Nagising ako na nakatali ang mga kamay at nakatali sa isang upuan. May panyo rin sa aking bunganga kaya hindi ako makapagsalita.Nakita ko si Ivan sa harapan ko na kasalukuyan nilang binubugbog. Gusto ko man sumigaw ay hindi ko magawa kaya napaiyak nalang ako.Tulungan niyo kami.Nakita kong dumura ng dugo si Ivan at binitawan nila ito. Naiwan siyang nakalugmok doon.Iniwan nila kaming dalawa roon at lumabas sila. Narinig ko ang kalansing ng mga kadena sa labas. Kumawag-kawag ako para sana makaalis ngunit mahigpit ang pagkakatali sa akin.Patuloy sa pag-agos ang aking mga luha. Sino sila?Sino ang mga taong may gawa nito?Kahit hirap siyang bumangon ay pinilit pa rin niyang tumayo upang puntahan ako. Mas lalo akong napaiyak nang masubsob siya sa mismong mga hita ko. Putok ang labi, may pasa sa pisngi at may umaagos na dugo sa kanyang kaliwang kilay.Tumingala siya sa akin kahit na alam kong sobrang sakit ng katawan niya ay ngumiti siya sa akin."Don't cry babe..." Marahang bulong n
I can feel the breeze from the afternoon wind from the sea. Niyakap ko ang tuhod ko at tumanaw sa dagat. I closed my eyes and feel the fresh air, at ngumiti sa kawalan.Tumayo ako at lumakad papunta sa dalampasigan. Hinubad ko ang aking sandals at hinayaang abutin ng tubig ang aking mga paa.Lumingon ako sa aking dinaan at nakita ko kung paano tinangay ng alon ang marka ng aking mga paa.Sana ganun din kadali makalimot ang tao na sa isang iglap ay wala na agad.Itinuloy ko ang ang aking paglalakad hanggang umabot sa ako sa isang malaking bato na nasa tabing-dagat din. Sumampa ako doon at tahimik na umupo at pinanuod ang papalubog na araw. Ang ganda, ang ganda ng kulay ng araw at ang ulap na nakapaligid dito pati na rin ang kumikintab na dagat na nagkukulay orange.Nagpakawala ako ng isang buntung-hininga.I closed my eyes. Its been 6 months, yeah six hell months. Bigla nanamang uminit ang gilid ng mga mata ko.He's gone for six months. I don't know where is he if he died or what. Hin
One UMALINGAW- ngaw ang pagsuntok sa lamesa ni Ivan pagkatapos niyang marinig ang isinasaad ng testamentong hawak - hawak ng abogado ng kanilang pamilya ng mga oras na iyon. Naroon ito upang basahin sa kanya ang nilalaman ng last will testament ng kanyang ama kung saan ilang taon na itong namayapa. Hindi niya inasahan na may iniwan pala itong last will and testament dahil nag - iisa lang naman siyang anak nito kaya laking pagtataka niya na meron pa itong ganuon. Hindi niya napigilan na mapakuyom ang kanyang mga kamay ng mga oras na iyon, wala sa sarili siyang napasandal sa kanyang swivel chair pagkatapos ay inagaw ang hawak - hawak na papel ng kanilang abogado na nasa harap niya lamang at nakaupo. Binasa niya ang sinasaad ng kasulatan, hindi niya napigilan na magtagis ang kanyang mga bagang nang mabasa nga ang kasulatan. Hindi siya makapaniwala sa nakasaad doon, it was insane. Ivan needs to marry the daughter of my kompare to have all my wealth. If he don't, all the assets and mo
TwoMEDYO ramdam na ni Ivan ang pagkahilo ng mga oras na iyon. Nasa bar siya sa mga oras na iyon. Kaninang umalis siya sa kanyang opisina pagkatapos niyang malaman kung ano ang isinasaad ng last will and testament ng kanyang Ama ay dumiretso siya doon.Hanggang sa mga oras kase na iyon ay halos hindi pa rin siya makapaniwala sa nabasa niyang nakasulat doon. Anong petsa na ba? Anong taon na ba para sa isang kasal na katulad n'yon dahil sa pagkakatanda niya ay nasa 21st century na kaya wala na isip niya na pwede pa palang mangyari ang mga bagay na iyon.Napasapo siya sa kanyang ulo habang nakatukod ang dalawa niyang kamay sa counter ng bar kung saan siya nakaupo nang may lumapit na namang isang babae sa kanyang tabi. Hindi niya man iyon lingunin ay alam niya na babae iyon dahil amoy na amoy niya ang matamis nitong pabango.Lumingon siya rito at nasalubong niya ang mga mata nitong nakatitig sa kanya. Sa pagkakatitig pa lamang nito sa kanya ay nasisiguro na niyang gusto siya nito dahil ki
ThreeHANGGANG sa mga oras na iyon ay hindi pa rin nagsi - sink in sa utak ni Via ang lahat ng napag - usapan nilang mag - ama kaninang hapon lang. Hindi niya alam kung ano ba ang dapat niyang isipin sa sinabi sa kanya ng kanyang ama. Ano bang pumasok sa utak nito para magdesisyon ng ganun?Napakatanda na niya para ganitong klaseng bagay. Arranged marriage my foot! She said to herself. Sa panahon ngayon ay hindi na uso ang salitang arranged marriage kaya laking - gulat niya ng sabihin ng kanyang ama ang isang bagay na ikinagulat niya.Kailangan niya daw magpakasal sa taong anak ng kaibigan niya. Napapikit siya ng mariin habang nakaupo sa kanyang kama pagkatapos ay bumalik sa kanyang isip ang naging pag - uusap nila ng kanyang ama kanina lamang hapon.Napaka-ganda ng gising niya ng mga oras na iyon at hindi niya alam kung bakit. May ngiti pa nga siya sa kanyang mga labi nang bumangon siya mula sa kanyang kama.Agad siyang nag - inat at sumandal sa headboard ng kanyang kama at pagkatap
FourDIS - oras na ng gabi ay dilat pa rin ang mga mata ni Via habang nakatitig sa kanyang kisame sa mga oras na iyon. Hindi pa rin nawawala sa kanyang isip ang nalaman niya kanina lamang, hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa rin niya matanggap ang lahat.Muli niyang naramdaman ang pagkirot ng kanyang dibdib dahil sa muli na namang pagsagi sa kanyang isip ng bagay na iyon. Hindi niya na rin namalayan na muli na namang nag - init ang sulok ng kanyang mga mata dahil dito.Bakit ba kase kailangan pa na gawin iyon ng Daddy niya? Bakit kailangan na sila ang mamili ng taong pakakasalan niya?Oo, alam niya na magulang niya ang mga ito at mas nakatatanda sa kanya ngunit ang pagpili ng taong makakasama niya sa kanyang buhay ay hindi na dapat pa nilang sinasaklaw dahil unang - una ay hindi naman sila ang makikisama sa taong pinili ng mga ito para sa kanya balang araw kundi siya, kaya napakalaking tanong sa kanyang isip kung ano ang pumasok sa isip ng Daddy niya sa pakikipagkasundo nito para
FiveANG kanyang paningin ay medyo nanlalabo na dahil sa matinding pagkahilo dahil sa alak na ininom niya sa bar. Kaninang bago siya umalis doon ay hindi pa naman ganun ang pakiramdam niya.Ni wala nga siyang nararamdaman na hilo kanina kaya nagtataka siya kung bakit ganun na lamang katindi ang hilo niya ng mga oras na iyon. Pilit niyang tinitingnan ang kanyang suot na relo upang tingnan kung anong oras na nga ba, ngunit kahit anong pilit niyang tingnan ay hindi na niya makita pa iyon ng malinawag dahil malabo na nga ang kanyang paningin nang mga oras na iyon.Habang nakahawak ang isa niyang kamay sa manibela ay napahawak naman ang isa sa kanyang sentido upang hilutin ito upang maibsan man lang sana ang pagkahilong nararamdaman niya sa mga oras na iyon.Hindi niya mapigilan ang sariling hindi mapamura dahil sa nararamdaman niya. Hindi siya ganun kadaling malasing at alam niya iyon sa sarili niya kaya nasisiguro niya na may sumabutahe sa ininom niya kanina.Sa isip isip niya ay malama
SixAGAD na may sumalubong sa kanilang mga nurse na may dala - dalang stretcher dahil kanina bago siya makarating sa ospital na alam niyang pinakamalapit ay agad niyang tinawagan ang kanyang kaibigan na isang doktor sa ospital na iyon.Sa tawag pa lamang ay idinetalye na niya rito kung ano ang nangyari at kung bakit niya ito nabangga. Sunod na sunod na buntung - hininga na lamang ang naging tugon nito sa kanya. Agad siyang bumaba sa kanyang sasakyan at binuksan ang pinto ng kanyang sasakyan kung nasaan ang babaeng hanggang sa mga oras na iyon ay wala pa ring malay habang patuloy pa rin ang pag - agos ng dugo mula sa ulo nito. Noon niya lang din napansin na may dugo rin na pumapatak mula sa mga mata nito kaya napakunot ang kanyang noo dahil dito.Hindi niya maintindihan kung bakit may dugo na umaagos sa mata nito, napano kaya iyon at bakit may dugong tumutulo doon? Napinsala kaya ang mga mata nito?Hindi niya na naman napigilan ang magmura sa kanyang isip dahil rito idagdag pa na halo
I can feel the breeze from the afternoon wind from the sea. Niyakap ko ang tuhod ko at tumanaw sa dagat. I closed my eyes and feel the fresh air, at ngumiti sa kawalan.Tumayo ako at lumakad papunta sa dalampasigan. Hinubad ko ang aking sandals at hinayaang abutin ng tubig ang aking mga paa.Lumingon ako sa aking dinaan at nakita ko kung paano tinangay ng alon ang marka ng aking mga paa.Sana ganun din kadali makalimot ang tao na sa isang iglap ay wala na agad.Itinuloy ko ang ang aking paglalakad hanggang umabot sa ako sa isang malaking bato na nasa tabing-dagat din. Sumampa ako doon at tahimik na umupo at pinanuod ang papalubog na araw. Ang ganda, ang ganda ng kulay ng araw at ang ulap na nakapaligid dito pati na rin ang kumikintab na dagat na nagkukulay orange.Nagpakawala ako ng isang buntung-hininga.I closed my eyes. Its been 6 months, yeah six hell months. Bigla nanamang uminit ang gilid ng mga mata ko.He's gone for six months. I don't know where is he if he died or what. Hin
Nagising ako na nakatali ang mga kamay at nakatali sa isang upuan. May panyo rin sa aking bunganga kaya hindi ako makapagsalita.Nakita ko si Ivan sa harapan ko na kasalukuyan nilang binubugbog. Gusto ko man sumigaw ay hindi ko magawa kaya napaiyak nalang ako.Tulungan niyo kami.Nakita kong dumura ng dugo si Ivan at binitawan nila ito. Naiwan siyang nakalugmok doon.Iniwan nila kaming dalawa roon at lumabas sila. Narinig ko ang kalansing ng mga kadena sa labas. Kumawag-kawag ako para sana makaalis ngunit mahigpit ang pagkakatali sa akin.Patuloy sa pag-agos ang aking mga luha. Sino sila?Sino ang mga taong may gawa nito?Kahit hirap siyang bumangon ay pinilit pa rin niyang tumayo upang puntahan ako. Mas lalo akong napaiyak nang masubsob siya sa mismong mga hita ko. Putok ang labi, may pasa sa pisngi at may umaagos na dugo sa kanyang kaliwang kilay.Tumingala siya sa akin kahit na alam kong sobrang sakit ng katawan niya ay ngumiti siya sa akin."Don't cry babe..." Marahang bulong n
Nakatingin siya sa kanyang repleksiyon sa salamin. Nakasuot siya ng tan gown at kitang kita ang hubog na kanyang katawan. Hindi daring ang tabas nito dahil ayaw ni Ivan ng ganun. Ito rin ang pumili sa damit niya, isinuot niya na ang kanyang kwintas na binili rin nito at ang pares na hikaw. Nakangiti siya ng mapagmasdan ang sariling repleksyon.Perfect!Narinig niya ang katok sa pinto."Lalabas na ako." Sigaw niya at pinulot ang kanyang purse ng bumukas ang pinto at pumasok si Ivan.Napatitig siya rito dahil ang gwapo nito sa suot niyang coat and tie.Ngumiti ito sa kanya kaya sinuklian niya rin ito ng isang ngiti."You are so beautiful babe." He said while his eyes is twinkling."And you are so handsome." She said and walk towards him."Lets go?" Tanong niya at bilang sagot ay itinaas nito ang braso kayat kumapit naman siya agad dito.Sabay silang lumabas ng silid at bumaba."Bagay na bagay talaga kayo." Nakangiting sambit ni Nana Yuling. Ngumiti naman kami pareho at nagpaalam na dit
Hindi mapakali si Via sa kanyang kwarto. Agad siyang umakyat pagkatapos nilang kumain ng agahan. Kinakabahan pa rin siya. Tumayo siya at palakad-lakad sa harap ng kanyang kama ng malingunan ang kanyang cellphone.Anong gagawin ko? Tatawagan ko ba si Nate? Argh!Naisabunot niya ang kanyang kamay sa kanyang buhok. Nafru-frustrate na siya. Hindi na niya alam ang kanyang gagawin.May gustong pumatay kay Ivan. Sino kaya ito at ano ang motibo? Hindi kaya isa sa mga kakomptensiya niya ito sa negosyo?Naupo siya sa kanyang kama at huminga ng malalim. Kailangan malaman ito ni Nate.Saktong pagtayo niya ay ang pagbukas naman ng pinto ng kanyang silid. Sumungaw doon si Ivan na naka walking shorts at naka V-neck na T-shirt.Pumasok ito sa kanyang silid at sumandal sa pintuan. "Magbihis ka at may pupuntahan tayo." Seryosong sabi nito."Sa-saan?" Nauutal niya namang tanong."Sa isang boutique. Kailangan nating pumili ng ating isusuot sa engagement party natin bukas."Bukas na pala iyon.Isang tan
Nakadulog na si Via sa lamesa at si Nana Yuling ay naghahain na ng almusal. Nangalumbaba siya habang nakatingin sa nakatalikod na matanda habang nagsasandok ng sinangag.Humikab pa siya at napapikit saka isinandal ang ulo sa upuan. Inaantok pa ako. At muli siyang humikab ulit."O mukhang puyat na puyat ka ah." Puna sa kanya ng matanda kaya napamulat siya ng kanyang mga mata. Nakita niyang ibinaba na nito ang sinangag sa lamesa at ang pinirito nitong itlog, hotdog at bacon. Nalanghap niya kaagad ang mabangong amoy ng sinangag."Ah hindi naman ho pero parang kinulang parin ako sa tulog." Lie. Sagot niya rito. Ang totoo napuyat talaga siya dahil sa bruhong lalaki paano ba naman hindi na ito matanggal sa isip niya. Sa kanyang pagpikit ay mukha nito ang nakikita niya kaya imbis na matulog siya ay nanatili siyang gising na gising. Nakaidlip naman siya pero nagising din siya kaagad dahil umaga na pala. Kaya wala na siyang nagawa kundi ang bumangon dahil ayaw niya namang tanghaliin ng gising
Nakatanaw si Via sa dagat habang nakaupo sa buhanginan. Katatapos lang nilang kumain at talaga namang busog na busog siya. Sa totoo lang ang dami niyang nakain at hindi niya malaman kung saan niya inilagay ang lahat ng mga iyon. Hindi niya rin maimagine sa sarili niya na ganun siya kalakas kumain. Para bang hindi siya kumain ng isang dekada. Nagpakawala siya ng isang malalim na buntung-hininga. "Lets swim." halos masigaw siya dahil sa pagkagulat. Masama niya itong tiningnan. Nasapo niya tuloy ang kanyang dibdib. "Wag mo nga akong ginugulat. Gusto mo naman na ata akong mamatay sa gulat." "Sorry." mahinang usal nito at umupo sa tabi ko. "Maligo tayo." at tumingin siya sa akin at ang mga mata niya ay tila may ibang kislap, kasiyahan o kapilyuhan? Aba ewan. "Ayoko." Nakangusong sagot ko at saka humalukipkip. "Ayaw mo?" "Oo ayaw ko." Sagot ko at tumayo na siya. Napangiti naman ako ng lihim. Hindi dahil sa ayokong maligo. Ayoko lang talagang maligo sa dagat natatakot ako baka malunod
Sinag ng araw ang gumising sa kanya. Medyo masakit na ito sa kanyang balat kaya siguro nagising siya. Nag-iinat siya ng mapadako ang tingin niya sa orasan na nakapatong sa side table niya. Mag-aalas onse na! Agad siyang napabalikwas ng bangon at dali daling nagtungo sa banyo. Ano bang klaseng gising ang oras na alas-onse? Gising iyon ng tamad. Hindi kase siya nakatulog kagabi dahil sa nangyari sa pagitan nila ni Ivan. Hindi maalis-alis sa kanyang sistema ang halik ni Ivan kagabi. Biling-baliktad lang siya kagabi at hindi niya alam kung paano siya makakatulog dahil sa kanyang pagpikit ang mukha ni Ivan ang lumilitaw sa kanyang isipan kahit pa pilit niya itong iwinawaksi. Nagpakawala siya ng isang buntung-hininga at tumingin sa salamin. Pinagmasdan niya ang sarili kung maayos ba ang suot niya. Teka? Bakit ba pinagkakaabalahan niya pang tingnan kung maayos o maganda ang itsura niya na haharap sa bruhong iyon. Iiling-iling nalang siyang lumabas sa banyo at bumaba sa kusina. Napakunot a
Pagkatapos kumain ng hapunan ay umakyat na agad si Via sa kaniyang silid. Hinagilap niya ang kaniyang cellphone at tinawagan ang kaniyang pinsan. "Nate... " bulong niya habang nakabusangot saka nahiga sa kaniyang kama. "Oh princess, how are you? Ikaw ah, balita ko ikakasal ka na pala dimo pa sinasabi sa akin." Nagtatampong sabi nito. She rolled her eyes. At talagang ipinagkalat na ng mga magulang niya ang nalalapit niyang kasal. Napabuntung-hininga nalang siya. "Nate alam mo naman siguro kung bakit ako ikakasal hindi ba? What an arrange marriage para sa panahon natin napaka imposible diba? Tulungan mo ako Nate. Ayokong magpakasal, sa kanya." Pagsusumamo niya rito. Narinig niya ang pagbuntung-hininga nito sa kabilang linya. "I'm sorry princess, pero kung ako ang tatanungin mas gusto ko na si Ivan kesa sa Blake na yun." Napanganga siya. Wala na ba talaga siyang pag-asa na hindi matuloy ang kasal? Akala niya pa naman ay tutulungan siya nito. Para siyang binagsakan ng langit at lup
Ang akala ni Via ay dadalaw lang sila roon. Pero laking gulat niya ng tumambad sa kaniya ang dalawang maleta sa sala ng town house ni Ivan. Punong-puno ang mga iyon ng mga gamit niya. Anong binabalak ng mga magulang niya? Napasalampak siya sa sofa. "Nako e, kanina pa ang mga iyan rito hija. Ipinahatid daw ng mga magulang mo." Nasapo niya ang kanyang mukha. Ano ba ang tingin sa kanya ng mga magulang niya? Bakit pakiramdam niya ay ipinamimigay siya ng mga ito. Tiningnan niya ng masama si Ivan. Ano ba ang ipinakain nito sa kaniyang mga magulang para pagkatiwalaan siya ng mga ito ng lubos? Tumayo siya at nagmartsa papunta sa kwartong o-okupahin niya. Isinunod ni Ivan ang mga maleta niya at walang salita ring lumabas agad sa kaniyang silid. Agad siyang nagbihis. At humiga sa kama. Ano ang balak ng mga magulang niya at dinala rito ang mga gamit niya? Hindi niya namalayan sa ka-kaisip niya ay nakaidlip pala siya. Pasado alas kwatro na ng magising siya. Saktong nagpanhik naman si Nana