"Siya at ako ay nagkita na bago ito?" Kumunot ang noo ni Thomas at binaliktad ang folder. "Bakit hindi ko siya maalala?”"Marahil si Ms. Yannie ay mukhang pangkaraniwan na hindi mo siya masyadong napapansin." Napabuntong-hininga si Xander at nagpatuloy, "Ayon sa aking pananaliksik, si Ms. Yannie ay lumaki dito sa Merchant City at hindi kailanman umalis, maliban sa oras na lumipad siya sa isang maliit na nayon sa Europa noong nakaraang taon upang dumalo sa libing ng isang tao sa lugar ng kanyang ina.”"Nagkataon na nagsu-shooting ka ng sine sa mismong village na iyon, at nag-stay ka pa ng isang gabi sa simbahan dahil sa malakas na ulan."Pinikit ni Thomas ang kanyang mga mata. "Hinding-hindi ko makakalimutan ang gabing iyon."Noong gabing iyon, isang tao mula sa mga tauhan ng pelikula ang nag-spike sa kanyang tsaa ng isang uri ng lason na nagpapataas ng kanyang libido.Upang kontrahin ang mga epekto ng gamot, kailangan niyang sumiping sa isang tao, at maraming babae ang kanyang pin
Habang unti-unting lumipas ang panahon, si Thomas ay sumuko na kalaunan...hanggang isang linggo na ang nakalipas.Nakatanggap siya ng tawag mula kay Malcolm na nagsabing natagpuan niya ang kanyang anak na babae.Ang unang pumasok sa isip niya nang marinig niya ang balitang iyon ay sinungaling si Malcolm. Isang babae lang ang ikinama niya sa kanyang buhay, at hindi siya posibleng magkaroon ng anak.Gayunpaman, nang sabihin sa kanya ni Malcolm ang edad at petsa ng kapanganakan ng sanggol, tumahimik si Thomas. Habang naaalala niya ang lahat, nabanggit niya na ang timeline ng petsa ng kapanganakan ng sanggol ay tumugma sa oras na natulog siya sa babae noong siya ay na-droga.Sinamantala siya ng walanghiyang babaeng iyon nang siya ay nasa pinakamahina na at umalis nang walang sinasabi. Sa huli, palihim niyang iniluwal ang kanyang anak.Gayunpaman, hindi lang iyon. Ang babaeng iyon ay walang ingat na winala ang sanggol!Sa pag-iisip na ito, nabigo si Thomas na makahanap ng lugar para i
Matapos ang ilang sandaling katahimikan, tumango si Xander. "Sir, naniniwala ako na maaaring mangyari iyon. Una sa lahat, ang timing at lokasyon ng pagpapakita ng babae ay tumugma sa babaeng iyon mula noong isang taon. Naisip namin na ang babae sa iyong kama ay isang tagabaryo, kaya't sinisiyasat namin ang bawat babae sa nayon mula sampu hanggang isang daang taong gulang. Walang tumugma sa mga kinakailangan na sinabi mo sa huli. Kaya—""Kalokohan!" putol ni Thomas, malamig na pinutol si Xander. "Ang iyong palagay ay nagiging mapangahas. Alam kong mayroon kang ilang mga reklamo habang hinihiling ko sa iyo na hanapin ang babae sa nakalipas na taon at higit pa. Alam kong ang pagsisiyasat na ito ay dapat na nagdulot ng pinsala sa iyo, at naiintindihan ko iyon, ngunit hindi mo dapat sabihin sa akin ang babaeng iyon ay si Yannie."Para kay Thomas, ang babae mula noong gabing iyon ay nagustuhan siya, at naniniwala siya na malamang na siya ay baliw sa pag-ibig sa kanya. Kahit na pumasok siya
"So ang iyong assumption ay base dito sa tinatawag na ebidensya? Nakalimutan mo na ba ang isa sa mga drama ko?"Natahimik si Xander ng bumulaga sa kanya si Thomas. Alam niya kung anong drama ang sinasabi ni Thomas.Sa dramang iyon, lumabas ng kwarto ang babaeng lead nang mapagtanto niyang natulog siya sa lalaking lead. Pagkatapos ng kanyang pag-alis, gayunpaman, ang supporting actress ay pumasok sa silid at may nakakita sa kanya na hindi maayos. Kaya naman, inakala ng pangunahing aktor at ng iba na ang babae kagabi ay ang supporting actress. Ito ay isang karaniwang balangkas na makikita sa lahat ng dako.Gayunpaman, hindi inisip ni Xander na parang drama ang katotohanan."Pero, Sir—""Tumahimik ka," sirit ni Thomas. "Hindi siya pwedeng maging si Yannie. Tama na. Magsimula ka ulit!”"Huwag mong kakalimutan na may anim na buwan ka lang, at mahigit dalawang buwan na. Ibig sabihin, tatlong buwan na lang ang natitira mo. Magsumikap ka. Alam mo kung ano ang kahihinatnan kapag hindi mo
Kitang-kitang nayanig si Thomas dito.Nagsalubong ang kilay niya at naghihinala siyang tumingin sa assistant. "Sabi mo hindi mo na maalala ang babaeng iyon kahit gaano pa ako magpumilit sayo. Ano ba, naalala mo pa ang maling tao at ibinalik mo ang asawa ng ibang lalaki! Kung hindi ko alam na kinuha ko ang pagkabirhen ng babaeng iyon noong gabing iyon, baka naisama ko ang asawa ng ibang lalaki. Nakalimutan mo na ba yun?”"At ngayon sinasabi mo sakin na nakita mo si Yannie nang umagang yun?"Sa puntong ito, sumilay sa mga mata ni Thomas ang inis at galit. "nagkasundo ba kayo ni Xander para sadyang inisin ako ?"Alam nila kung gaano niya kinasusuklaman si Yannie, ngunit patuloy nilang sinabi sa kanya na si Yannie ay maaaring ang ina ni Riley. Ano ang nagtulak sa kanila na maging ganito kawalang-galang?Namutla si Xander at ang assistant nang makita nila kung gaano kagalit si Thomas.Hininaan ng assistant ang kanyang boses at sinabing, "Sir, ayokong magsinungaling sa iyo. Ako lang na
"Tama iyan. Magkakroon din kami ng sapat na oras para mag-alaga ng damdamin kay Ms. Riley”, sabi ng assistant ni Thomas.Napakunot ng noo si Thomas at sinulyapan ang kanyang katulong. "Ito ang pinakamagandang sinabi mo ngayon."Awkward na tumawa ang katulong at ibinaba ang ulo. Ang katotohanan ay hindi man lang sila nagsinungaling ni Xander kay Thomas. Ang babaeng nakita niya noong umaga ay si Yannie!Noong unang beses niyang nakita si Yannie mula noong nandito siya sa Merchant City, naisip niyang parang pamilyar ito. Nang banggitin ni Xander na maaaring si Yannie ang babaeng sumiping kay Thomas isang taon na ang nakalilipas ay iyon ang pumasok sa isip niya.Si Yannie ang babaeng iyon!Gayunpaman, dahil ayaw tanggapin ni Thomas ang katotohanang iyon, maaari na lamang niyang itago ang katotohanan sa kanyang sarili.Habang papunta sa ward ni Riley, nagpatuloy silang tatlo sa pag-uusap. Pagdating nila, hiniling ng nurse sa ICU na magsuot ng malinis na gown bago pumasok. Ginawa nil
“Bakit mo kailangan hanapin si Joshua?” Kumunot ang noo ni Sean habang nakatingin siya kay Kate. “Wala sa magandang kondisyon si Riley. Nasa ICU pa siya, at hindi pa rin nila nahahanap ang anak nila. Busy siya ngayon at hindi ka niya matutulungan sa problema mo, kaya…” Kumunot ang noo ni Kate at lumingon siya para tumingin ng nalilito kay Sean. “Bakit ko naman kailangan ang tulong ni Joshua?” Natuklasan niya ang sikreto ni Thomas! Ang hula niya ay hindi alam nila Joshua at Luna na si Riley ay anak ni Thomas. Bago pa ito, nabalitaan niya mula kay Luke na hinahanap nila Joshua at Luna ang magulang ni Riley. Kapag nalaman nila na si Thomas ay ang tatay ni Riley, hindi na nila kailangan maghanap! “Ikaw…” Kumunot ang noo ni Sean habang nakatingin siya kay Kate. “Hindi mo ba hinahanap si Joshua para may sabihin siyang mabuti sayo kay Luke—” “Ganun ba ang iniisip mo?” Ang sabi ni Kate bago pa matapos magsalita si Sean, ngumisi siyahabang nakatingin siya ng malamig kay Sean. “Bakit k
Kumunot ang noo ni Joshua habang nakatingin siya sa butler at kay Kate. Sa huli, tumawa siya ng malakas. “Sige na, hindi mo na kailangan maghanap. Umuwi ka na lang.” Gumulong ang mga mata ni Luna sa kabilang linya ng phone. “Ano ang ibig mong sabihin, ‘umuwi’? Tinawagan kita dahil gusto kitang tulungan. Ayos lang kung wala kang intensyon na tumulong, pero bakit mo na ako pinapauwi?” “Ito ay dahil…” Ngumiti si Joshua at sinabi niya ng may mababang tono, “Si Ms. Kate Miller ay nasa bahay na natin ngayon.” “Ano?!” Lumaki ang mga mata ni Luna. “Uuwi na ako!” Ibinaba niya agad ang phone at lumabas siya ng control room. Sa bahay ni Joshua, umupo si Joshua sa upuan habang nakatitig siya sa babaeng nasa harap niya. “Bakit ka nandito? May gusto ka bang sabihin sa akin?” Kumunot ang noo ni Kate at umupo siya sa sofa. “Oo, meron.” Pagkatapos, uminom siya ng kape at tumingin siya kay Joshua. “Kailangan ko bang hintayin ang asawa mo, o dapat ko nang sabihin ngayon?” Ngumiti si Joshu
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya