Dumilim ang paningin ni Jim dahil sa mga sinabi ni Rosalyn. Agad siyang umatras, bigla niyang naramdaman na para bang ang buong katawan niya ay nanghina. Mabilis siyang sinalo ni Joe bago siya natumba. “Ayos lang ba kayo, Master Landry?” Umiling si Jim. Sa sandali na narinig niya ang sinabi ni Rosalyn na maghanda siya para sa masamang balita, naramdaman ni Jim na para bang naubos ang lakas sa buong katawan niya. Pitong araw na lang ba… ang natitira para kay Bonnie?” “Tama si Nikki tungkol sa lason, at sa kasamaang palad, wala akong lunas para dito sa ngayon.” Tumingin si Rosalyn kay Jim pagkatapos ay nagbuntong hininga siya at sinabi niya, “Jim, alam ko na masamang balita ito para sayo, pero…” Pumikit siya. “Nakaukit na sa mga bituin ang tadhana natin, at kahit ang mga pinakamahusay na mga doctor ay hindi kayang iligtas ang isang tao na malapit nang mamatay. Bukod pa dito…” Lumingon siya para tumitig kay Jim. “M ahina ang kagustuhan ni Bonnie na mabuhay, at kapag tumaas
Kahit na buntis noon si Rosalyn kay Luna, hinila pa rin siya ni Rosalyn pabalik mula sa bingit ng kamatayan nang hindi mabilang na beses.Di nagtagal, sumuko na si Charles sa kanyang mga planong magpakamatay, ngunit sa kabila noon, hindi niya maiwasang mabaliw sa tuwing naaalala niya si Lucy.Si Rosalyn ang matagumpay na magawang makontrol ang kanyang kalooban.Hindi lamang nito kinailangang tulungan na patatagin ang kanyang kalooban, kundi kailangan pa nitong suportahan ang buong pamilya nang mag-isa.Kahit na nahaharap sa mabangis na pag-atake ng paghihiganti ni Granny Lynch, nagawa ni Rosalyn na magtiyaga at pinalago pa ang Landry Group na hindi nangyari kailanman.Di-nagtagal pagkatapos noon, nawala si Luna, at sa wakas ay natigil si Charles sa kanyang pagkatulala at binawi ang mga responsibilidad na dapat niyang pasanin.Kung hindi dahil kay Rosalyn, hindi siya nakatayo ngayon dito.Ang presensya ni Rosalyn ay nakatulong sa kanya na malampasan ang mapangwasak na pagkamatay
Dahil sa deklarasyon ni Jim, nagkapalitan ng kabadong tingin sina Charles at Rosalyn.Bumuntong hininga si Rosalyn at itinuon ang matalim na tingin sa mukha ni Jim. "Jim, kailangan mo talagang isaalang-alang ito. Tumanggi ka noong gusto kong pakasalan mo si Bonnie, at ngayong naging ganito na siya...""Bilang mga magulang mo, hindi namin gustong maranasan mo ang sakit na mawalan ng mahal sa buhay kaagad pagkatapos ng kasal, at bukod pa..."Napabuntong-hininga siya. "Ngayong na-coma pa si Bonnie, paano ka makakakuha ng certificate of marriage kasama niya?""Ako na po ang bahala dito." Natahimik sandali si Jim, saka iniangat ang ulo para salubungin ang tingin ng ina. "Hahanap ako ng solusyon kung paano makakakuha ng marriage certificate si Bonnie sa kanyang comatose state. Hangga't makuha ko ang iyong pag-apruba...wala sa mga ito ang magiging problema."Napahinto si Charles nang marinig niya ito at sumulyap kay Rosalyn.Makalipas ang ilang segundo, nagpakawala siya ng hininga at su
Napabuntong-hininga si Rosalyn at hinawakan ang kamay ni Charles para aluin habang dahan-dahan silang umalis.Sa loob ng kwarto, hinawakan ni Jim ang kamay ni Bonnie. Habang pinagmamasdan niya sina Charles at Rosalyn na papaalis sa bintana, sa huli ay hindi niya napigilan ang sarili na mapabuntong-hininga.Pinisil niya ang malamig na kamay ni Bonnie at sinabing, "Bonnie, pumayag na sila na magpakasal tayo...""Alam kong kapag nagising ka ngayon, tatanggihan mo pa rin ako dahil sa tingin mo ay hindi ko ito sadya, na pinakasalan lang kita dahil kay Harvey o para kutyain ka lang. Ang totoo..."Ibinaba niya ang katawan at inilapat ang palad ni Bonnie sa mukha niya. "Hindi ito ang totoo."Ipinikit niya ang kanyang mga mata, at isang luha ang dumaloy sa kanyang pisngi.Kailan siya nahulog kay Bonnie?Malamang sa unang pagkakataon na titigan siya nito.Ang unang beses niyang nakita ay wala sa Tea Cottage ngunit nang makita niya ang larawan sa kanyang laptop.Sa loob ng larawang iyon,
