“WHOAH…! Anong nangyari? Mukhang dinaanan ng bagyo ang kusina? Ilang tray ng itlog ang nailuto mo Kuya? May egg party ba?” Sunod-sunod na tanong ni Tristan ng dumulog ito rito sa kusina. Saglit ipinukol ng masamsng tingin ni Travis. “Bakit nandito ka? Para lang manggugulo?” Balik tanong niya rito sa kapatid. Nasa tefal pan pa rin ang nakasentro ang buong atensyon niya sa itlog na nakasalang. “Dinala ko ‘yong mga dokumento kailangan mong pirmahan,” sagot ni Tristan kumuha ito ng platito at tinidor bago naupi sa bar stool counter ng kitchen. “Bakit maraming itlog ang niluluto mo?” Curious pa rin tanong ni Tristan. “Si Cath kasi gusto ng egg circle shapes. Ayaw naman niya gamitan ng metal shapes dahil makakasama raw aa baby namin.”“Kuya, you can use porcelain bowl.” suhestiyon ni Tristan. Pumalatak si Travis. “Bakit hindi ko naisip agad iyon.” Aniya kumuha ng porcelain bowl. Iyon ang ginagamit pang pormahan ng itlog na lulutuin niya. Naging balance ang shapes ng itlog at na
SORRY in bold letter ang nakasulat sa papel na may drawing ng hitsura ni Travis. Sa halip na pagtuunan ng pansin ay saglit niya muna winaglit iyon sa kanyang isipan. Ngunit sa likod ng kanyang isip ay ang malaking katanungan. Ang sumunod na pinuntahan nila ay ang dampa upang doon mag lunch date. Nang narating nila ang dampa ay katulad ng nakagawian, namalingki muna sila. Pagkatapos niyon ay dinala ni Travis ang mga pinamili nila upang ipaluto ang mga nabili nilang pagkain sa tagaluto. Para sa kanilang pananghalian. Higit isang oras din ang lumipas bago inihain sa kanila ang mga pagkain na umuusok pa sa init. Habang kumakain mayamaya ay pinagsisilbihan ni Travis si Catherine. “Dig in,” aniya na may malapad na ngiti nakapaskil sa kanyang mga labi. “Travis maubos kaya natin ang mga pagkain? Ang dami, eh.” “Uubusin natin, wifey. Bawal ang diet at kailangan mong kumain ng marami, okay.” Aniya na kinindatan ang asawa. Natutuwa siya habang pinagmamasdan ang asawa niya na magan
Tumawa ng pagak si Catherine. “Marunong ka nga ba magmahal, Travis?”Saglit natigilan sa iba pang sasabihin niya si Catherine. Kitang-kita ng mga mata niya ang sakit na bumalatay sa itsura ni Travis. “I love you, unang kita ko pa lang sa ‘yo. I'm attracted with you, kaso hindi ko binigyan pansin ang naramdaman kong iyon nang malaman ko na ikaw ang babaeng minahal ni Tristan at ang naging dahilan sa pag comment niya ng suicide. Mas nanaig sa akin ang maparanas ko rin sa'yo ang paghihirap ni Tristan. Marrying you is not part of the original plan. Pero bigla na lang nagbago ang isip ko. Sabi ko sarili ko, I want you to marry. Ako rin pala mismo ang nagdala ng sarili ko papalapit sa ‘yo.” Mahabang litanya ni Travis. “I'm not pregnant right? Anong nangyari sa baby ko? Hanggang kailan mo itatago…?” Hindi ni Catherine nasabi ang ibang sasabihin ng nagsalita si Travis.“I'm sorry, Cath…”“Great!” Binato ni Catherine ang hawak nitong baso na tumama roon sa wall. “Wala ka na bang ib
