“Bigyan niyo po siya ng oras. Ang rason po kung bakit maunawain at masunurin ako ay dahil sa edukasyon at pagpapalaki ng pamilya Landry, at pinalaki po si Luna sa isang mahirap na pamilya mula sa Sea City, kaya’t natural lang po na wala po siyang konsiderasyon sa ibang tao”May dalawang kahulugan ang mga salita ni Heather. Sa isang palad, inakusahan niya si Luna na wala siyang pang unawa at pinalaki siya ng mga taong walang alam.Sa kabilang palad, pinapahiwatig niya na parehong galing sa mahirap na pamilya sina Joseph at Natasha Gibson, kaya’t may mga mali sa pag uugali nila.Tumango si Charles. Nang pumasok na siya sa kose, hindi niya mapigilan na isipin na mabuti na lang at hinayaan niya na manatili sa tabi niya si Heather at hindi niya ito pinabalik sa mga Gibson sa Sea City.Kung hindi, kahit ang isang babaeng tulad ni Heather, balang araw ay magiging tulad ni Luna kapag nanatili siya sa mga Gibson ng matagal…Dahil galit siya kay Luna kanina, sumandal si Charles sa backseat
Bago pa maintindihan ng driver ang sinasabi ni Joshua, may matandang lalaki na lumabas ng RV, kasunod ng isang babae na may hawak na sanggol.Galit na lumapit si Charles sa harap ng kotse ni Joshua at kumatok siya sa hood nito. “Lumabas ka!”Ang lalaking ito ay may suot na mamahaling suit, at ang mukhang ito…Kilala ng lahat sa Merchant City ang mukhang ito.Ang lalaking ito ay ang president ng Landry Group, si Charles Landry!Nawala ang kulay sa mukha ng driver. “Mr. Lynch, mukha pong… napunta po tayo sa isang malaking gulo.”“Hindi, sila ang napunta sa isang malaking gulo.” Kinabit ni Joshua ang butones niya at pagkatapos ayusin ng elegante ang suit niya, binuksan niya ang pinto at lumabas siya ng kotse.“Bakit ka galit na galit, Mr. Landry?”Noong una, akala ni Charles ay isang normal na mamamayan lang ang nasa loob ng kotse, ngunit nang makita nya na lumabas ang isang lalaking may suot na itim na suit mula sa kotse na puno ng elegante at mapagmataas na aura, napagtanto niya
Nang maisip niya ito, sumingkit ang mga mata ni Charles at sinabi niya, “Problema na ng pamilya namin kung paano ko itrato si Luna at wala itong kinalaman sayo!”Ngumiti ng elegante si Joshua at sumagot siya, “Oo, problema ito ng pamilya niyo, at wala itong kinalaman sa akin, pero higit pa dito, hindi ako pwedeng makialam sa mga problema niyo.”Pagkatapos, lumingon si Joshua at tumingin siya ng malamig kay Heather at sa anak nito. “Pero, kailangan ko pa rin makialam sa mga problema ni Luna.”Nang makita na nakatingin ng masama sa kanya si Joshua, napaatras si Heather at nagtago siya sa likod ni Charles. “Tatay, umalis na po tayo dito…”“Nakakatakot po si Joshua Lynch, at natatakot po ako…”“Kanina lang po, binunggo ng driver niya ang kotse natin, at ngayon, nakatitig po siya sa akin ng ganito…”Umiyak si Heather habang nagpatuloy siya, “Nag aalala po ako na baka saktan niya si Riley… Alam ko po na masama ang loob niya dahil namatay ang anak nila ni Luna, pero hindi niya po pweden
“Mukhang may aksidente.”Nang marinig ni Luna ang sinabi ni Gwen, kumunot ang noo niya abang nakaupo siya sa backseat at tinitingnan ang mga litrato na sinend sa kanya ni Nellie. “Paano naman magkakaroon ng aksidente sa ganitong lugar?”Sinasadya ni Jim na piliin ang lugar na ito para tirahan ni Luna dahil wala masyadong tao sa lugar na ito at wala masyadong dumadaan na kotse, kaya’t paano nagkaroon ng aksidente dito?“Totoo ang sinasabi ko!” Tumitig si Gwen sa dalawang kotse sa harap niya at hindi niya mapigilan na sumimangot. “Luna, bakit parang ‘yun ang RV na sinakyan nila Heather at ng tatay mo?”Habang nasa phone, nabigla si Luna nang marinig niya ito.Hindi pa gaano katagal noong umalis sina Charles at Heather, hindi ba?Agad siyang lumingon.Nakita niya sa malayo ang lalaking may suot na gray suit na nakatulak sa hood ng isang kotse dahil sa isang lalaking nakasuot ng itim na suit.Samantala, sa tabi nila, may lalaking nakasuot na pang driver na may sinisigaw habang sinu
Ang rason kung bakit sinabi niya ito ay para tumahimik si Heather at ang sanggol upang magkaroon siya ng kapayapaan, ngunit para kela Luna at Gwen, iba ang tunog nito.Tumigil si Luna sa paghimas ng dibdib ni Charles.Sa tabi niya, galit na galit si Gwen, “Mr. Landry, dapat mong malaman na si Luna ang nagligtas sayo mula sa muntik na pagpatay sayo ni Joshua!”Bakit sinasabi ng lalaking ito kay Heather na ayos lang siya ngayon at si Luna ang nagligtas sa kanya? Anong klaseng tatay siya?“Gwen, ayos lang.” Bumaba ang tingin ni Luna at lumingon siya para tumingin kay Heather. “Hindi ba’t marami kang katulong na kasama? Sabihin mo sa kanila na dalhin nila si tatay sa kotse at pumunta sila sa hospital.”Tinikom ni Heather ang mga labi niya, pagkatapos ay lumingon siya at sumenyas siya sa mga katulong na naghihintay sa loob ng kotse.Mabilis na lumabas ang mga katulong at tinulungan nila si Charles papunta sa sasakyan.Tumayo rin si Luna at nanatili siyang malayo sa kanila.Tumingin
Nang marinig niya ito, humigpit ang kamao ni Luna.Pumikit siya, naramdaman niya na para bang may kamay na pimiga sa puso niya.Naisip niya na ang rason kung bakit trinato ni Joshua si Charles ng ganito ay dahil sa sariling kagagawan ni Joshua.Kilala niya si Joshua, at naiintindihan niya na hindi tanga ang lalaking ito. Hindi niya papatayin si Charles sa ilalim ng araw.Ang hula ni Luna ay may sinabi siguro si Charles na hindi nito dapat sinabi at may ginawa ito na sumobra kaya’t nagalit si Joshua, ngunit hindi niya inaasahan…Hindi inaasahan ni Luna na gagamitin ni Charles ang patay na sanggol para laitin si Joshua.Nakalimutan na ba ni Charles na ang sanggol ay hindi lamang kay Joshua, ngunit pati kay Luna?Nang makita na hindi nagsasalita si Luna, nagbuntong hininga si Joshua. Pagkatapos, naglabas siya ng isang sigarilyo mula sa bulsa niya, sinindihan niya ito, at lumingon siya at tumingin sa kotse nila Luna at Gwen. “Saan kayo papunta?”Tinikom ni Gwen ang mga labi niya at
“Sundin natin ang orihinal na plano at pumunta tayo sa bahay ni Luna.”Tumigil ang driver nang marinig niya ito. “Pero…”Umalis na ng bahay sina Luna at Gwen, kaya’t bakit papunta pa rin sila doon?Tila napansin ni Joshua ang pagkalito ng driver, kaya’t ngumiti siya at sinabi niya, “Sa tingin mo ba ay walang ibang tao doon maliban kela Luna at Gwen?”Tumango ang driver at pumasok na ito ng kotse.Ang mga taong nakatayo sa labas ng bahay ay ang mga tauhan ni Jim, kaya’t pamilyar sila kay Joshua.Noong nakita nila na dumating si Joshua, sinabi nila na umalis na si Luna, ngunit nang pilitin ni Joshua na pumasok ng bahay, walang pumigil sa kanya.Pagkatapos pumasok ng pinto, dumirecho si Joshua papunta sa kwarto ni Rosalyn.Sa loob ng kwarto ni Rosalyn, may isa sa mga katulong na naglagay ng nasogastric tube sa ilong ni Rosalyn.Dahil lantang gulay na si Rosalyn, hindi niya kayang kumain na parang isang normal na tao, kaya naman, ang tanging paraan para makakuha siya ng sustansya
Tumitig si Luna kay Samuel. “Kayo? Pumayag po ba kayo na ipagdasal si nanay dahil alam niyo na ako po ang pupunta?”Mula sa kamladong pag uugali na ipinakita ni Samuel, tila inaasahan niya si Luna.“Oo.” Ngumiti siya ng maliit. “Sinabi na ng kaibigan mo sa akin ang tungkol sa sitwasyon.”Tumahimik ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay sumagot siya, “Salamat.”Kaya pala sabik si Gwen noong sinabi nito kung anong klaseng pari ang pumayag na magdasal para kay Rosalyn ng walang bayad.Sa huli, ang pari ay si Samuel at alam niya ang tungkol dito sa simula pa lang.“Hindi mo ako kailangan pasalamatan, sinusubukan ko lang maging mabuti.” Pagkatapos, tumingin ng tapat si Samuel kay Luna at dinagdag niya, “Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko.”Muling tumahimik si Luna, pagkatapos ay huminga siya ng malalim at sinabi niya ang katotohanan, “Hindi pa po nasasagot ang tanong ko dahil pagkatapos niyo pong umalis noong araw na ‘yun, aksidente kong nawala ang singsing na binigay niyo sa akin.
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya