“Nelia, paliguan mo muna si Miggy,” wika ni David sa yaya ng bata.“Sige, sir David,” Ani Nelia na lumapit kay Miggy, atsaka hinawakan sa isang kamay. “Tara na Miggy, maligo ka muna,” yakag nito sa bata. “Ayaw,” sabi ni Miggy na mas lalong siniksik ang sarili nito palapit sa katawan ni Catherine.“Little boy, maligo ka muna,” sabi ni David na may maluwang na ngiti nakapaskil sa mga labi nito. “After mo maligo, laro tayo ng favorite games mo, gusto mo ba ‘yun?” anito para lang maligo si Miggy. “Ayaw ko, Papa David,” tanggi pa rin ni Miggy. Hinawakan nito ang kamay ni Catherine. “Mommy, lets go,” yakag nito sa kay Catherine. “Hah? saan tayo pupunta?” Tanong ni Catherine na nalilito. Bigla na bumalik sa kasalukuyan ang diwa niya mula sa pagbalik baintatanaw niya sa nakaraan. Ang nakaraan na kung puwede lang ay ayaw niya ng balikan pa. Ngunit alam niya sa kanyang sarili na hindi niya puwedeng takasan ang kanyang nakaraan at kailangan niya ng harapin dahil bumalik na siya dito sa Pinas
NAKAPAG-CHECK OUT na sila Catherine, lulan ng elevator pababa roon sa may lobby nitong hotel. “Mommy, where are we going?” tanong ni Miggy na tumingala pa sa ina.“Nagpaskil ng mabining ngiti sa kanyang mga labi si Catherine. “We are going to my place in Iloilo.”“Malayo po ba ‘yon?” Sasakay po ba tayo ng airplane?”“Yes baby, medyo malayo at kailangan natin sumakay ng airplane.”“Yes! sasakay kami uli ng airplane,” ani Miggy napasuntok pa ito sa hangin.Ngunit biglang nawala ang excitement sa itsura nito at napalitan ng lungkot ng may naalala.“Why baby? There’s any problem?” Nag-aalala tanong ni Catherine.“Iwan po natin si Daddy dito, mommy?” Malungkot na tanong ni Miggy.“Ofcourse not, kasama pa rin natin ang Papa David mo,” nakangiti turan ni Catherine. “Kaya huwag ka ng malungkot.” Binalingan niya si David na nakikinig lang sa pinag-uusapan nilang mag-ina. “Right papa David?”“Tama ang mommy mo, little boy. Magkakasama pa rin tayo,” sabad naman ni David.Umiling si Miggy. “Si D
PATAKBO na bumaba ng hagdan si Travis. Hindi alintana ang maaaring sakuna na mangyayari sa kanya. Ang nasa isip niya nang mga sandaling iyon ay maabutan si Catherine at makausap ito.Hinihingal at tagatak ng pawis si Travis ng narating niya ang lobby ng hotel. Agad hinanap ng mga mata niya si Catherine. Sa di kalayuan nakikita niya si Catherine, kasama si Miggy at ang isang lalaki. Ang ibig sabihin lang ay anak ni Catherine si Miggy? Mula sa kinatatayuan niya ay natatanaw niya ang larawan ng isang masayang pamilya.Marahas siya napabuntong-hininga ng malalim habang nakatingin pa rin doon sa kinaroonan nila Catherine. Hindi niya rin magawang ihakbang ang kanyang mga paa. Tila katulad siya sa kandila na itinulos mula sa kanyang kinatatayuan at hindi niya magawa ng kumilos. Nagtatalo ang isip at puso ni Travis nang mga sandaling iyon. Kung sakaling lapitan niya si Catherine at komprontahin. Ngunit may isang bahagi ng pagkatao niya na nasasaktan, habang hindi maalis-alis ang mga titig n
“GAGO, hindi ka exempted Monteiro,” nakangisi turan ni Dax.. “Dahil alam namin na broken hearted ka naman.”Naiiling na lamang ng ulo niya si Travis, habang palipat-lipat ang tingin niya sa mga kaibigan na mukhang pinagkaisahan na naman siya ng mga ito.“Let's go,” aniya nagpatiuna ng lumakad papunta roon sa parking lot. Kung saan naka park ang mga kotse nila. Kanya-kanya na rin sila ng drive ng sasakyan nila at convoy na lang sila papuntang black dark bar.Nang narating na nila ang Malate, kung saan ang black dark bar na pagmamay-ari rin ng kaibigan nilang si Lance. Alam din ni Lance na darating sila kaya maaga rin ito nag-open ng bar at naka reserve na ang VIP room para sa kanilang magkakaibigan.“Sino naman ang broken hearted sa inyo?” salubong na tanong ni Lance ng nasa VIP room na silang magkakaibigan. “Dapat mamaya pa ang opening ng bar. Dahil sa inyo napaaga.”“Si Monteiro,” sabay-sabay sabi ng mga kaibigan at tinuro si Travis. Nakangisi pa ang mga hinayupak niyang mga kaib
“WE are heading out, it's one. Time to go home, dancing queen,” sabi ni Manuel sa medyo may kalakasan boses para marinig siya ni Travis. Sa ingay pa naman ng maharot na musika na tumutugtog. “But I’m having fun! I don’t want to go home,” tanggi agad ni Travis, and gave some kind of party yell that had the girls around him all squealing and cheering.“Nah, it’s time to go home,” giit pa rin sabi ni Manuel, bahagya nito tinapik sa balikat si Travis. Talagang ayaw nito mag paawat. “Let’s have fun, bud,” sabi ni Travis.“We need to go home, bud. Yza will get angry if she knows about this. My wife is waiting for me back home.”“Alright, alright,” Travis turned to the back around him. “Good night, ladies,” nag flying kiss pa si Travis. “It’s been real,” aniya atsaka hinakbang ang mga paa na sumunod kay Manuel. Ngunit huminto si Travis sa paglalakad ng may naalala siya. “Oh, what's your name? Here, your bra back. I'm not sure why you gifted me with it in the first place, but I like it.
“GOOD morning, Nicole,” he manages, his voice horse.“Baby girl, you need to get off of Uncle Travis, he has a headache,” sabi ni Cm na kakapasok lang nito dito sa kwarto. May bitbit itong dalawang mugs na may umuusok na kape. Naamoy niya pa ang mabangong aroma ng kape.Bigla siya napaupo sa ibabaw ng kama, atsaka bahagya sinuklay ang magulo niyang buhok gamit ang mga daliri niya. “Im here in your house?”“Yeah, you,re too drunk lastnight, bud,” naiiling sabi ni Cm. “How do you know he has a headache, daddy?” Tanong ni Nicole na hindi maalis-alis ang tingin nito kay Travis.“Just look at his, face, baby girl. You can tell.”Nicole’s head popped up in front of Travis, making him dizzy and causing a sharp pain behind his eyes. “You’re right, daddy. He looks like cat crap,” walang prenong sabi ni Nicole. Great. “Thanks kid.”“Watch your language, young lady,” sabi ni Cm sa anak nito.“Eh, totoo naman, daddy,” reasonable pang sabi ni Nicole.“Now go on to the dinning and eat your brea
“NELIA, nasaan si Miggy?” Tanong ni Catherine ng madatnan niya rito sa kusina si Nelia na naghahanda para sa lutuin nito para sa kanilang hapunan. Kagagaling niya lang mula opisina. Higit isang buwan na ang nakalipas simula nang dumating sila dito sa Iloilo. Nakahinga siya ng maluwag at hindi na nababahala dahil nasa malayo na sila at higit sa lahat hindi na sila magkikita ni Travis. Hindi naman alam ni Travis kung nasaan siya. At tiyak wala naman itong balak na hanapin siya dahil higit isang buwan na ang nakalipas ng di sinasadya na magkita sila sa hotel. Ni hindi nga siya hinabol at kinausap man lang, sa halip hinayaan lamang siya na makaalis.‘Asa ka pa!’ hiyaw ng isang bahagi ng kanyang isip.Kunsabagay limang taon na ang nakalipas. At sa loob ng limang taon ay marami na rin ang nangyayari. Tiyak kinalimutan na rin siya ni Travis. “Tulog pa rin siguro si Miggy,” sabi ni Nelia, dahilan napabalik si Catherine sa kasalukuyan mula sa malalim niyang pag-iisip.“Okay ka lang ma’am, C
NAGING paumanhin ni Travis ng araw na ‘yon si Dwight Martinez sa loob ng opisina niya. Prenteng nakaupo ito sa visitors chairs, atsaka naka ekes ang mahabang binti nito.Saglit binitawan ni Manuel ang hawak niyang dokumento at sign pen na hawak niya. At saka sumandal ng tuwid sa sandalan ng swivel chairs na inuupuan niya.“Siguraduhin mo lang na magandang impormasyon mo Martinez.”“Iyan ang hindi ako sigurado,” nakangisi turan ni Dwight sabay lapag ng brown envelope sa ibabaw ng lamesa ni Travis. “Iyan lang ang nakuha kong mga impormasyon. Masyadong confidential ang naging buhay ni Catherine, kasama si David Dela Cuesta.”Nag-isang linya ang makapal na kilay ni Travis, hinimas-himas ang ilalim ng baba niya. “David Dela Cuesta, he 's name familiar.”“He’s an Australian Filipino and a business tycoon, bro,” sabi ni Dwight. “And he’s engaged to Catherine, three years ago…”“What?” bulalas sabi ni Travis, kung hindi lang siya nakaupo ng mabuti. Tiyak nalaglag na siya mula sa inuupuan niy
“Ang aga-aga pero mukhang pasan mo ang buong mundo. Nakabusangot ‘yang pagmumukha mo. Atsaka bakit ka napasugod dito?” mahabang litanya ni Freda. Huminga ng malalim si Bella bago nagsalita. “Someone sent me a lot of flowers…Aching…!” Anak ng pating talagang nangangati na ang kanyang ilong. “Wait, tama ba ang narinig ko? May nagpadala ng mga bulaklak sa’yo?” Tanong ni Freda, tila ayaw pa nitong maniwala. Sumimangot si Bella. “Hindi ko alam kung bingi ka o talagang nagbibingi-bingihan ka lang.” Umupo ng tuwid si Freda, diretsong nakatingin sa kay Bella. “Tapatin mo nga ako, Arabella. May nanliligaw ba sa’yo na hindi ko alam?” “Nagpadala lang ng mga bulaklak. Nanliligaw na agad? Hindi ko nga kilala kung sino nagpapadala ng mga bulaklak na ‘yun sa office ko.” “So kaya ka napasugod dito sa office ko ng ganitong oras dahil sa mga bulaklak na pinadala sa’yo at hindi mo nagustuhan?” Nakataas ang isang kilay sabi ni Freda. Pinukol niya ng masamang tingin ang kaibigan niya. “Guess what?
NANG mga sumunod na araw ay nagmistulang flower shop ang loob ng office ni Bella. Nang pagbukas niya ng pinto ay tumambad sa paningin niya ang napakaraming sunflower.“Agnes!” tawag niya sa pangalan ng secretary niya. Agad naman pumunta dito. “Kanino galing ang mga bulaklak na ‘yan?” Umiling si Agnes. Halatang hindi rin nito alam kung kanino galing ang mga bulaklak.“Hindi rin sinabi ng delivery boy kung kanino galing. Basta ang sabi para po kay Miss Arabella Alcantara. Kaya tinanggap ko naman ma’am.”Biglang sumakit ang ulo niya sa napakaraming bulaklak sa loob ng opisina niya. Gusto yatang gawing flower shop ang opisna niya kung sino man ang nagpapadala sa anya ng mga bulaklak.Nagsimula na rin mangati ang kanyang ilong. Allergic siya sa sunflower, iyon ang dahilan ng pangangati ng ilong niya.“Pakitanggal ang mga bulaklak na ‘yan sa loob ng office ko,” aniya nagsimula ng mairita ang ilong niya. “Saan po ilalagay” Tanong ni Agnes, palipat-lipat ang tingin nito kay Bella at sa m
HINDI nagpatinag si Bella sa boses ng babaeng tumatawag sa pangalan ni Tristan. Mas gusto pa niya na makita sila na magkasama ni Tristan. Titingnan niya lang kung ano ang gagawin ng Mavie na iyon kapag nakita nito ang gagawin niya.Lakas loob na siya na ang unang gumawa ng unang hakbang. Ibinaba niya ang kamay niya sa harap ni Tristan na tanging khaki pants ang soot nito. Kaya ramdam niya ang matigas nitong alaga na nagreregodon mortiz. Kahit na may manipis na telang sagabal sa pagitan ng kanyang palad.“Damn it!” ani Tristan, sinundan ng mahabang buntong-hininga.Lihim napangisi si Bella, alam niyang apektado si Tristan sa ginagawa niyang paghawak sa malabukol nito.“Do you like it?” aniya sa mapang-akit na boses, sabay kindat dito.“This is you want huh,” ani Tristan atsaka walang babalang sinakop ng mapusok na halik ang mga labi ni Bella. Nagsimula na rin lumikot ang kamay nito sa katawan ni Bella. Pilit pinapasok ng dila nito ang loob ng bibig niya. Nag-eespadahan ang kanilang m
NAPABUNTONG-hininga ng malalim si Bella, bago pumihit paharap dito.“Ano ang kailangan mo?” Tanong niya kahit may ideya na rin siya kung bakit ito lumapit sa kanya. Inihanda niya na rin ang kanyang sarili sa mga maanghang na salita sasabihin ni Tristan.Hindi ito sumagot bagkos patuloy itong naglalakad palapit dito sa kinatatayuan niya. “May kailangan ka?” singaw sa ilong tanong niya ulit.“Lets talk,” nakatiim bagang sabi ni Tristan.“Tristan, nag-uusap na tayo,” pabalang sabi niya.“Huwag kang pelosopo Bella,” may iretasyon sa boses sabi ni Tristan.Lihim napangiti si Bella. Asar talo na naman ito sa kanya. “Bakit gusto mo akong makausap?”“Inutusan mo si Nica para ipahiya si Mavie, right?”Tumawa ng pagak si Bella. “Do you think gagawin ko iyon? Turuan ng masama ang anak ko? Atsaka but ko namann gagawin ‘yun?”“For your own interest, kaya ginamit mo si Nica.”“My own interest?” kusang nagtaas ang isang kilay sabi ni Bella. “Hindi ko gagamitin ang anak ko sa sariling interest sina
NARAMDAMAN na lamang ni Bella na may yumoyogyog sa balikat niya. Dahilan nagpabalik sa kanya sa kasalukuyan.“Mommy, Im hungry,” ungot ni Nica. Sabay hatak nito sa isang kamay niya para pumunta roon sa buffet table. Ngunit bigla na lamang ito napahinto sa paghakbang ng mga paa nito.“Baby why?” nagtatakang tanong niya.“Mom, look, iba na naman ang kasamang babae ni Daddy,” nakabusangot sabi ni Nica, hindi kayang ipinta ng magaling na pintor ang itsura nitto.Sinundan ni Bella ang direksyon na itinuro ni Nica. Si Tristan at ang kasama nitong babae. Magkatabi ang mga ito sa upuan ngunit magkadikit ang mga katawan ni Tristan at ng babae nito. Tila walang pakialam ang mga ito sa mga taong naroon. Hindi man lang naisip ni Tristan ang maaaring maramdaman ng kanilang anak.“Nica,” bulalas tawag niya sa anak ng mabilis itong lumakad. “Saan ka pupunta?”“Doon kay Daddy, mom.”“Bumalik ka dito…” Sundan niya sana ang anak. Ngunit natigil siya ng may humawak sa isang braso niya. “Hayaan mo na s
TRISTAN AND BELLA STORYILANG sandali pa ay hinakbang na rin ni Bella ang kanyang mga paa. Naupo siya sa upuan na katabi ng inuupuan din ni Nica. Ang unica hija niya.“Mommy.” anang ng sampung taong gulang na si Nica. Ningitian niya ang anak. “Hey, baby,” aniya sa mahinang boses. “Bakit ngayon lang kayo dumating, mommy? Late na kayo ni Tita Cath. Ang akala ko hindi na matutuloy ang kasal nila ni Daddy Travis,” mahabang litanya ni Nica, animo’y katulad sa matanda kung magsalita.“Nakalimutan ko kasi ang bridal boutique ni Tita Cath mo, kaya binalikan ko. Atsaka ang tagal kong napapayag ang Tita Cath mo na pumunta dito. Buti nga napapayag ko pa siya,” mahabang explanation niya kay Nica.Nang magsimula na ang seremonya ay parehas na silang natahimik na mag-ina. Ilang sandali pa ang nakalipas ay natapos na rin ang seremonya ng kasal. Umani iyon ng malakas na palakpakan at pagbati sa bagong kasal.“Mommy, what happened?” nagtatakang tanong ni Nica, nakatingin doon kay Travis sa sumigaw
HUMAHANGOS na tumatakbo si Bella, upang sa ganoon maabutan niya si Catherine. Ngunit bigla na lamang siya napahinto ng makita niya roon sa di kalayuan si Catherine na may kausap na lalaki. Kilalang-kilala niya ang kausap nito. Si Tristan Monteiro, ang asawa niya at ama ng kanyang anak.Napabaling ang tingin niya sa babaeng kasama ni Tristan. Animo’y katulad sa butiki nakadikit ang katawan nito sa katawan ni Tristan.Bigla tuloy siya nakaramdam ng pagka concious for herself. Dahil sa kakatakbo niya ay tagatak ang kanyang pawis.Bigla siya nataranta ng ihakbang ni Catherine ang mga paa nito. Hindi p’wedeng pumasok doon sa hidden garden si Catherine na hindi nito hawak ang bridal boutique nito.Yes, its Catherine’s wedding day. Ngunit hindi nito alam na sariling kasal ang pupuntahan nila. Ang sabi kasi niya ay pupunta lang sila ng party. At kailangan niya pilitin ito kanina para lang sumama sa kanya.“Catherine!” tawag niya sa pangalan ng kaibigan, sa medyo may kalakasan boses ng sa ga
ANONG ginagawa ni Tristan dito? Tanong niya sa sarili. Naglalakad ito palapit dito sa kinatatayuan niya.“Tistan,” aniya ng tuluyan ng nakalapit dito si Tristan at ang kasama nitong babae.“Hi, Cath, I’m happy to see you again,” malapad ang ngiti nakapaskil sa mga labi nito.“Attend rin ba kayo ng party?” Tanong niya. Wala pa rin siyang ideya kung anong klaseng party ang dadaluhan nila ni Bella. Ang magaling na Bella ay bigla na lamang ito nawala.“Yeah,” maikling sagot ni Tristan, tumitingin ito sa paligid. “Bakit ikaw lang mag-isa? Nasaan ang kasama mo, Cath?” Sunod-sunod tanong ni Tristan.Kahit paano ay nabunutan siya ng tinik sa kanyang dibdib sa kaalaman makasabay niya sina Tristan. Hindi siya mapagkamalan gate-crash party. Kapag nagkataon, talagang nakakahiya. “Tristan, do you have an idea, what kind of party…” Hindi niya nasabi ang ibang sasabihin ng muling nagsalita si Tristan.“Wala ka pa rin bang alam Cath?” Balik tanong ni Tristan.Umiling siya. “Wala eh. Basta na lang
“MALAYO pa ba tayo?” nababagot tanong ni Catherine, nakatingin doon sa unahan nitong kotse sinasakyan niya.“We almost therea,” sagot ni Bella, habang nagmamaneho ng kotse. “Umidlip ka na lang muna. Gisingin na lang kita kapag nakarating na tayo roon,” suhistiyon nito.“Hindi ako inaantok,” aniya isinandal ang ulo sa may headrest ng inuupuan niya. Pero sa totoo lang wala siyang tiwala kay Bella. Mamaya kung saan siya dalhin nito.“Talagang party ba ang pupuntahan natin?” Hindi pa rin mapakali tanong niya. Napapansin niya rin na malayo na sila mula sa city. Ang kotse sinasakyan nila ay ang mataas na bahagi ng kalsada ang binabaybay niyon.“Just relax, Catherine,” mahinahon ang boses sabi ni Bella. “Don’t worry wala akong masamang gawin para sa ipapahamak mo.”“Wala akong sinabi mo.”“Pero ‘yun ang nasa isip mo.”Guilty siya sa sinabi ni Bella. Mas minabuti niya na lamang na tumahimik.Habang nasa byahe ay binalot ng mahabang katahimikan sa loob ng sasakyan na tumatakbo.Habang bin