SINULYAPAN ni Travis ang tumpok ng mga papeles sa ibabaw ng lamesa niya. Kailangan niyang pirmahan ang lahat ng mga iyon. Malalim na ang gabi at gaya ng dati narito pa rin siya sa opisina niya. Simula nang umalis si Catherine at iwan siya ay binuhos niya na lamang ang oras niya sa trabaho. Upang sa ganoon ay makakalimutan niya ang asawa niya, kahit sandali lang. Naihilamos niya ang palad sa sariling mukha. Muntik pa siya salubsob sa mahabang balbas sa panga niya. It had been another long day. At malamang na magtuloy-tuloy pa iyon hanggang sa mga susunod na araw. He felt cold, hungry, and so empty. Tatlong buwan na ang nakalipas mula nang iniwan siya ni Catherine at ang kahungkagang dati ay bahagya lang niya naramdaman ay nagtayo na ng condo building sa pagkatao niya. He missed his wife. Napaangat lang siya ng mukha mula sa pagkakayoko niya ng maramdaman may ibang tao nandito sa loob ng kanyang opisina. Pumalatak si Tristan. “Late at night nandito ka pa rin, Kuya?” Na
Biglang umangat ang mukha ni Catherine ng biglang gumuhit ang kidlat halos kasabay niyon ay ang malakas na kulog. Mayamaya’y ang malakas na pagbuhos ng ulan doon sa labas ng bintana. Animo may sariling isip ang kanyang mga paa. Naglakad siya patungo roon sa gilid ng bintana kung saan nakaharap doon sa malaking gate ng compound. Nang sumilip si Catherine ay nakikita niya si Travis naroon pa rin at walang balak pa rin umalis kahit na nababasa na ito ng malakas na pagbuhos ng tubig ulan. May kasama pang kidlat at kulog. “Travis,” mahinang usal niya sa sarili. Ano ang iniisip ng lalaking ‘to na hanggang ngayon ay hindi pa rin umaalis? Hindi ba alam nito na magkakasakit ito sa ginagawa nitong pagbasa sa tubig ulan? Biglang nakaramdam ng pag-aalala si Catherine at hindi niya kayang tiisin ng gan’on na lang si Travis. Nainitan at naulanan na si Travis doon sa labas ng gate ngunit wala pa rin balak na umalis. Hindi nagdadalawang isip si Catherine, dali-dali siya lumabas mula sa loob
KINABUKASAN tinanghali ng gising si Catherine, paano ba naman madaling araw na rin siya nakatulog. Dahil sa kakaisip ng sitwasyon nila ni Travis. Alam niya sa paglabas niya mula rito sa loob ng kwarto ay makikita niya ang asawa. Higit sa lahat Hindi niya p’wede iwasan si Travis.Kailangan niya na rin kausapin si Travis ng sa ganun ay magkaliwanagan na rin sila.“Let face the music,” aniya bago pinihit ang seradura ng pinto atsaka lumabas na rin. Hinakbang niya ang kanyang mga paa patungo roon sa kusina. “Good morning, Ma’am,” sabi ni Manang Salod ng nadatnan niya itong naghahanda ng lulutuin nito.“Good morning, Manang,” nakangiti rin sabi ni Catherine. Hinatak niya ang silya para maupo na. Palinga-linga siya sa paligid ngunit hindi makita ng mga mata niya ang gusto niya makita nang mga sandaling iyon.“Umalis na siguro,” aniya sa sarili ng Hindi niya makita si Travis sa paligid.Saglit huminto sa ginagawa niya si Manang Salod. “Ihanda ko lang ang almusal mo, Ma’am.”“Si Travis, kuma
NANG bumalik si Catherine ng kwarto ay bitbit niya na ang palanggana na may maligamgam na tubig at maliit na bimpo para gamitin pamunas kay Travis. Dahan-dahan niya nilagay ang palanggana sa may ibabaw ng center table, atska naupo sa ibabaw ng kama. Nakapikit pa rin ang mga mata ni Travis, mukhang nakatulog muli ito. Sinalat niya ang noo ni Travis, inaapoy pa rin ito ng lagnat.“Travis, punasan lang kita para kahit paano mawala ang lagnat mo,” aniya sinimulan ng punasan ang mukha ni Travis. Hubarin ko lang ang damit mo para makapagpalit ka ng damit. Basa na kasi ng pawis,” aniya sinimulan ng hubarin ang damit ni Travis. “Promise, walang malisya ito,” sambit niya sa mahinang boses. Tanging mahinang ungol lang ang naging sagot ni Travis na nanatiling nakapikit pa rin ang mga mata nito.“Ang bigat mo,” reklamo niya. Nahihirapan siyang hubarin ang damit nito. Pati tuloy siya ay pinagpawisan na rin. Nang matapos niya na palitan ng damit si Travis. Pakiramdam ni Catherine ay naubos din
MALAPIT na siya sa may pintuan ng huminto si Catherine sa paghakbang ng kanyang mga paa, atsaka pumihit paharap doon sa kama na hinihigaan ni Travis.“Magpagaling ka agad para makabalik ka na ng Manila, Travis,” aniya na muntik pa siya pumiyok.“Ayaw…”“Anong ayaw?”“Ayokong bumalik ng Manila na hindi kita kasama Cath.”“Akala ko ba nagkakaintindihan na tayo, Travis. I need space.”“Three months na nakalipas simula ng humingi ka ng space, Cath. It's time na bumalik ka na sa bahay natin.”Humugot ng malalim na hininga si Catherine bago nagsalita. “Dito ang bahay ko at higit sa lahat ayoko na bumalik…” Hindi ni Catherine nasabi ang ibang sasabihin ng magsalita si Travis.“In that case, gusto ko na lang magkasakit para makasama pa rin kita at hindi mo ako tinataboy.”“Nasisiraan ka na ba?” Naiinis sambit ni Catherine, atsaka tinalikuran si Travis. “Magpahinga ka na at magpagaling,” aniya hindi na hinintay na makapagsalita si Travis. Lumabas na siya ng kwarto upang pumunta na roon sa ma
NAPABUNTONG-hininga ng malalim si Bella, bago pumihit paharap dito.“Ano ang kailangan mo?” Tanong niya kahit may ideya na rin siya kung bakit ito lumapit sa kanya. Inihanda niya na rin ang kanyang sarili sa mga maanghang na salita sasabihin ni Tristan.Hindi ito sumagot bagkos patuloy itong naglalakad palapit dito sa kinatatayuan niya. “May kailangan ka?” singaw sa ilong tanong niya ulit.“Lets talk,” nakatiim bagang sabi ni Tristan.“Tristan, nag-uusap na tayo,” pabalang sabi niya.“Huwag kang pelosopo Bella,” may iretasyon sa boses sabi ni Tristan.Lihim napangiti si Bella. Asar talo na naman ito sa kanya. “Bakit gusto mo akong makausap?”“Inutusan mo si Nica para ipahiya si Mavie, right?”Tumawa ng pagak si Bella. “Do you think gagawin ko iyon? Turuan ng masama ang anak ko? Atsaka but ko namann gagawin ‘yun?”“For your own interest, kaya ginamit mo si Nica.”“My own interest?” kusang nagtaas ang isang kilay sabi ni Bella. “Hindi ko gagamitin ang anak ko sa sariling interest sina
NARAMDAMAN na lamang ni Bella na may yumoyogyog sa balikat niya. Dahilan nagpabalik sa kanya sa kasalukuyan.“Mommy, Im hungry,” ungot ni Nica. Sabay hatak nito sa isang kamay niya para pumunta roon sa buffet table. Ngunit bigla na lamang ito napahinto sa paghakbang ng mga paa nito.“Baby why?” nagtatakang tanong niya.“Mom, look, iba na naman ang kasamang babae ni Daddy,” nakabusangot sabi ni Nica, hindi kayang ipinta ng magaling na pintor ang itsura nitto.Sinundan ni Bella ang direksyon na itinuro ni Nica. Si Tristan at ang kasama nitong babae. Magkatabi ang mga ito sa upuan ngunit magkadikit ang mga katawan ni Tristan at ng babae nito. Tila walang pakialam ang mga ito sa mga taong naroon. Hindi man lang naisip ni Tristan ang maaaring maramdaman ng kanilang anak.“Nica,” bulalas tawag niya sa anak ng mabilis itong lumakad. “Saan ka pupunta?”“Doon kay Daddy, mom.”“Bumalik ka dito…” Sundan niya sana ang anak. Ngunit natigil siya ng may humawak sa isang braso niya. “Hayaan mo na s
TRISTAN AND BELLA STORYILANG sandali pa ay hinakbang na rin ni Bella ang kanyang mga paa. Naupo siya sa upuan na katabi ng inuupuan din ni Nica. Ang unica hija niya.“Mommy.” anang ng sampung taong gulang na si Nica. Ningitian niya ang anak. “Hey, baby,” aniya sa mahinang boses. “Bakit ngayon lang kayo dumating, mommy? Late na kayo ni Tita Cath. Ang akala ko hindi na matutuloy ang kasal nila ni Daddy Travis,” mahabang litanya ni Nica, animo’y katulad sa matanda kung magsalita.“Nakalimutan ko kasi ang bridal boutique ni Tita Cath mo, kaya binalikan ko. Atsaka ang tagal kong napapayag ang Tita Cath mo na pumunta dito. Buti nga napapayag ko pa siya,” mahabang explanation niya kay Nica.Nang magsimula na ang seremonya ay parehas na silang natahimik na mag-ina. Ilang sandali pa ang nakalipas ay natapos na rin ang seremonya ng kasal. Umani iyon ng malakas na palakpakan at pagbati sa bagong kasal.“Mommy, what happened?” nagtatakang tanong ni Nica, nakatingin doon kay Travis sa sumigaw
HUMAHANGOS na tumatakbo si Bella, upang sa ganoon maabutan niya si Catherine. Ngunit bigla na lamang siya napahinto ng makita niya roon sa di kalayuan si Catherine na may kausap na lalaki. Kilalang-kilala niya ang kausap nito. Si Tristan Monteiro, ang asawa niya at ama ng kanyang anak.Napabaling ang tingin niya sa babaeng kasama ni Tristan. Animo’y katulad sa butiki nakadikit ang katawan nito sa katawan ni Tristan.Bigla tuloy siya nakaramdam ng pagka concious for herself. Dahil sa kakatakbo niya ay tagatak ang kanyang pawis.Bigla siya nataranta ng ihakbang ni Catherine ang mga paa nito. Hindi p’wedeng pumasok doon sa hidden garden si Catherine na hindi nito hawak ang bridal boutique nito.Yes, its Catherine’s wedding day. Ngunit hindi nito alam na sariling kasal ang pupuntahan nila. Ang sabi kasi niya ay pupunta lang sila ng party. At kailangan niya pilitin ito kanina para lang sumama sa kanya.“Catherine!” tawag niya sa pangalan ng kaibigan, sa medyo may kalakasan boses ng sa ga
ANONG ginagawa ni Tristan dito? Tanong niya sa sarili. Naglalakad ito palapit dito sa kinatatayuan niya.“Tistan,” aniya ng tuluyan ng nakalapit dito si Tristan at ang kasama nitong babae.“Hi, Cath, I’m happy to see you again,” malapad ang ngiti nakapaskil sa mga labi nito.“Attend rin ba kayo ng party?” Tanong niya. Wala pa rin siyang ideya kung anong klaseng party ang dadaluhan nila ni Bella. Ang magaling na Bella ay bigla na lamang ito nawala.“Yeah,” maikling sagot ni Tristan, tumitingin ito sa paligid. “Bakit ikaw lang mag-isa? Nasaan ang kasama mo, Cath?” Sunod-sunod tanong ni Tristan.Kahit paano ay nabunutan siya ng tinik sa kanyang dibdib sa kaalaman makasabay niya sina Tristan. Hindi siya mapagkamalan gate-crash party. Kapag nagkataon, talagang nakakahiya. “Tristan, do you have an idea, what kind of party…” Hindi niya nasabi ang ibang sasabihin ng muling nagsalita si Tristan.“Wala ka pa rin bang alam Cath?” Balik tanong ni Tristan.Umiling siya. “Wala eh. Basta na lang
“MALAYO pa ba tayo?” nababagot tanong ni Catherine, nakatingin doon sa unahan nitong kotse sinasakyan niya.“We almost therea,” sagot ni Bella, habang nagmamaneho ng kotse. “Umidlip ka na lang muna. Gisingin na lang kita kapag nakarating na tayo roon,” suhistiyon nito.“Hindi ako inaantok,” aniya isinandal ang ulo sa may headrest ng inuupuan niya. Pero sa totoo lang wala siyang tiwala kay Bella. Mamaya kung saan siya dalhin nito.“Talagang party ba ang pupuntahan natin?” Hindi pa rin mapakali tanong niya. Napapansin niya rin na malayo na sila mula sa city. Ang kotse sinasakyan nila ay ang mataas na bahagi ng kalsada ang binabaybay niyon.“Just relax, Catherine,” mahinahon ang boses sabi ni Bella. “Don’t worry wala akong masamang gawin para sa ipapahamak mo.”“Wala akong sinabi mo.”“Pero ‘yun ang nasa isip mo.”Guilty siya sa sinabi ni Bella. Mas minabuti niya na lamang na tumahimik.Habang nasa byahe ay binalot ng mahabang katahimikan sa loob ng sasakyan na tumatakbo.Habang bin
ILANG araw na rin ang nakalipas, simula ng lumabas mula sa hospital si Travis. Katulad sa napag-usapan nila ay bumalik ng mansion Monteiro, sina Catherine at Miggy.Nagising si Catherine na mabigat ang pakiramdam niya. Confirm. She’s pregnant. Ngunit hindi pa rin niya sinasabi kay Travis, tungkol sa pagdadalang-tao niya.Gusto niya kasi surprisahin ang asawa. Kaya naman todo pag-iingat ang ginagawa niya na hindi mahalata ni Travis na buntis na siya sa ikalawang- anak nila.Lumipad ang tingin niya roon sa wall clock. Alas-siete pa lang ng umaga at higit sa lahat ay week end ngayon. Ngunit wala na si Travis sa tabi niya.Bumangon siya mula sa pagkakahiga niya sa malambot na kama. Upang tumungo na roon sa loob ng banyo. Pagkatapos niya gawin ang morning ritwal niya ay lumabas na rin siya ng kwarto nilang mag-asawa. Dumiritso na siya roon sa baba.Siguradong magkasama na naman ang kanyang mag-ama. Buhat ng iisang bahay na lang sila nakatira ni Travis ay mas lalong naging malapit sa isa’t
“Nag-aaway pa rin kayo?” Tanong ulit ni Miggy na nakasalubong na ang mga kilay nito. Talagang may pinagmanahan itong anak niya.Bigla na lamang natarantana si Catherine ng makita si David na naglalakad papasok dito sa loob ng kwarto. Gusto niya tuloy tumalon mula sa ibabaw ng kama.“Hindi ah…”“Hindi kami nag-aaway ng mommy mo, buddy,” sabi naman ni Travis. Naramdaman ni Catherine, hinapit siya ni Travis palapit sa katawan nito.“Anong ginagawa mo?” pabulong niyang tanong sa asawa.“Gusto ko lang maramdaman ang init ng katawan mo, sweetheart,” pabulong din sabi ni Travis sa bandang punong- taenga niya. Nakaramdam siya ng kakaibang init ng maramdaman niya ang mainit na hininga nito sa balat niya.“Stop it Travis, nakakahiya nandito ang anak natin at si David.”Ngunit tila walang narinig si Travis. Akmang aalis siya sa tabi ni Travis, ngunit hinigpitan nito ang pagkakayapos ng isang braso nito sa bewang niya.“Ano ba? Let me go,” mahina pa rin niyang sambit. Tinapunan niya ng masakit
KINABUKASAN-nagising si Travis na may malapad na ngiti naka paskil sa kanyang mga labi. Habang tinitigan ang maamong ni Catherine na natutulog pa rin ito.Tila ayaw pa rin niya maniwala nasa mga bisig niya na ang babaeng pinakamamahal niya at sa wakas ay napatawad na rin siya ni Catherine.Kung panaginip lamang ang lahat nangyayaring ito. Ayaw niya na magising sa napaka gandang panaginip niya.Tinanggal niya ang ilang hibla ng buhok ni Catherine nakatabing sa mukha nito. Bahagyang kumilos si Catherine. Magkatabi silang natulog nang nagdaang gabi. Ayaw niya rin palagpasin ang pagkakataon na muling makatabi ang asawa sa pagtulog sa iisang kama. “Good morning,” aniya kinintilan ng maliit na halik sa noo si Catherine.“Good morning,” sabi ni Catherine, medyo namamaos nitong boses. Nakapikit pa riin ang mga mata nito. “Ang aga mo naman yata nagising.”“Hindi kasi ako makatulog.”Nagmulat ng mga mata si Catherine. “May masakit ba sa’yo?” nag-alala nitong tanong.“Katabi kasi kita ka