FIVE YEARS LATER-Nagmulat ng mga mata niya si Catherine nang huminto ang sasakyan.“Narito na po tayo, Ma’am,” anang driver.Mabigat ang katawang bumaba ng kotse si Catherine. Natanaw niya ang apat na taong gulang na anak na kalaro ang yaya sa swing.“Mommy!” Sigaw ni Miggy na tumatakbong palapit sa kanya habang inaalalayan ng yaya.Patakbong sinalubong ni Catherine ang anak at kinarga. “Oppps! Amoy chocolates ka,ah. What did you eat, honey?”“Lots of cookies and ice creams…”“No wonder you have stains on your t-shirts. Come on, Mommy wil bathe you…”Bahagya niya pa ginulo ang buhok ng anak. Pumasok na rin sila sa loob kasabay ng yaya.“Mommy, you mess up my hair,” reklamo ng apat na taong gulang na si Miggy. Naka busangot ang mukha nito na halos hindi na maipinta ng magaling na pintor ang itsura nito. Ayaw na ayaw kasi nito na ginugulo ang buhok.Mahina na lamang natawa si Catherine. “Hmmm…marunong ng magreklamo ang baby ko.”“Mommy, big boy na po ako,” kontra agad ni Miggy, animo ma
NANG matapos nang magluto si Catherine para sa kanilang hapunan ay bumalik na rin siya sa sala para doon na lang hintayin sina David at Miggy. Para sabay na rin sila kumain ng hapunan.Mayamaya ay bumaba na rin dito sa sala si Miggy kasama ang yaya nito. “Mommy, where’s Papa David?” Tanong ni Miggy na palipat-lipat ang tingin nito sa kay Catherine at sa dalawang maleta.“Maybe he’s still sleeping, baby. Halika nga rito,” aniya binuka ang dalawang braso. At saka pinaupo sa kandungan niya si Miggy. “Hmmm… Ang bigat mo na,” kunwari reklamo niya.“I'm hungry,” ungot ni Miggy, hindi man lang napansin ang nagrereklamo ni Catherine.“Hey, little boy,” si David na kababa lang nito ng hagdan. May malapad na ngiti nakapaskil sa mga labi nito at medyo magulo pa rin ang buhok nito. Tanda ng bagong gising lang ito.“Papa David…” Ani Miggy sabay talon mula sa kandungan ni Catherine.Yumukod si David at saka ibinuka ang mga braso nito upang salubungin ng yakap ang apat na taong gulang na si Miggy n
HATING gabi na ngunit hindi pa rin dinadalaw ng antok si Catherine. Mahimbing na rin ang tulog ni Miggy na nasa tabi niya. Dahan-dahan na bumaba mula sa kama si Catherine. Maingat ang bawat galaw niya upang sa ganun ay hindi magising ang anak na mahimbing ang tulog.Ngunit nakailang hakbang pa lang siya ng kanyang mga paa ay narinig niya na nagsasalita si Miggy.“Mommy…” Ani Miggy, half asleep.Biglang bumalik ng kama si Catherine, atsaka mahihinang tinapik-tapik ang anak upang makatulog muli ito. “Sleep well baby.”Nang naka sigurado siya na talagang mahimbing na ang tulog ni Miggy ay muling bumaba ng kama si Catherine. Maingat ang bawat kilos upang hindi siya makalikha ng ingay.Lumabas ng kwarto si Catherine, tuloy-tuloy ang hakbang ng kanyang mga paa patungo roon sa mini bar na nandito rin sa ikalawang palapag nitong bahay. She needs alcohol, upang makatulog siya. Ayaw niya rin magtake ng sleeping pills. Tahimik ang paligid. Siya na lang yata ang gising nang mga sandaling iyon
NINOY AQUINO INTERNATIONAL AIRPORT- Kakalapag lang ng eroplano sinasakyan nila Catherine. Ipinikit niya ang kanyang mga mata atsaka humugot ng malalim na hininga, inipon niyon sa kanyang dibdib pagkatapos ay nirealese rin agad. ‘Finally, Im back after five years,’ piping usal niya sa kanyang sarili. Limang taong nawala siya at sa loob ng limang taon ay marami na rin ang nangyari. “Are you okay?” Tanong ni David, hinawakan sa isang kamay si Catherine. Tumingin dito si Catherine na may mabining ngiti nakapaskil sa kanyang mga labi. “Yeah.”“Don’t worry, Miggy and I, are always by your side,” sabi ni David. Saglit nagpaalam si David para kunin ang mga bagahe nila.“Mommy, we are here in the Philippines, already?” Tanong ni Miggy na palinga-linga sa paligid, ito ang unang pagkakataon na napunta si Miggy dito sa ‘Pinas.“Yes, baby,” sabi ni Catherine, hinawakan ang isang kamay ng anak. “Lets go,” yakag ni David ng makuha na nito ang mga maleta nila. Samantala kakalapag lang din ng e
BELLA, saan tayo pupunta?” Nagtatakang tanong ni Catherine. Bigla lang siya hinawakan ni Bella sa kamay at hinila palabas ng social hal. Pareho silang nasa fourth year college at graduating sa kursong Fashion and arts. “Basta sumunod ka na lang sa ‘kin,” sabi ni Bella na hawak pa rin nito ang isang kamay ni Catherine. “Saglit lang.” Huminto siya sa paghakbang ng kanyang mga paa. “Mamaya hanapin tayo,” may rehearsals kasi sila para sa nalalapit nilang graduations. “Saglit lang naman tayo, atsaka babalik din tayo agad,” ani Bella sabay hatak sa kamay ni Catherine. “Saan ba tayo pupunta?” pangungulit pa rin tanong ni Catherine. “Basta. May naghihintay na surprise sa ‘yo,” nakangiti sabi ni Bella. Kunwari sumimangot si Catherine. “Ayoko ng surprise,” aniya pero sumama na rin siya kay Bella. Ang hagdan ng alba hall paakyat ang binabaybay nila paakyat doon sa fourth floor nitong building. Nasa fourth floor na sila ay tumampad sa paningin ni Catherine ang mga petals ng red roses na
TWO YEARS LATER“TRISTAN,no!”Napabalikwas ng bangon si Catherine. Napanaginipan niya na naman si Tristan. Simula nang nangyari ang trahedyang iyon. Dalawang taon na ang nakalipas ay paminsan-minsan naging laman ng panaginip niya si Tristan.“Im sorry, Tristan,” mahinang usal niya sa kanyang sarili. Pinunasan niya malapot at malamig na pawis sa kanyang noo.“Gising ka na pala,” sabi ni Lea. Kakapasok lang dito sa cottage nila.“Kagigising ko lang din,” bali-walang sagot niya.“Get-up, Catherine. Marami ng mga guwapo roon sa labas,” nakangisi turan ni Lea.Naniningkit ang mga mata pinukol niya ng tingin si Lea. “Walang laman iyang isip mo at bukang bibig ang lalaking guwapo at katakam-takam.”“Sympre naman daiza. Ako pa ba ang aayaw kung naka balandra na sa harapan ko.” Ani Lea, tila kinikilig pa.“Iwan ko sa ‘yo,” sabi ni Catherine, pumasok na rin siya roon sa loob ng banyo para mag toothbrush at maghilamos.“Kailan mo balak magkaroon ng jowa?!” Pasigaw tanong ni Lea.Tumirik ang mga
“FIFTY guests with bridesmaid's and sponsors.” She writes down her notes. Pagkatapos niyon ay discuss niya na rin ang ibang details para sa kasal ni Sheila. “Kung meron ka pang idagdag at baguhin, please tell me early,” aniya na may ngiti nakapaskil sa kanyang mga labi.“Maybe wala na, Cath,” naka ngiti rin sabi ni Sheila.Tiniklop niya na ang notes planner niya. “Bukas pupuntahan naman natin ang cake shop for your cake and free taste na rin,” aniya naupo ng tuwid atsaka isinandal ang likod sa backrest ng silya.“Yeah,” nakangiti pa rin sabi ni Sheila. “Sa totoo lang sobrang excited ko na para sa big day namin ni Jules,” ang tinutukoy nito ay ang lalaking mapapangasawa nito. “And thank you so much for your help, Cath.”“You’re welcome, Shie, and I am happy for you atlast ikakasal na rin kayo ni Jules.” Aniya nilaro-laro ang straw nasa basong hawak niya. Magkaibigan silang tatlo si Sheila, Jules at siya. Pareho rin classmates niya ang mga ito noong nasa secondary pa lang sila. At sin
TRAVIS MONTEIRO- A young President of Monteiro Construction firm and shipping line. Ngunit hindi iyon naging madali para kay Travis. Nang namatay ang kanilang mga magulang sa plane crash. Naging automatic naisalin ang posisyon sa kanya ang pagiging presidente ng dalawang company na pagmamay-ari ng kanyang pamilya.Simula nawala na ang kanilang mga magulang. Naging ama’t ina na rin siya sa nag-iisang nakababatang kapatid niyang si Tristan. Tanging si Tristan na lamang ang nag-iisang pamilya meron siya. Ngunit sa pagmamahal nito sa isang babae ay nangyari ang trahedyang hindi inaasahan. Kasalukuyang nakaupo si Travis sa mataas na upuan at nakaharap sa bar counter ng mini bar niya. Nasa ikatlong palapag ng mansion na pagmamay-ari ng kanyang pamilya. Nilaro-laruan niya ang hawak na baso na may lamang whiskey at yelo. Naka ilang shot na rin siya ngunit hindi mawaglit-waglit sa kanyang isipan ang maganda at maamong mukha ng dalagang kinamumuhian niya. That lips… Ang mapupulang mga