Chapter 7

"Aww!"

He quickly distanced his self when I accidentally bit his lip. Nanlaki ang mga mata kong napatingin sa kan'yang labi.

"I'm sorry! I-I didn't mean it!" Hinging paumanhin ko. "Your lips is bleeding!" Saad ko't kaagad na hinawakan ang kan'yang mukha para linisin ang dugo dito.

"You're so wild, huh?" Ngising saad nito kaya kaagad na nag-init ang magkabila kong pisngi.

If I could just tell him that I'm thinking about my dog while kissing him.

Pagkatapos kong iligpit ang pinagkainan niya ay kaagad na rin itong bumalik sa kan'yang k'warto. Mabuti nalang at dumating si Lark para may aalalay sakan'ya paakyat ng hagdan.

"Doctora!"

I shyly smiled when Teresa approached me as I enter the kitchen. Nakangiti itong lumapit saakin. They're all eating their breakfast while their eyes are on me.

"Bakit ikaw ang nagdala niyan? Dapat ay tinawag mo nalang kami," saad bigla nung sa tingin ko ay mayordoma. She's not looking at me.

"It's okay, kaya ko naman po," mahina kong saad at saka iniabot kay Teresa ito.

"Sit down, kumain ka na," saad ulit ng matanda kaya wala na akong ibang nagawa pa. Kaagad akong umupo sa hapag kasama sila. Med'yo kumakalam na rin ang tiyan ko kaya hindi na ako tumanggi pa.

"Angganda mo po talaga, Doctora!" Saad ng isa kaya tipid akong ngumiti. Med'yo mataba ito at sobrang cute ng kan'yang pisngi.

"Maganda ka rin naman po," saad ko. Sa tingin ko'y nasa 30's na ang edad nito pero cute parin siyang tignan.

"Alam n'yo may kamukha po talaga kayo, e," saad ng isa kaya napatingin ako sakan'ya. Nakakunot ang noo nito habang nakatingala, nag-iisip. Pulang-pula ang labi nito na naiiba sa lahat.

"Oo, meron talaga!" Hampas ng isa pa nilang kasama sa kamay nito. Nagulat ito kaya kaagad na sinamaan ang nakangiting may ribbon na puti sa kan'yang buhok.

"Artista, artista ang kamukha niya," matigas na saad nung mayordoma dahilan para matahimik ang mga nag-iingay. "Bilisan n'yo na sa pagkain diyan. Ang dadadaldal n'yo talaga!" Saad nito bago tumayo.

Kaagad na ring nagsitayo ang iba kaya naiwan nalang akong mag-isang kumakain sa malaking mesa.

"Doctora! Kain ka po ng marami!" Bibong saad ni Teresa saakin bago ito lumabas ng kusina kasama ang iba. Ngumiti lang ako sakan'ya.

"Pasensiya ka na at kami pa ang nakasabay mo sa pagkain. Sabay sana kayo nila Mary at Antony kaso nagpapakain ka pa kay Mr. V kaya hindi ka nalang muna ipinatawag," biglang saad ng mayordoma habang naghuhugas ng pinggan sa lababo.

"It's okay tho, wala naman saakin kung sino ang makakasabay ko," I answered.

"Sa'yo okay lang, but I don't think it's okay also with Mr. V," saad nito at bumaling saakin. "Sa tagal ko na rito'y basang-basa ko na ang ugali ng mga Villegas kaya mamaya ay sabayan mo siyang kumain," saad nito kaya tumango nalang ako.

"That's fine with me po," I smiled. She nodded and get back to washing the dishes.

"I've been working here for almost 20 years," saad nito kaya hindi ko maiwasang mamangha. "Mabait ang mga Villegas kaya ako umabot ng ganito katagal sa kanila. Maayos ang pa sweldo nila at mabit at makatao nila kaming itrato," pag kukuwento nito kaya tahimik lang akong nakikinig.

"Villegas is one of the richest people in our country, alam mo naman siguro 'yun?"

"Yes, alam ko po 'yun,"

"Sila ang pamilyang kinakaibigan ng mga malalaking tao katulad nila dahil hindi kailan man nila hiniling na maging kalaban ang Villegas. Mabait sila sa mga mababait pero huwag na huwag kang mag tangkang kalabanin sila dahil pagsisisihan mo ito bandang huli,"

Parang tumayo lahat ng balahibo ko sa k'wento nito. I couldn't even speak because I still want to hear more about their family. I find it very interesting.

"Mr. V, Kington is not someone who you think he is," saad nito at saka tinuyo ang kamay niya at tumingin ulit saakin.

"He's dangerous and I'm warning you to never get attached or fall in love with him," mapanganib nitong saad habang nakatingin sa mga mata ko kaya napalunok ako.

Did she saw us kissing earlier in the pool side?

"Kung ayaw mong umiyak bandang huli, pigilan mo ang sarili mong magkaroon ng feelings sakan'ya. Naiintindihan mo?" Puno ng awtoridad nitong tanong kaya dahan-dahan akong tumayo.

"He's just a pervert and boastful person in my eyes..." saad ko dahilan para magulat ito.

"What?" Her eyes widened.

"Oh..." napahawak ako sa bibig ko nang mapagtanto ang nasabi ko. "I mean..."

"That's good tho," saad nito nang makabawi siya. "Iyan ang isipin mo at huwag na huwag kang magkakamaling purihin siya," paglalaalala nito kaya kaagad akong tumango.

"That will never happen..."

I swallowed hard when I remember what happened earlier. How he kissed my slowly and how he gently wrapped his arm around my waist.

"Namunula ang pisngi mo," saad nito dahilan para tumalikod ako sakan'ya.

"T-Tapos na po akong kumain, akyat na po ako," paalam ko at inilagay sa lababo ang pinggan.

"Huwag mong kalimutan ang paalala ko, Zarieah," pahabol nitong sigaw kaya mabilis na akong umakyat sa itaas.

I sighed heavily as I finally reach upstairs. I was about to enter my room when I saw Kington's roam open. Is he sleeping? Dahan-dahan akong naglakad papunta dito at nakitang nandito parin pala sa Lark. Kington's laying down his bed while Lark is standing beside his bed.

"You must forget her already, Mr. V. It's been 5 years already, free yourself from the past," saad ni Larkin na ikinakunot ng noo ko.

Who are they talking about?

"Stop telling me like it's just a piece of cake, Larkin," matigas na saad ni Kington.

"I know it's hard but you have to. She's not her, Mr. V. You have to wake up," puno ng pag-aalalang saad ni Larkin.

"I'll keep her until I can. I know she's not her because they have the opposite personality," he said and smiled like he was thinking about someone.

"Mr. V..." problemadong saad ni Larkin pero hindi iyon pinansin ni Kington.

"Ah, I'll be totally fine except my left arm the next day. I want you to prepare the hacienda, I'll bring her there," nakangiti paring saad ni Kington.

"But-"

"MR. V! MR. V! MR. VOSTON'S OUTSIDE THE HOUSE! THEY USED FORCE TO GET INSIDE THE HOUSE! THEY WANT TO TALK WITH YOU!"

I almost jumped in panick when one of his man in black run hurriedly upstairs. Napatingin ito saakin kaya kaagad akong umiwas ng tingin.

"What?! Where's Zarieah?! Get her inside my room!" Malakas na sigaw ni Kington. Naramdaman ko nalang ang marahang paghila saakin ni Larkin papasok sa k'warto ni Kington.

"A-Anong nangyayari?" Kinakabahan kong tanong.

"Stay here," utos ni Kington saka dahan-dahang tumayo mula sa pagkakahiga. I quickly stopped him.

"You can't just go outside with your condition! Just let Larkin face them," saad ko. Napalunok si Larkin sa sinabi ko habang nakatingin kay Kington.

"D-Dr. Verzosa, you don't know what you are saying about," saad ni Larkin.

"I'm fine, he's harmless," saad ni Kington na ikinakunot ng noo ko.

"Larkin can't even face him alone! How can you say that he's harmless?"

"Trust me, I'll be okay," malambing na saad ni Kington dahilan para mapatitig ako sa mukha niya. He smiled at me, like he was assuring me that everything will be alright.

"Stay here, It'll just be quick," he said as he immediately kissed my forehead.

I couldn't help myself but to stare at his back as they went inside his room.

Who are you, Mr. Villegas? Who are they talking about earlier?

A-And why did he just kissed my forehead?