"Mr. Lynch, may kilala ka bang highly-skilled na hacker?" Naalala niya pa noong magkaharap sila, kung paano halos sirain ng hacker ang lahat ng kanyang security system sa loob ng isang oras. Kung hindi siya nakabuo ng isang planong pang-emerhensiya sa takdang oras at lumipat ng kanyang IP address, siya ay natuklasan kaagad! Ang hacker na iyon ay nagtatrabaho para kay Joshua! Ang kamay ni Joshua na naglalagay ng kutsara sa kanyang bibig ay huminto sa hangin. “Hacker?” Inangat niya ang kanyang mga mata at mahinang sinulyapan ang kanyang anak. "Wala." "Sigurado akong meron!" Napakagat labi ang maliit na bata, ang maitim at obsidian na mga mata ay nakatitig kay Joshua. “Na-encounter ko siya minsan, sobrang galing niya! Wala akong kalaban-laban sa kanya! Mr. Lynch, kahit hindi ko alam ang laman ng CCTV recording na nawasak, kung tatanungin mo ang hacker na iyon, baka mabawi niya ang mga nawalang recording! Dahil hindi sinira ng code ko ang mga recording, nakatago lang ang mga recording
Sa sinabi ni Nellie, parehong natahimik sina Joshua at Nigel. Base sa recording ng CCTV, hindi nagsisinungaling ang mga bodyguard. Isang batang lalaki na kamukhang-kamukha ni Nigel ang lumitaw at pumirma para sa pagpapalaya kay Fiona. Kung ang batang ito ay si Neil nga... Nagpapatunay iyon na hindi na si Neil ang kaparehong batang lalaki noon. Hindi matanggap ni Nigel ang katotohanan na ang kanyang nakababatang kapatid, ang taong pinakamalapit sa kanya ay naging ibang tao. Kaya, huminga siya ng malalim at hinawakan ng mahigpit ang kamay ni Nellie. "Hindi yan si Neil." Hindi maaaring siya iyon, tiyak na hindi siya iyon! Napakagat labi si Nellie. “Pero…” "Walang pero-pero." Huminga ng malalim si Nigel at marahas na tumayo. "Hindi maganda ang pakiramdam ko, pasok na ako sa kwarto ko." Kasabay noon, lumayo siya paakyat. Kinagat ni Nellie ang kanyang mga labi, sinulyapan ang kanyang ina saka inilipat ang tingin sa kanyang ama. Sa wakas, tumayo siya at sinundan ang kapatid. “Titi
“Mula sa umpisa, Ayaw ni Aura na nakikita tayong magkasama. Mula sa insidente anim na taon na ang nakakaraan na akala mo nakipagrelasyon ako sa kanya, hanggang sa iyong aksidente na gawa nya, lahat ng iyon ginawa niya dahil nagseselos siya sa relasyon natin. Nang maglaon, nang bumalik ka sa Banyan City, ilang beses niyang sinubukang saktan sina Nellie at Neil, bilang pagtatangka din na paghiwalayin tayo. At ngayon, maraming beses na niyang tinulungan si Fiona, para makamit din ang parehong layunin." Inangat niya ang kanyang ulo at tinitigan ng maayos ang maselang katangian ni Luna. “Dapat niyang malaman na ikaw at ako ay malayo sa pag-iibigan. Kung iaanunsyo natin ang kasal natin ngayon, mababaliw siya. Sigurado akong gagawa siya ng hakbang. Kapag nakagawa na siya, maaari nating samantalahin ang pagkakataon at maiuwi si Neil." Ang kanyang mga salita at katwiran ay pinag-isipang mabuti, ang lohika sa likod ng mga ito ay malinaw at walang kamalian. Napakagat labi si Luna. Kailangan
Hindi akalain ni Luna na ganoon ka-pangahas si Joshua. Idiniin siya ng matigas nitong dibdib, itinulak siya sa sofa. Napakaliit ng distansya nilang dalawa na kitang-kita niya ang init na nagmumula sa kanyang katawan, ang kanyang tuluy-tuloy na tibok ng puso, at ang kanyang maindayog na paghinga. Ang kanyang sariling paghinga ay lumakas. Tiningnan ni Joshua ang maselang katangian nito na may singkit na mga mata, malamig at malalim ang tingin nito. "Sagutin mo ako, Luna." Hindi siya naniniwala na ang isang tao na gagamit ng buong lakas niya para hilahin siya pataas mula sa gilid ng bangin sa ganoong desperado na sitwasyon ay hindi magkakaroon ng isang onsa ng pagmamahal para sa kanya at hanggang sa sabihin na ang pagpapakasal sa kanya ay isang hindi kinakailangang abala. Itinaas ni Luna ang kanyang mga mata at sinalubong ang malalim at di maarok na mga mata ni Joshua. Hindi niya ito itinulak palayo at hindi rin nagpumiglas, tinitigan lang siya ng maaliwalas niyang mga mata. "Mu
Ngunit... Mula sa simula hanggang ngayon, hindi nireserbahan ni Luna ang kanyang trench coat ng dagdag na sulyap. Itinaas niya ang kanyang mga labi sa isang nakakababa sa sariling ngisi at tumalikod para umalis, inilagay ang trench coat sa kanyang braso sa halip na isuot ito. Nang makarating siya sa pintuan, huminto siya. "Luna, maaari kang lumapit sa akin anumang oras na pagsisihan mo ang iyong desisyon." Kasabay noon, lumayo na siya. Umupo si Luna sa sofa, pinagmamasdan ang pag-alis ng lalaki, isang malamig na ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi. Magsisi? Ano ang pagsisisihan niya? Nagsisisi na hindi siya pinakasalan? Naunahan na niya ang sarili niya. Bakit niya itatapon ang sarili sa parehong hukay ng apoy nang dalawang beses? Sa taas. Nakahiga si Nellie sa windowsill, pinanood ang sasakyan ng kanyang ama na papaalis sa di kalayuan, at huminga ng malalim. Parang bigo ang effort ni Daddy. Iniisip niya kung magtitiyaga ba ang Daddy niya o susuko sa pagkakataong ito. Sa isi
"Kaya tinanggihan mo ang mungkahi ni Joshua..."Kinagabihan, umupo si Anne sa harap ng floor-to-ceiling window ng coffee shop, hinahalo ang kape sa kanyang mga kamay, habang bumuntong-hininga at sinulyapan ang babaeng nasa harapan niya. "Kaya ngayon ang magagawa mo lang ay maghintay ng pagkilos ni Aura?" Kasabay noon, nagbuntong hininga siya at humigop ng kape. “Ang totoo, sa tingin ko medyo magandang ideya ang pagpapanggap na pakasalan si Joshua. Tingnan mo, medyo matagal na mula nang bumalik si Aura sa lungsod. Kahit na nandiyan si Fiona noon, hinding-hindi susundin ni Fiona ang bawat utos niya. Ganun pa man, nanatiling kalmado at collected si Aura. Parehong nagsagawa ng paghahanap sa kanya ang mga tauhan ni Joshua at Bonnie ngunit nabigo pa rin siyang mahanap…” Nagtaas siya ng mata at tumingin kay Luna. "Siguro ang pagpapakasal kay Joshua ay talagang itatapon siya sa kanyang mga paa." Kinagat ni Luna ang kanyang mga labi at inilibot ang kanyang mga mata kay Anne nang walang
Ang eksena sa harap ng kanyang mga mata ay nagpatulala kay Luna ng ilang sandali. Paano kaya naging siya? Nasaan si Theo? Nang makita siya, kinulot ni Joshua ang mga labi at mahinang tumawa. Nakaupo siya sa piraso ng bato nang elegante, ang kanyang tingin ay kalmado at walang pakialam habang nakatingin sa kanya. "Tumigil ka sa paghahanap, ako ang tumawag sayo dito." Nagsalubong ang mga kilay ni Luna. Tumingin siya sa kanya, malamig ang boses niyang sinabi, “Kung gusto mo akong makita, tawagan mo lang ako. Bakit mo pipiliin na maglaro ng balabal at punyal?" Nagpadala sa kanya ng text message at humihiling pa na makipagkita sa isang lugar na tulad nito. Ang akala niya talaga ay galing kay Theo at napatakbo rito nang may sprained ankle! Pero sa huli ay si Joshua pala? Ano ang dapat niyang sabihin sa kanya na hindi maiparating sa telepono? "Para sa pormalidad." Madilim ang sikat ng araw sa gabi at walang streetlights sa eskinita kaya hindi maaninag ni Luna ang ekspresyon ni Joshu
Dinala si Joshua sa emergency room at tatlong araw siyang nasa hospital. Nang magising siyang muli , nakatanggap siya ng tawag mula kay Nellie.“Daddy.” Mula sa kabilang linya ng phone, tumunog ang cute na boses ng bata sa tainga niya. “Naaalala niyo po ba kung anong araw bukas?”Habang nakahiga sa kama ng hospital, tumingin si Joshua sa kalendaryo sa pader at bahagyang sumingkit ang mga mata niya. “Birthday ng Mommy mo.”Hindi niya nakalimutan ang kaarawan ni Luna. Noong kasal pa sila, gusto niyang ipagdiwang ang kaarawan ni Luna ng bawat taon. Ngunit, tuwing darating ang araw na ‘yun, naiisip niya na masyadong maraming dekorasyon at apeksyon sa paghahanda niya, kaya’t sa huli, kaswal niya lang binibigay ang regalo at sinasabi niya kay Luna na binili niya lang ito ng basta basta. Sa katotohanan… ang bawat regalo niya ay siya mismo ang pumipili. Sa loob loob niya, natutuwa siyang makita ang regalo niya sa kamay ni Luna habang tinatawag siya nito na ‘dear’.Ngunit dati, ang pride ni