Kasama noon, napatingin siya kay Heather. “Heather, bakit patuloy mong idinidirekta ang paksa sa nakaraan naming relasyon ni Joshua sa tuwing gusto kong imbestigahan ang katotohanan? Sinusubukan mo bang pigilan ako sa pag-iimbestiga nito?” "May tinatago ka ba? Meron bang kung ano na ayaw mong malaman ko?" Natahimik agad si Heather sa narinig. Kinagat niya ang kanyang mga labi at ipinikit ang kanyang mga mata. "Ayoko lang na magkabalikan kayo ni Joshua..." "Hindi namin gagawin." Napangisi si Luna sa labi. "Mula sa sandaling pinili kong bumalik sa pamilya Landry at naging anak ng pinakamasamang kaaway ni Joshua Lynch, hindi na kami magkakabalikan." Dahil doon, tumingin siya kay Dr. Greg at sinabing maingat na binibigkas ang kanyang mga salita, "Dr. Greg, hayaan mong ipaliwanag ko sa iyo ang sitwasyong ito. Kami ay mula sa Quinn, Landry, pati na rin sa mga pamilyang Lynch, ang pinakamalaking kumpanya sa Merchant City.” "Kung malantad ang kasinungalingan mo, magkakaproblema ka sa
Gulat na tinitigan ni Luna ang nakaluhod na katulong. "Vivian, ikaw..." Si Vivian ang kanyang pinagkakatiwalaang lingkod at siya ang nag-aalaga kay Rosalyn sa nakalipas na anim na buwan. Ang pag-aalaga na ibinigay niya ay napakaseryoso at banayad kaya napanalunan niya ang adorasyon ni Luna. Kanina, siya ang nag-claim na lahat sila ay tumanggap ng suhol ni Joshua, kaya hindi nila ipinaalam sa kanya ang naunang pagdating ni Joshua, ngunit bigla na lang… Kumunot ang noo ni Luna at umatras ng isang hakbang. "Anong nangyayari, Vivian?" Inangat ni Vivian ang kanyang ulo, at, nang makitang si Luke at ang kanyang mga tauhan ay nakapasok na sa hostel, kinagat niya ang kanyang mga labi. "Ms. Luna, pwede mo bang sabihin sa kanila na huwag...halughugin ang kwarto ko?” "Naitago ko na ang ointment sa ilalim ng aking unan; kaya kong ilabas ito nang mag-isa." Dahil doon, bumangon siya sa sahig at nagmamadaling sumugod patungo sa kwarto ng mga katulong. Nakakadalawang hakbang pa lang siya
Habang mas desperado siya, mas naging interesado si Luke sa mga nilalaman ng recording device. Napangiti siya sa labi at binuksan iyon. Ang tunog ng pagbuhos ng ulan ay umalingawngaw mula sa recording device. Ilang sandali pang nakinig si Luke. Parang walang iba kundi ang tunog ng patak ng ulan. Kaya naman, inihagis ni Luke ang recording device kay Joshua at nagpatuloy sa paghalungkat sa iba pang mga bagay. Ang mga damit ng mga bata sa loob ng kaban ni Vivian ay walang iba kundi ang mga nauna nang nakita ni Luna, sa pag-aakalang nagha-hallucinate siya dahil sa matinding kalungkutan. Kung tungkol sa mga hibla ng buhok sa loob ng mga bag, pati na rin ang mga bote ng dugo… "Kay Ms. Luna ang mga buhok na 'yan, at 'yung may mga bahid ng dugo...pag-aari ng patay na sanggol ni Ms. Luna. May dugo rin ang mga bote na pag-aari nilang dalawa," paliwanag ni Vivian. "Ito ay...dahil hindi naniniwala si Mr. Lynch na kanya ang batang namatay, kaya inutusan niya akong—" "Sinusubukan mo pa
Nawala ang kulay sa mukha ni Vivian nang marinig niya ito. Kinagat niya ang labi at ibinaba ang ulo sa pagkatalo. "Ako ay..." Sa huli, nagpakawala ng hininga si Vivian at lumuhod sa harap ni Luna, na nagmula sa katotohanan, "Hindi si Joshua Lynch ang nagpadala sa akin dito.” “Ako ay inatasan na magtrabaho dito ni Mr. Malcolm Quinn. Noong iniinterbyu ni Master Landry ang mga kandidato para sa katulong na magtatrabaho para sa iyo, inutusan ako ni Master Quinn na magpa-interview din, at nakapasok ako.” "Lahat ng nagawa ko sa panahong ito ay nasa ilalim ng utos ni Master Quinn at Ms. Heather.” "Si Master Quinn ang nagsabi sa akin na ihanda ang dugo at buhok ng sanggol at ni Ms. Luna. Sinabi niya na..." Nakadapa sa lupa, tinapunan ni Vivian si Malcolm ng isang nahihiyang sulyap, at sa huli ay ibinaba ang kanyang ulo at bumuntong-hininga, "Sinabi niya na nag-aalala siyang kukunin ni Joshua Lynch ang sanggol pagkatapos itong ipanganak at walang makakahanap dito muli, kaya inutusan n
