Kabanata 1117

Hindi akalain ni Luna na ganoon ka-pangahas si Joshua. Idiniin siya ng matigas nitong dibdib, itinulak siya sa sofa.

Napakaliit ng distansya nilang dalawa na kitang-kita niya ang init na nagmumula sa kanyang katawan, ang kanyang tuluy-tuloy na tibok ng puso, at ang kanyang maindayog na paghinga.

Ang kanyang sariling paghinga ay lumakas.

Tiningnan ni Joshua ang maselang katangian nito na may singkit na mga mata, malamig at malalim ang tingin nito. "Sagutin mo ako, Luna."

Hindi siya naniniwala na ang isang tao na gagamit ng buong lakas niya para hilahin siya pataas mula sa gilid ng bangin sa ganoong desperado na sitwasyon ay hindi magkakaroon ng isang onsa ng pagmamahal para sa kanya at hanggang sa sabihin na ang pagpapakasal sa kanya ay isang hindi kinakailangang abala.

Itinaas ni Luna ang kanyang mga mata at sinalubong ang malalim at di maarok na mga mata ni Joshua. Hindi niya ito itinulak palayo at hindi rin nagpumiglas, tinitigan lang siya ng maaliwalas niyang mga mata. "Mu