“Mas mabuti ka kaysa sa tatay ko, ito ang masasabi ko.” Nilagpasan ni Sean si Charles at naghanda na siyang umalis. Habang nasa malayo, kumunot ang noo ni Jim at tumingin siya kay Sean. Bumilis ang tibok ng puso niya. Hindi niya pa nabanggit kila Charles at Rosalyn ang tungkol sa hindi pagkamatay ni Lucy sa nangyari, kahit na alam ng lahat na namatay doon si Lucy. Natatakot siya na babanggitin ni Sean ang tungkol kay Lucy at sa sitwasyon ng pamilya nila pagkatapos sabihin kay Charles na mas mabuting tatay si Charles kaysa sa tatay ni Sean. Sa hindi inaasahan, hindi na nagsalita si Sean pagkatapos nito, ngunit hinawakan ni Charles ang kamay ni Sean at sumingkit ang mga mata niya. “Hindi rin naman masama ang tatay mo, bata. ‘Wag mong maliitin ang sarili mo; masyado kang mapagkumbaba,” Ang sabi ni Charles, tila maamo at tapat ang kanyang boses. “May espesyal sa inyo ng tatay mo kaya’t sinukuan kami ni Lucy.” Tumahimik ang buong hallway pagkatapos masabi ang mga salitang ito. Gul
“Pero…” Tumingin si Sean kay Charles, pagkatapos ay tumingin siya kay Jim, na siyang mas malayo mula sa kanya. “Inabandona kayo ni nanay! Kung…” Tinikom niya ang mga labi niya. “Kung hinarap lang kayo ni nanay, kung hindi lang siya nagtago, hindi sana nagkaroon ng mga masasamang pangyayari sa pagitan ng pamilya Landry at pamilya Lynch.” Mula sa pakikipag-uusap ni Samuel sa iba, naiintindihan na ni Sean ang lahat. Ang nanay niya na si Lucy Hamilton ang ugat ng paglalaban ng pamilya Landry at pamilya Lynch. Kung hinanap niya lang ang mga alaala niya at hinarap niya ito ng matapang, baka hindi magkakaroon ng trahedya na tulad ng nasa kasalukuyan. Pagkatapos ng maraming taon, maraming beses na nagkabanggaan ang mga pamilya dahil sa negosyo, at namatay si Colin dahil dito. Medyo responsable ang nanay niya sa lahat ng nangyari. Kahit na nangyari ang lahat ng ito, nagdesisyon si Charles na patawarin ang nanay ni Sean ng basta basta? “Nakalipas na ang nakaraan,” Ang maamong sinabi
“Sigurado ako na hindi naman ito sinasadya ni Jim. Sana ay ‘wag kang magalit sa kanya.” Binigay ni Rosalyn ang hawak niyang bote ng gamot kay Sean at sinabi niya, “Maganda ang analgesic na ito; ginagamit ko ito mismo. Kung masakit pa rin pag uwi mo, dapat kang uminom nito.” Napuno ng init ang puso ni Sean sa tunog ng mahina at maamong boses ni Rosalyn. Tumigil siya ng ilang sandali bago niya kinuha ang bote mula kay Rosalyn. “Salamat… Maraming salamat.” “Nabalitaan ko na nakatira kayo ng kapatid mong babae sa mahirap na parte ng bayan.” Nagbuntong hininga si Charles. “Kung ayos lang sayo, tutulungan ko kayo ng kapatid mo na humanap ng bagong tirahan, at pwede rin kitang hanapan ng bagong trabaho.” “Tutal, anak ka ni Lucy, at sayang naman kung nagpatuloy ka na magtrabaho bilang isang mekaniko.” Sa huli, sinabi niya, “Nalaman din namin na may sakit ang kapatid mo, kaya’t kung may kailangan ka, ‘wag ka mahiya na lumapit sa amin.” Mas natuwa si Sean nang makita ang mabait na al
“Hindi magsisinungaling sa akin si Nikki,” Ang kampanteng sagot ni Sean, pagkatapos ay binuksan niya ang recording device. Gusto niyang malaman kung anong ‘ebidensya’ ang ginawa ng pamilya Landry para ibrainwash siya para maniwala na isang masamang tao si Nikki! Nang pipindutin niya na ang ‘play’, pinigilan siya ng butler. “Mr. Wheeler, sa tingin ko ay mas maganda kung pakinggan niyo ito sa isang pribadong lugar. Ang lugar na ito ay…” Tumingin siya sa mga doctor at mga nurse na dumadaan sa hallway. “Baka hindi ito ang pinakamagandang lugar para makinig sa recording na ito.” Tumingin ng malamig si Sean sa butler. “Anong problema kung dito ko ito papakinggan?” Hindi siya naniniwala na may ginawang masama si Nikki. Sigurado siya dito. Gusto niyang iplay ang recording na ito sa harap ng pamilya Landry para mabunyag sila sa mga kasinungalingan nila. Maipapakita niya sa mga ito na hindi siya isang uto-uto na inaakala nila! Habanag iniisip ito, tinulak ni Sean ang butler at pini