Kumunot ang noo ni Jim at sinabing may bakas ng kawalan ng kakayahan, "Harvey, alam kong mahirap tanggapin ito, pero..."Napakagat labi si Harvey at tuluyang hindi napigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha. "So...Si Mommy talaga ay..."Mataimtim na tumango si Jim. Binitawan niya ang kamay ni Bonnie at naglakad papunta sa pinto, saka tumingkayad at binuhat si Harvey sa kanyang mga braso. "Harvey…”"Kasalanan ni Daddy ang lahat. Marami akong nagawang pagkakamali at naging duwag ako para harapin ang nararamdaman ko. Sa oras na sa huli ay nakakuha ako ng lakas ng loob na harapin ang katotohanan, huli na ang lahat."Inabot ni Harvey at marahang ipinulupot ang kanyang maikling braso sa nanginginig na likod ni Jim. "Daddy...umiiyak ka ba?"Saglit na natigilan si Jim, saka biglang napagtanto na tumulo na pala ang luha niya habang hawak ang kamay ni Bonnie.Natahimik siya.Ang huling pag-iyak niya ay noong siya ay pumasok sa ampunan nang mag-isa, sinusubukang hanapin si Luna. Halos 20 t
Ganito siguro sila ni Number-9 noong nagkita sila sa orphanage noon.Binigyan niya si Number-9 ng tanda ng alaala upang muli nilang mahanap ang isa't isa sa hinaharap, ngunit hindi siya nangahas na magpaalam sa kanya at sabihin dito ang tungkol sa kanyang nararamdaman bago siya umalis.Palagi niyang iniisip na magkakaroon siya ng pagkakataon na makita itong muli, ngunit kahit hanggang ngayon ay hindi pa rin niya ito natutunton.Tila ito ay isang paulit-ulit na tema sa lahat ng kanyang mga relasyon, kasama si Bonnie sa sandaling ito.Palaging mahuhulog si Jim sa bitag ng pag-iisip na mayroon siyang maraming oras para ipagtapat ang kanyang nararamdaman at magsimula ng isang relasyon sa taong mahal niya, ngunit bigla na lamang, pitong araw na lang ang natitira kay Bonnie.Pumikit siya. "Harvey, Nagpaplano akong…mag-host ng kasal kasama ang Mommy mo bukas."Nanigas ang buong katawan ni Harvey nang marinig ito. Agad niyang sinulyapan si Bonnie, pagkatapos ay si Jim. "Pero hindi pa rin
"Ito ay hindi magkapareho!" Galit na tingin ang ipinukol ni Luna kay Theo, nagsalubong ang mga kilay niya sa sarkastikong kinikilos nito. "Alam mo kung bakit ako nagagalit; ito ay ang katotohanan na hindi humingi ng permiso si Jim kay Bonnie at pilit na inanunsyo na sila ay magpapakasal. Ito ay ang katotohanan na gusto niyang pakasalan si Bonnie habang siya ay nasa coma sa pamamagitan ng pamumuwersa.”"Isipin mo kung mangyayari ito sa pagitan niyo ni Roanne. Parehong teorya ang gustong pakasalan si Roanne nang hindi humihingi ng permiso sa kanya."Nagtaas ng ulo si Luna. "Namatay si Roanna. Hindi talaga namin malalaman kung handa siyang pakasalan ka kung nandito pa siya."Ngumiti ng mapait si Theo. "Ito ay ang huling hiling niya.""Sinabi niya ba iyon sa iyo?" Malamig na tinitigan siya ni Luna. "Ang gusto lang niya bago siya huminga ay ang isang yakap mula sa iyo. Maaaring hindi ako malapit sa kanya, pero...tunay na nararamdaman ko na iyon lang ang gusto niya. Hindi niya inaasahan
"Sa katunayan, nakipag-blind date ako kay Dr. Liddell noon, pero wala siyang nararamdaman sa akin noon."Hindi maiwasan ni Caleb na sumulyap saglit kay Theo. "Dapat akong magpasalamat sa isang tao sa pagbibigay sa akin ng pagkakataong pakasalan si Dr. Liddell."Sa pagkakataong ito ay naputol ang pag-iisip ni Theo. Tumayo siya para bumalik sa kanyang kwarto at malakas na sinara ang pinto kaya narinig iyon ng lahat.Ang kalabog, gayunpaman, ay nakagising kina Shelly at Riley, na mahimbing na natutulog sa silid sa itaas. Malakas na umalingawngaw ang kanilang mga iyak sa buong villa. Kinailangan silang aliwin ng yaya ng ilang minuto bago sila tuluyang kumalma.Napakamot ng ulo si Luna at ngumiti kay Rachel at Caleb ng alanganin. "Mayroon kaming ilang mga bata sa bahay ngayon, at kamakailan lamang ay natakot sila, kaya...""Ayos lang. Ang pag-iyak ay nagpapatunay na malakas ang sigla nila." Kinagat ni Rachel ang kanyang mga labi at umupo sa sofa. "Ms. Luna, sigurado ka ba na sinabi ng