“Sampung minuto, at wala akong gagawin sayo. Kailangan rin naman kita harapin, Ms. Miller, pero alam ko kung ano ang prayoridad. Hindi ako gagawa ng gulo para sayo ngayon.” Habang kaharap ang istrikto na ekspresyon ni Jim, huminga ng malalim si Kate at pumasok siya ng kotse. “Ano? Magsalita ka na!,” Suminghal siya sa oras na umupo siya. Hindi nag abala si Jim na aksayahin ang oras niya kay Kate at hinagis niya ang dokumento sa direksyon nito. “Gusto namin ni Joshua na pirmahan mo ito.” Kumunot ang noo ni Kate sa dokumento. Nang buksan niya ito at binasa ang lahat, tumawa siya. “Ang lahat para dito?” Ang laman ng dokumento ay isang agreement document na nagsasabi na si Kate Miller ay dapat igarantisado na ang specialist team mula sa medical organization na pinadala ng pamilya Miller ay dapat tratuhin at magpakita ng propesyonal na ugali habang nasa surgery ni Gwen. Hindi lang sa gusto nila na videohan ang surgery, gusto pa nila idemanda na kapag may ginawa na nakakapag hinal
Tumahimik ang buong kotse. Kumunot ang noo ni Jim habang tumingin siya kay Kate mula sa rearview mirror, puno ng pagdududa ang tingin niya. “Sumama ka… ng higit sa isang taon kay Luke dahil dito?” Hindi niya ito inaasahan. Nagkataon lang ba ito? Gayunpaman, pagkatapos itong isipin ng mabuti, tama naman. Higit sa isang taon na ang nakalipas, humingi ng tulong si Luke mula sa pamilya Miller dahil sa sakit ni Gwen. Kailangan niya ng tulong mula sa medical organization ng pamilya Miller. Bago ito, hindi pa magkakilala ang pamilya Miller at si Luke. Si Luke ay ang gang leader ng Merchant City at Sea City, at ang pamilya Miller ay isang malaking pamilya na makapangyarihan sa Europa. Walang benepisyo sa kanilang relasyon. Kung hindi nangako si Luke sa pamilya Miller, bakit siya tutulungan ng pamilya? Ipinagkatiwala pa ng pamilya Miller si Kate kay Luke at pinadala nila ang pinakamahusay na specialist team nila para kila Luke at Gwen. Ito ang hindi maintindihan nila Joshua at Jim,
Kahit pagkatapos ng surgery nila Gwen at Luke, hindi sila makakatakas. Hindi siya hahayaan… ni Jim Landry na tumakas! Kinagat ni Kate ang labi niya, hindi na siya ulit tumingin kay Jim, at umalis na siya at pumasok sa airport.Ang driver na nasa driver’s seat ay tumingin ng naiinis kay Jim. “Magandang pagkakataon po ito, Sir! Bakit niyo po siya hinayaan na tumakas?” Sumingkit ang mga mata ni Jim at tumingin siya sa direksyon kung saan umalis si Kate. Huminga siya ng malalim. “Alam ko ‘yun. Pero…” Pumikit ang kanyang mga mata. “Ang buhay nila Gwen at Luke ay nasa kamay na ni Kate.” Hindi niya pwedeng sirain ang plano na ginawa ni Luke ng halos isang taon na ang nakalipas dahil sa sama ng loob. “Pero…” Nagbuntong hininga ang driver. “Aalis po siya ng Merchant City kapag tapos na po ang surgery, hindi po ba? Kapag nangyari ‘yun, hindi niyo na po maipaghihiganti si Ma’am?” Nang marinig ni Jim na tinawag ng driver si Bonnie na ‘Ma’am’, ngumiti siya. “Kailangan ko pa rin s
Nang marinig ang mga salita ni Luke, naglaho ang liwanag sa mga mata ni Gwen. Kinagat niya ang labi niya at tumingin siya ng nagdadalawang isip kay Luke. “Kailangan mong…. umalis ngayong araw? Hindi mo ba pwedeng utusan ang mga tauhan mo na—” “Hindi,” Muling sumingit ng malamig si Luke. Malamig ang tono niya at parang wala siya sa sarili. “Surgery lang ito. Sumailalim ka na sa maraming surgery sa nakalipas na taon. Kaya mo yan.” Nang marinig ang mga salita ni Luke, napatingin si Gwen kay Luke. May problema kay Luke, nararamdaman ito ni Gwen. May itinatago si Luke. Hindi pa siya kinausap ni Luke ng ganito dati. Tuwing nagpapakita siya ng takot tungkol sa isang parating na surgery, kahit na hindi siya makakasama ni Luke, yayakapin siya ni Luke at papagaanin nito ang loob niya. Kahit na possessive si Luke sa kanya, lagi siya nitong pinapanatili sa tabi nito. Sa nakalipas na taon, trinato siya ni Luke ng mabuti. Nalilito siya sa biglang pagbabago ng ugali ni Luke sa kanya. “M
Kung wala si Luke, makakapag simula ng bagong buhay si Gwen. Hindi kailangan ni Gwen na maging babae ng isang gang leader. Walang magbibigay atensyon o pupuna sa kanya, walang magbabanggit ng nakaraan niya sa punto na araw araw siyang susundan nito. Habang iniisip ito, pumayag si Luke na maglaho sa mundong ito. Papayag siya na isakripisyo ang lahat para kay Gwen. Ang mahalaga lang ay ang mabuhay ng masaya si Gwen. Nararapat lang ito para kay Gwen. Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luke at nilagay niya ang isang bowl sa drawer sa tabi. Naglakad ulit siya papunta sa tabi ni Gwen, at niyakap niya ito ng mahigpit. “Aalagaan ko ang sarili ko. Dapat kang magpahinga. Makinig ka sa doctor, at magpagaling ka.” Habang pinalibutan si Gwen ng init ng katawan ni Luke, kinagat niya ang labi niya at pinigilan niya ang kanyang mga luha. “Oo.” Lumingon si Gwen at tumingin siya sa bintana, sinubukan niya na pigilan ang pagtulo ng mga luha. “Luke, masaya talaga ako at nakilala kita.
