Mahigpit na hinawakan ni Neil ang phone niya.Mabilis na tumibok ang kanyang puso. Pagkatapos makipag usap kay Aura para humanap ng pagkakataon na ilabas sina Nigel at Nellie, balisang umupo si Neil sa bench ng hardin.Mukhang hindi siya nagkakamali. Baka hindi rin nagkakamali ang doctor.Malamang ay kambal sila ni Nigel. Baka sabay silang ipinanganak ni Nellie!Gayunpaman, komplikado ang mga nararamdaman niya habang iniisip ito. Sa isang palad, masaya siya na magkakaroon na siya ng totoong mga kapatid.Sa kabilang palad, naisip niya na mapagpanggap talaga sina Joshua at Luna dahil sa ideya na ito.Paano sila nagpanggap na mabait na mga magulang sa mga anak ng ibang tao?Habang kumakain ng hapunan, sa hindi inaasahanParehong nagulat sina Luna at Joshua. Tumingin si Luna kay Neil, at pagkatapos ay tumingin siya kay Joshua. Nakatingin sa kanya si Joshua, nakatinginan sila habang gulat ang kanilang mga mata.Ngumiti si Nellie sa tabi at tumingin siya sa kanila. Tumawa siya ng ka
“Kung si Nigel man po ay isang bata na mahilig magbiro, ako po ang makakakita nito. Wala lang po kayong tiwala sa akin. Dahil wala po kayong tiwala sa akin, bakit niyo po ako dinala dito?”Pagkatapos, hirap na kinuha ni Neil ang plato, ngunit pwersahan itong binaba ni Luna.Sa huli, hindi na ito kinaya ng plato, at agad itong dumulas sa mga kamay nila.Crash! Nahulog ang plato, at kumalat ang cookies sa sahig.Tumahimik ang buong hapagkainan.Ngumiti si Neil. “Mabuti po, wala nang malalason.” Pagkatapos, huminga siya ng malalim at umakyat siya.Hindi man lang siya umiwas sa mga basag na piraso ng plato, at tumusok ang bubog sa kanyang tsinelas, natusok ang kanyang mga paa. Ngunit, tila hindi niya naramdaman ang sakit nito. Patuloy lang si Neil sa paglalakad.Malakas na sumara ang kwarto ng mga bata.Sa dining table, nagkatinginan ang pamilya ng apat. Makalipas ang ilang sandali, tumingin si Luna kay Joshua at sinabi niya. “Bakit mo kailangan magtanong ng ganun?”Tumingin si
Kumunot ang noo ni Luna.Tumingin din ng malamig si Joshua kay Nellie.“Tatlo lang kayong pupunta para kumuha ng DNA sample?” Kumunot ang noo ni Joshua. “Sabihin niyo na lang sa kanya na sabihin sa atin kung nasaan si Aura. Pwede ko na lang ipadala ang mga tauhan ko para gawin ‘yun.”Naisip ni Joshua na hindi kailangan ang tatlong batang ‘yun para kunin ang DNA samples.Ang kahit sinong bodyguard nila ay propesyonal ang pagsasanay. Mabilis at malinis ang mga kilos nila, walang lugar para sa pagkakamali.“Pero gusto po pumunta ni Neil doon ng mag isa.”Mabagal na lumingon si Nigel. “Sinabi niya rin po na hindi nagtatagal si Aura sa isang lugar. Pati, marami pong guwardiya si Aura. Kung nagpadala ka po ng mga tao na gawin ‘yun, malalaman niya rin po agad.“Pero, kung pupunta po siya doon ng mag isa, hindi po maghihinala si Aura. Iisipin lang po ni Aura na gusto siyang makita ni Neil.“Para naman po sa pagsama namin…” Tumingin si Nigel kay Nellie. “Natatakot lang po si Nellie na b
Agad na hinawakan ni Luna ang baa ni Neil, nakita niya ang sugat na paa nito. May ilang mga piraso pa ng basag na plato na nakabaon dito.Nagbuntong hininga siya at tinanggal niya ng dahan dahan ang mga maliliit na piraso ng basag na plato sa paa ni Neil gamit ang tiyani.“Bakit hindi ka nag iingat?”Nakaupo si Neil noong una, ngunit nang hinila niya si Luna, napaatras siya at napahiga siya sa kama. Hindi niya magamit ang lakas niya. Mahigpit na nakahawak si Luna sa paa niya. Medyo masakit ito, kaya’t sumuko na lang si Neil sa pagtakas.Gayunpaman, kahit na tumigil siya sa pagtakas, tumanggi pa rin siya gamit ang mga salita. Kumunot ang noo niya at tumingin siya kay Luna.“Wala kayong pakialam kung maingat ako o hindi. Sinabi ko na po na tumigil kayo sa pagiging mapagpanggap sa akin! Hindi ako si Nigel o si Nellie! Hindi ito gagana sa akin!”Kumunot ang noo ni Luna. “Kahit na mapagpanggap ako, tinutulungan kitang linisin ang sugat mo. Ano ba ang mawawala sayo? Bakit ka tumatanggi
