"That's too bad, Harley. You can't fool me anymore." Marahas kong tinabig ang kamay nito at padabog na tumayo.
I lost my appetite. I need to get out of here, I need to be alone, and think.
Dahil kahit gaano ako karahas sa kaniya, alam kong titibag at titibag pa rin ako.
"Tapos ka na, iha? Hindi pa nangangalahati 'yang kinain mo, ha?" takhang tanong ni Tatay Domi.
"Nawalan na po ako ng ganang kumain. Sige lang po, kain lang po kayo. Uuwi muna ako sa bahay," paalam ko at tumalikod na. Hindi ko na sila hinintay pang sumagot. Dire-deretso akong umalis kahit na rinig ko ang tawag sa akin ni Harley.
"Zimry!" Binilisan ko pa ang lakad dahil ramdam kong aabutan na niya ako.
"What the f*ck, Harley! Can you just stop?" asik ko sa kaniya nang maabutan niya nga ako at hinablot ang aking braso.
"Stay the f*ck away from me!" mukha na akong baliw sa pagwawala rito. Ilang beses kong iwinasiwas ang aking kamay hanggang sa nabitawan niya it
Agad naglaho ang ngiti ko nang tinalikuran ko na sila. I sighed heavily before walking away. Sobrang gulo na ng utak ko. Para bang kumawala ang isang turnilyo at bigla na lang sumabog ang lahat ng laman nito.Tsk! This is too much. F*ck you, Harley!Sa layo na ng nilakad ko ay hindi pa rin tumigil ang sakit. Naging manhid ako sa init na natatamo galing sa araw. At kahit panay ang tahol ng mga aso sa paligid sa akin ay wala na akong paki-alam. Parang gusto ko na nga lang ibigay ang isang binti ko para manahimik na sila, at baka sakaling manahimik na rin ang utak ko.---"Mabuti na lang at tumawag si Tita sa amin. What happened?""I hate seeing you like this, Zim.""Tol, baka nakakalimutan mong kaibigan mo kami?""Hindi pa ako patay, Lewisse." Mahina kong saad habang pilit na inilalayo si Lewisse sa akin. Nakapulupot kasi siya sa tiyan ko habang umiiyak."Eh! Kasi naman...""Baka sobrang nag-alala 'yan, sa'yo." Ani ni
"Umuwi na ba si Johan, anak?" sabay pasada ng tingin ni Mommy sa aking mukha.Nakangiti akong tumango sa kaniya habang nginunguya ang aking pagkain. Nakalatag ang maraming pagkain at ibat-ibang flavor ng juice sa aming lamesa, parang may pista rito sa bahay, apat lang naman sana kaming kumakain ngayon ng almusal.Dito natulog ang aking mga kaibigan ngunit umuwi rin kaninang madaling araw. Isang araw lang daw kasi ang pwede nilang iliban sa mga trabaho nila. Hay! Adult life.Gusto sanang manatili ni Johan dito ngunit natakot sa sobrang sama ng tingin ni Harley sa kaniya nang nagpaalam kina Mommy.Nag-inuman kami sa kwarto ko kagabi, at dahil nga lasing na lasing si Johan, napaamin ito ni Nowelle na isa siyang bakla. Lahat sila ay nabigla maliban kay Nowelle na agad nakahalata sa una pa lamang nilang pagkikita.Hindi ko alam kung matatawa ako nang biglang umiyak si Johan at lumuhod sa harap ng apat, parang biglang nawala ang kalasingan ni
Hoy, 'te! Gising na, oy! Tamad tamad mong mag-jogging pero ang sipag maghabol sa taong hindi naman siya gusto." Rinig kong panggagago sa akin ni Johan.I want to punch his face but I'm too lazy to get up. Ugh!"Ang aga pa, bakla! Nakakainis ka naman," sagot ko sa kaniya at itinalukbong ang kumot sa aking buong katawan.Alam kong may lakad kami ngayong araw ngunit hindi ko naman inasahang ganito kaaga niya ako susunduin.Alas tres pa lamang ng madaling araw. Jusko! Gusto niya raw kasing mag-jogging muna bago kami gumala. But it's still too early!Pagod at puyat pa ako. Ang dami kong narinig kahapon na hindi nagpatulog sa akin, kahit na buong araw lang akong nagkulong sa kwarto pagkatapos silang iwan doon sa kalsada. Hinihila pa tuloy ako ng antok ngayon."Hays! You're so boring. Hmmm... tawagin ko na lang kaya si Fafa Harley? Kami na lang ang magja-jogging. Hihi!" Bahagya itong tumalun-talon habang kinikilig sa sariling pantasya. Hi
