I don't understand my strong fascination for Harley. Everytime I stare at him, I always admire him more and more. Dati, kuntento na ako sa pasulyap-sulyap lang sa kaniya. Pero napagod na ako sa ganoong senaryo araw-araw. I want him to notice me, to know that I'm existing, and of course, to love me.
My eyes wandered in the sea of people inside our University.
"I know that smile, Zimry!" puna sa akin ni Lewisse. Nakapalumbaba lang silang dalawa ni Kiz sa harap ko.
"What?" I smirked devilishly.
"Hey, girls!" bati ni Natasha sa amin na kararating lang, at umupo sa tabi ko.
Nasa Athena grounds kami, our favorite tambayan. Kiz, Lewisse, and I are classmates, we're graduating students. Habang si Natasha ay third year pa lamang at pareho kami ng kurso, Bachelor of Science in Business Administration Major in Marketing Management.
"Hindi ko nga alam kung galit si Harley e. Napatitig lang siya roon sa mga pictures tapos umalis. Sinundan nga siya ni Angel sa room, nagmamakaawa, kaya lang hindi niya ito pinapansin."
"Malandi rin pala si Angel, 'no?"
"Kawawa naman si Harley."
Sunod-sunod na usapang naririnig namin sa bawat estudyanteng naglalakad. Most of them are our classmates.
Ngumuso ako para pigilan ang sarili sa pag-ngiti nang malawak.
Ang tatlong kasama ko ay mariing nakatingin sa akin. As if I did something suspicious.
"Zimry?" Sabay-sabay nilang tawag sa akin. I just rolled my eyes.
"Oo na. Just shut your mouth!" Right after I admitted it, I received different reactions from them.
Kiz frowned. Lewisse is pinching the bridge of her nose. And Natasha gave me a bitchy smile, she's the supportive one. Lol!
Sila lamang ang nakakaalam kung gaano ako kabaliw kay Harley. Well, Nowelle, our other friend, Natasha's sister, didn't know anything about it. She's busy with her wounded heart. Ayaw kong dumagdag pa sa iniisip niya. Baka mas lalo lang siyang tumunganga araw-araw.
Harley is my childhood crush. My first love. My first boyfriend when we were in grade school. Sa Manila na ito nag-aral noong High School. Ngunit bumalik din noong first year college na kami. Bumalik siya ngunit may kasamang iba. He's with Angel, his love.
He met Angel in Manila. They're in an open relationship, sa katunayan nga'y agad pinayagan si Angel na sumama kay Harley rito sa Tuguegarao para rito na rin mag-aral.
Ngunit hindi pumayag ang mga magulang ni Harley na magsama sila sa iisang bubong. Kaya nagdo-dorm si Angel dito sa University.
Four years na silang magkarelasyon. Masyado na silang matagal, dapat na silang maghiwalay. Nang maging akin na muli si Harley. Lol! I sound so desperate.
I have an IT professional friend who's working in our University. Nagpagawa ako sa kaniya ng poster. Five pictures of Angel kissing different boys. Of course, hindi nila malalaman na edited 'tong mga 'to.
We have a large electronic bulletin boards in our department, doon niya ito ipinalabas.
My Dad and Harley's Dad are best friends. His family migrated in Canada. Ibinilin siya sa amin pansamantala dahil ayaw naman nitong sumama sa kanila. Isang taon na siyang nakatira sa bahay.
Tuwing weekends lang naman kami nagkikita sa bahay dahil nasa apartment ako tuwing weekdays.
At first, we're just civil at each other. Hindi ko nga siya pinapansin noong mga nagdaang taon. Ngingitian niya lang ako kung magkakasalubong kami, tapos ayun na. Bihira lang kami kung mag-usap.
Hindi ko alam kung anong nagyari't biglang lumalim ang pagkagusto ko sa kaniya. I did everything for him to notice me. Ngunit mas lalo lamang siyang lumalayo sa akin.
Sinabi pa niyang tigilan ko siya dahil ayaw niyang bigyan ng rason si Angel para magselos.
Life sucks.
I was that person who was never chosen. I was each and every character, but never a pick. Until I was, because today is different. Harley will definitely choose me now. I'm sure of that.
My entire high school and early college was fun. Marami akong ka-fling. I never had a serious relationships. I don't want commitment though.
Minsan magugulat na lang ako, may haharang na babae at sasabihing mang-aagaw ako. But I didn't. Mga boyfriend nila ang naghahabol sa akin, ine-entertain ko lang. Tsk, poor girls!
I just did that to ease my pain. I don't know if I still love him. Ngunit sa tuwing nakikita ko siyang kasama ang kaniyang nobya'y nasasaktan ako.
Nang tumuntong kami sa third year college, I found out that I still love him. Tinigilan ko ang mga kabaliwan ko. At nagpakagaga kay Harley. Funny me!
I'm aware that he has girlfriend but who cares? I'm Zimry Callueng, the unstoppable.
"Good morning, Harley!" I greeted him with all smile.
Today is Saturday. Kaya nandito ako sa bahay. Nasa hapag na kaming lahat. Tahimik lang kami habang kumakain.
"Harley, may bisita ka. Angel daw." Lahat kami'y natigil nang marinig sa speaker ang anunsyo ng aming robot guard.
"Excuse me," paalam ni Harley.
"Ano ba, Harley! Niloko ka niya. Huwag mong sabihing babalikan mo pa ang babaeng 'yan?" pigil ko sa kaniya ngunit tiningnan niya lamang ako bago mabilis na umalis.
What the hell?
Akala ko ba, wala na sila? Hindi ba naging matagumpay ang ginawa kong pagpapalabas ng mga pictures ni Angel kahapon?
"What do you mean, Anak?" tanong ni Daddy. Should I tell him? Baka malaman lang nilang ako ang may kagagawan 'nun.
"Ask Harley, Dad." tipid ko na lamang na sagot.
He gave me a serious look ngunit hindi na rin naman nag-usisa pa.
Tapos na kaming kumain ngunit hindi pa bumabalik si Harley. Inis akong nagmartsa palabas para tingnan sila.
"Babe, please. Hindi ko magagawa ang bagay na 'yon. Kilala mo ako!" I heard Angel's voice. Nagtago ako sa posteng malapit sa gawi nila.
Nakatayo lang silang dalawa sa harap ng gate. Pilit na hinahawakan ni Angel si Harley ngunit umiiwas ito.
"Akala ko rin, kilala kita. Hindi pala," malamig na sagot sa kaniya ni Harley. I can't help but to smile.
"Gan'yan ba kababa ang tingin mo sa akin?" umarko ang kilay ko nang umiyak si Angel. Kita sa tinataguan kong nanigas si Harley dahil sa nakikita ngunit pinili niyang huwag itong lapitan.
"Umalis ka na. We're done!" saad niya 'saka tumalikod.
Lumabas na ako sa tinataguan ko at sinalubong siya. Natigil ito nang bahagya nang makita ako ngunit dumeretso lang ulit sa paglalakad.
Para lang talaga akong hangin sa kaniya.
"Harley,"
"Shut up, Zimry." He walked fast as if I'm going to chase him.
Hindi na lang ako nagsayang ng panahon para habulin siya. Nagpasya na lamang akong tingnan ang labas, baka naroon pa si Angel.
At hindi nga ako nagkakamali, nakasalampak ito sa sahig at tahimik na umiiyak.
"Why are you still here?" nakapamaywang akong humarap sa kaniya.
Gulat itong humarap sa akin. Her lips were trembling while her eyes are full of tears.
"Please, kailangan kong makausap si Harley." Bigla itong lumuhod sa harap ko habang patuloy na umiiyak.
I was caught off guard. Sisitahin ko na sana siya ngunit nagulat ako nang biglang may sumigaw sa likod ko.
"Angel? Anong ginagawa mo, Zimry!" marahas akong inilayo ni Harley kay Angel 'saka niya ito pinatayo.
Nag-aalab na mga mata ang binigay niya sa akin. He pursed his lips tightly.
"Iuuwi na kita." Pinunasan niya ang mukha ni Angel. Hinalikan pa niya ang noo nito pagkatapos.
"Mag-uusap tayo mamaya!" saad nito sa akin bago marahang hinila si Angel patungo sa sasakyan nito.
My mouth was wide open while staring at them, hanggang sa nawala na sila sa paningin ko.
"I didn't do anything. Kusa siyang lumuhod!" Matigas kong saad kay Harley. Talagang sinadya pa niya ako sa aking kwarto para lamang kumprontahin."Hindi 'yon ang sinabi niya! Pinaluhod mo raw siya sa harap mo!" His loud voice echoed inside my room."Why would I do that?" I spoke slowly, pilit na nilalabanan ang inis na nararamdaman.Nakaupo lamang ako sa kama habang nakapamaywang siyang nakatayo sa harap ko, magkasalubong din ang kilay nito."Hindi ko alam! Sinabi mo pa talaga sa kaniyang nililigawan na kita! That will never happen, Zimry!" He gasped.Anong pinagsasabi ni Angel sa kaniya? Ni hindi ko nga siya nakausap nang mabuti!"Paniwalaan mo ang gusto mo," I gave up.Kahit anong gawin kong pag-eexplain, hindi naman 'yan maniniwala sa akin. He stood quiet for a moment.But I almost screamed when he stormed out of the room.
"Zimry!" biglang lumakas ang kabog ng aking dibdib nang marinig ang boses na iyon. Lagot!"Mommy..." Kitang-kita ko ang gulat sa mga mata ni Mommy habang tinitingnan si Angel na gumagapang patayo."Who's that girl?" tinaasan niya ako ng kilay. Hindi niya makilala si Angel dahil sa dungis nito."Harley's..." hindi ko na natapos ang sasabihin nang biglang dumating si Harley. He stared at me intently bago tinulungang makatayo si Angel.Kahit na sobrang baho at dumi ni Angel ay wala siyang kaarte-arte kung hawakan ito. Aww! How sweet! Ts.Nagsi-atrasan kami nang makalapit silang dalawa sa amin. Halata rin sa mukha ni Mommy ang pandidiri. Umaalingasaw kasi ang amoy ni Angel."Anong ginawa niyo!" malakas na sigaw ni Harley. Maging si Mommy ay napatakip sa kaniyang tainga."Calm down, Harley." Matigas na wika ni Mommy ngunit hindi pa rin nawawala ang galit sa mukha niya."No, Tita. Tingnan mo
"Mommy?" medyo iritang tawag ni Harley kay Tita. His jaw clenched.I don't know why I suddenly feel overwhelmed when his dark eyes gazed on me. He watched me sharply, with his lips pursed.The oveflowing warmth I am feeling right now is just too much. I sighed when I realized that I got lost with his stare. Iniwas ko ang tingin sa kaniya dahil paniguradong mukha na akong tanga rito sa kinatatayuan ko."I don't know." Kibit balikat na sagot ni Tita. She tapped my shoulder and raised her brows."Bakit namumula ka? Are you fine?" tanong niya.Muli akong napatingin kay Harley na hindi pa rin binibitawan ang tingin sa akin. His lips protrudes slightly. I can see the ghost of a smile but eventually it faded as he turned his back on us. Hindi man lang siya nagpaalam, kahit sa kaniyang mga magulang.Angel before anything else, huh?"You should seduce Harley, Zimry. Ikaw lang ang gusto kong maging daughter-in-law," saad ni Tita nang makalayo
My brows furrowed a bit and pursed my lips. He's too much to handle. What kind of a jerk! Hindi ako sumunod sa gusto niya. I went to my friends instead. I will not be fazed by his looks or his actions!"You're supposed to be masaya, 'di ba?" Natasha sarcastically said. I glared at her when she tried to take a picture."Stop it, Natasha! I'm not in the mood." Padarag akong umupo sa tabi ni Lewisse na tahimik lamang na ngumangatngat ng bigas. Kinakalabit pa nito ang kaniyang Lola para bigyan ngunit umiiling lang ang matanda. Samantalang ang Lolo niya ay tahimik lang din na kumakain ng bigas habang nagmamasid sa paligid. May pinagmanahan si Lewisse!"Smile! Three, two, one!" sigaw na naman ni Natasha. Wala tuloy akong nagawa kung hindi ang ngumiti.Hahanapin ko na sana kung nasaan si Kiz pero namataan ko sila ni Jordan sa isang sulok. Seryosong nakatingin lang ang kaibigan ko sa tumatawang Jordan. What's really their score?"Why are you so nakasimango
"Ilang araw kayo sa Manila, anak?" tanong ni Daddy sa akin habang sumisimsim ng wine.May kaunting salu-salo ngayong araw sa bahay. Hindi ko sinang-ayunan ang suhestiyon ni Mommy at Tita Hera na magpaparty ng bongga para lang sa graduation namin ni Harley.I prefer simple gathering, same with Harley. Medyo marami pa rin namang tao ang naimbitahan ngayon dahil bukod sa mga kamag-anak namin ay naimbitahan din ang aming mga tauhan sa bukid maging ang kanilang pamilya. And Harley's extended family is not in the Philippines.I invited Lewisse and her grandparents yesterday too but they declined. May salu-salo rin daw sa kanila. I missed hanging out in their house. Kailan na ba kasi ang huling punta ko roon, first year college?"I don't know yet, Dad. Siguro isang linggo lang." Kibit balikat na sagot ko.Why is he asking? Sanay naman siyang wala ako palagi sa bahay. O siguro, gusto na niya akong pagtrabahuhin agad sa bukid?Ugh! I still can't imag
"Aanak-anak sila ng maganda tapos ayaw nilang payagan na gumala? Hayyy na ko!" Lewisse sighed heavily. Ibinagsak niya ang kaniyang bag sa kamay ng robot na umaalalay sa amin. Ang gara ng babaeng 'to! Hindi na nahiya sa mga magulang ni Nowelle.Kakarating lang namin dito sa Manila. Hindi naman gaanong kahaba ang biyahe ngunit dahil ang dami kong ganap kahapon ay parang pagod na pagod ako ngayon."Hi, girls! You can sleep na muna so you can rest. Natasha, can you hatid your friends to their room? Nowelle, come with me. And Kiz, are you going to uwi later? Or you will sleep here?" Wow! Now I know, may pinagmanahan si Natasha sa ka-conyohan niya. Lol!"I'm going home later po, Tita. Doon din naman sila sa bahay bukas, kaya okay lang po." Kiz smiled politely, ngunit agad ding lumipat ang atensyon niya sa kaniyang cellphone na tumutunog na ngayon."A-ahm... excuse me. I need to take this call," paalam niya't patakbong pumasok sa elevator. Pero dahil likas
We spent one week in Manila for our vacation. Kakauwi lang namin dito sa Tuguegarao. We're all exhausted kaya dumeretso na muna kami sa apartment para rito magpahinga. I opened my cellphone while resting on Natasha's lap. Nakaupo siya sa sofa, and busy chatting someone on her phone. Naririnig ko ang munting tawa niya pero hindi ko na lang pinakealaman. Nakahiga rin si Kiz sa isa pa naming sofa sa sala, at mukhang tulog na. Samantalang si Lewisse ay nasa CR, kanina pa kasi nagrereklamo ang tiyan niya. Kung anu-ano na naman yata ang kinain kanina. Kunot noo akong napabaling sa aking cellphone na sunud-sunod ang pagdating ng messages. Hindi ko sinubukang buksan ito noong nasa Manila kami dahil sa sobrang busy. Tinatawagan lang ako nina Mommy gamit ang tracker watch. I have it on my wrist, they can call me using a watch too or a phone. Nakikita nila kung nasaan ako at kung anong ginagawa ko. We can also do face time as long as I accept their request.
"That's too bad, Harley. You can't fool me anymore." Marahas kong tinabig ang kamay nito at padabog na tumayo.I lost my appetite. I need to get out of here, I need to be alone, and think.Dahil kahit gaano ako karahas sa kaniya, alam kong titibag at titibag pa rin ako."Tapos ka na, iha? Hindi pa nangangalahati 'yang kinain mo, ha?" takhang tanong ni Tatay Domi."Nawalan na po ako ng ganang kumain. Sige lang po, kain lang po kayo. Uuwi muna ako sa bahay," paalam ko at tumalikod na. Hindi ko na sila hinintay pang sumagot. Dire-deretso akong umalis kahit na rinig ko ang tawag sa akin ni Harley."Zimry!" Binilisan ko pa ang lakad dahil ramdam kong aabutan na niya ako."What the f*ck, Harley! Can you just stop?" asik ko sa kaniya nang maabutan niya nga ako at hinablot ang aking braso."Stay the f*ck away from me!" mukha na akong baliw sa pagwawala rito. Ilang beses kong iwinasiwas ang aking kamay hanggang sa nabitawan niya it
"Rhy, where's your freaking father?""Mommy, bumalik ka na sa opisina. Maiiinitan ka lang dito!""Tawagin mo ang bwisit mong ama!" nakapamaywang na ako sa harap nito. Habang ang anak ko nama'y namumula dahil sa pinaghalong inis at sa init ng araw."Bakit ako hinahanap ng asawa ko? Na-miss mo naman ako kaagad. Pa-kiss nga!""Lumayo ka nga! Ang baho mo, amoy araw ka!""Itong asawa ko talaga oh! Nasa bukid tayo, tirik na tirik ang araw. Magtaka ka kung amoy ulan ako.""Anong amoy ulan ang pinagsasabi mo riyan!" parang tanga talaga itong gagong 'to!"Hay! Humihina na ang kokote ng asawa ko.""Aba't! Walang hiya ka talaga!" hahampasin ko na sana siya ngunit may maliit na kamay na humawak sa aking paa."M-mommy! Momm-y!""Zenia! Ilang beses kong sinabi sa'yong huwag kang gumapang-gapang dito?" inis ko siyang binuhat at pinagpagan ang damit nito."Hmp!" pag-iinarte niya sabay irap sa akin."Nagtataray ang p
It's been three days when my friends return to their own places. Kami na lang ulit ni Rhy ang narito sa apartment.Kung noong nakaraan ay sobrang weird ng pakiramdam ko, ngayon naman ay mukhang si Rhy ang may kakaiba sa kaniya. Palagi siyang nagkukulong sa kuwarto at minsan ay nadadatnan kong may kausap.Hindi ko naman maintindihan ang sinasabi dahil sobrang hina ng boses nito. Minsan naiisip kong baka may kalaro siyang multo rito. Tsk!That's why, I decided to go home already. Uuwi na kami sa bahay nina Mommy. Tutal mukhang wala namang paki-alam si Harley sa amin. Kahit minsan ay hindi man lang siya nagtangkang kausapin ako. Gabi-gabi akong umiiyak, I feel so worthless.Ngunit kung iisipin, baka nga mas lalo niyang ginusto ang desisyon ko dahil mahal na rin niya 'yong babaeng 'yon.I will just focus on my business from now on. I don't want him to enter my life again. I gave him a chance but he ruined it again. Wala talaga siyang kayang gawin kun'd
"Where's Mommy?" takhang tanong ko sa robot na nasa harapan ko ngayon.Inilapag niya ang bag na hawak, mukhang mga damit ni Rhy ang laman, at iniabot naman sa akin ang dalawang plastic na may lamang mga pagkain."Hindi ako pwedeng magsalita. Pasensya na po," sagot niya at mabilis na umalis sa harap ko. May pinindot siya sa kaniyang dibdib at bigla na lamang itong lumipad.Really, anong meron sa pamilya ko ngayon? They are so weird! Hindi ba dapat ay nag-aalala sila ngayon? Bakit parang wala lang sa kanila itong nangyayari?Padabog kong isinara ang pintuan sa sobrang inis na nararamdaman. Ngunit muling binuksan ang pintuan dahil nakalimutan kong kunin ang bag na puno ng damit ni Rhy."Mommy, lumabas po kayo? Sana ginising mo na lang po ako para may kasama ka?" Pupungas-pungas na tanong ni Rhy habang pababa ng hagdan."No, anak. Nagpautos lang ako kay Lola mo ng pagkain natin, at mga damit mo. Do you want to change your clothes?" tanong ko sa
"Mommy, what are you doing?" gulat na tanong ni Rhy habang nakakapit ng mahigpit sa kaniyang upuan.Mabilis ko kasing iniliko ang sasakyan pabalik sa Tuguegarao. I changed my mind."We are not going to Tita Dan and Tita Natasha's house anymore. Let's just stay in our apartment for a while," sagot ko, abala pa rin sa pagmamaniobra ng sasakyan."Hmmm? Okay," nagtatakang saad nito ngunit hindi naman na niya pinahaba pa ang usapan.Nang maayos na ang takbo ng sasakyan ay kinuha ko ang aking cellphone at muling tinawagan ang aking pinsan."Hello? Where are you na?" bungad ni Natasha sa kabilang linya."Hindi na pala kami tutuloy riyan. We're not going to Manila anymore. Doon na lang muna kami sa apartment tutuloy pansamantala." Narinig ko ang boses ni Dan sa background, mukhang maraming tanong kay Natasha."Ha? Why are going to stay in our apartment? I thought, magbabakasyon lang kayo ni Rhy here. But... did Harley pinalayas you!? Did you
"Ano na naman ba ang nangyari?" naguguluhang tanong sa akin ni Mommy."Anong pinagsasabi mong hindi na matutuloy ang kasal? Hoy, Zimry! Nagpagawa na ako ng damit ko!" singit naman ni Tita Hera, nagdadabog pa ito habang inaayos ang mga dalang pagkain."Nag-away ba kayo?" muling tanong ni Mommy. Tita Hera gave her a sarcastic smile."Malamang, bakit makikipaghiwalay kung hindi naman pala nag-away? Ano, tinopak lang 'yang anak mo?""Tumahimik ka, Hera. Baka naman nagloko na naman 'yang anak mo, ha? Ako na talaga ang makakalaban niyan," pagbabanta ni Mommy, naka-pamaywang pa ito at masamang tinitigan si Mommy.Dito ako dumeretso kanina dahil dito iniiwan ni Harley si Rhy tuwing nasa bukid ito. Sakto namang bumisita si Tita Hera at nadatnan akong aligaga habang pinipilit si Rhy na sumama sa akin.I had no choice but to tell them the truth. Maging sina Daddy at Tito ay natulala sa sinabi ko. Kinuha ko ang oportunidad na 'yon para umalis kasama ni
Isang linggo na ang nakalipas simula noong pagdating ko rito sa Manila. Harley and I are doing good now.Mukhang nakatulong ang unang away naming dalawa bilang nasa long distance relationship para maging mas mapagkumbaba at matatag.Hindi rin naman niya ako natiis noon at agad na tumawag pagkauwi niya. Nag-sorry siya dahil naging mapilit daw ito, humingi rin naman ako ng tawad dahil naging matigas din ako sa kaniya at hindi man lang siya mapagbigyan sa simpleng hiling. Pareho kaming may mali, at pareho namang nagpakumbaba kaya naging maayos mulikaming dalawa.As much as he wants to go here, hindi naman siya pinapayagan ng kaniyang bukid. Kailangang-kailangan siya roon ngayon dahil anihan at bentahan na ng ani.Gusto ko rin naman sanang umuwi kahit minsan lang ngunit mas dumoble pa ang oras na kailangan kong gugulin ngayon dahil ako lang ang mag-isang nagta-trabaho ng lahat. Mabuti na lang ay nagboluntaryo sina Charlie na sila na ang bahala sa pagha-hire n
"Samahan na lang kaya kita rito, parang hindi ako mapakali kung mag-isa ka lang. Bakit ba kasi ayaw mo pang makituloy muna kina Dan? Mas ligtas ka roon," kanina pang pangungulit ni Harley sa akin.Narito na kami sa Manila at nakahanap na rin ng Hotel na matutuluyan pansamantala habang inaasikaso ko ang itatayong agency."Ilang beses ko ng sinagot ang tanong mong 'yan, Harley. Isa pa, mababatukan ka na talaga sa akin!" inis kong sagot sa kaniya habang inilalabas lahat ng aking damit para ilagay sa cabinet. Hindi naman kasi pwedeng manatili lang sa maleta ang gamit ko, puro halungkat lang ako kapag nagkataon."What if, dito na lang ako uuwi tuwing hapon?" suhestiyon niya at nahiga sa kama habang nakatingin lang sa akin na abala sa ginagawa, hindi man lamang naisip na tulungan ako. Tsk!"Wala ka bang balak na matulog ng matiwasay? Bi-byahe ka roon ng hapon, tapos madaling araw kailangan mo na namang bumiyahe para pumunta sa bukid. Nahihibang ka na ba? Ha, Ha
Genuine happiness and peace of mind is all I want. At sana ay makamit ko na ito. Kahit nakakulong na ang mga nanggugulo sa amin ay hindi pa rin mapanatag ang aking loob. But I need to trust the process.After we spent two days in Canada, we went home to the Philippines immediately. I felt drained and exhausted. Mabuti na lang at worth it naman ang lahat."Kamusta?" bungad na tanong ni Mommy sa akin pagkarating na pagkarating namin sa bahay nila para sunduin ang aming anak."Maayos naman po, Mommy. I just felt weird because that is my first meeting with Angel's parents tapos ganoon kaagad ang nangyari." Kibit balikat kong sagot. Nai-kuwento na namin sa kanila ang lahat ng nangyari bago pa man kami nakauwi.Maya't-maya kasi ang tawag nila sa amin noong papunta palang kami sa Canada para maki-chika. Mga chismosa. Lol!"Kung alam ko lang na mga baliw 'yang pamilyang 'yan, hindi ko na sila hinayaang lumapit kay Harley! Hmp!" taas kilay na saad ni Tita H
Nakatulugan na naming dalawa ni Harley ang pag-iisip. We stayed silent until I fell asleep. Naalimpungatan pa ako nang inayos nito ang aking pagkakahiga at kinumutan pa niya ako. I even felt his lips on my forehead and whispered something but I'm too sleepy to respond.It is already 5:00 in the morning when I heard Rhy and Harley's arguments. Mukhang nagtatanong ang aming anak kung bakit ako natulog dito, at kahit na anong paliwanag ni Harley sa kaniya ay hindi niya ito pinapakinggan. Nagbubulungan pa ang dalawa para siguro hindi ko sila marinig at hindi ako magising sa ingay nila.Bumangon ako at naupo muna sa kama para ikondisyon ang aking sarili. Kumikirot ang aking ulo dahil kulang sa tulog at ngayon ko lang din naramdaman ang sakit at pagod ng aking katawan. Hindi ko alam kung robot ba itong si Harley dahil parang wala naman siyang iniindang sakit.They both got silent, hindi ko sila makitang dalawa dahil natatakpan sila ng cabinet. Maya-maya ay sumilip si