Kabanata 1198

“Kung si Nigel man po ay isang bata na mahilig magbiro, ako po ang makakakita nito. Wala lang po kayong tiwala sa akin. Dahil wala po kayong tiwala sa akin, bakit niyo po ako dinala dito?”

Pagkatapos, hirap na kinuha ni Neil ang plato, ngunit pwersahan itong binaba ni Luna.

Sa huli, hindi na ito kinaya ng plato, at agad itong dumulas sa mga kamay nila.

Crash!

Nahulog ang plato, at kumalat ang cookies sa sahig.

Tumahimik ang buong hapagkainan.

Ngumiti si Neil. “Mabuti po, wala nang malalason.” Pagkatapos, huminga siya ng malalim at umakyat siya.

Hindi man lang siya umiwas sa mga basag na piraso ng plato, at tumusok ang bubog sa kanyang tsinelas, natusok ang kanyang mga paa. Ngunit, tila hindi niya naramdaman ang sakit nito. Patuloy lang si Neil sa paglalakad.

Malakas na sumara ang kwarto ng mga bata.

Sa dining table, nagkatinginan ang pamilya ng apat. Makalipas ang ilang sandali, tumingin si Luna kay Joshua at sinabi niya. “Bakit mo kailangan magtanong ng ganun?”

Tumingin si