Walang imik na nagsalita si Luke habang nakasandal sa isang haligi, may sigarilyo sa pagitan ng kanyang mga labi, "Sinasabi mo bang magkapamilya kayo ni Luna? Well, kung ganoon, ito ang unang pagkakataon na nakakita ako ng mga miyembro ng pamilya na kumikilos nang ganito." Kasama noon, yumuko siya, sinindihan ang kanyang sigarilyo, at huminga ng isang subo ng usok bago idinagdag, "Paano mo ipapaliwanag ang nangyari kanina? Hindi nyo ba sinusubukang patayin ang isa't isa?"?" Parehong nagdilim ang ekspresyon ni Heather at Malcolm nang marinig ito. Gayunpaman, hindi pa rin nakukuha ni Luke na matapos. Nilingon niya si Jim ng isang walang kibo na sulyap at nagpatuloy, "Ikaw ang kanilang kuya, hindi ba? Sinubukan ng isa sa iyong mga kapatid na babae na saksakin ang isa pa mismo sa kanyang mata, ngunit hindi mo man lang siya sinubukang pigilan. " Sa sandaling sinabi niya ito, kumunot ang noo ni Heather at nagprotesta, "Hindi! Ako lang ay...ay..." Nang makitang wala siyang paraan p
Natahimik ang buong kwarto. Dumapo ang tingin ng lahat kay Malcolm. Hindi mapigilan ni Malcolm ang pakiramdam na gumagapang ang kanyang balat nang maramdaman ang tingin ng lahat sa kanya. Bago niya binili ang ointment na ito, binigyan lamang niya ng pansin ang mga panggamot na katangian nito at nabigong mapansin ang katotohanan na...siya lamang ang taong bumili ng ointment na ito sa nakalipas na dalawang buwan. Higit pa rito, hindi niya inaasahan na ang Winter Pharmaceutical Company, ang tagagawa ng gamot na ito, ay magtatago ng mga talaan ng mga mamimili! "Kailangang panatilihin ng Winter Pharmaceutical Company ang mga talaan ng lahat ng mga mamimili nito, kung isasaalang-alang kung gaano kapanganib ang gamot na ito. Siyempre, hindi nila nais na magkaroon ng problema." Ibinaba ni Joshua ang kanyang mga labi sa isang maliit na ngiti, na tila naiintindihan niya kung ano ang iniisip ni Malcolm. Umikot siya at matikas na umupo sa upuan na karaniwang inuupuan ni Luna habang nag
Kasama noon, napatingin siya kay Heather. “Heather, bakit patuloy mong idinidirekta ang paksa sa nakaraan naming relasyon ni Joshua sa tuwing gusto kong imbestigahan ang katotohanan? Sinusubukan mo bang pigilan ako sa pag-iimbestiga nito?” "May tinatago ka ba? Meron bang kung ano na ayaw mong malaman ko?" Natahimik agad si Heather sa narinig. Kinagat niya ang kanyang mga labi at ipinikit ang kanyang mga mata. "Ayoko lang na magkabalikan kayo ni Joshua..." "Hindi namin gagawin." Napangisi si Luna sa labi. "Mula sa sandaling pinili kong bumalik sa pamilya Landry at naging anak ng pinakamasamang kaaway ni Joshua Lynch, hindi na kami magkakabalikan." Dahil doon, tumingin siya kay Dr. Greg at sinabing maingat na binibigkas ang kanyang mga salita, "Dr. Greg, hayaan mong ipaliwanag ko sa iyo ang sitwasyong ito. Kami ay mula sa Quinn, Landry, pati na rin sa mga pamilyang Lynch, ang pinakamalaking kumpanya sa Merchant City.” "Kung malantad ang kasinungalingan mo, magkakaproblema ka sa
Gulat na tinitigan ni Luna ang nakaluhod na katulong. "Vivian, ikaw..." Si Vivian ang kanyang pinagkakatiwalaang lingkod at siya ang nag-aalaga kay Rosalyn sa nakalipas na anim na buwan. Ang pag-aalaga na ibinigay niya ay napakaseryoso at banayad kaya napanalunan niya ang adorasyon ni Luna. Kanina, siya ang nag-claim na lahat sila ay tumanggap ng suhol ni Joshua, kaya hindi nila ipinaalam sa kanya ang naunang pagdating ni Joshua, ngunit bigla na lang… Kumunot ang noo ni Luna at umatras ng isang hakbang. "Anong nangyayari, Vivian?" Inangat ni Vivian ang kanyang ulo, at, nang makitang si Luke at ang kanyang mga tauhan ay nakapasok na sa hostel, kinagat niya ang kanyang mga labi. "Ms. Luna, pwede mo bang sabihin sa kanila na huwag...halughugin ang kwarto ko?” "Naitago ko na ang ointment sa ilalim ng aking unan; kaya kong ilabas ito nang mag-isa." Dahil doon, bumangon siya sa sahig at nagmamadaling sumugod patungo sa kwarto ng mga katulong. Nakakadalawang hakbang pa lang siya
Habang mas desperado siya, mas naging interesado si Luke sa mga nilalaman ng recording device. Napangiti siya sa labi at binuksan iyon. Ang tunog ng pagbuhos ng ulan ay umalingawngaw mula sa recording device. Ilang sandali pang nakinig si Luke. Parang walang iba kundi ang tunog ng patak ng ulan. Kaya naman, inihagis ni Luke ang recording device kay Joshua at nagpatuloy sa paghalungkat sa iba pang mga bagay. Ang mga damit ng mga bata sa loob ng kaban ni Vivian ay walang iba kundi ang mga nauna nang nakita ni Luna, sa pag-aakalang nagha-hallucinate siya dahil sa matinding kalungkutan. Kung tungkol sa mga hibla ng buhok sa loob ng mga bag, pati na rin ang mga bote ng dugo… "Kay Ms. Luna ang mga buhok na 'yan, at 'yung may mga bahid ng dugo...pag-aari ng patay na sanggol ni Ms. Luna. May dugo rin ang mga bote na pag-aari nilang dalawa," paliwanag ni Vivian. "Ito ay...dahil hindi naniniwala si Mr. Lynch na kanya ang batang namatay, kaya inutusan niya akong—" "Sinusubukan mo pa
Nawala ang kulay sa mukha ni Vivian nang marinig niya ito. Kinagat niya ang labi at ibinaba ang ulo sa pagkatalo. "Ako ay..." Sa huli, nagpakawala ng hininga si Vivian at lumuhod sa harap ni Luna, na nagmula sa katotohanan, "Hindi si Joshua Lynch ang nagpadala sa akin dito.” “Ako ay inatasan na magtrabaho dito ni Mr. Malcolm Quinn. Noong iniinterbyu ni Master Landry ang mga kandidato para sa katulong na magtatrabaho para sa iyo, inutusan ako ni Master Quinn na magpa-interview din, at nakapasok ako.” "Lahat ng nagawa ko sa panahong ito ay nasa ilalim ng utos ni Master Quinn at Ms. Heather.” "Si Master Quinn ang nagsabi sa akin na ihanda ang dugo at buhok ng sanggol at ni Ms. Luna. Sinabi niya na..." Nakadapa sa lupa, tinapunan ni Vivian si Malcolm ng isang nahihiyang sulyap, at sa huli ay ibinaba ang kanyang ulo at bumuntong-hininga, "Sinabi niya na nag-aalala siyang kukunin ni Joshua Lynch ang sanggol pagkatapos itong ipanganak at walang makakahanap dito muli, kaya inutusan n
Wala pa siyang 30 taong gulang; ayaw niyang mangyari iyon sa kanya! Sinipa siya ni Luna at tinitigan ang mukha ni Vivian mula sa kanyang taas. "Bakit hindi namin pwedeng magawa iyon sa iyo, kung iisipin na iyon mismo ang ginawa mo sa nanay ko?" Hindi niya kailanman mauunawaan ang tindi ng kanyang mga kilos maliban kung naranasan niya ang parehong uri ng sakit na naranasan ni Rosalyn! Nang makitang kahit na si Luna ay hindi na handang protektahan siya, nabalot ng pagkabalisa at kawalan ng kakayahan ang mga mata ni Vivian. Sa sandaling ito, nilapitan siya ng mga tauhan ni Luke at hinawakan ang bawat braso niya. Mas alam ni Vivian kung gaano kalupit at walang awa ang mga tauhan ni Luke. Alam niyang kung dadalhin siya ng mga ito, wala siyang magagawa kundi ang magdusa gaya ng plano ni Luke, na hahayaang mabulok ang balat niya sa loob ng 12 oras at wala siyang paraan para makatakas! Sa sandaling naisip niya ito, nagpakawala ng hininga si Vivian at ginamit ang huling onsa ng kan
"Ito ay isang sniper, at ang bala ay nanggaling sa bundok na matatagpuan sa timog-silangang direksyon. Mula sa aking paghuhusga, ang sniper ay matatagpuan napakalayo, at hindi natin siya kayang maabutan," sabi ng isa sa mga tauhan ni Luke sa isang mababang boses. "Dahil sumugod kami rito nang walang babala, at dahil napagpasyahan naming pumunta sa tiwangwang na lugar na ito sa ganoong pagmamadaling abiso, wala ni isa sa amin ang nakapaghanda ng mga kagamitang pang-proteksyon na kailangan, at walang nakakaalam na pinupuntirya siya ng isang sniper." Sinasabi niya ito hindi lang kay Luke, pati na rin kay Luna. Hinapit ni Luna ang katawan ni Vivian sa kanya at inangat ang ulo para titigan si Malcolm. Pakiramdam niya ay may kinalaman si Malcolm sa pagkamatay ni Vivian. Naningkit ang mata ni Malcolm nang maramdaman ang titig ni Luna sa kanya. Buti na lang at alam niyang hindi mapagkakatiwalaan si Vivian, at nang unang lumitaw si Joshua, nakipag-ugnayan na siya sa kanyang sniper p
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya