Bagama't patuloy siyang pinapaalalahanan ni Nigel na manatiling kalmado, hindi na napigilan ni Nellie ang sarili. Bata pa lang sila, protektado na sila ni Mommy sa lahat ng kasamaan sa mundo, pero ngayon, hindi nila kayang protektahan ang kanilang ina. Siya ay ikinulong sa isang asylum, at...nagtiis pa ng ganoong pagdurusa! Sa pag-iisip ng balitang nalaman ni Nigel mula sa mga talaan ng ospital sa Sea City, hindi napigilan ni Nellie ang sarili at napakagat labi, nag-aalab ang galit sa dibdib. Naputulan ng daliri si Mommy ngayon! Sa dalawang tao sa kanyang harapan, ang isa ay responsable sa pagpapakulong sa kanya sa isang asylum, habang ang isa ay maling inakusahan ang kanyang ina na may sakit. Mabuti pa ang dalawang ito; lahat ng kanilang mga daliri ay nananatiling buo! Pagharap sa dalawang galit na galit na mga bata, Nakagat ni Fiona ang labi, namumula ang mga mata. "Nellie, Nigel... Hindi iyon ang ibig kong sabihin, ako ay..." Kumikislap ang kanyang mga mata at nagmamadal
Minasahe ni Joshua ang kanyang sentido at nanatiling tahimik. Napabuntong-hininga si Fiona. “Sa totoo lang, sa tingin ko pareho sina Nigel at Nellie ay mabubuting bata... Noong nakaraan kahit na hindi ako gusto ni Nellie, hindi siya naging ganito kasungit…” Habang nagsasalita siya, tinapik niya ang balikat ni Joshua, puno ng pagkukunwaring kalungkutan ang boses nito. “Magsaya ka, Joshua. Ang mga bata ay bata pa, at maaari silang muling turuan." Dahil doon, tumayo siya, tumalikod, at umalis. Napasandal si Joshua sa sofa sa pagod, itinaas ang kanyang kamay, at hinaplos ang sumasakit na sentido. Sina Nellie at Nigel... Nailigaw ba sila ng landas ni Luna?... "Ms. Blake, ayon sa pagsusuri ng mga netizen, ang dalawang bata na kumuha kay Mrs. Jenson ay tila anak at anak ni Mr. Joshua Lynch, tama ba iyon?" "Ms. Blake, paano pinplano ni Mr. Lynch na pangasiwaan ang napapabalitang kidnapping ng kanyang mga anak kay Mrs. Jenson? At ano ang iyong mga saloobin sa isyung ito?" "Ms. B
“Si Nigel?” Napangisi si Fiona. “Nasa bahay siya ngayon, tumatanggap ng parusa sa ginawa niya. Dapat parusahan ang mga bata kung sila ay masuwayin at lalabag sa utos ng kanilang mga nakatatanda." Lumipat siya sa mas komportableng posisyon ng maganda at nagpatuloy, “Napagdesisyunan na ni Joshua kagabi na magpatibay ng mas mahigpit na diskarte sa mga bata, kaya ngayon, kinumpiska na niya ang lahat ng kanilang device. Hindi lang sa hindi mo sila makokontak, ngunit kahit na pumunta ka kaagad sa Orchard Manor o Blue Bay Villa, hindi mo rin sila basta makikita. “Sinabi ni Joshua na dahil na-brainwash na sila ni Luna, sila ngayon ay hindi maayos sa sikolohikal, kaya gusto niyang ipadala sila sa isang professional education center. Kahit na ito ay tinatawag na isang sentro ng edukasyon, sa katotohanan, ito ay isang lugar lamang upang panatilihing nakasara ang mga ito sa isang silid na walang bintana…” Napakagat labi si Anne nang marinig ito. Napahawak ang kamay niya sa phone kaya namuti
Samantala, sa mental asylum na matatagpuan sa labas ng lungsod... Nang malaman ng direktor na si Mr. Chase na dumating na ang sikat na si Joshua Lynch, laking gulat niya kaya dali-dali siyang lumabas para salubungin ito nang hindi man lang naisuot ng maayos ang kanyang damit. “Gusto kong makita si Luna,” malamig na utos ni Joshua habang naglalakad sa entrance. Si Mr. Chase ay labis na kinabahan na siya ay pinagpawisan ng malamig. "Mr. Lynch...um... ayaw kang makita ni Ms. Luna…” Ngumisi si Joshua. “Wala akong pakialam. Gusto ko siyang makita!" Hindi napigilan ni Mr. Chase na manginig nang makita ang malamig at matigas na tingin sa mga mata ni Joshua. Alam niyang hindi na maitatago ang katotohanan, kaya napa-nganga siya at napaluhod sa harap ni Joshua nang may kalakasan. "Mr. Lynch! Ikinalulungkot kong binigo ka, ngunit hindi ko nabantayan nang mahigpit si Luna, at siya ay…tumakas…” Tumakas si Luna? Laking gulat ni Joshua dito kaya agad siyang napatayo sa upuan. Hinawaka
“Ikaw ba ang asawa ni Dr. Robert? Paano mo masasabing na-misdiagnose niya si Luna? Si Dr. Robert ay hindi pa nakagawa ng ganitong uri ng pagkakamali sa kanyang buhay!” Ngumisi si Janice at sumagot, “anong ibig mong sabihin, na hindi pa niya nagawa ito dati? Ang ginawa lang niya ay tinakpan ang kanyang mga bakas at hindi kailanman natuklasan." Kasama noon, ngumiti siya at sumulyap kay Joshua. "Hindi ba sumang-ayon ka sa diagnosis ni Dr. Robert na may sakit sa pag-iisip si Luna, Mr. Lynch?" Pinikit ni Joshua ang kanyang mga mata ngunit hindi sumagot. Napangiti si Janice at napangiti. “Hindi ko alam kung gaano ka katigas at walang awang tao, Mr. Lynch. Sa palagay ko sa huli, mas gugustuhin mong maniwala sa ilang salita sa isang pahina kaysa sa isang buhay at humihinga na tao, hindi ba? Hindi mo ba masasabi ang pagkakaiba ng isang taong talagang may sakit at kung sino ang wala? Nang marinig niya ito, nagdilim ang ekspresyon ni Joshua, at sumagot siya sa mahinang boses, “Mrs. Jens
Sa ospital sa Sea City. Kahit anong pilit nina Gwen at Luke na pigilan si Luna na makakita ng balita sa Banyan City, nalaman pa rin niya ang tungkol sa panayam ni Fiona. Dahil sa sinabi ni Fiona sa kanyang panayam, nakaramdam ng pagkabalisa at pag-aalala si Luna. Bawat isang pangungusap na sinabi niya ay may dobleng kahulugan nito, na para bang hindi siya makapaghintay na sabihin sa buong mundo kung gaano kasama sina Nigel at Nellie sa pagkidnap sa asawa ni Dr. Robert! May binanggit pa siyang isang bagay tungkol sa pagkakulong ni Joshua kina Nigel at Nellie sa bahay para sa reeducation... Anong uri ng reeducation ang ibig niyang sabihin? Hinawakan ni Luna ang kanyang telepono at walang tigil na tinawagan sina Nigel at Nellie, ngunit kahit ilang beses siyang tumawag ay walang sumasagot. Sa wakas, wala siyang choice kundi i-dial ang numero ni Anne. Noong una, gusto rin ni Anne na itago ang lahat kay Luna. Gayunpaman, siya ay isang prangka at lantad na tao, kaya pagkatapos n
“Ano ang kailangan kong gawin para tigilan mo ako at tratuhin mo ako at ang mga bata ng mabuti? Ano bang nagawa kong mali? Kahit na isang pagkakamali ang mahulog sayo, matagal na yun! Bakit hanggang ngayon kailangan kong pagdusahan ang mga kahihinatnan…”Umalingawngaw sa buong hallway ang paghihinagpis niya. Lahat ng lungkot at paghihirap na naranasan niya sa lahat ng ito ay tuluyang inilabas na niya. Pati si Gwen, hindi napigilang umiyak. Agad siyang sumugod para hilahin si Luna sa yakap niya. "Lahat ay magiging maayos din. Malapit nang maayos, Luna! Mangyaring huwag…” Gayunpaman, umiling si Luna bilang pagtanggi. "Hindi, hindi na magiging mas mabuti ang mga bagay..." Kahit anong pilit niya, hindi niya talaga maiwasan ang galit ni Joshua, at hindi niya maprotektahan ang kanyang mga anak. Sa una, hindi niya nagawang protektahan si Nigel, na may malubhang karamdaman. Pagkatapos, pagkaraan noon, nabigo siyang panatilihing ligtas si Neil na nawala siya sa gitna ng pagsabog. Sa
Samantala, nakatago sina Luna at Gwen sa loob ng kwarto. Ikiniling nila ang kanilang mga ulo at nakinig sa usapan na nangyayari sa labas ng pinto. Nawala ang kulay sa mukha ni Luna nang marinig niya ang sinabi ni Joshua. Nang mabalitaan niyang dumating na si Joshua, nahulaan na ni Luna na malamang nalaman ni Joshua na nandito siya at sumugod para kausapin siya . Kung hindi, hindi siya makakarating nang hindi nagpapaalam kay Luke, isinasaalang-alang kung gaano sila kalapit ni Luke. Ang sinabi niya kay Luke, gayunpaman, na ang dahilan kung bakit siya dumating ay nakialam si Luke sa isang bagay na pag-aari niya. Idiniin ni Luna ang kanyang mga labi sa isang manipis na linya. Lumalabas na siya ay walang iba kundi isang bagay para kay Joshua. “Anong ibig mong sabihin dito? Anong bagay na iyo ang nahawakan ko?" Samantala, sa pasilyo sa labas ng pinto, binigyan ni Luke ng matalim na tingin si Joshua at nagsalita, may malamig na ngiti sa labi, "Parang hindi ko na maalala kung ano