CHAPTER 8: Her Beauty

BUMUNGAD kay Anya ang malawak na bulwagan; nang ilipat niya ang paningin sa paligid ay purong mga bigating tao ang naroon. Bahagya niyang sinilip ang sarili. Maayos naman ang suot niya at walang mali roon ngunit, bakit nakatingin ang mga iyon sa kaniya.

“Let them praise you, nagandahan ang mga iyan sayo, Anya.”

Napatingala siya kay Dark. May katangkaran kasi ang binata, mula sa 5'9 height nito. Walang panama ang tangkad niyang 5'6 kumpara sa binata.

“Hindi, ba-baka hindi nila gusto ang suot ko. Halos kita kasi ang dibdib ko,” deretsahang sabi niya.

Tumikhim si Dark, natuon ang tingin nito sa lalaking paparating.

“Hi, I'm Allan Perino, pleased to meet you, Mr. Silvestre!” anang lalaking sumalubong sa kanila sabay lahad ng palad nito upang makipag-kamay.

“Hi!” tanging naisaad ni Dark.

Tinanggap ng binata ang pakikipagkamay ng kaharap.

“Enjoy your stay, Mr. Silvestre!” nakangiti nitong sambit, bago ito tuluyang umalis ay tinapik nito ang balikat ni Dark.

Tanging pagtango lamang ang ibinigay ng binata. Seryoso ang mukha nito nang sipatin ito ni Anya. Nasanay na siya sa mukhang iyon, tila natural na ito ng binata.

“Don't stare at me like that, Anya.”

“Ho?” lutang niyang naisaad.

Dark just smirked,

humakbang ito bagay na ikasunod ni Anya.

Sa bandang bahagi, naroon sina Azul, Terrence at Leiron habang si Demon ay halos malaglag ang panga nang makita si Dark, kasama ang dalagang muntik niyang magawan nang disgrasya.

He gulped, hindi siya pwedeng mawala ngayon sa party. Baka, masaktan pa siya ni Dark kapag nagkataon.

“Dem, are you alright?” usisa ni Azul.

Pinagpawisan nang walang dahilan si Demon kahit, naka-aircon ang malawak na silid.

“Yeah! Don't mind me, palapit na sila Dark,” tanging sagot niya at bahagyang niluwagan ang suot.

Sinundan ng mga ito ang dalawang papalapit. Kapwa, hindi makakibo sina Terrence, at Leiron lalo na si Demon nang masilayan nang malapitan ang babaeng kasa-kasama ni Dark.

Bumundol ang matinding kaba sa puso ni Demon nang magtama ang kanilang mga mata ni Anya. Gulat at nalito si Anya nang makita siya nito. Tinuro siya ng dalaga at si Dark habang palipat-lipat ang tingin nito.

“Magkapatid kami Anya, kambal!” barinig niyang paliwanag ni Dark.

Sumilay sa labi ng dalaga ang pilit nitong ngiti. Para bang noon lang siya naliwanagan. Kalaunan ay ngiting totoo ang sumilay sa labi ni Anya bagay para matauhan siya mula sa pagtitig dito.

“You're eyes! Lower your eyes!” pilyong ani Azul.

“Wow! Is she's an angel? Grabe, nasa langit na yata ako,” pabirong sabi ni Leiron na hindi naman nakaligtas sa pandinig nina Dark at Demon.

“Hello sa inyo,” nakangiting sabi ni Anya.

Kapwa nagtangis ang bagang nina Demon, at Dark nang iabot ni Leiron ang kamay nito ngunit, hindi iyon natuloy nang matitigan nito ang masamang titig ni Dark. Katulad ng ngalan nito, katulad nito ang pagdilim ng mukha ng binata.

Tumikhim si Azul, bagay para matauhan naman si Terrence mula sa pagkakatitig sa dalagang nasa harapan nila.

“Boss, nasa loob na si Mister Akuzama. Gusto ka niyang makita,” pagsingit nito.

Tumango si Dark. Pagkatapos ay inilalayan nito si Anya. Binulungan ito pagkatapos.

“Hintayin mo lang ako rito, Anya. hayaan mo ang mga ’yan.”

Tumatango si Anya habang nakatitig ito sa kaniya. A smile traces on his lips while patting Anya's head.

“Demon,” pagsambit nito sa kakambal.

Lumapit si Demon at pilit na iniiwas ang paningin sa dalaga.

“Don’t leave her!” utos ni Dark bagay na ikinatango ni Demon.

Sinamahan ni Terrence si Dark patungo sa isang tagong pasilyo. Bumukas iyon nang nasa tapat na sila ng pinto. Pagbukas niyon ay bumungad sa kanila ang malawak, organisadong silid, at maging ang napakaraming libro. Nang tuluyan nang makapasok si Dark ay nagpaalam na aalis si Terrence dahil, si Dark lamang ang gustong makausap ng matanda.

Humakbang si Dark, doon sa parteng bahagi, nakatingin sa labas ng bintana ang nasa late 60's age na lalaki. Bagaman, maputi na ang buhok nito ay hindi iyon rason para makitaan ito ng katandaan.

MEANWHILE, AT INTERIOR, DIMLY LIBRARY - NIGHT

The room is filled with interior design. The atmosphere is thick with tension and an air of authority as patrons glance cautiously at each other.

Sa isang sulok ng mesa na tinatakpan ng isang pulang sapin, nakatayo si Dark, ang young secret boss at kilalang pinuno ng mafia na nangunguna sa mundo ng mga mafioso. Nakadamit ang binata nang maayos na blue Italian Style Suit.

He has the aura of power and respect.

Sa kabilang banda ay, naupo sa isang magarang upuan na gawa sa ginto, si Mister Akuzama, ang matandang lalaki. Bagaman sa katandaan nitong edad, ay nanatili ang pagiging seryoso at kalmado nitong mukha. Suot nito ang isang magarang black tuxedo at may hawak na tungkod ng kabilang kamay nito, ang disenyong dragon. At nagpapahiwatig ito nang katapangan at mga karanasan na kanyang naiipon sa loob ng mahabang taon.

Naningkit ang mga matang tumitig si Dark sa matanda, “Mister Akuzama, tell me, why l should I help an old man like you?”

The oldman, heaved a sigh. Ang mala-tigreng pagmumukha nito ay nabahiran nang matinding kalungkutan.

“My grand-daughter. She's gone over the years. She vanished without a trace. The police is not enough, and I've spent my life savings on private investigators. I have nowhere else to turn.”

Dark Silvestre, stern expression softens slightly, his eyes showing a glimmer of empathy. Mr. Akuzama reaches into his pocket and pulls out a worn photograph of a young girl with pigtails and a bright smile. He places it on the desk in front of Dark Silvestre.

“This is Isabella Akuzama. She's my only grandchild. I beg you, Mr. Silvestre, use your connections, find her for me. Please, bring her home.”

Napatitig si Dark sa lumang larawan, at seryoso ang mukha niyang inaral ang nasa litrato. Kinuha niya ito at saka ngumisi.

“Family means everything to me, Mr. Akuzama. If Isabella is out there, we will find her. But you must understand, the search won't be easy. There will be risks and sacrifices along the way.”

“I understand, Mr. Silvestre. I'm willing to do whatever it takes. Just bring her back to me. Her father needs her,” naisaad ng matanda.

Panandaliang katahamikan ang namayani sa loob ng silid. Kalaunan ay, nagpasyang humakbang si Dark at tinungo ang puwesto ng matanda. Nang makalapit ay, inilahad niya ang kanyang kabilang kamay para iabot ito kay Mister Akuzama.

“I promise you, Mr. Akuzama, we will find her. We'll leave no stone unturned until Isabella is back in your arms. This is my word as the head of the family.”

Mr. Akuzama nods, his eyes filled with a mix of gratitude and hope.

“Thank you, Mr. Silvestre. I'm too old, and I hope, as soon as posible. You will find her. Thank you!”

They both stand there, united in purpose, ready to embark on a dangerous journey to bring a lost granddaughter.

SAMANTALA, sa isang kalapit na building, nakamasid ang lalaking nagnanais na kitilin ng buhay ang kaniyang kaibigan. Patago nitong minamanman ang kaniyang target. Pansin din ang panginginig ng kamay nito maging ang pagpatak ng iilang butil ng kaniyang pawis sa noo.

Naroon sa isang kasiyahan ang kaniyang target, kausap nito ang isang dalaga na nakilala niya bilang Anya. Buo ang pasya niya, susundin niya ang inuutos ng kaniyang ama.

The tears escape from his eyes, walang kamalay-malay si Dark sa panganib na naghihintay sa kaniya.

“Kill him! Or else I will kill your lover!” umalingawngaw sa kanyang pandinig ang sinabi ng ama niya.

He loves Rozzy, he can't forgive himself if something bad happened to her. He knew his father, mas masahol pa ito sa halimaw. He clenched his jaw. Bumalot sa kabuoan niya ang katahimikan, habang ang hangin naman ay humahampas sa kaniya nang bahagya.

But, he surprised. He sees Dark looking straight ahead where he is.

Nanliit ang kaniyang mga mata habang nakatutok ang paningin sa hawak na riffle. Bahagya siyang natigilan, nasaksihan niya paano ngumiti sa kaniya Dark. Tumitibok nang mabilis ang puso niya. Sa isang iglap, nagbago ang kaniyang naiisip.

Tiningnan niya ang hawak na baril saka nito itinago. Hindi niya magawa kay Dark ang bagay na iyon. Nakahanda siyang suwayin ang ama, gagawin niya ang lahat matunton ang kaniyang nobya kung saan ito itinago.

Sa halip na barilin ang kaibigan, nagsimula na lamang siyang maglakad palayo. Naglakad siya nang mabilis, humarap sa madilim na gabi, at itinapon ang baril sa isang bangketa, kasabay ng kaniyang pagbalik sa loob ng building. Kuyom ang kamao, ay tanging pagtitig na lamang ang nagawa niya sa mga kinilala niyang kaibigan.

He smiles back, a guilt reflected in his eyes. Hindi niya kaya, kahit pa nga na, sa maikling panahon ay itinuring na siya bilang isang tunay na kaibigan. Lalo na si Dark, siya ang nagparamdam sa kaniya na isa siyang tapat na miyembro ng grupo.