"Siya ang iyong tunay na ina.""Hindi po siya!"Nabalisa ang batang babae na halos mapaluha. "Hindi po ganoon ang hitsura ng Mommy ko, hindi!"Muling sumimangot si Joshua, saka lumingon para sumulyap sa babaeng nasa harapan niya. “Lulu, ito ay…”Pumikit ang babae ng walang magawa at bumuntong-hininga, "Alam kong mangyayari ito..."Kumuha siya ng tissue at pinunasan ang kanyang mga mata, malungkot na nakatingin kay Nellie. “Pagkatapos kong ipanganak ang dalawa kong anak na sina Nellie at Neil, nanghina ang katawan ko at hindi na ako nagkaroon ng pagkakataon na alagaan ang aking sarili pabalik sa kalusugan. Tapos, minsan, nung na-distract ako, may kumidnap sa mga anak ko…”Habang nagsasalita siya ay pinunasan niya ang kanyang mga luha. “She was a jewelry designer, nakilala ko siya sa ospital. Sa umpisa, magaling siya sa akin, nagtiwala ako sa kanya ng buo, pero hindi ko inaasahan na...nang nalaman niyang ikaw ang ama ng mga anak ko, kinidnap niya sila…”Habang nagsasalita siya, la
Sa sandaling ito, pakiramdam ni Luna ay sasabog ang kanyang utak.Itong babaeng nasa harap niya... sino siya?“Luna.”Inangat ng babae ang kanyang ulo, nakatingin kay Luna na puno ng luha ang mukha, “Trinato kita bilang matalik kong kaibigan, sinabi ko sa iyo ang lahat, hiniling ko pa sa iyo na tulungan mo ako na alagaan ang dalawa kong anak... At ganito mo ako tratuhin? Paano mo... nagawang agawin ang dalawang anak ko!"Sinamaan niya ng tingin si Luna, bakas sa mga mata niya ang galit. “Ginawa mong kakila-kilabot ang buhay ko! Hindi mo alam kung paano ako nabuhay nitong mga nakaraang taon!"Pagkatapos, sumugod ang babae at sinakal ang leeg ni Luna na parang baliw. “Anong gusto mong gawin ko para masiyahan ka? Gusto kong baliin ang iyong mga buto at balatan ang iyong katawan, para makabawi sa sakit ng pagkawala ng aking mga anak na pinagbayaran ko nitong nakaraang anim na taon!”Napaatras si Luna, bumagsak ang buong katawan niya sa pinto sa likod niya ng malakas na ‘tunog’.Ang
“Ms. Luna.”Pagkaayos kay ‘Luna Gibson’, malamig na nilapitan ni Joshua si Luna, malamig ang titig, magarbong nakatingin kay Luna na kasalukuyang nakaupo sa sahig. "Alam mo ba ang sentensiya para sa pagkidnap?"Itinaas ni Luna ang kanyang ulo, isang malamig na pagngisi ang tumaas sa gilid ng kanyang mga labi, "Kidnapping?"“Hindi ba?”Lumuhod si Joshua, ang kanyang mga mata ay tila naglalaman ng malupit na lamig ng taglamig. “Si Neil at Nellie ay mga anak namin ni Luna Gibson. Anim na taon na ang nakalilipas, nang hindi niya napapansin, ninakaw mo ang dalawa sa kanyang mga anak at pinalaki mo sila bilang iyo. Hindi ba ito ang katotohanan?"Ibinaba niya ang kanyang mga mata at sinulyapan ang bakal na relo sa kanyang pulso. “Malapit nang dumating ang mga pulis. Dahil hindi mo sinaktan sina Neil at Nellie, at kahit na itinaya mo ang iyong buhay para kay Nellie, maglalagay ako ng ilang magagandang salita para sa iyo sa korte. Ngunit ang parusang nararapat sa iyo… kailangan mong magdus
Dinala ng mga pulis si Luna.Galit na nagpupumiglas si Nellie sa mga bisig ni Joshua. "Bitawan mo po ako, gusto ko po kay Mommy!""Nellie, nandito ang Mommy mo."Ang babaeng nakaupo sa sofa sa buong pangyayari ay ngumiti at lumapit, marahang sinalo ang kumakaway na mga braso ni Nellie. "Siya ay fake, ako ang tunay mong Mommy."“Kalokohan!”Inalis ni Nellie ang kanyang kamay, galit na tumingin sa kanya. "Hindi po ikaw ang Mommy ko! Hindi po ganito ang hitsura ng Mommy ko!"“Nellie, ganito ang hitsura ng Mommy mo.”Ang hindi nagbabagong pakikibaka ng batang babae ay bahagyang ikinagalit ni Joshua.Ibinaba niya ito, lumingon, at tumingin kay Lily na nakatayo sa di kalayuan. "Si Nellie ay emosyonal na hindi matatag ngayon, dalhin siya sa itaas."Pagkatapos, lumingon siya at tumingin kay Neil na nanatiling nakatayo. “Dapat pumunta ka na rin. May sasabihin ako sa Mommy mo."Malamig na sinulyapan ni Neil si Joshua, saka ibinaling ang tingin sa babaeng nagsasabing siya ang kanilang i
Humikab si Aura. "Kung tutuusin, ang kasalukuyang Alice Gibson ay ang aking kapatid na si Luna Gibson."Huminto si Luna."So, Alice Gibson ang pangalan niya."Ngunit iyon ay kakaiba.Sigurado siyang wala siyang kambal na kapatid.Pero paanong ang babaeng nagngangalang Alice Gibson, ay kamukhang-kamukha niya dati bago ang aksidente?"Siya si Alice Gibson, ngunit siya rin si Luna Gibson."Nagpalit si Aura ng mas komportableng posisyon at sumandal sa kama. "M. Luna, hulaan mo, sa ating dalawa, sino sa atin ang unang lalabas?”Sinulyapan siya ni Luna, saka tumalikod at bumalik sa kanyang kama at humiga.Wala siyang oras para kay Aura.Kailangan niyang ayusin ang kanyang mga iniisip.Itong babaeng nagngangalang Alice Gibson... sino siya?…Sa silid ng mga bata sa Blue Bay Villa.Nakahiga si Nellie sa kanyang kama, ibinaon ang kanyang ulo sa ilalim ng kanyang unan, at umiyak nang matagal.Walang magawang tinapik ni Lily ang likod niya at inaliw siya. "Ms. Nellie, huwag kang um
"Joshua, na-miss kita ng sobra."Sa kwarto sa likod ng villa, isinara ni Alice ang pinto at niyakap ng mahigpit si Joshua mula sa likod.“Sa lahat ng mga taong iyon sa labas, ilang beses, halos gusto ko nang sumuko, ngunit sa pag-iisip sa iyo at sa mga bata… Ikaw ang motibasyon ko na nagpanatiling buhay sa akin... Buti na lang at ang mga bata at ako ay nakabalik na sa tabi mo ngayon. ”Ang kanyang mga luha ay bumasa sa sando ni Joshua at sa kanyang hubad na likod.Ang puso niya ay parang hinawakan at pinisil ng hindi nakikitang kamay.Tumalikod siya at hinila siya sa kanyang mga bisig. "Huwag kang mag-alala, simula ngayon, hindi ko na hahayaang magdusa ka pa.""Sige." Ngumuso si Alice, "Sana ang babaeng nagnakaw sa ating mga anak... ay malapit nang maparusahan ng batas."Nakahiga siya sa dibdib niya, bumagsak ang mga luha niya. “Nakita mo rin ang sitwasyon, Pareho niyang kakampi sina Nellie at Neil, ayaw pa nga nila akong kilalanin bilang nanay nila.Kung mas maaga siyang mahatul
Tapos, mula kung saan man, lumitaw ang dalawang bata, isang lalaki at isang babae, at si Luna Gibson pagkatapos ng plastic surgery.Isinara niya ang pinto, galit na galit na kinuha ang kanyang telepono at nagdial ng numero.“Hello, Mr. Walter. Gumawa ka ng ilang kaayusan para mamatay si Luna sa kulungan."Sa sandaling iyon, sunod-sunod na katok ang umalingawngaw sa pinto."Mag-uusap tayo mamaya."Ibinaba niya ang kanyang telepono at pinilit ang isang ngiti sa kanyang mukha, pagkatapos ay binuksan ang pinto, "Sino ito?""MS. Gibson, ako ito."Sa labas ng pinto ay nakatayo si Neil sa kanyang maputlang dilaw na pajama. Inangat niya ang kanyang ulo sa gilid, tinitigan siya nang inosente, "Hinahanap ko si Daddy, sabi ni Daddy kasama niya si Nellie ngayong gabi, kaya niyaya niya akong samahan ka."Sa ilalim ng liwanag ng mga ilaw sa corridor, ang maliit na lalaki ay mukhang cute at inosente, na parang hindi man lang sasaktan ang isang langaw, hindi niya maiwasang magustuhan siya.Sa
Kinabukasan, ginising si Joshua ni Nellie na nakayakap sa kanya.Itinutok ng batang babae ang kanyang daliri sa kanyang pisngi. "Daddy, bakit po ang gwapo mo?"Ang kanyang isip bata na paraan ay gumuhit ng isang tawa mula sa kanya. Habang natutulog pa ang mga mata, marahang ginulo niya ang buhok nito. "Ang sarap magkaroon ng gwapong Daddy?""Siyempre po!" Ngumiti si Nellie, ang kanyang mga mata ay nakahilig paitaas sa maliit na gasuklay, at hinawakan ang kanyang mukha, hinalikan ang kanyang pisngi. "Mas guguwapo ka pa po kung mapalaya mo si Auntie Luna."Sa pagbanggit ng maliit na babae kay Luna, nagdilim ang tingin ni Joshua. Napatingin ito kay Nellie. "Gusto mo ba talaga siyang makalaya ?""Oo!" Niyakap ni Nellie ang braso niya. “Since I could remember, siya ang nag-aalaga sa akin, kung hindi siya mabait sa akin, hindi ako magpapakita sa harap mo, masaya at malusog, tama ba? Napakabait niya sa akin, hindi ko kayang makita siyang nahihirapan."Napakunot ang noo nito. Nakita niy
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya