Ramdam niya ang apoy sa pagitan nila. Sa bawat hagod ng mga palad ni Travis sa katawan niya, ramdam niya ang pangangailangan nito sa kanya. Para na siyang nag-aapoy. Siya man ay sobra nang nag-iinit. Darang na darang na siya. Bahala na! Gusto niyang pagbigyan ang pangangailangan ng kanyang sarili.Hinayaan niya na lamang si Travis sa gusto nitong mangyari dahil alam niyang gusto rin niya iyon. May pagmamadaling tinanggal ni Travis ang mga saplot nila sa katawan at ilang saglit pa ay buong pagsuyo nitong sinamba ang kanyang katawan.Parang mababaliw si Catherine sa mga sensasyong lumulukob sa kanyang buong pagkatao. Travis was worshiping her body as if she was the most beautiful woman on earth. Para itong isang gutom na gutom na leon habang patuloy lamang siya nitpng pinapaligaya sa pamamagitan ng mga labi at dila nito.‘Oh, Travis!” Ungol niya habang kumikiwal ang katawan niya sa sobrang sarap na ipinararanas nito sa kanya. Napasabunot siya sa buhok nito at mahinang napaungol si Tra
NANG humupa na ang nararamdaman nila ay umalis na rin si catherine sa ibabaw ng kama.Atsaka dinampot ang mga damit na nagkalat doon sa sahig. Mabilisan rin ang ginawa niyang pagbibihis. Natatakot siya sa maaaring sabihin ni Travis sa kanya. Kaya umiiwas na muna siyang makipag-usap. “Cath, let's talk…” sabi ni Travis, naupo ito sa ibabaw ng kama habang pinapanood si Catherine na muling sinusuot ang mga damit nito.“Magpahinga ka na, Travis. Saka na tayo mag-usap,” aniya dali-daling lumabas mula sa loob ng kwarto. Hindi niya na hinintay pa na muling magsalita si Travis.Ayaw ni Travis ang inaakto ni Catherine, pagkatapos ng muling may nangyari sa pagitan nila ni Cath. Animo lalong iniiwasan nitong pag-usapan ang nangyari sa kanila. Malalaki ang bawat hakbang ng kanyang mga paa na bumalik sa sariling kwarto niya. Ang tanga-tanga niya. Kung pwede lang na sabunutan niya ang sarili ay ginawa niya na. Nasa loob na siya ng kwarto ay agad niya ni-lock ang seradura ng pinto.Pabagsak ang ka
“Higit sa lahat hindi pa rin ako handa na kausapin si Travis,” aniya pumiyok ang boses niya. ‘Hindi ka pa handa na kausapin si Travis pero nakipag jogjogan kaa na sa kanya!’ piping sigaw ng kontrabidang isip niya.Paulit-ulit na lang siya nasasaktan ng dahil kay Travis. May isang bahagi ng isip niya na natatakot. Natatakot na kahit anong sandali ay bumigay na naman siya kay Travis at muli na naman siya masasaktan ng dahil sa lalaki.“Hanggang kailan mo tatakasan si Sir Travis? Alam natin pareho na hindi habang buhay ay maiwasan mo siya.”Umiling si Catherine. “Sa totoo lang, hindi ko rin po alam.” Hopeless niyang turan. Hindi niya rin alam kung hanggang kailan niya iiwasan si Travis. Siguro kapag natutunan niya ng patawarin ang kanyang sarili at si Travis. Sa ngayon ang mahalaga ay makaalis muna siya na hindi malaman ni Travis. At higit sa lahat ay hindi siya masundan ng lalaki. Sisiguraduhin niya na sa pagkakataon ito ay hindi na siya masundan ni Travis. Pakiramdam niya tuloy anim
SAMANTALA nasa kabilang kwarto lang si Travis. Ngunit pakiramdam niya ay milya-milya ang agwat nila ng asawa niya. Gusto niya puntahan si Catherine, upang kausapin ngunit nagdadalawang-isip din siya. Tiyak nagpapahinga na rin ang asawa niya. Ayaw niya rin naman na mas lalong magalit ito sa kanya. Kaya naman napagdesisyonan niya na bukas niya na lang kausapin ng masinsinan si Catherine. Hindi siya titigil hanggang sa mapatawad siya ng asawa. His admitted na malaki rin ang nagawa niyang kasalanan.Madaling araw ng nagpahatid si Catherine sa terminal ng bus papuntang iloilo. Hindi na siya nagpahatid pa kay Manong Mando. Talagang sinadya niya na hanggang terminal lang ng bus siya magpahatid ng sa ganun ay walang makakaalam kung saan ang punta niya.Nang may paalis na bus ay sumakay si Catherine. Sa halip na airport ay sa pier ng barko siya napunta. Sumakay si Catherine ng barko patungong Cebu. Nang dumating na siya ng Cebu ay hindi na si Catherine nag-aksaya pa ng oras. Bumili siya ng
TUMATANGO-tango siya. Napahilamos sa sariling mukha niya si Travis. “May kasalanan din kasi ako sa kanya at mukhang hindi pa rin niya ako napapatawad. Kinamumuhian na rin yata ako ni Catherine.” Anniya napabuga ng hangin. “Huwag mong sabihin ‘yan Sir. Kailangan lang ni Catherine, dumistansya muna sa iyo para makapag-isip siya ng mabuti.”“Manang, tatlong buwan na rin siya simula nang umalis sa bahay namin at napunta dito. Hindi pa rin ba siya nakapag-isip?” Tanong ni Travis na di maiwasan makaramdam ng hinanakit at disappointed.“Sir, nasaktan si Catherine at nawalan din ng anak. Masakit sa isang ina ang mawalan ng magiging anak at saka…”Hindi nasabi ni Manang Salod ang ibang sasabihin ng muling nagsalita si Travis.“It’s my fault, kaasalanan ko ang lahat. Kung hindi lang sana ako naging padalos-dalos at makasarili. Sana pinakinggan ko noon pa si Catherine. Pero sana kausapin niya na lang ako at huwag tumakas ng paulit-ulit para maiwasan niya lang ako.”“Walang may gusto na mawala an
“LOOK at yourself,” matigas pa rin sabi ni Tristan. Ayaw nito magpatalo sa kay Travis. “ Napabayaan mo na ang sarili mo, pati na rin ang kompanya.”Sa halip na pansinin ang mga sinasabi ng kapatid ay isinandal ni Travis ang ulo niya sa headrest ng silya, at saka ipinikit niya ang kanyang mga mata ng makaramdam siya ng biglang sumakit ang ulo niya. Ilang oras na ba siya naka tulog? “Alam kong broken hearted ka sa ginawang pang-iwan ni Catherine sa’yo. But doesn't a matter para sirain mo ng tuluyan ang buhay mo at pabayaan ang kompanya.” Bumuntong-hininga ng malalim si Tristan bago muling magsalita. “Maraming mga empleyado ang umaasa sa kompanya,” mahabang litanya ni Tristan.“Ang buong akala ko. Ako lang ang mas malala kapag na-inlove. Eh, mas malala ka pa pala kuya,” palatak sabi ni Tristan na sinabayan ng pag-iling ng ulo nito.“Umalis ka na kung wala ka naman magandang sasabihin. Nakakaistorbo ka lang,” pagtataboy ni Travis, sabay turo niya roon sa nakasaradong pinto nitong mini b
SUKAT sa mga sinabi ni Manang Mercedes, muling nabuhayan ng loob si Travis. Napag-isip isip niya rin na bumalik na lang ng trabaho habang naghihintay ng balita tungkol kay Catherine. Tama sina Manang Mercedez at Tristan, huwag niyang sirain ang buhay niya at may mga taong umaasa pa sa kanya. Higit sa lahat ang mga empleyado ng kompanya. Ayaw niya naman na mawalan ng trabaho ang mga ito at magutom ang pamilya ng mga empleyado.Ngunit hindi pa rin niya susukuan ang pagpapahanap sa kay Catherine. May palagay siya na sadyang nagtatago ang asawa niya . Kaya naman nahirapan ang agent na matunton ang kinaroroonan ni Catherine.Kinabukasan maaga nagising si Travis upang maghanda na rin ng pumasok sa opisina.Lumabas siya ng kwarto. He's wearing three pieces of business suits with self confidence.“Good morning, sir,” mabining ngumiti si Manang Mercedez ng makita nito si Travis na naglalakad papuntang labas ng bahay.Tinanguan ni Travis si Manang Mercedez. “Kayo na ang bahala dito manang, pap
NANG mga sumunod na mga araw ay nagiging busy pa rin si Travis. Walang nagbago sa routine niya, paggising niya sa umaga ay maliligo siya at maghanda upang pumasok na ng opisina. Pagdating ng gabi ay madalas overtime siya kaya naman ay gabi na rin siya makauwi ng bahay. Mas mabuti na rin na subsob siya sa trabaho. Kahit paano ay hindi niya na gaano naiisip si Catherine. Nag-alala pa rin siya sa asawa kung nasaan na ito at kung ano na ang nangyari kay Catherine dahil wala pa rin siyang balita tungkol sa asawa niya.Minsan natatagpuan niya na lamang ang kanyang sarili nasa labas ng boutique ni Catherine. Naka close na iyon at may signage na rin sa labas ng pinto na for sale.Kinuha niya ang cellphone na nakalagay sa bulsa ng suot ng pantalon niya, atsaka tinawagan ang kaibigan na makakatulong sa kanyang iniisip habang nakatingin sa nakasaradong boutique. Alam niya na mahalaga kay Catherine ang boutique nito ang hindi niya lubos maisip kung bakit binebenta na ito. Napabuntong-hininga na