Nagpadala nga talaga ng isang lalaking maaasahan si Mr. Chapman para tingnan ang kondisyon ni Nikki. Totoo nga ang sinasabi ni Terry; napilitan lang siya na gawin ang lahat ng ito. Bigla niyang naalala ang phone call na natanggap niya mula kay Mr. Chapman, pinagalitan siya nito sa pagiging malupit niya kay Terry ngayon at ito ay isang maling pagkakaunawaan lang. Sa mga panahong ‘yun, akala ni Sean ay isang sakim na lalaki si Mr. Chapman na binabali ang katotohanan para tulungan ang paboritong empleyado nito. Sinabi niya na hindi ito patas para kay Terry, ngunit naging patas ba ito para kay Nikki? Ngunit, sa puntong ito… Naiintindihan ni Sean kung bakit galit na galit si Mr. Chapman. Ito ay dahil mali talaga ang pagkakaunawa niya kay Terry, at nabulag siya sa mga kasinungalingan ni Nikki. Siya… Hinayaan pa niya si Luke Jones, ang boyfriend ng kapatid ni Bonnie, na putulin ang ari ni Terry. Pumikit si Sean at bigla niyang naramdaman na bumigat ang kanyang puso, nahira
Nabigla ang lahat sa sinabi ni Sean. Hindi lang ‘yun, kahit si Sean ay tila nabigla dahil dito. Hindi maitatanggi na naiinggit siya kay Jim at may mabait at mapagmahal na nanay ito, ngunit… Nanay ni Jim si Rosalyn, kaya’t bakit niya tinawag na ganito si Rosalyn?Kahit na magkapatid sila ni Jim, wala siyang koneksyon kay Rosalyn!Sa sandali ng katahimikan, ang unang bumalik sa sarili ay si Rosalyn. Ngumiti siya at tumitig siya kay Sean. tumitig siya kay Sean. “Narinig ko mula kay Samuel na pumanaw si Lucy noong labing isang taong gulang ka pa lang. Isang bagay ang lumaki ng walang magulang at ibang bagay ang malaman na ang mahal na kapatid mo, na ang tanging pamilya mo, ay nagsisinungaling sayo…” “Malungkot at mag isa ka siguro ngayon, hindi ba?” Hinawakan niya ang kamay ni Sean at sinabi niya, “Kung ayos lang sayo, kayong dalawa na ni Jim ang mga anak kong lalaki simula ngayong araw.” “Wala pa akong sariling anak na lalaki, at ang totoong anak ko lang ay si Luna. kahit
Sumenyas si Jim sa doctor na ‘wag magsalita, pagkatapos ay tumalikod siya at tumingin siya ng malamig kay Sean. “Hindi ba’t naghahanda ka nang umalis? Anong problema? Makikinig ka ba sa personal na impormasyon ng fiancee ko?” Kumunot ang noo ni Sean. “Jim Landry!” Hindi siya makapaniwala na mas gugustuhin ni Jim na pigilan ang doctor at inisin si Sean kaysa sa makinig sa sasabihin ng doctor tungkol sa kondisyon ni Bonnie! Walang hiya si Jim para sabihin na mahal niya si Bonnie. Walang hiya siya para itanggi na siya ang nanakit kay Bonnie. “Security!” Ngumisi si Jim, kumaway siya sa security guard sa malayo. “Dalhin niyo palabas ang lalaking ito!” Sa sandali na sabihin niya ito, lumapit ang mga guard at hinawakan nila si Sean sa braso. “Sir, sumama ka sa samin!” “Jim Landry!” Nakatingin ng masama si Sean kay Jim habang pinapalibutan siya ng mga guard. “Ang gusto ko lang ay ang malaman kung ano ang kondisyon ni Bonnie at kung ayos lang siya!” Mali ba para sa kanya na gawin
Medyo nalito ang doctor dahil dito. Tumingin muna siya kay Sean, pagkatapos ay tumingin siya kay Jim. Sa sobrang magkahawig nila ay madaling sabihin na magkapatid sila, ngunit kung magkapatid talaga sila… bakit masama ang ugali nila sa isa’t isa? “Sinasabi ko sayo, ako ang pinakabatang anak ni Mr. Charles Landry at Ms—” Kumunot ang noo ni Sean at huminto siya sa pagsasalita. Mabilis na sumingit si Rosalyn para sagipin siya ng nakangiti. “Ang pangalan ko ay Rosalyn Lawson.” “Tama.” Umubo ng mahina si Sean. “Ako ang pinakabatang anak ni Mr. Charles Landry at Ms. Rosalyn Lawson.” Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ng malamig sa doctor. “Klarong sinabi ni Jim na hindi ako pwedeng bigyan ng impormasyon tungkol kay Bonnie dahil hindi ako miyembro ng pamilya Landry, pero ngayon ay kumpirmadong miyembro na ako ng pamilya Landry. Hindi lang ‘yun, nandito pa si Charles at Rosalyn para suportahan ako. Hindi mo pa rin ba sasabihin ang impormasyon sa akin?” Huminto ang doctor, pag
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya