Chapter 6

Nagpatuloy si Cearina sa kanyang trabaho, nagtuon ng pansin sa mga gawain at sinubukan niyang iwasan ang mga alaala ng kanilang nakaraan. Sa kabila ng kanyang mga pagsisikap, hindi niya maikakaila na may mga pagkakataong nag-aalab ang kanyang damdamin sa bawat pagtingin niya kay Ezekiel. Nakita niya ang malamig na pag-uugali nito na tila nagiging mas malamig sa paglipas ng panahon, at bawat pagkikita nila ay nagdudulot sa kanya ng sakit.

Isang umaga, habang abala si Cearina sa kanyang mga dokumento, napansin niyang pumasok si Ezekiel sa opisina. Hindi ito nagsalita at diretso lamang na pumunta sa kanyang mesa. Parang may dalang bigat sa kanyang mga balikat na bumabalot sa kanyang aura. Nanatiling tahimik si Cearina, nakatingin sa kanya ngunit nag-aalangan na magsalita.

"Sir, may kailangan po ba kayo?" tanong niya, sinusubukang maging propesyonal sa kabila ng nararamdaman niyang panghihinayang.

Tumingin si Ezekiel sa kanya, ngunit sa kanyang mga mata ay hindi niya nakitang sagot, kundi tila isang pagsasalamin ng kanyang sariling sakit. “Kailangan ko ng report mo sa proyekto. I-submit mo ito bago magtanghali,” mabilis niyang sinabi, ang tono ay nananatiling walang damdamin.

“Okay, Sir,” sagot ni Cearina, bagaman sa kanyang puso, ramdam niya ang lungkot. 

Habang nagtatrabaho siya, hindi maiiwasang mag-isip si Cearina sa mga sandaling kasama si Ezekiel. Ang mga alaala ng mga tawanan, at ang mga simpleng sandali na tila wala nang halaga ngayon, ay patuloy na bumabalik sa kanya. Sa bawat patak ng oras, unti-unti siyang nawawalan ng pag-asa.

Isang araw, nagdesisyon ang kumpanya na magkaroon ng seminar sa loob ng opisina, at ang mga empleyado ay nagtipon sa malaking conference room. Si Ezekiel ang nanguna sa seminar, at habang nagsasalita siya, naramdaman ni Cearina ang damdamin ng paghihiwalay sa kanyang puso. Sa kanyang mga salita, tila may lamig na pumapalibot sa kanyang pagkatao, at sa kabila ng mga ngiti ng iba, siya ay nahulog sa isang mundo ng kalungkutan.

Habang nag-uusap si Ezekiel, may mga pagkakataong natatanaw ni Cearina ang mga mata nitong naglalakbay sa iba, hindi siya kasama sa mga ito. Sa kanyang puso, nagkaroon siya ng sagot: hindi na ito ang kanilang dating relasyon. 

Matapos ang seminar, lumapit si Liza kay Cearina. “Anong nangyari? Mukha kang balisa,” tanong nito, puno ng malasakit.

“Wala, Liza. Nasa isip ko lang ang trabaho,” sagot ni Cearina, ngunit sa kanyang boses ay nadarama ang sakit ng kanyang kalooban.

“Minsan, dapat mo ring isipin ang sarili mo, Cearina. Huwag mong hayaan na mawala ang saya mo dahil sa ibang tao,” payo ni Liza.

Alam ni Cearina na may punto si Liza, ngunit paano niya maiiwasan ang mga alaala at damdamin na hawak-hawak niya mula kay Ezekiel? Sa kanyang isip, nagkaroon siya ng desisyon: kailangan niyang ilayo ang sarili mula sa sakit na dulot ng relasyon na tila wala nang pag-asa.

Sa mga sumunod na linggo, nagpasya si Cearina na bigyang-halaga ang kanyang sarili. Nag-enroll siya sa mga online courses para sa mga bagong kasanayan at nagsimulang lumabas kasama ang mga kaibigan. Sa kabila ng pakikitungo kay Ezekiel na malamig, nagpatuloy siya sa kanyang mga layunin at pinilit ang kanyang sarili na maging masaya sa mga bagay na hindi niya pa nasusubukan.

Ngunit sa likod ng lahat ng ito, hindi siya nakaligtas sa mga pagkakataong naroon pa rin ang damdamin para kay Ezekiel. Kahit anong gawin niya, ang kanyang puso ay nananatiling nakatali sa mga alaala at pangarap na isang araw ay muling makakabawi ang kanilang relasyon. 

Minsan, sa isang pagpupulong, nagkaroon ng pagkakataon si Cearina na magsalita. “Sir, may mga ideya ako na maaari nating subukan para sa susunod na proyekto,” sabi niya, ang boses ay may kumpiyansa.

Ngunit tumingin lamang si Ezekiel sa kanya, walang emosyon sa kanyang mga mata. “I-submit mo na lang sa email. Kailangan nating mag-focus sa mga pangunahing gawain,” sagot niya. Sa mga salitang iyon, parang lumayo ang mundo ni Cearina. 

Sa kanyang pag-uwi, naisip niya ang mga pagkakataong ito—ang pagkakaroon ng mga ideya at opinyon na tila hindi na mahalaga sa kanyang boss. Isang tanong ang lumalabas sa kanyang isip: Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang atensyon ni Ezekiel at maipakita ang kanyang halaga?

Kahit na puno ng takot at pagdududa, nagdesisyon si Cearina na sumubok muli. Nagplano siya ng isang presentasyon na makakapukaw sa interes ni Ezekiel, umaasang mabibigyang halaga ang kanyang mga ideya. 

Sa araw ng presentasyon, nagdress siya nang mas maayos, may halong determinasyon at pag-asa. Nang dumating ang oras, nagbigay siya ng magandang presentasyon, ipinakita ang mga benepisyo ng kanyang mga ideya sa kumpanya. 

Habang nagsasalita, nakita niya ang mga mata ni Ezekiel na nakatutok sa kanya. Sa sandaling iyon, nagkaroon siya ng pag-asa. “Sir, ang mga ideyang ito ay maaaring makatulong sa pagpapalago ng ating team. Umaasa ako na maisipan mong bigyang pansin ito,” sabi niya sa huli.

Tumango si Ezekiel, ngunit sa kanyang mga mata, hindi siya sigurado. “Maganda ang presentasyon mo, Cearina. Pero kailangan nating pag-isipan ang lahat ng aspeto,” aniya, nananatiling pormal.

Sa kabila ng malamig na sagot, may kagalakan pa ring bumabalot kay Cearina. Sa kanyang isip, sa wakas ay may pagkakataon siyang ipakita ang kanyang halaga. Pero sa kanyang puso, alam niyang hindi ito sapat.

Habang patuloy ang kanyang paglalakbay sa kanyang propesyon at sa kanyang sarili, patuloy na naglalaban si Cearina sa mga damdaming tila hindi pa rin nawawala. Sa kanyang puso, nagdasal siya na sa isang araw, makikita ni Ezekiel ang kanyang halaga at magbabalik ang mga alaala ng kanilang pinagsamahan. 

Ngunit sa ngayon, ang kailangan niya ay ang patuloy na paglaban para sa kanyang mga pangarap, kahit na sa ilalim ng malamig na presensya ni Ezekiel.

Ngunit sa kanyang puso, may natitirang pag-asa. Sa bawat pagkilos niya, pinangarap niya na balang araw, muling magbabalik ang mainit na damdamin na kanilang pinagsaluhan. Sa kabila ng malamig na pakikitungo ni Ezekiel, ipinagpatuloy ni Cearina ang kanyang araw, nagbigay ng ngiti sa kanyang mga katrabaho habang isinasagawa ang mga gawain sa opisina.

Ngunit sa likod ng ngiti at mga pag-uusap, palaging bumabalik ang isip ni Cearina kay Ezekiel. Ang malamig na tingin nito sa kanya ay tila nagsasabi ng mga bagay na hindi niya kayang ipaliwanag. Kahit anong pilit niyang gawing normal ang kanilang relasyon, nag-uumapaw pa rin ang sakit sa kanyang puso sa tuwing iniisip ang mga alaala ng kanilang pinagsamahan. 

Isang umaga, habang abala si Cearina sa kanyang mga gawain, biglang pumasok si Ezekiel sa opisina. Sa bawat hakbang nito, tila may kung anong kapangyarihan na nagdudulot ng takot at pag-asa sa kanyang dibdib. "Cearina, kailangan kita sa isang meeting," ani ni Ezekiel, ang boses ay tila walang damdamin. 

Mabilis na tumayo si Cearina, ang puso niya ay nag-uumapaw sa nerbiyos. "Opo, Sir. Anong oras po?" tanong niya, sinubukang maging propesyonal sa kabila ng mga damdaming bumabalot sa kanya.

"Sa conference room, makalipas ang labinlimang minuto," tugon ni Ezekiel. Umalis ito nang hindi lumilingon, na nag-iwan sa kanya ng isang halo ng pag-asa at pagkadismaya. 

Habang naglalakad patungo sa conference room, pinilit ni Cearina na huwag mag-isip ng labis. Pero sa bawat hakbang, parang may boses na nag-uudyok sa kanya na tanungin si Ezekiel kung bakit ito ganito. Bakit tila may pader na naghihiwalay sa kanila?

Nang makarating siya sa conference room, nakatayo na ang mga kasamahan at nag-aantay sa kanilang boss. Habang nag-uusap ang iba, sinubukan ni Cearina na tumuon sa mga detalyeng kinakailangan para sa meeting. Ngunit ang kanyang mga mata ay palaging nahuhulog kay Ezekiel, na nakatuon ang pansin sa mga presentasyon ng iba.

Nang magsimula ang meeting, nagulat si Cearina nang biglang tumalikod si Ezekiel at nagtanong sa kanya. “Cearina, anong opinyon mo tungkol sa proposal na ito?” Ang tanong ay tila nagdala ng mga damdaming hindi niya maipaliwanag. Sa kanyang isipan, ang tanong na iyon ay tila isang pagkakataon para makilala siya muli bilang isang tao at hindi lamang bilang kanyang secretary.

"Sa tingin ko po, Sir, makatutulong ang proposal na ito sa ating layunin. Kung maiaangkop natin ito sa mga pangangailangan ng kliyente, maaaring mas mapalakas pa ang ating relasyon sa kanila," sagot niya, ang boses ay tila nag-aalangan ngunit may determinasyon. 

Tumingin si Ezekiel sa kanya, at sa mga mata nito, tila may kislap na nagbigay pag-asa. "Mabuti. Dapat natin itong talakayin pa ng mas detalyado," sagot nito, na tila nag-aalinlangan sa kanyang susunod na sasabihin.

Sa mga sumunod na minuto ng meeting, mas nakaramdam si Cearina ng pag-asa. Sa kabila ng malamig na simoy ng kanilang relasyon, may mga palatandaan na tila hindi pa rin tuluyang naglaho ang mga damdamin ni Ezekiel para sa kanya.

Ngunit habang nagtatapos ang meeting, muling bumalik ang malamig na katotohanan. Nang matapos ang lahat, nagbigay ng utos si Ezekiel kay Cearina na ipasa ang mga report na kailangan, na nagpatunay na ang kanilang relasyon ay muling bumalik sa nakasanayan—isang boss at secretary na hindi na nagkakaintindihan.

Sa kanyang pag-uwi, muling bumalik ang mga alaala ng kanilang nakaraan. Nagdesisyon siyang hindi na dapat mangyari ang mga ganitong pagkakataon na laging nagdadala sa kanya ng sakit. Nais niyang maging matatag at tumutok sa kanyang mga pangarap. 

Ngunit sa kanyang mga pahina ng plano, may nakatala pa ring pag-asa na darating ang araw na muli silang magiging magkasama, hindi bilang boss at secretary kundi bilang mga taong nagmamahalan.

Kinabukasan, nagpasya si Cearina na subukan ang isang bagong hobby—ang pag-aaral ng photography. Nais niyang ipakita sa mundo ang mga beauty ng simpleng bagay sa paligid. Sa bawat pag-click ng kamera, nagiging mas matatag siya sa kabila ng malamig na relasyon nila ni Ezekiel. 

Habang lumilipas ang mga linggo, unti-unting natutunan ni Cearina na tanggapin ang kanyang sitwasyon. Sa kabila ng malamig na pag-uugali ni Ezekiel, nagpatuloy siya sa kanyang mga pangarap at sa pagbuo ng kanyang sarili.

Ngunit sa likod ng kanyang ngiti, palaging may tanong na nag-uudyok sa kanya: Paano kung dumating ang pagkakataon na muling magbago ang lahat? Paano kung makikita ni Ezekiel ang kanyang mga pagsisikap at muling mapansin siya? 

Sa kanyang mga alaala, pinangarap niyang darating ang araw na ang malamig na pakikitungo ni Ezekiel ay magiging isang bagay na nakaraan. Sa kabila ng lahat, umaasa siya na muling magkakaroon ng init ang kanilang relasyon, kahit na sa likod ng kanyang mga ngiti at mga pangarap, natutunan niyang mahalaga ang pag-ibig para sa kanyang sarili.