Wala pa siyang 30 taong gulang; ayaw niyang mangyari iyon sa kanya! Sinipa siya ni Luna at tinitigan ang mukha ni Vivian mula sa kanyang taas. "Bakit hindi namin pwedeng magawa iyon sa iyo, kung iisipin na iyon mismo ang ginawa mo sa nanay ko?" Hindi niya kailanman mauunawaan ang tindi ng kanyang mga kilos maliban kung naranasan niya ang parehong uri ng sakit na naranasan ni Rosalyn! Nang makitang kahit na si Luna ay hindi na handang protektahan siya, nabalot ng pagkabalisa at kawalan ng kakayahan ang mga mata ni Vivian. Sa sandaling ito, nilapitan siya ng mga tauhan ni Luke at hinawakan ang bawat braso niya. Mas alam ni Vivian kung gaano kalupit at walang awa ang mga tauhan ni Luke. Alam niyang kung dadalhin siya ng mga ito, wala siyang magagawa kundi ang magdusa gaya ng plano ni Luke, na hahayaang mabulok ang balat niya sa loob ng 12 oras at wala siyang paraan para makatakas! Sa sandaling naisip niya ito, nagpakawala ng hininga si Vivian at ginamit ang huling onsa ng kan
"Ito ay isang sniper, at ang bala ay nanggaling sa bundok na matatagpuan sa timog-silangang direksyon. Mula sa aking paghuhusga, ang sniper ay matatagpuan napakalayo, at hindi natin siya kayang maabutan," sabi ng isa sa mga tauhan ni Luke sa isang mababang boses. "Dahil sumugod kami rito nang walang babala, at dahil napagpasyahan naming pumunta sa tiwangwang na lugar na ito sa ganoong pagmamadaling abiso, wala ni isa sa amin ang nakapaghanda ng mga kagamitang pang-proteksyon na kailangan, at walang nakakaalam na pinupuntirya siya ng isang sniper." Sinasabi niya ito hindi lang kay Luke, pati na rin kay Luna. Hinapit ni Luna ang katawan ni Vivian sa kanya at inangat ang ulo para titigan si Malcolm. Pakiramdam niya ay may kinalaman si Malcolm sa pagkamatay ni Vivian. Naningkit ang mata ni Malcolm nang maramdaman ang titig ni Luna sa kanya. Buti na lang at alam niyang hindi mapagkakatiwalaan si Vivian, at nang unang lumitaw si Joshua, nakipag-ugnayan na siya sa kanyang sniper p
Napangiti si Luke at tinitigan ang babaeng nagpupumiglas sa kanyang mga bisig. Pagkatapos, binuhat niya ito at lumakad patungo sa kanyang sasakyan. Mabilis na nakuha ng isa niyang tauhan ang gusto niyang gawin at binuksan ang pinto ng sasakyan. Inihagis ni Luke si Gwen sa backseat, saka sumakay siya sa kotse. Nagsara ang pinto nila. Sa di kalayuan, naririnig pa rin ni Jim ang mga iyak at protesta ni Gwen mula sa loob ng sasakyan. Sa ilang kadahilanan, bigla niyang naalala si Bonnie. Si Bonnie, ang babaeng mahilig magsuot ng pula, at higit na sanay na pagalitan ang mga tao kaysa sa mag-alaga ng bata. Nang malaman niyang nagkasakit ang bata, lumabas pa siya sa ulan at nagkasipon. Ang babaeng ito ay nasa twenties, ngunit kung minsan, siya ay masyadong malikot na kumilos na para bang siya ay mas bata pa kaysa kay June. “Umuwi na tayo," sabi ni Heather sa mahinang boses sa tabi ng tenga ni Malcolm nang makita niyang pinagmamasdan ni Jim ang pag-alis ng sasakyan ni Luke. "Uma
Nang makarating sina Luna at Joshua sa puno ng cherry blossom, 2 a.m. na. Gumamit sina Lucas at mga tauhan niya ng mga malalaking flashlight para ilawan ang gabi para sa kanilang dalawa. Noong una, gusto ni Joshua na gumamit ng pala, ngunit, bigla niyang naalala na ang bata na inilibing nila sa ilalim ng puno ay walang kabaong at ang pala ay baka makasira sa bangkay ng bata. Kaya naman, sa huli, inutusan niya si Lucas na maghanap na lang ng maliit na pala para sa kanila. Kalagitnaan ng gabi ngayon, kaya’t walang magawa si Lucas kundi utusan ang mga tauhan niya para maghanap ng maliit na pala. Ngunit, pagkatapos umalis ni Lucas, tumalikod si Joshua at nakita niya na nakaluhod na si Luna sa lupa at hinuhukay ang libingan gamit ang mga kamay nito. Makikita ang kirot sa mga mata ni Joshua habang pinanood niya ang payat na babae, pati na rin ang mga kamay nito na may siyam na daliri at naghuhukay sa lupa. Huminga siya ng malalim at mabilis siyang lumapit para hawakan ang maduming