baka isa lang po itong alias.”Kumunot lalo ang noo ni Joshua. “Magpatuloy ka sa paghahanap.”Binaba na ni Joshua ang phone, humigpit ang hawak niya sa steering wheel. Gaano kalaki ba ang pagbabago na nangyari kay Alice nitong mga nakalipas na anim na taon? May mga bagay ba tungkol kay Alice na hindi pa natuklasan ni Joshua?Dumating na rin ang kotse sa Blue Bay Villa.“Joshua!” Naghihintay si Alice sa harap ng pinto, at sa sandali na huminto ang kotse ni Joshua, lumapit siya ng nakangiti at naglagay ng coat sa mga balikat ni J
Ito ang unang pagkakataon na kumain sina Alice at Joshua ng sila lang. Hindi maitago ni Alice ang pagkasabik niya at patuloy siya sa pag alok kay Joshua ng pagkain. Gusto siyang kausapin ni Joshua tungkol sa nangyari kanina, ngunit nang makita ni Joshua na sabik si Alice, hindi niya ito mabanggit.Pagkatapos kumain, binaba na ni Joshua ang kanyang kutsara at tinidor. “Alice, may sasabihin ako sayo.”Nasa kalagitnaan ng pagliligpit ng mesa si Alice habang binigay niya ang maduming plato sa katulong, ngumiti siya kay Joshua. “Hindi ba makapag hintay ‘yan? Ano ba ang importante na kailangan mong banggitin dito?”“May surveillance camera sa art gallery nung araw na ‘yun.” Tumingin si Joshua kay Alice. “Peke ang painting na nasira ni Luna. Pero, may camera na nakatago sa loob ng painting.”Napahinto ang mga kamay ni Alice dahil dito. Pagkatapos ng ilang saglit, tumawa siya ng peke. “Paano naman naging posible ‘yun...”Nandoon si Theo nung araw na nasira ni Luna ang painting. Kung meron
“Ikaw?”Wala nang sinabi si Luna nang mapagtanto niya na si Joshua ang pumasok.Sinara niya ang pinto ng kwarto at sumandal siya sa pinto. Tumingin siya ng malamig kay Joshua. “Gabi na. Anong ginagawa mo dito sa halip na nasa tabi ka ng asawa mo, Mr. Lynch?”Hindi siya nabigla na natagpuan siya ni Joshua.Kung sabagay, gamit ang kapangyarihan ni Joshua sa Banyan City, madali lang niyang mahahanap si Luna.Sumandal si Joshua sa sofa at natuwa siya.Nakita niya ang reaksyon ni Luna. Nang hindi mapansin ni Luna kung sino ang pumasok, akala niya ay si Theo ito at nagalit siya.Ngunit, nang mapansin niya na si Joshua ito, nawala agad ang galit ni Luna. Medyo magaan pa ang loob niya.Ang reaksyon ni Luna ay nangangahulugan na pinagkakatiwalaan niya pa rin si Joshua sa puso niya.At least mas higit ito kay Theo.“Nandito ako para humingi ng tawad.”Humingi ng tawad? Kumunot ang noo ni Luna. “Tungkol sa pagsira ng lola mo sa design sketch ko?”Huminga ng malalim si Luna. “Binigyan
“Ikaw ang mayabang ngayon!”Ginitgit ni Luna ang ngipin niya at tumingin siya kay Joshua. “Pumasok ka sa bahay ko habang hindi ko napapansin. Anong karapatan mo na sabihan ako na mayabang?”Halata sa mukha ni Luna ang pagkamuhi at poot kay Joshua.Ayaw ni Joshua na ganito si Luna.Ayaw niya ang panlalait at lamig sa mga mata ni Luna. Ayaw niya na walang respeto sa kanya si Luna.Hindi niya mapigilan na higpitan ang sakal niya sa leeg ni Luna.“Gusto ko sanang humingi ng tawad sayo at pag usapan sila Neil at Nellie.”Si Neil at si Nellie. Kumirot ang puso ni Luna nang marinig niya na sabihin ni Joshua ang dalawang pangalan na ito.Pumikit si Luna habang nanginginig ang boses niya, “‘Wag mong banggitin sila Neil at Nellie. Hindi sila nararapat sayo.”Humigpit lalo ang pagsakal ni Joshua kay Luna.Malakas si Joshua; sa sobrang lakas ay kaya niyang baliin sa dalawa ang leeg ni Luna.Tiniis ni Luna ang sakit. Pinilit niyang huminga at nagpatuloy siya, “Nakatanggap ako ng tawag ka
Tumingala si Luna at tumingin siya kay Joshua. Ngumisi siya, “Ang galing mo naman. Natutulog na sila pagkatapos uminom ng gamot. Anong magagawa ng pagbalik mo doon? Gigisingin mo ba sila at papagalitan sila dahil sinabi niya ito sa akin? Totoo naman. Matagal mo nang sinabi kila Neil at Nellie na ‘wag akong tawagan. Ayaw mo na magparamdam ako sa kanila! Pero, sinabi mo rin na aalagaan mo sila. Ito ba ang paraan mo ng pag aalaga sa kanila?”Ang bawat salita ay parang matalim na kutsilyo na sumaksak kay Joshua.Kumunot ang noo niya at sinubukan niyang ipaliwanag ang sarili niya. “Wala akong alam tungkol dito! Nung nasa bahay na ako, sinabi nila sa akin na ayaw nila ng hapunan. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanila!” Ang sabi niya ng galit. “Hindi mo ako kailangan sisihin dahil lang galit ka sa akin!”Yumuko siya at tumingin siya kay Luna habang sinusubukan niya maging kalmado. “Una sa lahat, hindi ko alam kung totoo ito o hindi; baka nagsisinungaling lang ang mga bata. Si Alice
Kalimutan na lang ‘yun.Pumikit si Luna at sinabi niya sa sarili niya na isa lamang itong panaginip.Sa panaginip niya, siya pa rin ang dating Joshua na kinahulugan niya.Sinabi niya sa sarili niya na itatrato niya na lang ito na isang daan para kay Nigel.Nanglait si Luna, “Nandyan naman si Mrs. Lynch. Hindi pa ba sapat ‘yun?”Dumilim ang mga mata ni Joshua. Nataranta siya ngunit galit, kinagat niya ang mga labi niya. “Busy ako sa mga nakaraang araw, at hindi siya pwede sa mga nakaraang araw. Masaya ka na ba sa sagot ko?”Tumawa si Luna sa tainga ni Joshua. “Kaya pinuntahan mo ako dahil hindi siya pwede?”Dumilim ang mga mata ni Joshua. Wala siyang masabi at niyakap niya si Luna na parang napapagod.Wala siyang sagot sa tanong na ‘yun.Baka dahil hindi na siya malapit kay Alice dahil sa anim na taon nilang naghiwalay. Baka minahal niya lang ang dating Luna Gibson noong nakalipas na anim na taon, at hindi ang kasalukuyan na si Alice.Kahit anong mangyari, sinabi ni Joshua sa
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya