(TWO HEARTBEATS)
THE DAY has come. Ito na ang araw na pupunta kami sa bahay ni Kurt para simulan na ang pagpa-pagawa ng interior house nito. Kasama ko si Harley at iba pang mga kasamahan namin na mag-aassemble ng mga gamit.Isang linggo ang kalkula ko ng matapos ang plano sa proyekto. Kasama na ang tatlong araw na palugit para sa interior sketch ko at sa mga nilakad na materyales na gagamitin rito. Naging madali rin kasi sa akin ang mga 'to dahil agad na na-aprub kay Kurt ang mga disenyong nagawa ko.Noong nalaman ni Fiandro na okay na lahat ay diskumpyado pa siya sa magiging resulta. Pero dahil raw gung-gong na pinsan naman niya ang may-ari ng bahay ay wala na siyang pinabago sa mga dinisenyo ko. Bahala na kung anong sasabihin daw sakin nito. Dahil alam niya na pinopormahan ako ni Kurt ay sasabihin daw talaga nito na maganda ang resulta kasi iyong pinsan naman niya ang nagsabi.Nabadtrip pa ako noong araw na 'yon kasi ganoon ang sinabi ni mokong(JEALOUS)ABALA ulit kaming lahat sa pangalawang araw sa trabaho. Nasa kompanya pa kami at galing pa ko ng school ng makarating dito. Dito rin muna kami magkikita-kita para sabay makapunta sa bahay ni Kurt.Maaga akong pumasok sa trabaho, isang oras pa bago ang talagang pasok ko. Sayang ang oras kung hihintayin ko pa 'yon.Pinindot ni Harley ang elevator. Naghihintay kaming pareho sa pagbukas non."Saglit!" tawag samin kaya parehas kaming lumingon."Oh, Albert?" bigla ko ng makalapit samin. Dala ang kanyang shoulder bag."Sasama ako sa inyo. Sabi ni sir." paalam nito."Huh? Himala." komento ni Harley."Oo nga eh. Last minute sinabi. Buti naabutan ko pa kayo.""Mabuti na rin at meron ka para mabilis matapos ang trabaho ngayon. Baka maaga pa tayong makauwi mamaya." ngiti ko.Tumunog ang elevator. Pumasok na kaming tatlo sa loob at pinindot ni Harley ang ground floor."Ilang araw ang expected na matatapos iyong project mo, Shawntina?" biglang tanong ni Albert."Uhm. One week expected. Pe
(AMUSED)NANG makauwi kami ni Fiandro sa bahay ay pareho kaming walang imik sa isa't-isa. Nagsimula iyon noong pinaalam niya ako kay Kurt na i-uuwi niya ako para i-ayos ang konting problema sa dinisenyo kong gyproc ceiling.Hindi lang rin iyon ang aasikasuhin ko. Pati na ang mga nakulangang materyales at pag-update sa mga pagawaan ng furnitures."Mag-bihis ka na muna bago tayo aalis ulit." utos niya ng tanggalin ang coat nito at nilapag sa mesa."Saan tayo pupunta?" kuryoso ko naman."Pupuntahan natin iyong mga pinag-pagawaan mo ng mga furnitures. At irerequest natin na madaliin na nila." sagot niya ng tinutupi ang sleeve ng puting polo hanggang siko.I gulped as I saw his visible veins. Tina, calm your inner you! Ugat lang 'yan! Wag kang tumameme diyan!"P-Pero imposible iyang sinasabi mo. Hiniling ko na din iyan sakanila bago pa nila gawin 'yon. Noong huling update ko sakanila sa sofa eh ang sabi gagawin pa lang. Tapos
(CELEBRATION WITH A TWIST)ILANG araw ang lumipas ng sa wakas ay natapos na ang aming proyekto. Hindi ko lubos maisip na magagawa namin iyon bago mag-isang linggo. All of us were so happy because all of our efforts and sleepless nights are worth it.Tumili si Harley ng buksan ni Albert ang champagne wine tsaka kinukog sa ere. Nabasa kami ng konti sa talsik non.Dali-daling kinuha ang mga champagne glass at isa-isang ibinigay samin. "Let's celebrate for our successful project!" diwang niya ng itaas ang kopita sa ere at binangga ang aming kopita para mag-toast.Ininom namin ang wine. Ako lang ata sa amin na narito sa office ang pumait ang itsura dahil sa lasa. Ang tapang naman nito!Binaba ko ang kopita ko sa aking table, di pa rin nawawala ang pait sa aking mukha at naghanap ng makakain para matanggal ang lasa na nanuot sa aking dila.Kinuha ko ang barbecue na nasa hiwalay na mesa. Nang makain iyon ay sumarap na ang panlasa ko at nawala ang pait ng alak.Mahina akong binangga ni Harley
(DECISION)AFTER that epic night, the next day I became the headline. What happend last night it spreads like a wildfire. Lahat ng aking nadadaanan ay di pinapalagpas na di ako matitigan. Minsan pa nga eh may naririnig na bulungan.Ineexpect ko na ganito ang mangyayari. I won't blame them for looking at me with curiosity because of Kurt's confession. Kailangan makagawa ako ng paraan para makausap ko ng maayos si Kurt. So this should be settled properly.Pagkatapos kasi ng speech niya kagabi, di na siya bumalik sa amin. Basta nalang umalis ng walang pa-abiso. Kaya hindi ko alam kung seryoso ba siya sa sinabi niya o gumagawa ng way para asarin si Fiandro.Speaking of him, nang matapos ang party di na kami nagka-usap ni Fiandro. Pagka-uwi sa bahay ay hindi nako iniimikan para pang iniiwasan ako. Baka nag-iisip 'yon ng kung ano-ano.Pag-pihit ko sa pinto ng cubicle office lahat sila ay umikot ang kanilang ulo sa akin. Nalunok ako sa mga titig nila. Dinumog ko ang aking ulo para iwasan ang
(THE BOOK OF REVELATION)"BAKIT ganoon nalang palagi ang trato mo sa kanya? Lagi mo na lang ini-insulto o bwinibwisit. Wala namang ginagawa iyong tao sayo ah." sambit ko sa iritableng tono.He turned to me properly and tilt his head a little bit. His facial expression was formal, but cold eyes were visible."Pake ko?" he said coldly. He even rolled his eys before turning his back at me and went inside the house.Uminit ang aking tainga sa sinagot niya. Aba! Bastos!Sumunod akong pumasok sa loob. Sinundan kung saan siya pupunta.Umupo si Fiandro sa sofa at pinag-krus ang binti sabay kuha ng magazine na nasa mesa non. Nilapitan ko siya at tinitigan ng di maganda."Ano bang problema mo kay Kurt? Lagi ka nalang ganyan sa pinsan mo. Di ko alam kung anong gusto mong mangyari." asik ko rito.Kalmado lang ang itsura niya. Nakaka-bilib at nagagawa pang ipakita sakin ang ganoong mukha, habang may naiinis na sakanya.Ang tagal kong nakatayo sa tabi niya, hinihintay na sumagot sa aking hinaing. N
(CANCELLED)PAGHATID ng driber sakin pauwi sa bahay ni Fiandro ay agad akong naghanda ng mga gamit na aabot hanggang tatlong araw.Sinigurado ko munang naka-alis na sina manang Linda at Pipay para di mapansin ang aking binabalak na pag-alis.Dapat ay di ako maabutan ni Fiandro dahil pag nangyari iyon ay malilintikan ako.Di nako magkanda-ugaga sa kwarto. Kanan-kaliwang naglalakad at nag-iisip ng kung ano-ano sa nalaman. I need to move now. I can't waste any time here. Sana makaalis na sila agad.Lumabas ulit ako ng kwarto. Kunwari'y kukuha ng maiinom sa kusina na ang totoo ay para makita sila manang at Pipay na aalis na talaga."Hija, aalis na kami. Iwan ka na namin dito ha?" paalam ni manang Linda. Lumuwag ang aking pakiramdam nang sa wakas ay aalis na sila."Sige po maam, tuloy na kami." si Pipay bago lumabas ng pinto.Sinamahan ko pa sila sa labas para siguraduhing makasakay na sa van na naghihintay sa kanila. Nakita ko ang pagpasok ng dalawa sa loob ng van at ng makaalis na doon a
(FOLLOW)DALAWANG araw akong nanatili sa bahay bago tuluyang gumaling si Fiandro sa sakit. Sa dalawang araw na iyon ay hindi ako pumasok ng school o trabaho. Talagang tinutukan ko siya hanggang sa gumaling.Nagpupumilit pa noon si manang Linda sakin na siya nalang ang magbabantay ngunit hindi ako sumang-ayon. Kahit si Fiandro sinabihan ako, at ganoon din, hindi ako pumayag sa kanyang gusto.Naalala ko ang kwinento ni manang na binantayan ako ni Fiandro noong ako ang nagkasakit ng di ko alam. Ganoon ang gagawin ko sakanya. Just returning the favor. Now he is fine. The next day, he went to his work to continue the paperwork he left there.As I went home, I walked hurriedly to the room where I put my things to get before I leave the house. Hinintay kong maka-alis ang van na sumusundo kay manang Linda at Pipay.Nang masaksihan ko ang kanilang pag-alis ay doon din ako gumalaw ng mabilis. May dalawang gwaryda na nagbabantay sa gate. Kabado ako na baka pagdudahan ang aking dala na bag na la
(FIRST DAY WITH YOU)AKO ang naunang nagising. Habang natutulog pa si Fiandro ay naghanda nako ng agahan. Bumili ako ng tuyo, bigas, at ilang pampalasa para sa lulutuing fried rice.Medyo may kalauyan kasi ang palengke dito samin. Itong mga pagkain na nabili ko ay sa tindahan lang binili. Gusto ko kasing pag-gising niya'y may makakain na siya kaagad. Kung ako lang ang narito eh malamang may oras pa akong mamalengke.Nailapag ko na ang napritong tuyo o dried fish kasabay ang fried rice ng lumabas sa kwarto si Fiandro. His hair was so messy. I can tell by his face that he didn't get enough sleep, or he literally didn't sleep the whole night.Kunot ang kanyang noo at busangot ang mukha. Iritang-irita ang itsura na para bang isang tapik sakanya'y magwawala na.That kind of face I know he wants to complain but he tried to restrain. Walang gana at parang pagod ang kanyang lakad papunta sa mesa. Tumiim pa ang bagang nito ng tuluyang maupo."Uhm..." pinunasan ko ang basang kamay ko sa likod n
Hello readers!Sorry to disappoint you. Nasa isang reading plat form na itong story ko. It's Dreame app. You can search it on google play or apps store. Same pen name and same title din po ito. Nasa chapter 70 na po itong story. Hindi ko na po itu-tuloy dito ang story doon na po sa Dreame app.Sana po doon ma-suportahan ninyo ako. At hindi pa rin kayo magsa-sawang suportahan ako. Maraming salamat sa naghihintay sa update nito. Pasensya na sa paghintay at pag-dismaya sa inyo ng napaka-tagal.Salamat po sa inyong malalim na pag-unawa. Love you all po! 🫶🏻
(ENJOY)PINUNTA niya ako sa isa na namang mamahaling restaurant. I pursed my lips as I breathe out while looking outside the resto. Sa totoo lang hindi ako nag-eenjoy sa mga ganitong klaseng kainan. Namamangha ako sa itsura pati sa pagkain kaso bukod sa mahal na, hindi pa nakakabusog. Para sa akin."We're here." he said as we stopped in front of the resto.Tumingin ako sa kanya. Tatanggalin na sana ang seatbelt pero napansin niya ang aking itsura. "Bakit ganyan itsura mo? May problema ba?"Inimpit ko ang bibig ko at tinaas ang mga balikat sabay sulyap muli sa kainan. Tumingin ako sa kanya at tipid ngumiti sabay iling."Wala." ani ko tsaka tinanggal na ang seatbelt para wala siyang maisip na ayaw ko rito.Nakakahiyang sabihin kung ayaw kong kumain doon. Tsaka baka nagreserve na din siya ng mauupuan namin. Mas nakakahiya na naman 'yon.Napatango si Fiandro at tuluyan na ngang tinanggal ang seatbelt. Sabay kaming lumabas ng kotse. Mabilis niya 'kong nilapitan para igiya sa restaurant. H
(OFFICIAL)AKALA ko sa pelikula ko lang makikita ang ganitong eksena, ngayon sa akin ko na nararanasan. Hindi ko aakalaing ganito sa pakiramdam kapag may taong umamin sayo na gusto ka.Nakaka-kaba, ang sarap sa feeling, na parang umaangat ka sa ere. Halo-halong emosyon ang mararamdaman mo pagkatapos umamin sayo. Ang tagal bago ako bumalik sa tamang katinuan kasi talagang na blangko ang aking pag-iisip nang sabihin ni Fiandro na gusto niya ako.Ang hirap paniwalaan at hindi ko rin 'to aasahan. Dahil inaakala ko noon na imposibleng magkaka-gusto siya sa isang katulad ko. Ang dami ko ring tanong sa isipan na bakit, paano, saan, ano, at kailan siya nagka-gusto sa akin. Na kahit sinong tao din naman ay mapapatanong ng ganito.Ngunit sa lahat ng aking mga katanungan ay nangibabaw ang sayang aking nararamdaman ngayon. Hindi talaga ako makapaniwala na gusto niya ako. Grabeng kilig ang bumabalot sa buong katawan ko."I like you, Shawntina." ulit niya na para bang hindi ko narinig ang unang sa
(CONFESS)"I CAN'T believe it, Shawntina. Asawa mo si Fiandro? Bakit mo hindi mo sinabi sakin 'to?" pabulong na reklamo ni Elly. Nakayakap ang mga bisig niya sa braso ko at nasa likod namin si Fiandro habang sinusundan papasok ng bahay.Napasinghal ako. Sa totoo lang, hindi na nga importante na sabihin 'yon kay Elly. Never naging big deal sakin na kailangang sabihin na ako ang asawa ni Fiandro sa lahat ng kilala ko.Ang hindi ko pa maintindihan sa mokong na'to kung bakit sinasabi niya na asawa niya 'ko? Dapat walang nakakaalam ang tungkol saming dalawa. Dahil alam naming pareho ang mangyayari kung isa sa amin ang mag-bulgar.May binabalak ba siya? At kung anumang mga binabalak niya ay dapat ko ding malaman. Dapat ay pinag-uusapan namin ito kasi kapag malaman ng publiko ay husgahan siya at baka hindi na ibigay ang posisyon sakanya ng kanyang lolo."Paano kayo nagkakilala? Kasi noong nasa America ako, nabalitaan ko agad na ikakasal si Fiandro pero hindi binanggit ang pangalan. Ikaw pal
(WIFE)"SALAMAT po." magalang kong ani sa may-ari ng condo unit.Tinupi nito ang hawak na paypay at ngumiti. "Wala iyon. Ito lang ba muna ang ipupunta mo dito sa condo mo?" bahagya nitong tanong tsaka dinungaw ang iilang gamit na nasa aking likod.Nilingon ko ang gamit ko pagtapos tumingin ulit sa may-ari nitong condo."Opo. Pailan-ilan muna akong maglalagay dito ng mga gamit. Kaunti lang naman ang mga gamit ko at iyong iba bibilhin ko nalang.""Bakit kasi hindi ka nalang maghire ng magbubuhat niyan? Isang bagsakan para di ka na mahirapan sana." suhestyon nito.Inilingan ko siya."Ayos lang po talaga. Salamat po." ngiti ko rito.Kumibit ito ng balikat sabay ngiwi."Ikaw ang bahala. Sige mauna na ako. Kung anong gusto mong ipabagong posisyon sa mga gamit na narito, bahala ka na. Tutal rent to own naman ang binayad mo." ani ng may-ari. Tumango ako bago ito umalis.Nilingon ko na ang buong condo unit. Sakto talaga 'to para sa akin. Isang master's bed, isang maliit na guest room. Sa salas
(DATE)PAGKABALIK ko sa cubicle ay bitbit ko pa rin ang malaking ngiti. Pag-upo ko napatanong si Harley."Ngiting-ngiti ka bakla? Anong sinabi ni sir Fiandro sayo?" usisyo ni Harley.Tumingin ako sakanya di mawala-wala ang ngiti ko sa saya."May bagong kliyente daw ako sabi ni sir. Imemeet namin mamayang lunch break." mahina kong ani.Kumurap ang mga mata niya at umawang ang bibig."Talaga? Ang tagal din noong huling proyekto mo kay sir Kurt ah? Congrats!""Salamat." tapos binaling ko na ang sketch ko tsaka pinagpatuloy iyon."Akala ko kung ano na ang sasabihin sayo. Kinabahan pa ako." sabay mahinang tawa.Nakitawa din ako ngunit hindi na sumagot.Di nako magkanda-ugaga ng sumapit na nga ang lunch break. Mabilis kong inayos ang mga gamit na nasa mesa ko at nag-ayos ng itsura."Grabe naman ang excited mo bakla." puna ni Harley ng mag-ayos din ng gamit."Ewan ko ba. Excited na e
(TROUBLE)FIANDROAFTER a straight three days of leave, the next morning I went to my office. Inasikaso ko na agad ang mga naiwang trabaho at nadagdag na paperworks na dapat kong pipirmahan sana.I canceled all the meetings when I went to her hometown. Ngayon puno ang schedules ko diretsong isang linggo. At sa buong linggong 'yon, tig-iisang oras lang ang free time ko.Ayaw na ayaw ko sa lahat na napupuno ang schedule ko sa isang araw. Now it happened. Fantastic!Some of the papers need to be signed immediately. Ang iba ay dapat noong nakaraang araw pa pero iba ang ginawa ko...I followed her."Tititigan mo nalang ba iyang papel, o pipirmahan mo na?" Leo snapped out of me. I almost forgot he was there.Tumingin ako sakanya ng mahimasmasan."I am," I said.Nakaupo siya sa gilid ng mesa ko. His one hand put on the table and leaned forward then narrowed his eyes."Inoorasan kaya kita. Kanina mo pa tinititigan iyang papel. Nabasa mo na iyan bago ka nag-absent. Pirma nalang ang kulang." he
(HOPE)MAGMULA sa hacienda hanggang pauwi ay sobra akong natuliro. Paulit-ulit na umaalingawngaw sa isipan ko ang sinabi ni Fiandro.Bumalik ang dating ala-ala ko sa batang lalaki noon. Hindi ko aakalain na siya ang lalaking 'yon. And for Pete's sake! Siya ang napakasalan ko. Can you believe that?!Gusto ko ng magpalamon sa lupa sa kahihiyan! Iniisip ko na lamang na coincidence ito. Hindi naman niya alam na ako ang babaeng iyon noon. Ganoon naman madalas na nangyayari sa buhay, puro lahat coincindence at hindi itinakda.Right, Tina? Right...I mean, all those years I thought the boy I admired before will looked like the same when he get older. Soft, jolly, and feminine. Hindi ako makapaniwalang kabaliktaran ang nai-imagine ko.Naging matangkad, tigasin, malamig, at... sobrang gwapo na... Kahit sino naman ay magugulat ng bongga sa malaking pagbabago.Kahit naiisip ko ang pagbabago ng itsura't katauhan niya'y, ma
(FALL)WE decided to go home. Some of my cousins are sleepy and drunk already. Even I can feel the alcohol devouring my senses. Kaya habang kaya ko pang kontrolin ang sarili ko ay ginawa ko na.Napansin ni Fiandro ang pagtayo ko kaya tumayo na din ito. Saktong kababalik nina Jun-jun at tito Paul para sunduin na din ang mga babae kong pinsan at ihatid sa kanilang mga bahay gamit ang kulong-kulong.Si tito Kanor nagpaiwan, aayusin daw ang mga kalat na naiwan. "Sumabay na din kayo samin, Tina. Para minsanan ang uwi. Baka natamaan ka na din ng alak." bungad ni tito Paul ng makita na umalis nako sa bonfire."Ako na ang bahala sakanya." si Fiandro ang sumagot kaya nabaling ako sakanya na tumingin din sa akin.Tumingin ako kay tito. "Kaya ko pa naman tito. Sila nalang ihatid mo, mukhang lahat sila tinamaan na eh." tukoy ko sa mga pinsan ko.Si Mikai nakaupo at nakadumog. Si Patty nakahiga ang ulo sa mga hita ni Mikai. Si Gena