It's been three days when my friends return to their own places. Kami na lang ulit ni Rhy ang narito sa apartment.
Kung noong nakaraan ay sobrang weird ng pakiramdam ko, ngayon naman ay mukhang si Rhy ang may kakaiba sa kaniya. Palagi siyang nagkukulong sa kuwarto at minsan ay nadadatnan kong may kausap.
Hindi ko naman maintindihan ang sinasabi dahil sobrang hina ng boses nito. Minsan naiisip kong baka may kalaro siyang multo rito. Tsk!
That's why, I decided to go home already. Uuwi na kami sa bahay nina Mommy. Tutal mukhang wala namang paki-alam si Harley sa amin. Kahit minsan ay hindi man lang siya nagtangkang kausapin ako. Gabi-gabi akong umiiyak, I feel so worthless.
Ngunit kung iisipin, baka nga mas lalo niyang ginusto ang desisyon ko dahil mahal na rin niya 'yong babaeng 'yon.
I will just focus on my business from now on. I don't want him to enter my life again. I gave him a chance but he ruined it again. Wala talaga siyang kayang gawin kun'd
"Rhy, where's your freaking father?""Mommy, bumalik ka na sa opisina. Maiiinitan ka lang dito!""Tawagin mo ang bwisit mong ama!" nakapamaywang na ako sa harap nito. Habang ang anak ko nama'y namumula dahil sa pinaghalong inis at sa init ng araw."Bakit ako hinahanap ng asawa ko? Na-miss mo naman ako kaagad. Pa-kiss nga!""Lumayo ka nga! Ang baho mo, amoy araw ka!""Itong asawa ko talaga oh! Nasa bukid tayo, tirik na tirik ang araw. Magtaka ka kung amoy ulan ako.""Anong amoy ulan ang pinagsasabi mo riyan!" parang tanga talaga itong gagong 'to!"Hay! Humihina na ang kokote ng asawa ko.""Aba't! Walang hiya ka talaga!" hahampasin ko na sana siya ngunit may maliit na kamay na humawak sa aking paa."M-mommy! Momm-y!""Zenia! Ilang beses kong sinabi sa'yong huwag kang gumapang-gapang dito?" inis ko siyang binuhat at pinagpagan ang damit nito."Hmp!" pag-iinarte niya sabay irap sa akin."Nagtataray ang p
The strong smell of coffee assaulted my nose as I entered the shop. Iginala ko ang paningin sa paligid. Different kinds of robots are doing their own purpose.Wiping the tables, sweeping the area, assisting the customers, others are in the kitchen. Tanging isang tao lang yata ang empleyado rito, ang manager, na mukhang siya rin lang ang may ari ng coffee shop na ito.And that's the saddest part nowadays. There's too much technology. Na wala ng gaanong trabaho para sa mga tao.The relaxing and perfect ambiance made me forget that I'm going to meet my son's father here. Sobrang taliwas ng lugar sa kung ano ang nararamdaman ko.Nang namataan ko siya ay para akong nanigas sa aking kinatatayuan. He's staring at me intently, he looks ruthless! Nakahilig ito sa upuan at naka-krus ang mga braso.It took me a few minutes of thinking before I finally decided to walk towards him.
I don't understand my strong fascination for Harley. Everytime I stare at him, I always admire him more and more. Dati, kuntento na ako sa pasulyap-sulyap lang sa kaniya. Pero napagod na ako sa ganoong senaryo araw-araw. I want him to notice me, to know that I'm existing, and of course, to love me.My eyes wandered in the sea of people inside our University."I know that smile, Zimry!" puna sa akin ni Lewisse. Nakapalumbaba lang silang dalawa ni Kiz sa harap ko."What?" I smirked devilishly."Hey, girls!" bati ni Natasha sa amin na kararating lang, at umupo sa tabi ko.Nasa Athena grounds kami, our favorite tambayan. Kiz, Lewisse, and I are classmates, we're graduating students. Habang si Natasha ay third year pa lamang at pareho kami ng kurso, Bachelor of Science in Business Administration Major in Marketing Management."Hindi ko nga alam kung galit si Harley e. Napatitig lang siya roo
"I didn't do anything. Kusa siyang lumuhod!" Matigas kong saad kay Harley. Talagang sinadya pa niya ako sa aking kwarto para lamang kumprontahin."Hindi 'yon ang sinabi niya! Pinaluhod mo raw siya sa harap mo!" His loud voice echoed inside my room."Why would I do that?" I spoke slowly, pilit na nilalabanan ang inis na nararamdaman.Nakaupo lamang ako sa kama habang nakapamaywang siyang nakatayo sa harap ko, magkasalubong din ang kilay nito."Hindi ko alam! Sinabi mo pa talaga sa kaniyang nililigawan na kita! That will never happen, Zimry!" He gasped.Anong pinagsasabi ni Angel sa kaniya? Ni hindi ko nga siya nakausap nang mabuti!"Paniwalaan mo ang gusto mo," I gave up.Kahit anong gawin kong pag-eexplain, hindi naman 'yan maniniwala sa akin. He stood quiet for a moment.But I almost screamed when he stormed out of the room.
"Zimry!" biglang lumakas ang kabog ng aking dibdib nang marinig ang boses na iyon. Lagot!"Mommy..." Kitang-kita ko ang gulat sa mga mata ni Mommy habang tinitingnan si Angel na gumagapang patayo."Who's that girl?" tinaasan niya ako ng kilay. Hindi niya makilala si Angel dahil sa dungis nito."Harley's..." hindi ko na natapos ang sasabihin nang biglang dumating si Harley. He stared at me intently bago tinulungang makatayo si Angel.Kahit na sobrang baho at dumi ni Angel ay wala siyang kaarte-arte kung hawakan ito. Aww! How sweet! Ts.Nagsi-atrasan kami nang makalapit silang dalawa sa amin. Halata rin sa mukha ni Mommy ang pandidiri. Umaalingasaw kasi ang amoy ni Angel."Anong ginawa niyo!" malakas na sigaw ni Harley. Maging si Mommy ay napatakip sa kaniyang tainga."Calm down, Harley." Matigas na wika ni Mommy ngunit hindi pa rin nawawala ang galit sa mukha niya."No, Tita. Tingnan mo
"Mommy?" medyo iritang tawag ni Harley kay Tita. His jaw clenched.I don't know why I suddenly feel overwhelmed when his dark eyes gazed on me. He watched me sharply, with his lips pursed.The oveflowing warmth I am feeling right now is just too much. I sighed when I realized that I got lost with his stare. Iniwas ko ang tingin sa kaniya dahil paniguradong mukha na akong tanga rito sa kinatatayuan ko."I don't know." Kibit balikat na sagot ni Tita. She tapped my shoulder and raised her brows."Bakit namumula ka? Are you fine?" tanong niya.Muli akong napatingin kay Harley na hindi pa rin binibitawan ang tingin sa akin. His lips protrudes slightly. I can see the ghost of a smile but eventually it faded as he turned his back on us. Hindi man lang siya nagpaalam, kahit sa kaniyang mga magulang.Angel before anything else, huh?"You should seduce Harley, Zimry. Ikaw lang ang gusto kong maging daughter-in-law," saad ni Tita nang makalayo
My brows furrowed a bit and pursed my lips. He's too much to handle. What kind of a jerk! Hindi ako sumunod sa gusto niya. I went to my friends instead. I will not be fazed by his looks or his actions!"You're supposed to be masaya, 'di ba?" Natasha sarcastically said. I glared at her when she tried to take a picture."Stop it, Natasha! I'm not in the mood." Padarag akong umupo sa tabi ni Lewisse na tahimik lamang na ngumangatngat ng bigas. Kinakalabit pa nito ang kaniyang Lola para bigyan ngunit umiiling lang ang matanda. Samantalang ang Lolo niya ay tahimik lang din na kumakain ng bigas habang nagmamasid sa paligid. May pinagmanahan si Lewisse!"Smile! Three, two, one!" sigaw na naman ni Natasha. Wala tuloy akong nagawa kung hindi ang ngumiti.Hahanapin ko na sana kung nasaan si Kiz pero namataan ko sila ni Jordan sa isang sulok. Seryosong nakatingin lang ang kaibigan ko sa tumatawang Jordan. What's really their score?"Why are you so nakasimango
"Ilang araw kayo sa Manila, anak?" tanong ni Daddy sa akin habang sumisimsim ng wine.May kaunting salu-salo ngayong araw sa bahay. Hindi ko sinang-ayunan ang suhestiyon ni Mommy at Tita Hera na magpaparty ng bongga para lang sa graduation namin ni Harley.I prefer simple gathering, same with Harley. Medyo marami pa rin namang tao ang naimbitahan ngayon dahil bukod sa mga kamag-anak namin ay naimbitahan din ang aming mga tauhan sa bukid maging ang kanilang pamilya. And Harley's extended family is not in the Philippines.I invited Lewisse and her grandparents yesterday too but they declined. May salu-salo rin daw sa kanila. I missed hanging out in their house. Kailan na ba kasi ang huling punta ko roon, first year college?"I don't know yet, Dad. Siguro isang linggo lang." Kibit balikat na sagot ko.Why is he asking? Sanay naman siyang wala ako palagi sa bahay. O siguro, gusto na niya akong pagtrabahuhin agad sa bukid?Ugh! I still can't imag
"Rhy, where's your freaking father?""Mommy, bumalik ka na sa opisina. Maiiinitan ka lang dito!""Tawagin mo ang bwisit mong ama!" nakapamaywang na ako sa harap nito. Habang ang anak ko nama'y namumula dahil sa pinaghalong inis at sa init ng araw."Bakit ako hinahanap ng asawa ko? Na-miss mo naman ako kaagad. Pa-kiss nga!""Lumayo ka nga! Ang baho mo, amoy araw ka!""Itong asawa ko talaga oh! Nasa bukid tayo, tirik na tirik ang araw. Magtaka ka kung amoy ulan ako.""Anong amoy ulan ang pinagsasabi mo riyan!" parang tanga talaga itong gagong 'to!"Hay! Humihina na ang kokote ng asawa ko.""Aba't! Walang hiya ka talaga!" hahampasin ko na sana siya ngunit may maliit na kamay na humawak sa aking paa."M-mommy! Momm-y!""Zenia! Ilang beses kong sinabi sa'yong huwag kang gumapang-gapang dito?" inis ko siyang binuhat at pinagpagan ang damit nito."Hmp!" pag-iinarte niya sabay irap sa akin."Nagtataray ang p
It's been three days when my friends return to their own places. Kami na lang ulit ni Rhy ang narito sa apartment.Kung noong nakaraan ay sobrang weird ng pakiramdam ko, ngayon naman ay mukhang si Rhy ang may kakaiba sa kaniya. Palagi siyang nagkukulong sa kuwarto at minsan ay nadadatnan kong may kausap.Hindi ko naman maintindihan ang sinasabi dahil sobrang hina ng boses nito. Minsan naiisip kong baka may kalaro siyang multo rito. Tsk!That's why, I decided to go home already. Uuwi na kami sa bahay nina Mommy. Tutal mukhang wala namang paki-alam si Harley sa amin. Kahit minsan ay hindi man lang siya nagtangkang kausapin ako. Gabi-gabi akong umiiyak, I feel so worthless.Ngunit kung iisipin, baka nga mas lalo niyang ginusto ang desisyon ko dahil mahal na rin niya 'yong babaeng 'yon.I will just focus on my business from now on. I don't want him to enter my life again. I gave him a chance but he ruined it again. Wala talaga siyang kayang gawin kun'd
"Where's Mommy?" takhang tanong ko sa robot na nasa harapan ko ngayon.Inilapag niya ang bag na hawak, mukhang mga damit ni Rhy ang laman, at iniabot naman sa akin ang dalawang plastic na may lamang mga pagkain."Hindi ako pwedeng magsalita. Pasensya na po," sagot niya at mabilis na umalis sa harap ko. May pinindot siya sa kaniyang dibdib at bigla na lamang itong lumipad.Really, anong meron sa pamilya ko ngayon? They are so weird! Hindi ba dapat ay nag-aalala sila ngayon? Bakit parang wala lang sa kanila itong nangyayari?Padabog kong isinara ang pintuan sa sobrang inis na nararamdaman. Ngunit muling binuksan ang pintuan dahil nakalimutan kong kunin ang bag na puno ng damit ni Rhy."Mommy, lumabas po kayo? Sana ginising mo na lang po ako para may kasama ka?" Pupungas-pungas na tanong ni Rhy habang pababa ng hagdan."No, anak. Nagpautos lang ako kay Lola mo ng pagkain natin, at mga damit mo. Do you want to change your clothes?" tanong ko sa
"Mommy, what are you doing?" gulat na tanong ni Rhy habang nakakapit ng mahigpit sa kaniyang upuan.Mabilis ko kasing iniliko ang sasakyan pabalik sa Tuguegarao. I changed my mind."We are not going to Tita Dan and Tita Natasha's house anymore. Let's just stay in our apartment for a while," sagot ko, abala pa rin sa pagmamaniobra ng sasakyan."Hmmm? Okay," nagtatakang saad nito ngunit hindi naman na niya pinahaba pa ang usapan.Nang maayos na ang takbo ng sasakyan ay kinuha ko ang aking cellphone at muling tinawagan ang aking pinsan."Hello? Where are you na?" bungad ni Natasha sa kabilang linya."Hindi na pala kami tutuloy riyan. We're not going to Manila anymore. Doon na lang muna kami sa apartment tutuloy pansamantala." Narinig ko ang boses ni Dan sa background, mukhang maraming tanong kay Natasha."Ha? Why are going to stay in our apartment? I thought, magbabakasyon lang kayo ni Rhy here. But... did Harley pinalayas you!? Did you
"Ano na naman ba ang nangyari?" naguguluhang tanong sa akin ni Mommy."Anong pinagsasabi mong hindi na matutuloy ang kasal? Hoy, Zimry! Nagpagawa na ako ng damit ko!" singit naman ni Tita Hera, nagdadabog pa ito habang inaayos ang mga dalang pagkain."Nag-away ba kayo?" muling tanong ni Mommy. Tita Hera gave her a sarcastic smile."Malamang, bakit makikipaghiwalay kung hindi naman pala nag-away? Ano, tinopak lang 'yang anak mo?""Tumahimik ka, Hera. Baka naman nagloko na naman 'yang anak mo, ha? Ako na talaga ang makakalaban niyan," pagbabanta ni Mommy, naka-pamaywang pa ito at masamang tinitigan si Mommy.Dito ako dumeretso kanina dahil dito iniiwan ni Harley si Rhy tuwing nasa bukid ito. Sakto namang bumisita si Tita Hera at nadatnan akong aligaga habang pinipilit si Rhy na sumama sa akin.I had no choice but to tell them the truth. Maging sina Daddy at Tito ay natulala sa sinabi ko. Kinuha ko ang oportunidad na 'yon para umalis kasama ni
Isang linggo na ang nakalipas simula noong pagdating ko rito sa Manila. Harley and I are doing good now.Mukhang nakatulong ang unang away naming dalawa bilang nasa long distance relationship para maging mas mapagkumbaba at matatag.Hindi rin naman niya ako natiis noon at agad na tumawag pagkauwi niya. Nag-sorry siya dahil naging mapilit daw ito, humingi rin naman ako ng tawad dahil naging matigas din ako sa kaniya at hindi man lang siya mapagbigyan sa simpleng hiling. Pareho kaming may mali, at pareho namang nagpakumbaba kaya naging maayos mulikaming dalawa.As much as he wants to go here, hindi naman siya pinapayagan ng kaniyang bukid. Kailangang-kailangan siya roon ngayon dahil anihan at bentahan na ng ani.Gusto ko rin naman sanang umuwi kahit minsan lang ngunit mas dumoble pa ang oras na kailangan kong gugulin ngayon dahil ako lang ang mag-isang nagta-trabaho ng lahat. Mabuti na lang ay nagboluntaryo sina Charlie na sila na ang bahala sa pagha-hire n
"Samahan na lang kaya kita rito, parang hindi ako mapakali kung mag-isa ka lang. Bakit ba kasi ayaw mo pang makituloy muna kina Dan? Mas ligtas ka roon," kanina pang pangungulit ni Harley sa akin.Narito na kami sa Manila at nakahanap na rin ng Hotel na matutuluyan pansamantala habang inaasikaso ko ang itatayong agency."Ilang beses ko ng sinagot ang tanong mong 'yan, Harley. Isa pa, mababatukan ka na talaga sa akin!" inis kong sagot sa kaniya habang inilalabas lahat ng aking damit para ilagay sa cabinet. Hindi naman kasi pwedeng manatili lang sa maleta ang gamit ko, puro halungkat lang ako kapag nagkataon."What if, dito na lang ako uuwi tuwing hapon?" suhestiyon niya at nahiga sa kama habang nakatingin lang sa akin na abala sa ginagawa, hindi man lamang naisip na tulungan ako. Tsk!"Wala ka bang balak na matulog ng matiwasay? Bi-byahe ka roon ng hapon, tapos madaling araw kailangan mo na namang bumiyahe para pumunta sa bukid. Nahihibang ka na ba? Ha, Ha
Genuine happiness and peace of mind is all I want. At sana ay makamit ko na ito. Kahit nakakulong na ang mga nanggugulo sa amin ay hindi pa rin mapanatag ang aking loob. But I need to trust the process.After we spent two days in Canada, we went home to the Philippines immediately. I felt drained and exhausted. Mabuti na lang at worth it naman ang lahat."Kamusta?" bungad na tanong ni Mommy sa akin pagkarating na pagkarating namin sa bahay nila para sunduin ang aming anak."Maayos naman po, Mommy. I just felt weird because that is my first meeting with Angel's parents tapos ganoon kaagad ang nangyari." Kibit balikat kong sagot. Nai-kuwento na namin sa kanila ang lahat ng nangyari bago pa man kami nakauwi.Maya't-maya kasi ang tawag nila sa amin noong papunta palang kami sa Canada para maki-chika. Mga chismosa. Lol!"Kung alam ko lang na mga baliw 'yang pamilyang 'yan, hindi ko na sila hinayaang lumapit kay Harley! Hmp!" taas kilay na saad ni Tita H
Nakatulugan na naming dalawa ni Harley ang pag-iisip. We stayed silent until I fell asleep. Naalimpungatan pa ako nang inayos nito ang aking pagkakahiga at kinumutan pa niya ako. I even felt his lips on my forehead and whispered something but I'm too sleepy to respond.It is already 5:00 in the morning when I heard Rhy and Harley's arguments. Mukhang nagtatanong ang aming anak kung bakit ako natulog dito, at kahit na anong paliwanag ni Harley sa kaniya ay hindi niya ito pinapakinggan. Nagbubulungan pa ang dalawa para siguro hindi ko sila marinig at hindi ako magising sa ingay nila.Bumangon ako at naupo muna sa kama para ikondisyon ang aking sarili. Kumikirot ang aking ulo dahil kulang sa tulog at ngayon ko lang din naramdaman ang sakit at pagod ng aking katawan. Hindi ko alam kung robot ba itong si Harley dahil parang wala naman siyang iniindang sakit.They both got silent, hindi ko sila makitang dalawa dahil natatakpan sila ng cabinet. Maya-maya ay sumilip si