Tumigil ng ilang sandali si Sean. “Sa tingin ko ay mas mabuti kung ako na lang ang mag aalaga sa kanya.” Pagkatapos, lumapit siya sa tabi ng nurse at sinabi niya, “Kapatid ako ng pasyente, kaya’t ako ang pupunta.” Tumingin sa kanya ang nurse, pagkatapos ay kay Bonnie, at sa huli ay tumitig siya kay Luna. “Ms. Luna…” Tumahimik ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumingin siya kay Bonnie. “Kaya mo bang gawin ito?” “Walang problema.” Ngumiti si Bonnie. “Sobra lang ang sinasabi ni Sean nang sinabi niya na halos mamatay ako. Dehydrated lang ako sa init ng kotse, ‘yun lang. Mabuti na ang pakiramdam ko ngayon.” Pagkatapos, inalis niya ang kamay ni Sean. “Tutal, kasalanan ko na nangyari ito kay Nikki. Dahil payag siyang hayaan na alagaan ko siya, gagawin ko ito.” Lumingon siya at tumingin siya kay Sean. “Bukod sa pagtulong sa akin, nilagay mo pa sa panganib ang kapatid mo dahil sa akin… Ayos lang sa akin kung mababawasan ang pagiging awkward niyo ni Nikki.” Pagkatapos, ngumit
Hindi mapigilan ni Luna na manuya nang marinig niya ang mga salita ni Jim. Ngumisi siya at sinagot niya, “Anong problema, Mr. Jim Landry? Naalala mo na ba na may kinulong ka na tao sa kotse mo? Ano ang problema mo? Paano mo nagawang iwan si Bonnie sa loob ng kotse ng ganun? Alam mo ba na halos mamatay na siya dahil sayo?” Kumunot ang noo ni Jim nang marinig niya ang mga sigaw ni Luna. Habang nakaupo sa airport, kinurot niya ang noo niya sa inis at sinagot niya, “Base sa sagot mo, maayos na siya ngayon, hindi ba?” Mas nagalit si Luna dahil dito. Hindi siya makapaniwala na ang mahalaga kay Jim ay kung maayos si Bonnie o hindi. Akala niya ba ay kung ayos lang si Bonnie, hindi siya mananagot sa mga kilos niya? Alam ni Jim na galit si Luna, ngunit hindi rin maganda ang mood niya. Gayunpaman, dahil alam niya na kasalanan niya ito, ipinaliwanag niya kay Luna, “Luna, makinig ka sa akin: nag aalala talaga ako sa kaligtasan ni Bonnie. Ngayon at pinagalitan mo ako at sinabi mo pa na
Makalipas ang ilang sandali, ngumisi ang dating boss ni Sean at sumagot siya, “Kung hindi dahil inakit siya ng lecheng kapatid mo, hindi sana siya mauuwi sa ganito! Isang mabuting tao si Terry; kaya ko itong patunayan!” “Hindi ako makapaniwala na tinulungan niya ang kapatid mo dahil sa kabaitan niya, at pinilit siya na sumiping sa kapatid mo, at ngayon, siya pa ang sinisisi! Sean, hindi mo ba naisip ang posibilidad na plano ito ng kapatid mo? Sabihin mo sa akin, ano ang kailangan mo sa amin?” Tumawa si Sean nang marinig niya ito. “Paano nangyari na pilit ng kapatid ko si Terry na gumawa ng ganitong bagay?” Kahit na gustong magsinungaling ni Terry, dapat ay at least gumawa siya ng mas magandang dahilan. “Pinainom niya ng gamot si Terry.” Pagkatapos, ibinaba ni Sean ang phone. Mahigpit ang hawak ni Sean sa phone, nakikinig siya sa dial tone. Pinainom ng gamot ni Nikki… si Terry para sumiping sa kanya? Imposible ito! Ito siguro ang unang beses na nakilala ni Nikki ng per
Tumahimik ang buong kwarto. Ang mga nurse at doctor, na nakatayo sa labas ng kurtina, naghihintay ng tulong, ay kabadong nagkatinginan. Kahit na hindi nila alam ang buong istorya ng nangyari sa pagitan ng pasyente na si Nikki at ang babaeng si Bonnie, kaya nilang hulaan ang pinag uusapan nila base sa mga clue. Ito siguro ay dahil napunta sa gulo si Bonnie at tumawag siya sa kapatid ni Nikki para humingi ng tulong, kaya’t lumabas ng bahay si Sean at nangyari ang mga kaganapan na ito. Kahit na naaawa sila kay Nikki sa pangyayaring ito… hindi makatwiran na pilitin niya si Bonnie na lumuhod at humingi ng tawad sa kanya. Tutal, hindi si Bonnie ang gumahasa sa kanya. Bukod pa dito, wala rin siyang relasyon sa lalaki na gumawa nito kay Nikki. Hindi kasabwat o mastermind si Bonnie, at humingi lang siya ng tulong sa kapatid ni Nikki noong napunta siya sa isang gulo. Nagbuntong hininga ang nurse at sinabi niya ng may mababang boses, “Mukhang kailangan pa nating tawagin ang kapati