Sabik na niyakap ni Gwen ang baywang ni Luke. Tumulo ang kanyang mga luha. Ayaw niyang iwanan si Luke; ito ang nasa isip niya. Ilang araw bago ito, iniisip niya kung paano niya iiwan si Luke, alam niya na ito ang pinakamagandang desisyon para sa kanila, ngunit… namiss niya si Luke. Hanggang ngayon. Dahil dito, naghanap siya ng dahilan para sa sarili niya, sinasabi niya sa sarili niya na ito ay dahil lagi siyang pinahahalagahan ni Luke masyado, kaya’t wala siyang pagkakataon para umalis. Gayunpaman, sa mga sandaling ito, kapag umalis talaga si Luke, wala na siyang dahilan para magsinungaling sa sarili niya! Pumikit si Gwen. Tumulo ang mga luha niya sa damit ni Luke, naramdaman ni Luke ang init nito. “Pwede bang huwag ka nang umalis?” “Luke, ako ay… matagal nang nasa tabi mo. Kahit minsan ay hindi ako naging makasarili, pero ngayon, hayaan mo ako na maging makasarili!” “Ayaw kong umalis ka! Hindi pwede!” Sumikip ang puso ni Luke dahil sa mga luha at pag iyak ni Gwen. Yu
Ang surgery ni Gwen ay magaganap ng 10 ng umaga. Kaya naman, dinala ni Luna si Bonnie sa ward ng maaga. Sisihin ang sakit o ang heartbreak. Ano man ito, hindi nakapag pahinga ng maayos si Gwen kagabi at mukha siyang pagod. Sa sandali na pumasok si Luna at nakita niya ang kondisyon ni Gwen, balisa siyang lumapit at hinawakan ang kamay nito. “Gwen, a—ayos ka lang ba?” Alam niya na may malaking surgery si Gwen ngayon, at isa itong organ transplant surgery. Kagabi, umalis na si Luke ng Merchant City. Ang tao na magdodonate ng organ kay Gwen ay dumating na. Sina Joshua at Jim ay nanonood sa kabilang dulo ng surgery, habang sina Luna at Bonnie ay pinapanood si Gwen at ang surgery nito. “Ayos lang ako.” Ngumiti ng mahina si Gwen kay Luna. “Sinabi ng doctor na pagkatapos ng surgery ngayong araw, gagaling na rin ako. Hindi na magiging masama ang pakiramdam ko.” Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ka y Bonnie. “Ayos ka lang ba?” “Ayos lang ako.” Habang nasa wheelchair si Bonnie
Alas diyes ng umaga, sa Central Hospital ng Merchant City, may dalawang surgery na ginawa ng sabay. Ang isa ay ang organ transplant surgery para kay Gwen. Ang isa naman ay ang pagtanggal ng mga organ mula kay Luke. Nanatili sina Joshua at Jim sa labas ng surgery room ng may mabigat na ekspresyon sa kanilang mga mukha. Ang pinakamalungkot na bagay sa mundo ay ang panoorin na mamatay ang kaibigan mo at wala kang magawa. Kaya nilang pigilan si Luke mula sa pagligtas kay Gwen, at wala sa kanila ang makakapag-alis ng malalim na damdamin ni Luke para kay Gwen. Ang tanging bagay na pwede nilang gawin ay ang maghintay para sa bangkay ni Luke na ilabas sa hospital at bigyan ito ng matinong libing. “Kung may kambal lang na kapatid si Luke,” Ang bulong ni Jim habang nakasandal siya sa upuan. Kung may kambal na kapatid si Luke, ang kambal niya rin ba ay isang tugma na organ donor para kay Gwen? Hindi kaya… Lumingon si Joshua at tumingin siya ng malamig kay Jim. “Ano naman kung mag
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya