LIKE
(Kiray pov) “Hindi ako makapaniwala na pati si Kuya Daniel ay makakalimutan mo.” Napaawang ang labi ko sa narinig ko. “D-Daniel?” Tumango ito. “Oo, si Kuya Daniel, iyon ang pangalan ng kuya ko. Hindi ba sumagi sa isip mo kahit isang beses ang pangalan niya?” Tanong nito. Hindi makapaniwala na umawang ang labi ko sa narinig ko. ‘Si Mayor at Rayana hindi lang sila basta magkakilala, magnobyo silang dalawa?! Naalala ko ang dahilan kaya nagpalinis ng Villa si mayor, may gaganapin daw na party rito, at magkakaro’n rin daw ng malaking announcement. Tapos naalala ko din ang sinabi ni Rayana sa amin noon tungkol sa nalalapit na pag-anunsyo ng fiancee nito sa kasal nila sa publiko. ‘Kaya pala naro’n sa plaza si Rayana no’ng araw na naro’n si Mayor kahit hindi naman ito tagaro’n,’ Kung gano’n ang tinutukoy ni Rayana na fiancee ay hindi si Laxus kundi si Mayor! Muli itong nagsalita. “Akala namin ay kinalimutan mo na si kuya kaya hindi ka nagpakita dahil ayaw mong masangkot ang pan
(Kiray pov) Pagkarating namin sa restaurant na nilipatan namin, nag order agad ako ng maraming pagkain. Nang dumating na ang order ko ay bumaha ang laway ko sa gutom. Pero hindi pa ako nagsisimulang kumain ng dumating ang asawa ko. ‘Teka. Ano ang ginagawa dito ng lalaking ‘to?’ Isip-isip ko ng makita ito. “Gutom na gutom ka yata?” Tumingin ito sa relong nasa bisig. “Mag aalauna na pero ngayon ka lang kakain? Gusto mo bang magkasakit?” May galit sa boses na tanong nito habang nakatingin sa akin. “May ginawa kasi ako kanina at kakatapos ko lang, hindi ko namalayan ang oras.” Dahilan ko. Natigilan ako at kunot ang noo na tumingin dito. “Teka, bakit parang galit ka? Hindi naman ikaw ang nagutom sa ating dalawa.” Mahinang bulong ko. ‘Pero bakit nga ba ito nagagalit? Ibig bang sabihin ay nag aalala ‘to sa akin?’ Lumalim ang kunot ng noo nito, mukhang narinig ang huling sinabi ko. “Wala bang karapatan na mag alala sa’yo ang asawa mo? Ayoko lang magkasakit ka at maging pabigat, dahil
(Kiray pov) Buong gabi ako hindi makatulog dahil sa “Let sealed it with a kiss” na sinabi ni Laxus. Akala ko sa labi ako nito hahalikan pero sa noo pala. Nakakahiya dahil pumikit pa ako at ngumuso ng matagal. Paano ako haharap dito bukas? Baka isipin nito gustong-gusto ko ng halik niya. Gumulong ako sa kama at hinampas ang unan. “Arghh… nakakahiya talaga!” Ano ba kasi ang pumasok sa isip ko at pumikit pa ako. Naisahan ako ng lokong ‘yon ah. Kahit puyat ako ay maaga ako bumangon kinabukasan. May lakad kasi ako ngayon kasama si Mariz, kaya kahit ayoko na makasabay si Laxus mag-almusal ay wala akong choice. Natigilan ako ng mapansin na hindi man lang ito tumingin sa akin. Sanay kasi ako na kapag dumarating ako ay titingnan ako nito ng matiim, blanko o kaya malamig. Pero kakaiba ngayon, wala itong kibo at nakaupo lang na parang wala sa sarili. “Magandang umaga po, manang. Maraming salamat po.” Pasalamat ko ng bigyan ako nito ng gatas. Hindi ito kinakalimutan ni manang tuwing u
Hindi na ako nakatiis, lumabas na ako dahil sa uhaw ko. Habang naglalakad, nagdadasal ako hawak ang rosaryo ko. Pagdating sa kusina ay kumuha ako ng sandamakmak ma mineral water para ilagay sa mini ref ko. “Argh! Damn it! Argh!” Napahinto ako sa hagdan ng marinig ang pamilyar ma boses. Nang makarinig ako ng yabag ay nagtago ako. Nakita ko si manang na nagmamadali bumaba. May dala itong plangganita at damit na may sariwa pang dugo. Binundol ng kaba ang dibdib ko ng makarinig muli ng malakas na boses. Para itong alulong ng isang mabangis na tao. Dahan-dahan akong umakyat at wala sa sariling tinahak ang pinanggalingan ng kwarto kung saan nanggaling ang boses na naririnig ko. H-hindi… “Madam!” Nang makita ako ni manang ay mahigpit na hinawakan ako nito sa braso. “Bumalik ka sa kwarto mo ngayon din!” Hindi ko ‘to pinakinggan, tinabig ko siya ay tumakbo papunta sa silid ni Laxus. Muntik pa akong matumba sa mga kahon na nakaharang sa pinto na may mga iba’t ibang klase ng
Hindi lang iisang video ang napanood ko habang tinutorture ang asawa ko ng sarili nitong ama. Hindi ko alam kung ilang beses akong humagulhol ng iyak dahil sa mga napanood ko. Parang sasabog ang dibdib, hindi ako makahinga sa awa para dito. Bakit niya ito ginagawa sa sarili nitong anak? Bakit? Kasalanan ba naging mahina para saktan ng ganito ang asawa ko? Ang dainġ, ang iyak at pagmamakaawa ni Laxus ay makabasag damdamin, gusto kong pumikit para hindi makita ang nakakahabag na kalagayan nito. Nasasaktan ako at parang pinipiraso ang puso ko sa nakikita ko. “Nang iluwal si Mr. King, nagkasundo ang magulang niya na dalhin siya dito. Hinubog nila si Laxus ng ayon sa kanilang gusto.” Hindi makapaniwala na tumingin ako kay manang. “S-silang dalawa po?” Malungkot na tumango ito. “Tama ang narinig mo, madam… sa katunayan, ang ina ni Laxus ang nagsuhestiyon na dalhin agad ang anak nila dito.” Hindi ako makapaniwala sa narinig ko. Akala ko noong una ay labag sa ina ni Laxus ang pa
(Kiray pov) Hinaplos ko ang ulo ni Laxus na nakapatong sa hita ko. Salamat naman at nakatulog na ‘to. Simula kasi ng kausapin ko siya ay wala itong hinto sa pagluha na parang bata. Akala ko malupit na ang naranasan ko sa magulang ko pero mali ako. Mayro’n palang katulad ni Laxus na mas matindi pa ang dinanas. Parang balewala kay Laxus ang paglatigo dito, ang bilis nitong makabawi. Kagabi kasi ay nakuha na agad nitong gumalaw. Maliban sa emotional health nito na napakaselan. Humigpit ang hawak ko sa bedsheet ng kama. Parang pinupunit ang laman ko sa tuwing dumidikit ang sugat ko sa damit ko. Napakasakit! Dahan-dahan kong inalis ang ulo ni Laxus sa hita ko at tinagilid ito. Pagkatapos lagyan ng ointment ang sugat ay kinumutan ko ito bago ako lumabas ng silid niya. “A-aray…” kagat ang labi na tiningnan ko ang repleksyon ko sa harap ng salamin. Pagkapasok ko rito ay naghubad agad ako para makita ang sugat ko. Mahaba at halos matanggal ang balat ko sa laman ko… makapigil hini
(Laxus King pov) “Mr. King, this is a serious problem that we must solve before it gets worse. Dalawang buwan ng kulang ang mga supply na pinapadala sa ibang bansa. Kung magpapatuloy ‘to ay hindi natin magagarantiya kung magkakaro’n pa tayo ng susunod na transaksyon sa kanila!” “Balita ko ay pinasara ni Mrs. Solante ang ilan sa mga institute nila. Nawawala din ang kapatid ng asawa niya’t asawa nito, maging si Mrs. Solante ay nawawala at walang nakakaalam ng kinaroroonan ngayon. Sa loob ng maraming taon ngayon lang na-short ng supply ang Institute nila. This is a big problem on our Organization. Kung sa susunod na buwan ay mangyayari ‘to, marami ng bansa ang titigil sa pagkuha sa atin ng mga gamot!” “Mr. King, kailangan gawan mo ‘to ng paraan. Hindi ba’t Solante ang asawa mo? Bakit hindi siya ang humawak ng Solante Institute habang wala pa ang kanyang ina? Balang araw ay mamanahin niya din ang mga negosyo nila. Bakit kailangan patagalin pa? Let your wife handle their businesses nan
Nang makaramdam ang dalawa ng mabigat na arwa sa kanilang likuran ay lumingon sila. “M-Mr. King!” Namumutlang bulalas ng mga ‘to. I stepped towards them and snatched the picture they’re holding. Awtomatikong kumunot ang noo ko ng makita ang litrato ng isang lalaki. “Who the fvck is this?!” Dagundong ang boses na tanong ko. Nangangalit ang ngitin at nanlilisik ang mata na tumingin ako sa kanila. “Sino ang lalaking ‘to?!” “M-Mr. King… siya po si Chef Zues, ang nagtuturo kay madam sa cooking class na pinasukan niya,” nanginginig na tugon ng isa. Nag-aalalang nilapitan kami ni manang ng marinig ang malakas na boses kong umalingawngaw sa paligid. “Ano ang ginawa niyo at nagalit si Mr. King?!” Handa ng pagalitan ni manang ang dalawa ng makita nito ang litratong hawak ko. “Mr. King, pwede bang sa akin nalang ang litratong ‘yan? Idol at crush ko kasi ‘yang si Chef Zues—“ napipilan ang matanda ng makita kung gaano kadilim ang ekspresyon ko. “Ang ibig kong sabihin ay akina na ang
(Saddie pov) Hinaplos ko ang sugat ni Morgan sa kilay habang nagpapasalamat sa diyos dahil ligtas ito. Buti nalang at hindi malubha ang tinamo nito. Kundi ay baka hindi lang gasgas ang natamo nitong mga sugat. Nang masiguro kong tulog na ito ay saka ako tumayo para kunin ang ointment na nireseta ng doktor para sa sugat nito. Pagkatapos lagyan ng ointment ang sugat nito ay kinumutan ko ito bago lumabas ng kwarto. “Masakit pa rin ba ang tiyan mo, iha?” Tanong ni mommy Kiray ng masalubong ko ito. May dala itong gatas para sa buntis. Dahil tulog si Morgan ay sa sala muna kami tumuloy. “Pasensya ka na sa nangyari, iha. Dapat ay nakinig ako kay Morgan. Hindi ka sana mawawalan ng malay kung sinunod ko ang sinabi ng anak ko.” Puno ng pagsisisi na sabi nito. Pagkalapag nito ng gatas ay hinawakan ko ang kamay nito. “Mommy, hindi mo kailangan humingi ng tawad, wala ka pong kasalanan. Ang totoo nga po ay nagpapasalamat ako dahil sinabi niyo sa akin. Dahil kung hindi ay baka hindi ko nalam
(Saddie pov) Halatang kinakabahan si Stephanie na makaharap si mama kaya hinawakan ko ito sa kamay. “Wag kang matakot, hindi nangangagat si mama.” Biro ko dito. Natawa ito ng bahagya. Pagkabukas ng pinto ay nakangiting sinalubong kami ni mama. Halatang nagulat pa si Stephanie dahil sa mainit na pagsalubong dito ng mama ko. “M-magandang hapon po, tita. P-para nga po pala sa inyo, herbal tea. Nalaman ko po kasi na kagagaling niyo lang sa sakit.” “Maraming salamat, iha. Nag abala ka pa. Halika maupo muna kayo ng kapatid mo.” Sumunod kami kay mama ng magpatiuna ito sa paglalakad. Habang naglalakad kami ay panay ang siko sa akin ni Stephanie. Halatang kabado pa rin ito na harapin ang mama ko. Hindi ko ito masisisi. Kasi kung ako ang nasa kalagayan nito ay baka gano’n din ako. Pagdating namin sa sala ay umupo kami. Naabutan pa nga namin na naglalaro ang mga stepbrother ko. Wala si tito ngayon dahil nasa trabaho ito kaya sila lang ang nasa bahay ngayon. “N-naku tita maraming s
“Hindi mo ba sasagutin?” Tanong ko kay Stephanie. Nandito kami ngayon sa isang restaurant at kumakain. Bigla nalang kasi ito nag alok na ililibri ako ng lunch. Gusto daw nito makabonding ako kahit minsan sa labas. Hindi na ako nagpasama kay mommy Kiray at mama dahil sinundo naman ako nito kanina sa bahay. Bumuntonghininga ito. Kanina pa kasi nagriring ang cellphone nito sa tawag nila papa at tita Letty. Mukhang hanggang ngayon ay wala itong balak makipag usap sa magulang nito. “Saddie, hindi kasi madaling gawin ‘yon. Hindi pa sa ngayon. Teka nga pala. Diba may lakad ka ngayon? Samahan na kita.” “Ah oo nga pala. Sigurado ka ba? Baka kasi mamaya makaistorbo ako sa pasok mo.” “Naku hindi. Day off ko ngayon. Saka naboboring ako sa inuupahan ko eh. Kaya sasamahan na kita.” Kinawit nito ang kamay sa braso ko. “May gwapo ba sa pupuntahan natin? Baka meron, single ako at pwedeng-pwede ireto.” “Lokoloko ka. May dadalawin lang ako. Saka may kukunin ako sa bahay.” Tingnan mo ‘tong bab
“Happy birthday, Mumu!” Natawa kami nila mommy ng sumimangot ito. Paano ay sinuprise namin ito gamit ang kids party. Eh wala kasi kaming ibang maisip ni mommy Kiray. Kaya ito ang naisip namin para maiba naman. “Happy birthday, Mumu… happy birthday, Mumu… happy birthday happy birthday… happy birthday to you!!!” Sabay naming kanta ni Mommy, habang sila daddy Laxus at Kirl ay natatawang umiiling sa gilid. “Hipan mo na ang kandila anak. Pero bago ‘yon ay mag wish ka muna.” “Mom!” “Oh bakit? Sasabihin mo na naman na hindi totoo ‘yon? Aba tingnan mo, nakapag asawa ka ng katulad ni Saddie dahil ‘yon anh wish mo noong bata ka. Hindi lang maganda ang naging asawa mo, mabait at mapagmahal pa. Kaya sige na, magwish ka na.” Pamimilit dito ng mommy nito. Napapailing nalang na sumunod ito. Wala din kasi kaming balak na tigilan ito. Nakangiting lumapit ako sa kanya at nilagay sa ulo niya ang birthday hat na may character pa ni Mickey mouse. “Ano ang winish mo, Mumu? Hindi naman
(Saddie pov) bumuntong hininga ako habang nakangalumbaba na nakatingin sa cake na ginawa ko. Dalawang aras na akong nagpapractice na gumawa ng cake pero hindi ako natututo. Sinunod ko naman ang mga binilin sa akin ni mommy Kiray. Tumatawang nilapitan ako ni mama. “Anak, isang linggo pa naman ang birthday ng asawa mo. May pitong araw ka pa para mag aral.” “Paano kung hindi pa rin masarap ang gawa ko?” Ngumuso ako ng tumawa ito. Nawawalan na kasi ako ng pag asa na sasarap ang gawa ko. “Masarap man ‘yan o hindi ang mahalaga anak ay nag effort ka. Sigurado ako na magugustuhan ni Morgan anuman ang ibigay mo sa kanya. Saka sa palagay ko ay wala na siyang hihilingin pa ngayon dahil dito.” Sabay himas nito sa nakaumbok kong tiyan. Napangiti ako. Tama si mama. Sigurado na kahit ano ang ibigay ko ay maa-appreciate ng asawa ko. Nandito ngayon si mama dahil wala si mommy Kiray para samahan ako. Saka gusto nito na maalagaan din ako habang buntis ako dahil nga maselan ako. Malaki na
(Saddie pov) Tumingin ako sa salamin. Medyo nahahalata na ang tiyan ko. Mag aapat na buwan na rin pala ang pinagbubuntis ko. Lumapit si Morgan sa akin at hinapit ako. “Are you ready?” “Medyo. Pero kinakabahan pa rin ako.” First time ko kasi na dadalo sa isang Business event na kasama si Morgan. Annual party kasi ng kumpanya kaya kinakailangan na dumalo ang mga King. Ayoko sanang sumama dahil hindi naman ako sanay na dumalo sa malaking pagtitipon na gaya no’n. Pero mapilit si Morgan. “Relax, my love. Isa ka na ngayong King kaya madalas na tayong pupunta sa mga event na kagaya nito ng magkasama. Don’t be nervous… nasa tabi mo lang ako. Saka wala namang kakain sa’yo do’n.” Tawang biro nito. Ngumuso ako. “Alam mo naman na hindi ako marunong makipag socialize.” Sagot ko rito. Naglakbay ang asul nitong mata sa kabuohan ko. Nakasuot kasi ako ngayon ng Peplum Blue dress na halos umabot sa talampakan ang haba. Kahit medyo bukol na ang tiyan ko ay napakaganda ko pa rin sa suot ko.