Napayuko ako habang kagat ang labi nang bumaling siya sa akin. Gusto kong kurutin ang sarili dahil sa nararamdaman ngayon. Tumitiklop talaga ako kapag gan'yan siya. Tsk! Stupid!The anger was very obvious on his intense stares at me. I glanced at the glass wall behind him just to ease the awkward feeling inside me."Tinatanong mo pa talaga 'yan?" singhal niya na nagpatalon sa akin. I was about to shout at him too but I heard Johan's moan.Mabilis akong tumakbo patungo sa kaniya at dahan-dahan siyang ibinangon. Tahimik lang na nakatingin sina Mommy sa gilid habang pinipigilan naman ni Daddy si Harley na gusto na namang lumapit kay Johan. He's really weird, huh?"Zimry? OMG! Mirror, give me a mirror! My face! Huhu!" Bigla itong bumaba sa kama at nagtatatalun-talon habang hawak ang kaniyang mukha."Girl! Huwag mo na akong pagtawanan! Mirror!!! Ayun!" Tumakbo ito patungo sa aking mak
Hindi na namin pinilit si Harley na paniwalaan si Johan. We did our usual morning routine but it was the most awkward moment for Johan. We ate our breakfast together, Harley is always glaring Johan, while Mom and Dad just ate quietly."Ahm, sorry po kung nagsinungaling ako sa inyo. I asked Zimry to pretend para hindi po ako mahalata ni Daddy. Sorry po kung ginamit ko siya," Johan managed to say amidst the awkward silence."It's okay, iho. Zimry's at fault din naman, and I totally understand your situation. Just take your time, and if you feel ready, you can reach out to your parents. There's nothing wrong in your sexuality." Mom genuinely smiled but there's a glint of sadness in her eyes.Siguro ay naalala niya ang kaniyang namayapang kapatid. I never met him because he died early, high school pa lang yata si Mommy noon, while her brother is in first year college. As per Mom, he is very masculine and handsome, you will never thought that he's a gay. Mga babae pa
Masyadong malawak ang mundo para umikot lang sa isang tao ang puso at atensyon mo. Pag-isipan mong mabuti 'yang desisyon mo sa buhay, Zimry." Lewisse gave me a serious look na ipinagkibit-balikat ko lang. I really don't know what to do anymore.After Harley's confession that day, mas lalo na itong dumidikit sa akin. Gusto niyang magkasama kami buong araw, na kahit uuwi lang ako sa bahay kapag lunch time ay gusto niyang kasama ko siya. Ngunit hindi ko naman hinayaang makasama siya noong lumabas kami ni Johan kahit nagpumilit ito at sinabing hindi na aawayin si Johan. It's still awkward, and I don't want Johan to get uncomfortable.It's been a month since we started all over again. We never talked about it. Basta biglang naging ganoon ang sitwasyon. I don't know what's the real score between us, and I'm afraid to demand. But maybe someday. Because this time, ramdam kong gusto niyang magdahan-dahan kami, walang pressure. And it is okay with me, parang bumalik lang kami sa
Sakit na ng leeg ko. Mukhang hindi na lilingon pa sa iba, sa'yo lang talaga." Harley whispered then kissed my right cheek. I was caught off guard kaya nagkaroon siya ng tiyansang halikan muli ako bago tumakbo palayo."Tarantado!" Habol kko sa kaniya habang binabato ng mais. Tawa lang siya nang tawa siya habang naghahabulan kami."Mga batang ito talaga, oo!" Napakamot si Tatay Domi nang natumba ni Harley ang sakong puno ng mga mais."Sorry po! Ako na po rito." Harley apologized and winked on me. Napailing na lang ako at pumunta na sa opisina para ayusin naman ang mga dokumento.Kasalukuyan kaming nagchi-check ng mga produkto rito sa pabrika. Iilan lang kami rito ngayon dahil may mga robot at makinaryang gagawa sa ibang gawain.Alas diyes pa lamang ng umaga pero patapos na kami. Perks of having high end technology. Though, mabilis din naman ang mga tauhan namin. I need to treat them all tomorrow!I was busy typing something on my laptop when H
Lumipas ang mga araw, buwan... mas lalo kaming naging malapit ni Harley sa isa't-isa. At sa bawat paglipas ng oras, palalim nang palalim ang aking nararamdaman sa kaniya.Tuwang-tuwa si Tita Hera nang malamang nagkakamabutihan kami ni Harley. Masyado na naman siyang excited. Hindi pa nga pormal na nagpapaalam si Harley para ligawan ako."I'm so happy! Mabuti na lamang at umuwi ako. Ramdam kong may good news e." Bahagya siyang tumalon habang pumapalakpak. Ngiting-ngiti pa ito habang nakatingin sa amin ni Harley na magkatabi.Kasalukuyan kaming nag-aalmusal. At eto na naman si Harley na panay ang dagdag ng pagkain sa aking plato."Tama na! Ikaw kakain diyan kapag hindi ko naubos!" reklamo ko ngunit parang wala itong narinig dahil mas dinamihan niya ang inilagay na kanin."Kainin mo 'yan. Ano 'yang kinakain mo? Damo?" Turo niya sa veggie salad na tanging nasa plato ko kanina."Bulag ka ba? I'm on diet! Sinisira mo ang meal plan ko!" Inirapan ko
"Rhy, where's your freaking father?""Mommy, bumalik ka na sa opisina. Maiiinitan ka lang dito!""Tawagin mo ang bwisit mong ama!" nakapamaywang na ako sa harap nito. Habang ang anak ko nama'y namumula dahil sa pinaghalong inis at sa init ng araw."Bakit ako hinahanap ng asawa ko? Na-miss mo naman ako kaagad. Pa-kiss nga!""Lumayo ka nga! Ang baho mo, amoy araw ka!""Itong asawa ko talaga oh! Nasa bukid tayo, tirik na tirik ang araw. Magtaka ka kung amoy ulan ako.""Anong amoy ulan ang pinagsasabi mo riyan!" parang tanga talaga itong gagong 'to!"Hay! Humihina na ang kokote ng asawa ko.""Aba't! Walang hiya ka talaga!" hahampasin ko na sana siya ngunit may maliit na kamay na humawak sa aking paa."M-mommy! Momm-y!""Zenia! Ilang beses kong sinabi sa'yong huwag kang gumapang-gapang dito?" inis ko siyang binuhat at pinagpagan ang damit nito."Hmp!" pag-iinarte niya sabay irap sa akin."Nagtataray ang p
It's been three days when my friends return to their own places. Kami na lang ulit ni Rhy ang narito sa apartment.Kung noong nakaraan ay sobrang weird ng pakiramdam ko, ngayon naman ay mukhang si Rhy ang may kakaiba sa kaniya. Palagi siyang nagkukulong sa kuwarto at minsan ay nadadatnan kong may kausap.Hindi ko naman maintindihan ang sinasabi dahil sobrang hina ng boses nito. Minsan naiisip kong baka may kalaro siyang multo rito. Tsk!That's why, I decided to go home already. Uuwi na kami sa bahay nina Mommy. Tutal mukhang wala namang paki-alam si Harley sa amin. Kahit minsan ay hindi man lang siya nagtangkang kausapin ako. Gabi-gabi akong umiiyak, I feel so worthless.Ngunit kung iisipin, baka nga mas lalo niyang ginusto ang desisyon ko dahil mahal na rin niya 'yong babaeng 'yon.I will just focus on my business from now on. I don't want him to enter my life again. I gave him a chance but he ruined it again. Wala talaga siyang kayang gawin kun'd
"Where's Mommy?" takhang tanong ko sa robot na nasa harapan ko ngayon.Inilapag niya ang bag na hawak, mukhang mga damit ni Rhy ang laman, at iniabot naman sa akin ang dalawang plastic na may lamang mga pagkain."Hindi ako pwedeng magsalita. Pasensya na po," sagot niya at mabilis na umalis sa harap ko. May pinindot siya sa kaniyang dibdib at bigla na lamang itong lumipad.Really, anong meron sa pamilya ko ngayon? They are so weird! Hindi ba dapat ay nag-aalala sila ngayon? Bakit parang wala lang sa kanila itong nangyayari?Padabog kong isinara ang pintuan sa sobrang inis na nararamdaman. Ngunit muling binuksan ang pintuan dahil nakalimutan kong kunin ang bag na puno ng damit ni Rhy."Mommy, lumabas po kayo? Sana ginising mo na lang po ako para may kasama ka?" Pupungas-pungas na tanong ni Rhy habang pababa ng hagdan."No, anak. Nagpautos lang ako kay Lola mo ng pagkain natin, at mga damit mo. Do you want to change your clothes?" tanong ko sa
"Mommy, what are you doing?" gulat na tanong ni Rhy habang nakakapit ng mahigpit sa kaniyang upuan.Mabilis ko kasing iniliko ang sasakyan pabalik sa Tuguegarao. I changed my mind."We are not going to Tita Dan and Tita Natasha's house anymore. Let's just stay in our apartment for a while," sagot ko, abala pa rin sa pagmamaniobra ng sasakyan."Hmmm? Okay," nagtatakang saad nito ngunit hindi naman na niya pinahaba pa ang usapan.Nang maayos na ang takbo ng sasakyan ay kinuha ko ang aking cellphone at muling tinawagan ang aking pinsan."Hello? Where are you na?" bungad ni Natasha sa kabilang linya."Hindi na pala kami tutuloy riyan. We're not going to Manila anymore. Doon na lang muna kami sa apartment tutuloy pansamantala." Narinig ko ang boses ni Dan sa background, mukhang maraming tanong kay Natasha."Ha? Why are going to stay in our apartment? I thought, magbabakasyon lang kayo ni Rhy here. But... did Harley pinalayas you!? Did you
"Ano na naman ba ang nangyari?" naguguluhang tanong sa akin ni Mommy."Anong pinagsasabi mong hindi na matutuloy ang kasal? Hoy, Zimry! Nagpagawa na ako ng damit ko!" singit naman ni Tita Hera, nagdadabog pa ito habang inaayos ang mga dalang pagkain."Nag-away ba kayo?" muling tanong ni Mommy. Tita Hera gave her a sarcastic smile."Malamang, bakit makikipaghiwalay kung hindi naman pala nag-away? Ano, tinopak lang 'yang anak mo?""Tumahimik ka, Hera. Baka naman nagloko na naman 'yang anak mo, ha? Ako na talaga ang makakalaban niyan," pagbabanta ni Mommy, naka-pamaywang pa ito at masamang tinitigan si Mommy.Dito ako dumeretso kanina dahil dito iniiwan ni Harley si Rhy tuwing nasa bukid ito. Sakto namang bumisita si Tita Hera at nadatnan akong aligaga habang pinipilit si Rhy na sumama sa akin.I had no choice but to tell them the truth. Maging sina Daddy at Tito ay natulala sa sinabi ko. Kinuha ko ang oportunidad na 'yon para umalis kasama ni
Isang linggo na ang nakalipas simula noong pagdating ko rito sa Manila. Harley and I are doing good now.Mukhang nakatulong ang unang away naming dalawa bilang nasa long distance relationship para maging mas mapagkumbaba at matatag.Hindi rin naman niya ako natiis noon at agad na tumawag pagkauwi niya. Nag-sorry siya dahil naging mapilit daw ito, humingi rin naman ako ng tawad dahil naging matigas din ako sa kaniya at hindi man lang siya mapagbigyan sa simpleng hiling. Pareho kaming may mali, at pareho namang nagpakumbaba kaya naging maayos mulikaming dalawa.As much as he wants to go here, hindi naman siya pinapayagan ng kaniyang bukid. Kailangang-kailangan siya roon ngayon dahil anihan at bentahan na ng ani.Gusto ko rin naman sanang umuwi kahit minsan lang ngunit mas dumoble pa ang oras na kailangan kong gugulin ngayon dahil ako lang ang mag-isang nagta-trabaho ng lahat. Mabuti na lang ay nagboluntaryo sina Charlie na sila na ang bahala sa pagha-hire n
"Samahan na lang kaya kita rito, parang hindi ako mapakali kung mag-isa ka lang. Bakit ba kasi ayaw mo pang makituloy muna kina Dan? Mas ligtas ka roon," kanina pang pangungulit ni Harley sa akin.Narito na kami sa Manila at nakahanap na rin ng Hotel na matutuluyan pansamantala habang inaasikaso ko ang itatayong agency."Ilang beses ko ng sinagot ang tanong mong 'yan, Harley. Isa pa, mababatukan ka na talaga sa akin!" inis kong sagot sa kaniya habang inilalabas lahat ng aking damit para ilagay sa cabinet. Hindi naman kasi pwedeng manatili lang sa maleta ang gamit ko, puro halungkat lang ako kapag nagkataon."What if, dito na lang ako uuwi tuwing hapon?" suhestiyon niya at nahiga sa kama habang nakatingin lang sa akin na abala sa ginagawa, hindi man lamang naisip na tulungan ako. Tsk!"Wala ka bang balak na matulog ng matiwasay? Bi-byahe ka roon ng hapon, tapos madaling araw kailangan mo na namang bumiyahe para pumunta sa bukid. Nahihibang ka na ba? Ha, Ha
Genuine happiness and peace of mind is all I want. At sana ay makamit ko na ito. Kahit nakakulong na ang mga nanggugulo sa amin ay hindi pa rin mapanatag ang aking loob. But I need to trust the process.After we spent two days in Canada, we went home to the Philippines immediately. I felt drained and exhausted. Mabuti na lang at worth it naman ang lahat."Kamusta?" bungad na tanong ni Mommy sa akin pagkarating na pagkarating namin sa bahay nila para sunduin ang aming anak."Maayos naman po, Mommy. I just felt weird because that is my first meeting with Angel's parents tapos ganoon kaagad ang nangyari." Kibit balikat kong sagot. Nai-kuwento na namin sa kanila ang lahat ng nangyari bago pa man kami nakauwi.Maya't-maya kasi ang tawag nila sa amin noong papunta palang kami sa Canada para maki-chika. Mga chismosa. Lol!"Kung alam ko lang na mga baliw 'yang pamilyang 'yan, hindi ko na sila hinayaang lumapit kay Harley! Hmp!" taas kilay na saad ni Tita H
Nakatulugan na naming dalawa ni Harley ang pag-iisip. We stayed silent until I fell asleep. Naalimpungatan pa ako nang inayos nito ang aking pagkakahiga at kinumutan pa niya ako. I even felt his lips on my forehead and whispered something but I'm too sleepy to respond.It is already 5:00 in the morning when I heard Rhy and Harley's arguments. Mukhang nagtatanong ang aming anak kung bakit ako natulog dito, at kahit na anong paliwanag ni Harley sa kaniya ay hindi niya ito pinapakinggan. Nagbubulungan pa ang dalawa para siguro hindi ko sila marinig at hindi ako magising sa ingay nila.Bumangon ako at naupo muna sa kama para ikondisyon ang aking sarili. Kumikirot ang aking ulo dahil kulang sa tulog at ngayon ko lang din naramdaman ang sakit at pagod ng aking katawan. Hindi ko alam kung robot ba itong si Harley dahil parang wala naman siyang iniindang sakit.They both got silent, hindi ko sila makitang dalawa dahil natatakpan sila ng cabinet. Maya-maya ay sumilip si