Chapter 4

"Welcome home, sir V!"

Bati ng lahat ng mga kasambahay nang makapasok kami sa loob ng kanilang bahay. I still couldn't believe that I saw these scenes personally. Usually kasi ay sa mga palabas ko lang ito nakikita.

I feel like we're inside the movie and I am with someone dangerous that I shouldn't get involved. Ganoon 'yung pakiramdam habang nakaakbay saakin si Kington dahil nakaalalay ako sakan'ya.

"Welcome, Doctor Verzosa!" Bati nila pagkatapos nilang yumuko kay Kington.

Naunang pumasok sa bahay sila Mrs. and Mr. Villegas kanina pagdating namin kaya panigurado'y naipaalam na nila sa mga kasambahay nila ang tungkol saakin.

They're all wearing a nanny clothes kaya naman ay masasabi kong mga kasambahay ang mga ito.

"Mrs. and Mr. Villegas went their room already. They want to rest at ipinagbilin saakin na sabihin saiyo Doctora na ikaw na po ang bahala kay sir V," saad ng isang kasambahay na sa tingin ko'y ito ang mayordoma. Hindi ito ngumingiti at sa tingin ko'y masungit ito.

Marahan akong tumango saka tipid na ngumiti.

"I know exactly what to do," I politely said.

"Very good," komento nito kaya napalunok ako.

"Nasaan ang k'warto mo?" I asked Kington.

"Upstairs, first room in the left side," saad nito kaya problemado akong tumingin sakan'ya.

"Sinong bubuhat sa'yo?" Tanong ko dahil wala akong nakitang lalaki sa loob ng bahay.

"Mr. V! I'll help you go upstairs!" Sigaw mula sa likuran namin at mabilis itong pumunta sa harapan namin.

Ito ata ang lider ng mga kalalakihang nasa labas kanina dahil siya ang nakita ko kanina sa pinakaunahan.

"I can manage," he coldly refused.

"Kailangan mo pa alalayan," nakataas kilay kong saad habang nakatingin sakan'ya na nakatingin din saakin.

"You can help me then," saad nito kaya napairap ako.

"I can't! Mabigat ka, paano kapag nahulog tayo edi dalawa pa tayong kailangan alagaan," saad ko at pinanlakihan siya ng mga mata dahilan para umiwas siya ng tingin saakin.

Dahan-dahan niyang iniakbay ang kanan niyang braso sa balikat ng tinawag niyang Lark kahit na puno ng disgusto ang kan'yang mga mata at mukha.

"I'll prepare the medicine first, susunod nalang ako," saad ko nang bumaling ito saakin pagdating nila sa baba ng hagdan.

He just nodded before he continues going upstairs.

"Samahan na po kita sa k'warto n'yo, Doctora," saad ng isang kasambahay na hindi ko napansing siya nalang pala ang naiwan dito kasama ko.

I roamed my eyes around their house and I couldn't help myself but get amazed of how organized, clean, expensive, and big their house is. Mayroon itong napakalaki at napakahabang hagdan na panigurado'y hindi na kayanin pang akyatin ng matatanda. Naka gold carpet ito na mas dumagdag sa pagiging expensive ng bahay. Sa itaas nito'y mayroong parang terrace na nakapalibot para tambayan ng mga tao sa itaas habang tinatanaw ang babang kinatatayuan ko. It's like it is designed for special occasions where guests can watch the people coming in the house if they stand their.

Dahan-dahan kong hinawakan ang hawakan ng hagdan nila habang maingat na humahakbang dito.

"Bakit nasa taas ang k'warto ko?" Tanong ko sa kasambahay.

Nakangiti itong tumingin saakin bago sumagot. "Katabi po ng k'warto ninyo ang k'warto ni sir V para madali lang daw po sa'yong e check ang lagay niya," paliwanag nito. Tumango ako.

"Anong pangalan mo?"

"Teresa po," sagot nito habang nakangiti. Sa tingin ko'y nasa dese pa lang ang edad nito dahil sobrang bata pa ng mukha nito.

"18 pa lang po ang edad ko," biglang sabi nito kaya nangunot ang noo ko. "Sobrang halata po kasi sa mukha niyo na ine-estimate n'yo po ang edad ko," tawa nito kaya napangiti nalang ako.

"Ang bata mo pa Teresa, matagal ka na ba dito?"

"Dalawang taon pa lamang po ako dito, e," sagot niya at mabilis na binuksan ang k'warto nang marating namin ito. "Ito po ang k'warto ninyo," saad nito kaya kaagad akong tumango.

"Thankyou, Teresa," I smiled sweetly at her.

Tumango ito at ngumiti. "Kapag papasok kayo sa k'warto ni sir V ay kumatok lang po kayo ng dalawang beses. Ayaw niya pong umabot o lumagpas sa tatlo ang katok sa kan'yang k'warto," saad nito kaya mahina akong natawa.

"Bakit daw?" Tanong ko.

I mean, I just find it so weird.

"Hindi ko po alam, e," kibit balikat niya. "Ihahatid ko nalang po dito ang hapunan ninyo dahil alam ko pong pagod po kayo. Aalis na po ako! Tawagin n'yo nalang po ako kapag may kailangan kayo," paalam nito saka mabilis na bumaba ng hagdan.

I sighed heavily as I went inside the room. Napatingin ako sa paligid at sobrang linis ng bawat sulok nito. Tanging isang bed, side table, at cabinet lamang ang nandito kaya sobrang linis talaga tignan ng paligid. Kaagad na akong pumasok dito at pabagsak na humiga sa kama.

Wala naman akong ginawa mas'yado pero pakiramdam ko'y sobrang nakakapagod itong araw na ito.

Napatayo ako sa pagkagulat nang biglang tumunog ang teleponong nakalagay sa side table, sa tabi ng lamp shade. Bakit hindi ko napansin 'yun kanina? Mabilis akong tumayo para sagutin ang tawag.

"Hello?" Sagot ko. Rinig ko napabuntong-hininga ang nasa kabilang linya kaya nangunot ang noo ko.

"Are you tired?" Biglang tanong nito. Napabuntong-hininga nalang ako nang marinig ang boses.

"Don't sleep yet, pupunta ako diyan. Let's clean your wounds first before you sleep," saad ko.

"Alright, I'll wait," saad nito sa kabilang linya kaya kaagad ko nang ibinaba ang telepono.

Huminga ako ng malalim bago inihanda ang mga gamit na kailangan sa paglilinis ng mga sugat niya. I want to finish it already dahil gusto ko nang mapag-isa.

Pagkatapos ay kaagad na akong kumatok sa pintuan nito. Walang sumasagot kaya dahan-dahan nalang akong pumasok dito dahil hindi naman ito naka lock. Nagulat ako nang pagpasok ko'y mmatalim itong nakatingin saakin habang nakaupo ito sa kan'yang kama.

"You're not following instructions," saad nito na ipinagtaka ko. "You knock not just twice, trice but countless times!" Sabi nito kaya napatango ako. Iyon pala. Akala ko kung ano na.

"Let's clean your wound," baliwala ko sa sinasabi niya at mabilis na umupo sa kan'yang kama. Inilagay ko ang mga gamit ko sa side table niya. "Huwag mo nga akong titigan," inis kong saad nang hindi nito inaalis ang kan'yang tingin saakin.

"Don't tell me what to do," sagot nito kaya sinamaan ko siya ng tingin. Kung hindi lang talaga dahil sa pera! Hinding-hindi ko talaga tatanggapin ang offer niya saakin.

He's just not perv-rt but he's also too full of himself. At iyon ang mga katangiang pinakaayaw ko.

"I need to pee," saad nito sa kalagitnaan ng paglilinis ko ng mga sugat niya.

"Should I call Lark?" I asked.

"Mr. Lark, he's my personal assistant, my right hand," pakilala nito kaya tumango ako.

"Iyo naman pala, hindi akin kaya I'll just call him Lark,"

"Just help me go to the bathroom," saad nito dahilan para umawang ang labi ko. Napalunok ako.

"N-No way!" Sigaw ko. He closed his eyes tightly.

"Come on, I really need it now. I can't wait anymore! I will not do anything!" Defensiv nitong saad kaya inirapan ko siya.

"Mabuti na 'yung malinaw," saad ko't kaagad siyang tinulungan na makatayo. Dahan-dahan lang ang mga hakbang nito hanggang sa makapasok siya sa CR.

He didn't speak again after closing the bathroom's door. Napatingin ako sa labas ng bintana nang biglang kumulog ng malakas. Alas sais pa lang ng gabi ngunit sobrang dilim na pala sa labas.

Napahawak ako sa mga braso ko nang biglang lumamig ang hangin nang bumuhos ang napakalakas na ulan. Kaagad kong isinara ang bintana at umupo sa kan'yang kama.

"Damn! Argh, it hurts!"

Napatayo ako nang biglang sumigaw si Kington mula sa loob ng CR.

"Anong nangyayari?!" Taranta kong sigaw.

"M-My arm, i-it hurts so much," malakas ngunit utal-utal na sigaw nito.

Napahawak ako sa sentido ko nang may napagtanto. Umuulan nga pala! Sumasakit ang parteng senemento dahil sa pagkakabali kapag umuulan.

"A-Ano, can you get out of the bathroom?" Taranta kong tanong.

"I-I can't, just f-cking go inside the bathroom!"

"Nababaliw ka na ba?!" Hindi makapaniwa kong sagot.

"D-Damn, a-ang sakit talaga," mahinang saad nito pero hindi iyon nakaligtas sa pandinig ko.

Napakamot ako sa ulo ko't inilibot sa loob ng k'warto ang mga mata. Naghahanap ng posibleng makatulong kahit na alam kung wala naman akong mahahanap dito.

"Zarieah! G-God this doctor!" Sigaw nito sa loob kaya nakagat ko nalang ang pang ibaba kong labi.

Kailangan ko ba talagang pumasok? Napapikit nalang ako ng mariin bago huminga ng malalim. Bahala na si batman.

"Ito na nga, ito na! Papasok na! I'll head inside now!"