Nagulat si Morgan pagdating dahil sinabi ko dito na nagluto ako para sa kanya. “Niluto mo ang lahat ng ito?” Gulat na tanong nito. Nang tumango ako ay nag isang linya ang kilay nito. “Hindi ba sinabi ko na sayo na huwag mong pagurin ang sarili mo?” “Ngayon lang naman, Mumu. Matagal na rin kasi no’ng pinagluto kita kaya nagluto ako para sayo. Wag ka ng magalit please…” Sobrang saya ko kasi matapos mapanood ang interview rito. Kaya naisip ko na paglutuan ito. Kahit man lang dito ay makabawi ako sa ginawa nito. Malambing na yumakap ako rito at nagpapacute na tumingala rito. Nahihiya man akong magpacute dahil ang tanda ko na ay kailangan kong gawin. Epektib naman ang ginawa ko dahil bumuntonghininga ito at gumanti sa akin ng isang mahigpit na yakap. “May nangyari ba? You look happy…” puna nito ng mapansin na hindi mawala ang ngiti sa labi ko. “Kasi ano… napanood ko ‘yung interview sayo. Ikaw ha, hindi mo man lang sinabi sa akin na magpapa interview ka. Kung hindi pa nabanggit ng mo
Hindi pala madaling magbuntis. Noong una ay nagki-crave lang ako sa mga pagkain. Pero ngayon ay palagi na akong nahihilo at sumusuka tuwing umaga. Mabuti nalang at nandiyan sila mommy Kiray. Ito ang nagpapakalma kay Morgan at nagsasabi na normal lang ang pinagdadaanan ko. “Bye, my love. Babalik din ako asap. Kailangan ko lang i-close ang deal na ito for the company.” Tumingin si Morgan sa ina pagkatapos nitont humalik sa labi ko. “Mom, ikaw na muna ang bahala sa asawa ko. Pagkatapos ng meeting ko ay babalik agad ako.“ tumingin ito sa akin. “Ano ang gusto mong pasalubong pag uwi ko?” Ngumuso ako. Lahat kasi ng gusto ko ay nandito na sa bahay, mapa pagkain man ‘yan o kung ano. Wala na akong hahanapin pa. Palagi kasi nitong sinisiguro na makukuha ko ang lahat bg gusto ko. “Basta umuwi ka lang ng ligtas ay masaya na ako, Mumu. Ingat ka ha…. I love you!” “I love you more, my love. I’ll go ahead, mom!” Humalik din ito sa noo ng mommy nito bago tuluyang nagpaalam. Nakangiti naman na
(Saddie pov) “Sigurado ka ba iha sa gusto mo?” Hinimas ko ang tiyan ko bago tumango kay mommy. “Oho, mommy. Napag usapan na namin ito ni Morgan.” Sagot ko rito. Nandito kami ngayon sa isang obgyne clinic para magpacheck up. Ngayon kasi ang schedule ko para magpatingin sa doktor. Dapat si Morgan ang kasama ko pero nagkaroon ito ng mahalagang lakad kasama si daddy Laxus papunta ng Italy. Kaya si mommy Kiray ang kasama ko ngayon magpacheck up. Gusto ko sana ni Morgan na hindi sumama sa daddy nito dahil gustong-gusto nito na samahan ako magpacheck up pero pinigilan ko ito. Alam ko kasi ang responsibilidad nito bilang panganay na anak. Kailangan nitong tumulong sa pamilya nito pagdating sa pagpapatakbo ng mga negosyo. Saka may next time pa naman para sumama ito. Tumingin ako sa black and white na monitor kung nasaan ang imahe ng batang nasa sinapupunan ko. Napag usapan namin ni mommy Kiray kung kailan ko balak na magpa ultrasound. Pero wala sa plano namin ni Morgan na alamin a