Sumimangot si Nikki kay Bonnie. “Sabihin mo sa akin; ano sa sinabi ko ang kasinungalingan? Ang katotohanan, inaagaw mo ang kapatid ko mula sa akin, Bonnie!” Si Nikki, na siyang nakabihis na, ay tumayo at tumitig siya as maputlang mukha ni Bonnie mula sa tangkad niya. “Ito ang sasabihin ko sayo, Ms. Craig, sa akin lang si Sean!” “Mula nang nagkakilala tayo, sinabi ko na sayo na hindi ko siya tunay na kapatid. Kahit na lumaki kaming dalawa na magkasama at sinabi mo na magkapatid kami, hindi kami magkadugo!” “Akala ko na bilang isang babae, maiintindihan mo ang balak kong sabihin tungkol sa relasyon namin ng kapatid ko!” “Hindi ko alam kung dahil tanga ka lang para maintindihan ang ibig kong sabihin, o kung sinasadya mong hindi pinansin ang sinabi ko para agawin mo ang kapatid ko mula sa akin!” “Kahit anong mangyari, Bonnie, mas mahalaga pa rin ako sa kapatid ko kumpara sayo. Pagkatapos ka niyang iligtas at hindi ako, nakokonsensya siya sa mga kilos niya, kaya’t kailangan mo nan
“Ayos lang ako…” Sumandal si Bonnie kay Sean at sinabi niya ng mahina, “Kailangan ko lang magpahinga. Dapat mong alagaan si Nikki…” Pagkatapos, sinubukan niyang tumayo. Gayunpaman, akala niya ay may sapat na lakas siya. Hindi lang sa nabigo siya na tumayo, pero dahil sa gravity, nanginig ang katawan niya ay bumagsak siya pabalik sa yakap ni Sean. Muli siyang nahawakan ni Sean. “‘Wag mong pilitin ang sarili mo. Wala kang malay noong dinala kita sa hospital kanina, kaya’t alam ko ang kondisyon mo ngayon!” Pagkatapos, nagbuntong hininga siya at sinabi niya, “Hindi na dapat kita hinayaan na puntahan siya!” Napuno ng mga emosyon ang puso ni Nikki sa tunog ng nag aalala na boses ni Sean. Kinagat niya ang labi niya, tumitig siya kay Sean habang buhat nito si Bonnie palabas ng pinto, at bigla niyang naramdaman na para bang may kamay na pumiga sa puso niya. Nang parating na si Sean sa pinto, hinabol siya ni Nikki at hinawakan ang kamay niya. “Sean! Bakit si Bonnie lang ang mahalag
Kasalanan ito lahat ni Bonnie! Tumingin si Nikki sa direksyon ni Bonnie. Balang araw, kukunin niya si Sean, kahit ano ang mangyari!… “Ibaba mo ako,” Ang sabi ni Bonnie sa sandali na lumabas ng kwarto si Sean. Kumunot ang noo ni Sean, may sama ng loob sa kanyang mukha. “Sa tingin mo ba ay makakapaglakad ka kapag ibinaba kita?” Ngumiti si Bonnie. “Paano kung kaya ko?” Tinitigan siya ni Sean, pagkatapos ay dinala niya si Bonnie sa isang ward na walang laman at sinabi niya, “Maghintay ka dito; hahanapin ko ang doctor mo.” Nagbuntong hininga si Bonnie. “Dapat mong balikan si Nikki pagkatapos nito. Kailangan… ka niya ngayon.” Muling kumunot ang noo ni Sean nang marinig niya ito. “Sa tingin ko ay ikaw ang mas may kailangan sa akin.” Tumawa ng mapait si Bonnie. “Nandyan si Luna para sa akin…” “Wala na siya.” Nagkibit balikat si Sean at nagpaliwanag siya, “Hindi ko alam kung ano ang nangyari, pero may kausap siya sa phone at umalis siya ng hospital pagkatapos makipagtalo
Itim ang suot ni Jim, nakatayo siya sa tabi ng pinto, nakatitig siya kay Bonnie at tumitig siya ng malamig sa lahat ng tao. Nang makita niya na nakatingin si Bonnie sa kanya, ngumisi siya at lumapit siya ng mabagal. “Ang puso ni Ms. Craig ay para sa ibang tao na, at nagpapanggap lang siya kasama si Mr. Wheeler kanina.” Pagkatapos, tumitig siya kay Bonnie, ang tingin niya ay malamig at hindi niya mapigilan na manginig. “Tama ba ako, Ms. Bonnie Craig, ang magiging tagapagmana ng pamilya Landry?” Kumunot ang noo ni Bonnie nang marinig niya ito, pagkatapos ay sumingkit ang mga mata niya. “Sino ba ang tinutukoy mo na magiging tagapagmana ng pamilya Landry?” Hindi siya pumayag na magpakasal kay Jim, kahit na ito ang gusto nila Charles at Rosalyn. “Ikaw, syempre.” Lumapit si Jim, tinaas niya ang baba ni Bonnie, at pinilit niya ito na tumitig sa mga mata niya. “Hindi ba’t nagpapakipot ka lang sa akin Bonnie? Marami kang ginagawa para makasal sa akin, hindi ba? Hindi ba’t ito ang gust