"Kung kumpiyansa ka na hindi masasaktan sina Nellie at Nigel kung sasama sila, siyempre, okay lang ako." Ngumiti si Luna.Marahan niyang hinaplos ang ulo ni Neil. Malumanay ang tono niya. "Handa kang mapalapit sa kanila, talagang masaya ako tungkol dito." Bumuntong-hininga si Luna at itinapon sa basurahan ang mga tissue paper at cotton buds na ginamit sa paglilinis ng sugat ni Neil. Pagkatapos, itinago niya ang first aid kit bago tumalikod at umalis. Nakahiga si Neil sa kama habang nakatingin sa pag-alis ni Luna. Napakagat siya ng labi. Kung susunod sina Nigel at Nellie kinabukasan, tiyak na poprotektahan niya ang mga ito ng buong buhay niya. Ito ay sina Joshua, Luna, Nigel, at Nellie na nagtitiwala sa kanya. Ang isang tao ay hindi maaaring maging isang tao nang walang kredibilidad at mga limitasyon. Gayunpaman… Pumikit si Neil. Hindi niya maisip kung ang totoo ay tulad ng sinabi ng kanyang ina, wala ni isa sa mga bata ang kay Luna. Kapag iniwan siya ng mga bata, lubhang k
Ang kotse ay tumakbo ng napakatagal. Sa likod na upuan, si Nellie ay lumipat sa pagkabagot mula sa kanyang inisyal na pananabik. Idiniin niya ang ulo sa bintana at pinagmasdan ang tanawin sa labas ng bintana. Isang malaking tanong ang bumungad sa kanyang isipan. Nilingon ni Nellie si Neil. "Diba sabi mo pupunta tayo sa isang hotel?"Bakit patungo sa mas liblib na lugar ang sasakyan, umabot pa sa labas ng Banyan City? Tiningnan ni Neil ang address sa phone niya. Kinagat niya ang kanyang mga labi. "Malapit na tayo."Masyadong liblib na lugar ang address na binigay ni Aura. Minsan din pinaghinalaan ni Neil ang address, ngunit sinabi ni Aura na napakalaki ng DNA Diagnostic Center, kailangan itong itayo sa mga lugar tulad ng labas. Pagkatapos ng lahat, tumagal ito ng isang malaking espasyo at sa lungsod ay hindi mura. Kumbinsido si Neil at wala nang pagdududa sa address. Gayunpaman, ang sasakyan ay tumungo pa sa tigang na lupa. Nasaan ang malaking DNA Diagnostic Center? Napating
"Sinasabi ko sayong ihinto mo ang sasakyan!" Baliw na sigaw ni Neil sa driver. Gayunpaman, tila hindi siya narinig ng driver. Hindi lang sa hindi nito hininto ang sasakyan, binilisan din ang takbo nito. Kinagat ni Neil ang labi at padabog na kinalampag ang pinto ng sasakyan. Sinamaan niya ng tingin ang driver. “Ikaw ang driver ko! Bakit hindi ka nakikinig sa akin!" Natawa ang driver, “Iniisip mo bang si Theo Allen ako, na makikinig sa lahat ng sinasabi mo? Young Master, huwag masyadong mataas ang tingin sa iyong sarili. Kami ay mga tauhan ni Lady Aura. Sa kanya lang kami nakikinig!" Pagkatapos, pabagsak niyang tinapakan ang gas. Hindi nagtagal, dumating ang sasakyan sa mismong pasukan ng abandonadong pabrika. Nanlaki ang mata ni Nellie. Gulat na napatingin siya sa sasakyan sa labas. Sa huli, lumingon siya at tumingin kay Neil. "Neil...Jake, nagsinungaling ka sa amin!" Diba sabi niya pupunta sila sa hotel kung saan kukunin ni Aura ang DNA samples niya? Bakit sila nandoon s
Halos hindi pa tapos magsalita si Neil ay sinampal siya ni Aura ng marahas sa mukha. "Ano? Isang araw mo lang nakasama si Joshua tapos naligaw ka na nila? Sino ka ba sa tingin mo? Bakit ko sasabihin sa iyo ang aking mga plano? Dapat mo lang tandaan na ako ang iyong ina! Gagawin mo ang sinasabi ko sa iyo! Tumigil ka sa pagtatanong ng napakaraming katangahan!" Pagkatapos, tumalikod si Aura at nagtungo sa abandonadong pabrika nang hindi lumilingon. "Pumasok ka na dito!" Nakatayo si Neil sa parehong lugar na hawak hawak ang kanyang pula at namamagang mukha. Tumingin siya kay Aura na walang pakialam sa kanya. Bumangon sa kanyang isipan ang eksena kung saan nililinis ni Luna ang kanyang mga sugat at sinasampal ang kanyang puwitan. Kung...Kung siya lang ang nanay niya. Gaano kahusay iyon? Naputol ang signal nina Nigel at Nellie. Si Luna, na sumusunod sa signal sa kotse, ay tumingin sa lugar kung saan ang mga pulang tuldok sa screen ay nawala ay medyo balisa. "Bakit biglang naput
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya