Allegra's povNatigilan si Allegra sa kakaibang titig ni Yaya Melly. Alam kong nagdududa na ito sa kaniya at kay Stefano. Kung si Sarah ay inosente, si Yaya Melly ay hindi."Nakita kong pumasok si Sir kanina," panimula ni Yaya Melly. "Ayaw ko sanang makialam, pero para ka na ring anak sa akin. Sa isang buwan mong pananatili rito, napalapit ka na sa akin," dagdag pa niya. Hindi nakasagot si Allegra. Hindi ko kayang makipagtitigan kay Yaya Melly dahil sa nadarama niyang pagka-guilty. "Hindi mo kilala ang amo natin, Allegra. Hindi siya ordinaryong tao. Matagal na akong naninilbihan sa pamilyang ito, at alam ko ang ginagawa ng mga amo natin. Alam ko ang trabaho niya. Kung anong klaseng lalaki siya. Hindi siya 'yung tipong nasa fairytale, at lalong hindi siya 'yung knight in shining armor. Sinasabi ko 'to hindi dahil sa langit siya at ikaw ay lupa, kundi dahil ayokong masaktan ka. Ito ang totoong mundo, Allegra. Bata ka pa, dalaga ka pa… Bakit mo kailangang pumayag sa gusto ni Sir?"Namum
Allegra's pov Pinagmamasdan ko lang si Stefano habang nagluluto siya sa kusina. Hindi nabawasan ang kakisigan niya dahil sa pagluluto; habang pinagmamasdan ko siya, para siyang isang maskuladong chef. Nawawala na yata ako sa sarili dahil ang kaaway ko na dapat patahimikin ay nagugustuhan ko na ngayon. “You probably haven’t seen your bank account yet because you don’t have a signal, but I’ve already deposited the money I promised you. I know it’s not the amount you deserve, but I want you to use it. Kakailanganin mo ‘yan para sa pamilya mo.” Hindi ako nakaimik dahil sa sinabi ni Stefano. "Hindi ko naman kailangan ng malaking pera para mabuhay. Nabuhay naman kami sa simple lamang." "Alam ko iyon, lalo na’t masipag ka Allegra, pero tinutupad ko lang ang pangako ko… kabayaran ‘yan sa ginawa ko at sa patuloy kong gagawin sa’yo,” wika pa ni Stefano kaya napatitig ako sa kanya. Tamang-tama, tumingin din siya sa akin, at nagtama ang mga mata namin. Biglang lumakas ang tibok ng puso k
Stefano's povHINDI ko na mabilang kung ilang beses akong nagpaputok ng baril. Ang asawa kong wala ng buhay ay nasa mga bisig ko. Duguan ito at kahit anong gawin kong pagpukaw ay hindi na ito magising pa. I checked her pulse repeatedly. Nababaliw na ako pero wala---wala na akong makapang na pagtibok sa pulso nito. Patay na ang aking mahal na asawa. We were invited to a dinner, and as we were driving home, the car was riddled with bullets. I knew I was the target of my enemies because my wife had no enemies who would wantto kill her, but it was my wife who was hit."Fuck! Wake up!" yugyog ko kay Silvia. "Don't do this please. Hindi ko kaya, Silvia. Please, gumising ka!" palahaw ko pa. Nagwawala na ako ng mga oras na iyon.Ang mga kasama kong tauhan ay nakatingin na lamang sa akin. Lahat ay takot na baka matamaan ng aking baril dahil sa aking pagwawala. Hindi na naabutan ng mga ito ang mga taong nanambang sa amin."You are all useless!" sigaw ko pa. "Fuck!"Muli akong nagpaulan ng putok
BUMULAGTA ang katawan ng isang tauhan ko sa aking harapan pagkatapos ko itong barilin."Inutil!" sigaw ko. "Limang buwan akong naghihintay para dalhin sa harapan ko ang taong pumatay sa aking asawa pero ano? Wala pa ring nangyayari, naghihintay pa rin ako sa wala. Sabihin niyo lang sa akin kung hindi ninyo kaya ang mga trabaho ninyo dahil maghahanap na lang ako ng iba. Wala kayong mga silbi!" sigaw ko pa sa ibang mga tauhan ko. "Ang malaki ng mga katawan ninyo pero hindi ninyo ginagamit. sinasayang niyo lamang ang binabayad ko sa inyo!"Nagtungo ako sa aking opisina at sinundan ako ng aming under boss na si Larry."Naiintindihan ko ang init ng ulo mo Don," wika sa kanya ni Larry. "I know you still can't accept that Silvia is gone, pero sa ginagawa mo ay nauubos ang ating mga sundalo. You know we need our soldiers, and it's hard for us to trust anyone, especially in this business.""What do you want me to do? Just accept their incompetence? I'm only asking for small things, Larry, but
Stefano's povAng ngiti sa labi ni Sarah ay parang gumising sa aking matigas na puso. Kahit minsan ay hindi ko man lang naisip na gusto rin pala akong kasabay kumain ng aking anak at hindi ko man lang nakikita ang pangungulila niya sa akin. Likas na naging makasarili ako sa mga panahon na buhay ang aking asawa. Naisip ko kasi na naibibigay ko naman lahat ng pangangailangan nila kaya okay lang kahit na madalas ay hindi nila ako nakakasama.Wala akong nagawa nang yayain ako ni Sarah na sumama rito sa party nadadaluhan nito, birthday party iyon...Ayoko nga sanang pumayag dahil may yaya naman ito pero dahil sa nangyari kay Silvia ay gusto ko na lamang na samahan palagi ang aking anak sa takot na baka balikan kami ng mga kaaway. Isa pa, bihira naman kami magkaroon ng pagkakataon na magkasama. Gusto ko rin bumawi sa akin anak at alam kong kailangan ni Sarah ng oras para kahit papaano ay makalimutan nito ang nangyari sa ina. Sa loob ng sasakyan ay excited ito sa dadaluhang party. Naglalaro i
Alam niyang maging ang clown na kanyang nakaharap ay naguguluhan sa mga nangyayari, tila kasi binibili ito ng kanyang anak.Sinenyasan niya ang yaya ng anak."Puntahan mo na muna ang yaya at kakausapin ko lang ang clown na gusto mo---yun ay kung papayag siya," sagot ko sa anak."Do everything, Daddy, to make her agree. Don't stop until we bring her home with us, okay?"Gusto kong mapailing dahil sa sinasabi ng aking anak. Hindi ko alam kung anong klaseng pag-iisip mayroon ito dahil sa dinami-dami ng gugustuhin nito ay ang ay mag-uwi ng clown sa aming bahay."Sure," sagot ko.Nang makalayo si Sarah sa aming dalawa ay napatitig ako sa clown sa kaharap ko."Narinig mo naman siguro ang sinabi ng anak ko, gusto niyang iuwi kita sa bahay namin. Name your price," diretsong wika niya sa babaeng clown."Sinagot niyo na rin po ang sagot sa tinatanong ninyo sa akin ngayon... Hindi po ako laruan, Sir at hindi po ako nagpapa-take home," diretso ang sagot sa kanya ng babae. Napatitig tuloy siya sa
NAPAPAILING na lang ako sa babaeng kaharap. Ibang klase talaga! Wala akong masabi. Sabagay, hindi ko naman siya masisisi dahil hindi niya ako kilala. Kung nakilala niya ako, baka mababahag ang buntot niya at hindi na niya ako sasagot-sagutin ng ganoon.“Pumapayag ka bang maging personal clown ng anak ko, o hindi? Nasasayang ang oras ko sa pakikipag-usap sa’yo. Unang-una, ayaw ko sa’yo sa bahay ko, pero dahil gusto ng anak ko ay wala akong magagawa.”“Fifty thousand a month, malaking bagay ‘yun, Sir. Pero tulad ng sabi ko kanina, gusto ko lang linawin na walang kasamang extra service ang 50,000, okay? Hindi ako mababang babae para mag-alok ng extra service. Kaya ko pong paghirapan ‘yun.”Napaawang ang labi ko sa mga sinabi niya. Parang papatulan ko na talaga ito pero nagtimpi pa rin ako. Oo, may mga babae kami sa organisasyon, at hindi rin ako faithful kay Silvia pero ginagawa ko ang lahat para maging mabuting asawa. Sa paraan na alam ko.“Ito ang tandaan mo, Miss Clown,” wika ko sa ba
Napailing ako. Sa tulad naming mga illegal ang negosyo ay hindi mo masasabi ang tunay na dahilan kung bakit namatay. Kalokohan kung heart attack nga ang ikinamatay ni Mr. Agaton.“Hindi ba nila kilala ang Sarte Organization? Kung kilala nila, alam kong hindi sila magdadalawang-isip na ibaba ang presyo nila. Mukhang baguhan lang naman ang Catamora na yan sa negosyo at kaibigan pa kamo ni Agaton. Nakakapagtaka lang.”“Naisip ko rin yan, Don, pero wala naman na tayong pakialam sa mga ganyan. ““You're right, but if we can get Catamora's lab, everything will be easier. We'll have the largest drug supply in the Philippines. Sa tingin ko naman ay kilala nila ang mga Sarte.”“Sino ba naman ang hindi makakakilala sa Sarte? Kilala tayo dito sa Pilipinas, at walang pwedeng gumalaw sa atin. Walang pwedeng kumalaban.”“Yun nga, Larry. Walang pwedeng kumalaban sa atin. Pero ano’ng nangyari? Nasalisihan nila tayo. Mahina tayo dahil hindi natin iyon napaghandaan. Binalian nila ako ng pakpak kaya lah
Allegra's pov Pinagmamasdan ko lang si Stefano habang nagluluto siya sa kusina. Hindi nabawasan ang kakisigan niya dahil sa pagluluto; habang pinagmamasdan ko siya, para siyang isang maskuladong chef. Nawawala na yata ako sa sarili dahil ang kaaway ko na dapat patahimikin ay nagugustuhan ko na ngayon. “You probably haven’t seen your bank account yet because you don’t have a signal, but I’ve already deposited the money I promised you. I know it’s not the amount you deserve, but I want you to use it. Kakailanganin mo ‘yan para sa pamilya mo.” Hindi ako nakaimik dahil sa sinabi ni Stefano. "Hindi ko naman kailangan ng malaking pera para mabuhay. Nabuhay naman kami sa simple lamang." "Alam ko iyon, lalo na’t masipag ka Allegra, pero tinutupad ko lang ang pangako ko… kabayaran ‘yan sa ginawa ko at sa patuloy kong gagawin sa’yo,” wika pa ni Stefano kaya napatitig ako sa kanya. Tamang-tama, tumingin din siya sa akin, at nagtama ang mga mata namin. Biglang lumakas ang tibok ng puso k
Allegra's povNatigilan si Allegra sa kakaibang titig ni Yaya Melly. Alam kong nagdududa na ito sa kaniya at kay Stefano. Kung si Sarah ay inosente, si Yaya Melly ay hindi."Nakita kong pumasok si Sir kanina," panimula ni Yaya Melly. "Ayaw ko sanang makialam, pero para ka na ring anak sa akin. Sa isang buwan mong pananatili rito, napalapit ka na sa akin," dagdag pa niya. Hindi nakasagot si Allegra. Hindi ko kayang makipagtitigan kay Yaya Melly dahil sa nadarama niyang pagka-guilty. "Hindi mo kilala ang amo natin, Allegra. Hindi siya ordinaryong tao. Matagal na akong naninilbihan sa pamilyang ito, at alam ko ang ginagawa ng mga amo natin. Alam ko ang trabaho niya. Kung anong klaseng lalaki siya. Hindi siya 'yung tipong nasa fairytale, at lalong hindi siya 'yung knight in shining armor. Sinasabi ko 'to hindi dahil sa langit siya at ikaw ay lupa, kundi dahil ayokong masaktan ka. Ito ang totoong mundo, Allegra. Bata ka pa, dalaga ka pa… Bakit mo kailangang pumayag sa gusto ni Sir?"Namum
Rey's povIn anger, I threw the glass of wine I was holding. I couldn't get in touch with Allegra. Hindi ko maintindihan kung bakit hindi ito gumagawa ng paraan para makausap ako. Nakausap ko naman ito ng makakuha ito ng signal pero ngayon ay hindi ko na ito ma-contact at kahit text ay wala akong matanggap mula sa babae na labis kong kinagalit. Pinukol ko ng masamang tingin ang ama ni Allegra ng ipatawag ko ito."Update?" sigaw ko. Halos manginig ito sa aking harapan dahil sa takot."Hin-'di rin po namin ma-contact si Allegra ngayon boss... Sa tingin ko ay wala talagang signal kung nasaan man siya," sagot ni Jess sa akin. "Fuck! Huwag niya lang susubukan na traydurin ako dahil hindi na kayo makakaalis ng buhay rito. Hindi niyo na makukuha pa ang kalayaan na gusto ninyo. This is your only last chance, Jess.""Hindi yun magagawa ni Allegra, Boss. Sigurado po ako na hindi na kayo ta-traydurin ng akin anak lalo na at alam niya nasa ka pa hamakan kami.""Dapat lang! Naiinip na ako. Nauub
Stefano’s povHINDI ko mapigilan ang hindi magtaka nang hindi ko makita si Allegra paggising ko. Si Yaya Melly lang ang nakita kong kasama ni Sarah na kumakain sa kusina.“Si Allegra?” tanong ko.“She’s sick, Papa,” sagot sa akin ni Sarah kung kaya napakunot nag aking noo.“Sick?” ulit ko pa.“Pinuntahan ko siya kanina at ang sabi niya ay masama raw ang kanyang pakiramdam kung kaya pinagpahinga ko na muna.”“Dinalhan ko po siya ng gamot, Papa,” ani pa ni Sarah.“That’s good, baby,” ani kong ginulo ang buhok ni Sarah. Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit nag-alala ako nang malaman kong may sakit si Allegra.“Kumain na po kayo sir,” yaya sa akin ni Yaya Melly.“Sige,” sagot ko.Habang kumakain ay si Allegra ang nasa isipan ko. Hindi ito mawala-wala sa isip ko. Simula nang may nangyari sa amin sa treehouse ay hindi naging maganda ang aking paghihiwalay at hindi pa kami nakakapag-usap. Hindi ko na kasi ito pinigilan pa nang bigla na lamang itong umalis na tila ba nagising sa gin
Allegra's pov Mahinahon kong kinuha ang mga damit kong nakakalat sa treehouse at nagmamadaling nagbihis. Para akong sasabog sa pagmamadali para lang makalayo kay Stefano. Nakaupo lang ito sa higaan nakatingin sa akin. Tila wala itong balak na magbihis dahil nakahubot hubad pa rin ito.. Hindi man lang ako pinigilan nang bumaba ng treehouse, pero ayos na rin iyon dahil hindi ko rin kayang salubungin ang mga titig niya. Para akong nanghihina sa mga titig niya. Hindi ko lubos sa akalain na ibinigay ko ang aking iniingatang pagkababae kay Stefano. Nagpadala ako sa mga yakap at halik nito at ngayon ay natatarantang tumatakbo pabalik ng bahay na akala mo ay pinilit na ibigay ang sarili. Lumagpas ako sa hangganan ng aking trabaho. Nakalimutan ko na si Stefano ay parte lamang ng aking trabaho at hindi dapat pinagtutuunan ng pansin. Pagpasok ko ng bahay, wala sina Yaya Melly at Sarah. Mukhang tulog na sila sa kwarto nila kaya dali-dali akong pumasok sa kwarto ko. Ayokong maabutan ako ni Stefan
Walang tigil na sa pagliyad si Allegra dahil sa aking ginagawa... Ang daliri ko ay lumalabas pasok sa pagkababae nitong basang-basa pa rin. Sabik na sabik na akong magsanib ang aming mga katawan pero hindi ko kaagad magawa dahil sa excitement na aking nararamdaman. Sinusulit ko ang oras na magkasama kaming dalawa. Pakiramdam ko ay nag-aapoy ang aking katawan dahil sa init na aking nararamdaman. Ang mga hubad na katawan namin na tumatama sa bawat isa ay sobrang init. Nararamdam ko rin ang init sa katawan ni Allegra. Hindi sapat ang hangin na nagmumula sa maliit na bintana ng mga oras na iyon dahil tagaktak ang pawis ko habang patuloy sa pagpapaligaya sa babae. Nang hindi na ako makatiis ay umibabaw na ako kay Allegra..Napatitig ako sa mukha ng babae. Wala na akong makita pang pagtanggi sa mukha nito at tila hinihintay na ang pag-iisa ng aming katawan. "Are you ready?" tanong ko sa babae. Ang pagkalalaki ko ay tinutukso na ang lagusan nito at tila hindi na makapaghintay. "I will make s
Allegra's povHINDI ko na alam kung paano pa ako makakatakas sa maiinit na halik at haplos ni Stefano. Alipin na ako sa ginagawa ng lalaki at hindi ko na kaya pang tutulan ang ginagawa ng lalaki. Nababaliw na ako. Wala na akong ginawa kundi ang lumiyad sa tuwing na sinisipsip ng lalaki ang aking munting korona na wala pang karanasan."Ohhhh... Stefano," ungol ko. Napapasabunot ako sa buhok ng lalaki at pilit pa itong idinidiin sa aking dibdib. Hindi ko lubos akalain na ganito pala kasarap ang halik ng isang lalaki----pero si Stefano ay hindi lang basta lalaki. Ito ang misyon ko...May misyon akong dapat gawin kung kaya nasa tabi akongayon ng lalaki pero hindi kabilang sa misyon ko ang ibigay ang sarili rito.Tumigil si Stefano at tinitigan ako."May pagkakataon ka pang pigilan ako, Allegra," ani pa nito sa akin."Akala ko wala kang balak na pakawalan ako? Sabi mo nga hindi ba na wala akong choice?" tanong ko. Ngayon pa ba ako aatras kung kailan nakakaramdam na ako ng sarap? Hindi na ya
Stefano's povHindi na ako nakapag-isip ng mga oras na iyon lalo na at parang alipin ako ng aking nararamdaman. Nababasa ko ang pangamba sa mga mata ni Allegra pero wala na akong pakialam. Mabilis ko itong hinawakan sa braso at inilapit sa akin mukha. Naging mabilis ang aking paghinga. Maging ang pagtibok ng aking puso ay sobrang bilis na tila ba nakikipaghabulan sa aking paghinga."Sir," tinig iyon ni Allegra pero hindi ko na iyon pinansin mabilis ko itong hinawakan at marahas na hinalikan. Nang una ay hindi tinutugon ni Allegra ang aking mga halik pero hindi pa rin ako tumigil. Desidido akong ipagpatuloy ang aking ginagawa ..Ang dila ko ay naging malikot sa loob ng kanyang bibig at kahit pa tumututol si Allegra sa gusto ko ay hindi ako huminto hanggang sa tinugon na rin ito ang mga halik ko. Lihim akong napangiti dahil nagtagumpay akong maangkin ang labi nito. Aam kong wala pang karanasan sa paghalik si Allegra dahil sa paraan ng paggalaw ng labi nito pero madali itong matuto at sin
Stefano’s pov“WHERE ARE YOU?” gulat na bungad sa akin ni Larry nang tawagan ako nito. “Hindi kita makontak.”Nasa treehouse ako ng mga oras na iyon para kausapin ito. Sunod-sunod na phone calls ang ginawa ko.“I’m sorry.. Walang signal dito. Kailangan ko pa umakyat ng bundok para lang makausap ka at napakahirap gawin yun.”“Nasaan ka ba? Tell me… Pupuntahan kita.”“No… Huwag na, higit na kailangan ka diyan.”“No, Stefano… Kailangan mo rin ako diyan. Bakit ayaw mong sabihin kung nasaan ka?” tanong pa ni Larry sa akin.“Ang gawin mo nalang ay hanapin mo ang anak ni Katamura. I want him----dead.”“Nagtatago na siya ngayon. Ang asawa naman ni Katamura ay nasa ibang bansa na at hindi ko alam kung saang bansa. Mukhang pinaghandaan ito ni Xander Katamura.”Napakuyom ako sa aking kamao. Hindi pwedeng matakasan ako ng Xander Katamura.“Sigurado akong hinahanap ni Xander ngayon. Gusto niyang ipaghigante ang pagkamatay ng kanyang ama at ang pagkuha mo ng laboratory nila.”“Hindi ako natatakot,