Biglang nagalit si Yannie sa mga salita ni Thomas habang nakatitig siya ng masama kay Thomas. “Wala kaming relasyon na ganito! Alam mo dapat ito!” Suminghal si Thomas. Tumingin siya kay Yannie ng may malalim na mga mata. “Bakit ko naman ito malalaman? Alam ko ba kung ano ang ginagawa niyong dalawa ng maraming oras sa mansyon kasama si Joshua?” Kinagat ni Yanie ang labi niya at tumitig siya ng galit kay Thomas. “Kalokohan! Inimbitahan niya ako sa bahay niya dahil inutusan niya ako…” Kahit na galit na galit siya ngayon, mabilis na napagtanto ni Yannie ang pagkakamali niya at binago niya ang sinabi niya, “Para gumawa ng gulo para sayo!” Ngumisi si Thomas. “Gagawa ng gulo para sa akin? Ikaw?” Lumapit siya kay Yannei at inipit niya ito sa pagitan ng katawan niya at ng pader. “Sabihin mo sa akin: paano balak ni Joshua na gumawa ng gulo para sa akin? Hmm?” Wala pang isang metro ang layo ng mukha ni Thomas kay Yannie, at sa ganitong lapit, nararamdaman niya ang init ng katawan at hin
Ang lahat ng ng ginawa ni Yannie na may kinalaman kay Thomas sa paglipas ng taong ito ay… hindi lang dahil sa sanggol. Nang biglang… “Sir!” Tumunog ang boses ng assistant ni Thomas habang paakyat ito ng hagdan. Nagulat siya sa kanyang nakita, at kung ano man ang sasabihin niya ay naipit sa kanyang lalamunan. Agad na lumayo si Yannie dahil sa boses ng assistant, at mabilis niyang tinulak ng buong lakas palayo si Thomas, na siyang humahalik sa kanyang collarbone. Pagkatapos, tinaas niya ang kwelyo niya para takpan ang kanyang collarbone at tumakbo siya pababa ng hagdan habang namumula ang kanyang mukha. Natuwa si Thomas mga sa nangyari, tumingin siya sa gilid. Pinunasan niya ang labi niya at ngumiti siya habang pinapanood niya na umalis si Yannie. Natakot ang assistant niya sa itsura ni Thomas ngayon. “S—Sir, hindi po ba tama ang oras ng pagdating ko?” “Ayos lang.” Bumalik sa sarili si Thomas at tumingin siya sa assistant niya ng may maliit na ngiti. “Anong problema?” Yum
Pagkatapos umalis ni Yannie ng mansyon ni Thomas, sabik siyang tumawag kay Luna. “Ms. Luna, hindi niyo na po kailangan mag alala. Hiniling ko na po sa taong nagkalat ng video at ng mga litrato para idelete ang lahat. Mawawala na po sa internet ang mga impormasyon!” “Dapat po kayo maniwala kay Mr. Lynch. Pakiusap, ‘wag niyo po siyang awayin. Pangako po na walang nangyayaring nakakapag hinala sa pagitan namin.” Sa kabilang linya ng phone, hinawakan ni Luna ang phone niya at tumingin siya kay Joshua, na siyang nasa harap niya. Kumunot ang noo niya. “Yannie, ano ang ginawa mo?” Natuklasan ni Nigel na si Thomas ang taong nagkakalat ng balita. Kung sinabi ni Yannie na inayos niya na ito sa pinanggalingan ng balita, ibig sabihin ba nito ay inayos niya na rin ang mga bagay kay Thomas? Gayunpaman… alam ni Luna na sa simula pa lang, ayaw nila Yannie at Thomas ang isa’t isa. Paano nagawa ng babaeng ito na kumbinsihin si Thomas na bawiin ang balita? Isang tuso na lalaki si Thomas, at h
Ang alam lang ni Luna ay malaki siguro ang binayad ni Yannie para kumbinsihin si Thomas na bawiin ang balita at pag uusap sa internet. Kapag nagpatuloy si Joshua sa plano niya para hayaan na lumaki ang gulo sa internet, masisira nito ang reputasyon ni Yannie. Bukod pa dito, iisipin ni Yannie na si Thomas ang nasa likod nito at iisipin niya na walang kwenta ang sakripisyo niya. Masasaktan si Yannie! “Kung ganun, sabihin mo kay Yannie na ako ang nasa likod nito.” Umupo ng mas komportable si Joshua at idinagdag niya, na para bang nababasa niya ang isip ni Luna. “Naniniwala ako na maiintindihan niya ito.” Nagbuntong hininga si Luna. “Sa tingin ko ay hindi mareresolba ang problema kapag sinabi ito sa kanya. Ginawa niya ang makakaya niya para patunayan na inosente ka, pero patuloy ka pa rin sa pagpapalaki nito sa online. Ano sa tingin mo ang mararamdaman niya?” Ano pa man ito, sa tingin ni Luna ay hindi ito tama. Gayunpaman, hindi sang ayon sa kanya si Joshua. “Alam ko na nag aalala
Sa loob ng bahay ni Luke, nag uusap sina Luke at Kate tungkol sa parating na surgery ni Luke. “Sa tingin ko pa rin ay ang pinakamagandang gawin ay gawing mas maaga ang surgery.” Tumingin si Kate sa mukha ni Luke at nagdadalawang isip niyang idinagdag, “Luke, nakita mo naman kung paano humina ang katawan ni Gwen dahil kay Bonnie. Ngayon, wala pa rin siyang alam tungkol kay Joshua at sa babaeng ‘yun. Kapag nalaman niya ang tungkol dito, malulungkot siya ng sobra dahil best friends sila ni Luna, at lalala ang kondisyon niya dahil dito.” “Bukod pa dito, tinatago mo ang kondisyon niya mula sa kanya, at hindi lang sa hindi niya alam kung ano ang mga nangyayari ngayon, hindi niya rin makokontrol ang mga emosyon niya.” Lumingon si Kate at puno ng mga luha ang kanyang mga mata. “Hindi ko matiis na makita kang umalis, at ayaw ko na umalis ka na agad, pero…” Pinunasan niya ang mga luha niya. “Gusto ko rin ang nakakabuti para kay Gwen. Nagsikap ka at pumayag ka na magsakripisyo sa kanya pa
Tumango si Luke. “Papunta na si Kate sa airport ngayon para sunduin ang surgical specialist team. Magaganap na ito bukas ng umaga.” Pagkatapos ng ilang sandali, tumahimik sa magkabilang dulo ng linya hanggang sa nagbuntong hininga si Joshua. “Magkita tayo at uminom tayo.” “Hindi.” Ngumiti si Luke. “Bukas na ang surgery. Hindi maganda kung may alak ako sa dugo.” Nagbuntong hininga si Joshua. “Alam mo, pwede kang uminom ng tubig.” “Wala akong oras. Kailangan kong maghanda para sa mangyayari pagkatapos,” Ang sabi ni Luke. “Joshua, masaya ako at naging magkaibigan tayo… pero pareho tayong mga lalaki, at hindi na kailangan ng kalungkutan sa kapag nag iwanan. ‘Wag na tayo magkita. Kapag…” Tumigil siya. “Kapag natapos na ang surgery bukas, pwede niyo akong ihatid ni Jim ng huling beses.” “Masama ang naging buhay ko. Hindi ako ipinanganak sa isang mabuting pamilya, marami akong masamang karanasan, at hindi ako biniyayaan ng maayos na katayuan o trabaho. Wala ako masyadong maibibiga
Kumunot ang noo ni Kate nang marinig niya kung ano ang sinabi ni Jim at tumingin siya ng malamig kay Jim. “Mr. Landry, sa tingin ko ay alam mo kung bakit nandito ang specialist team. Magiging responsable ka ba sa pag delay ng surgery at kondisyon ni Gwen?” “Hindi makakaapekto ang sampung minuto.” Tumingin si Jim sa relo niya. “Kapag pumasok ka sa kose at kinausap mo ako, pwede natin itong ayusin ng sampung minuto. Kung hindi…” Ngumiti si Jim at ngumiti siya. “Kapag nadelay ang surgery at naapektuhan ang kondisyon ni Gwen, nasayo din ang kalahati ng responsibilidad.” Nilabas niya ang phone niya at kinausap niya ang assistant sa airport. “Mukhang hindi sumusunod si Ms. Miller. Bakit hindi niyo muna panatilihin ang specialist team para magkape? Hindi nila kailangan magmadali.” Nagbago ang ekspresyon ni Kate nang mapagtanto niya kung gaano ka seryoso si Jim. Kapag tumanggi siyang makipagtulungan, gagawin ni Jim ang pinangako nito at pipigilan nito ang specialist team sa pag alis sa
“Sampung minuto, at wala akong gagawin sayo. Kailangan rin naman kita harapin, Ms. Miller, pero alam ko kung ano ang prayoridad. Hindi ako gagawa ng gulo para sayo ngayon.” Habang kaharap ang istrikto na ekspresyon ni Jim, huminga ng malalim si Kate at pumasok siya ng kotse. “Ano? Magsalita ka na!,” Suminghal siya sa oras na umupo siya. Hindi nag abala si Jim na aksayahin ang oras niya kay Kate at hinagis niya ang dokumento sa direksyon nito. “Gusto namin ni Joshua na pirmahan mo ito.” Kumunot ang noo ni Kate sa dokumento. Nang buksan niya ito at binasa ang lahat, tumawa siya. “Ang lahat para dito?” Ang laman ng dokumento ay isang agreement document na nagsasabi na si Kate Miller ay dapat igarantisado na ang specialist team mula sa medical organization na pinadala ng pamilya Miller ay dapat tratuhin at magpakita ng propesyonal na ugali habang nasa surgery ni Gwen. Hindi lang sa gusto nila na videohan ang surgery, gusto pa nila idemanda na kapag may ginawa na nakakapag hinal
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya