LIKE
(Kiray pov) “Hindi ako makapaniwala na pati si Kuya Daniel ay makakalimutan mo.” Napaawang ang labi ko sa narinig ko. “D-Daniel?” Tumango ito. “Oo, si Kuya Daniel, iyon ang pangalan ng kuya ko. Hindi ba sumagi sa isip mo kahit isang beses ang pangalan niya?” Tanong nito. Hindi makapaniwala na umawang ang labi ko sa narinig ko. ‘Si Mayor at Rayana hindi lang sila basta magkakilala, magnobyo silang dalawa?! Naalala ko ang dahilan kaya nagpalinis ng Villa si mayor, may gaganapin daw na party rito, at magkakaro’n rin daw ng malaking announcement. Tapos naalala ko din ang sinabi ni Rayana sa amin noon tungkol sa nalalapit na pag-anunsyo ng fiancee nito sa kasal nila sa publiko. ‘Kaya pala naro’n sa plaza si Rayana no’ng araw na naro’n si Mayor kahit hindi naman ito tagaro’n,’ Kung gano’n ang tinutukoy ni Rayana na fiancee ay hindi si Laxus kundi si Mayor! Muli itong nagsalita. “Akala namin ay kinalimutan mo na si kuya kaya hindi ka nagpakita dahil ayaw mong masangkot ang pan
(Kiray pov) Pagkarating namin sa restaurant na nilipatan namin, nag order agad ako ng maraming pagkain. Nang dumating na ang order ko ay bumaha ang laway ko sa gutom. Pero hindi pa ako nagsisimulang kumain ng dumating ang asawa ko. ‘Teka. Ano ang ginagawa dito ng lalaking ‘to?’ Isip-isip ko ng makita ito. “Gutom na gutom ka yata?” Tumingin ito sa relong nasa bisig. “Mag aalauna na pero ngayon ka lang kakain? Gusto mo bang magkasakit?” May galit sa boses na tanong nito habang nakatingin sa akin. “May ginawa kasi ako kanina at kakatapos ko lang, hindi ko namalayan ang oras.” Dahilan ko. Natigilan ako at kunot ang noo na tumingin dito. “Teka, bakit parang galit ka? Hindi naman ikaw ang nagutom sa ating dalawa.” Mahinang bulong ko. ‘Pero bakit nga ba ito nagagalit? Ibig bang sabihin ay nag aalala ‘to sa akin?’ Lumalim ang kunot ng noo nito, mukhang narinig ang huling sinabi ko. “Wala bang karapatan na mag alala sa’yo ang asawa mo? Ayoko lang magkasakit ka at maging pabigat, dahil
(Kiray pov) Buong gabi ako hindi makatulog dahil sa “Let sealed it with a kiss” na sinabi ni Laxus. Akala ko sa labi ako nito hahalikan pero sa noo pala. Nakakahiya dahil pumikit pa ako at ngumuso ng matagal. Paano ako haharap dito bukas? Baka isipin nito gustong-gusto ko ng halik niya. Gumulong ako sa kama at hinampas ang unan. “Arghh… nakakahiya talaga!” Ano ba kasi ang pumasok sa isip ko at pumikit pa ako. Naisahan ako ng lokong ‘yon ah. Kahit puyat ako ay maaga ako bumangon kinabukasan. May lakad kasi ako ngayon kasama si Mariz, kaya kahit ayoko na makasabay si Laxus mag-almusal ay wala akong choice. Natigilan ako ng mapansin na hindi man lang ito tumingin sa akin. Sanay kasi ako na kapag dumarating ako ay titingnan ako nito ng matiim, blanko o kaya malamig. Pero kakaiba ngayon, wala itong kibo at nakaupo lang na parang wala sa sarili. “Magandang umaga po, manang. Maraming salamat po.” Pasalamat ko ng bigyan ako nito ng gatas. Hindi ito kinakalimutan ni manang tuwing u
Hindi na ako nakatiis, lumabas na ako dahil sa uhaw ko. Habang naglalakad, nagdadasal ako hawak ang rosaryo ko. Pagdating sa kusina ay kumuha ako ng sandamakmak ma mineral water para ilagay sa mini ref ko. “Argh! Damn it! Argh!” Napahinto ako sa hagdan ng marinig ang pamilyar ma boses. Nang makarinig ako ng yabag ay nagtago ako. Nakita ko si manang na nagmamadali bumaba. May dala itong plangganita at damit na may sariwa pang dugo. Binundol ng kaba ang dibdib ko ng makarinig muli ng malakas na boses. Para itong alulong ng isang mabangis na tao. Dahan-dahan akong umakyat at wala sa sariling tinahak ang pinanggalingan ng kwarto kung saan nanggaling ang boses na naririnig ko. H-hindi… “Madam!” Nang makita ako ni manang ay mahigpit na hinawakan ako nito sa braso. “Bumalik ka sa kwarto mo ngayon din!” Hindi ko ‘to pinakinggan, tinabig ko siya ay tumakbo papunta sa silid ni Laxus. Muntik pa akong matumba sa mga kahon na nakaharang sa pinto na may mga iba’t ibang klase ng
Hindi lang iisang video ang napanood ko habang tinutorture ang asawa ko ng sarili nitong ama. Hindi ko alam kung ilang beses akong humagulhol ng iyak dahil sa mga napanood ko. Parang sasabog ang dibdib, hindi ako makahinga sa awa para dito. Bakit niya ito ginagawa sa sarili nitong anak? Bakit? Kasalanan ba naging mahina para saktan ng ganito ang asawa ko? Ang dainġ, ang iyak at pagmamakaawa ni Laxus ay makabasag damdamin, gusto kong pumikit para hindi makita ang nakakahabag na kalagayan nito. Nasasaktan ako at parang pinipiraso ang puso ko sa nakikita ko. “Nang iluwal si Mr. King, nagkasundo ang magulang niya na dalhin siya dito. Hinubog nila si Laxus ng ayon sa kanilang gusto.” Hindi makapaniwala na tumingin ako kay manang. “S-silang dalawa po?” Malungkot na tumango ito. “Tama ang narinig mo, madam… sa katunayan, ang ina ni Laxus ang nagsuhestiyon na dalhin agad ang anak nila dito.” Hindi ako makapaniwala sa narinig ko. Akala ko noong una ay labag sa ina ni Laxus ang pa
(Kiray pov) Hinaplos ko ang ulo ni Laxus na nakapatong sa hita ko. Salamat naman at nakatulog na ‘to. Simula kasi ng kausapin ko siya ay wala itong hinto sa pagluha na parang bata. Akala ko malupit na ang naranasan ko sa magulang ko pero mali ako. Mayro’n palang katulad ni Laxus na mas matindi pa ang dinanas. Parang balewala kay Laxus ang paglatigo dito, ang bilis nitong makabawi. Kagabi kasi ay nakuha na agad nitong gumalaw. Maliban sa emotional health nito na napakaselan. Humigpit ang hawak ko sa bedsheet ng kama. Parang pinupunit ang laman ko sa tuwing dumidikit ang sugat ko sa damit ko. Napakasakit! Dahan-dahan kong inalis ang ulo ni Laxus sa hita ko at tinagilid ito. Pagkatapos lagyan ng ointment ang sugat ay kinumutan ko ito bago ako lumabas ng silid niya. “A-aray…” kagat ang labi na tiningnan ko ang repleksyon ko sa harap ng salamin. Pagkapasok ko rito ay naghubad agad ako para makita ang sugat ko. Mahaba at halos matanggal ang balat ko sa laman ko… makapigil hini
(Laxus King pov) “Mr. King, this is a serious problem that we must solve before it gets worse. Dalawang buwan ng kulang ang mga supply na pinapadala sa ibang bansa. Kung magpapatuloy ‘to ay hindi natin magagarantiya kung magkakaro’n pa tayo ng susunod na transaksyon sa kanila!” “Balita ko ay pinasara ni Mrs. Solante ang ilan sa mga institute nila. Nawawala din ang kapatid ng asawa niya’t asawa nito, maging si Mrs. Solante ay nawawala at walang nakakaalam ng kinaroroonan ngayon. Sa loob ng maraming taon ngayon lang na-short ng supply ang Institute nila. This is a big problem on our Organization. Kung sa susunod na buwan ay mangyayari ‘to, marami ng bansa ang titigil sa pagkuha sa atin ng mga gamot!” “Mr. King, kailangan gawan mo ‘to ng paraan. Hindi ba’t Solante ang asawa mo? Bakit hindi siya ang humawak ng Solante Institute habang wala pa ang kanyang ina? Balang araw ay mamanahin niya din ang mga negosyo nila. Bakit kailangan patagalin pa? Let your wife handle their businesses nan
Nang makaramdam ang dalawa ng mabigat na arwa sa kanilang likuran ay lumingon sila. “M-Mr. King!” Namumutlang bulalas ng mga ‘to. I stepped towards them and snatched the picture they’re holding. Awtomatikong kumunot ang noo ko ng makita ang litrato ng isang lalaki. “Who the fvck is this?!” Dagundong ang boses na tanong ko. Nangangalit ang ngitin at nanlilisik ang mata na tumingin ako sa kanila. “Sino ang lalaking ‘to?!” “M-Mr. King… siya po si Chef Zues, ang nagtuturo kay madam sa cooking class na pinasukan niya,” nanginginig na tugon ng isa. Nag-aalalang nilapitan kami ni manang ng marinig ang malakas na boses kong umalingawngaw sa paligid. “Ano ang ginawa niyo at nagalit si Mr. King?!” Handa ng pagalitan ni manang ang dalawa ng makita nito ang litratong hawak ko. “Mr. King, pwede bang sa akin nalang ang litratong ‘yan? Idol at crush ko kasi ‘yang si Chef Zues—“ napipilan ang matanda ng makita kung gaano kadilim ang ekspresyon ko. “Ang ibig kong sabihin ay akina na ang
“I-iha…” “Pakiusap, Mrs. Solante. Wala ng dahilan para mag usap pa tayo. Kung binabagabag ka man ng konsensya mo, kasalanan mo na ‘yon. Wag mong hilingin sa akin na patawarin ka dahil wala kang mapapala sa akin. Makakaalis ka na!” Wala itong nagawa, bakas ang kalungkutan na umalis ito habang bagsak ang balikat. Nang makaalis ito ay kumuyom ang kamao ko. May konsensya pa pala ang matandang iyon? Mapait akong ngumiti. Pagkatapos ng panlilinlang nito sa akin ay may kapal pa ito ng mukha na magpakita sa akin. Hinimas ko ang tiyan ko ng kumirot ito. “Relax ka lang, anak… hindi na galit si mama. Tumaas lang ang dugo ko dahil may hindi ako inaasahang bisita.” Nakangusong sinundan ni Mariz ang ina ni Rayana. “Mukhang sincere naman ang mommy ni Rayana, Kiray.” “Sincere? Eh ganyan din siya noong nakiusap siya sa akin noon. Akala ko tutulungan niya talaga ako na mapakulong sila Joffrey. Pero wala siyang ginawa..” hindi lang ‘yon, nilihim nito sa akin ang tungkol sa totoong pagkatao n
(Kiray pov) “CONGRATULATIONS, Kiray! Masaya ako para sa’yo! Tama nga ang matatanda, swerte talaga ang mga buntis!” “Sinabi mo pa, nay.” Segunda ni Mariz sa kanyang ina na si Aling Marites bago hinaplos ang tiyan ko. “Ano kaya kung mag-baby na rin ako? Para naman swertehin rin tayo—aray aray ko naman, nay!” “Baby? Paano ka magkakaanak eh wala ka namang nobyo? Ayaw mo kasi patulan si Chef Zues!” “Nay naman!” Nauwi kami sa tawanan dahil sa pamumula ni Mariz. Nagbukas-sara ang ilong nito sa inis ng marinig ang pangalan ng manliligaw nitong si Chef Zues. Oo. Nanliligaw na rito si Chef Zues. Kaya pala palagi nitong inaasar ang kaibigan ko. Nagpapapansin lang pala ito. Lumapit sa akin sila Jayson, Mariz, aling Marites at ipa naming kabarangay para batiin ako. Simula ng magbalik ako at nalaman nilang buhay ako ay bumuti ang lahat ng mga tao rito sa akin. Nadamay lang daw ako sa galit nila sa mga magulang ko na malaki ang mga utang sa kanila. Hindi naman ako mapagtanim ng sama
“Kung may halimaw man sa inyong dalawa, ikaw ‘yon at hindi anak ko!” Puno ng pait at pagkamuhi akong tumingin sa kanya. “Oo, Laxus… oo napakalaki ng kasalanan ko. Pero hindi kasalanan ang pagiging panget! Hindi ko ginusto ang nangyari sa akin! At lalong hindi kasalanan ng anak ko ang naging kasalanan ko para tawagin mo siyang halimaw at talikuran mo siya. N-napakasama mo, Laxus… napakasama mo!” Sobrang sakit. Sa sobrang sakit parang hindi ako makahinga. Akala ko ang anak namin ang magpapatibag sa galit niya pero hindi pala. Hindi lang nito tinalikuran ang anak naming dalawa, sinuka at nilait pa niya. Nang mapagod sa pagsuntok sa dibdib at pagsampal sa kanya ay lumayo ako sa kanya. Nang makita ko ang boteng naroon ay dali ko itong binasag at dumampot ng bubog mula sa basang na piraso nito. “Kiray!” Natigilan ako… sa kauna-unahang pagkakataon ay tinawag ako ni Laxus sa totoong pangalan ko. Noon ko pa pinangarap ito. Gusto kong makilala at tawagin ako ng asawa ko sa tu
Ang lalaking mahal ko… nalaman na ang totoo, na isa akong huwad at may malahalimaw na mukha noon. Gusto kong lapitan siya at yakapin, sabihin na heto pa rin ako, ang babaeng minahal nito, na ako pa rin ito. Pero ito na mismo ang lumapit sa akin at humawak sa braso ko. Napaigik ako sa sakit sa diin ng hawak nito, pakiramdam ko ay madudurog ang buto ko. Ngunit hindi ang sakit niyon ang ininda ko, mas masakit na makita ang pandidiri sa mata nito. Pandidiri dahil isa akong napaka panget na babae noon. Ang sakit! Walang-wala ang sakit na ito sa naramdaman ko sa tuwing nakakatanggap ako ng panlalait sa iba noon. Sampong doble pala ang sakit kapag nanggaling ito sa taong mahal mo. Noon pagmamahal ang nakikita ko at pag aalaga ang natanggap ko mula sa kanya. Nakakadurog ng pusong makita na napalitan na iyon ngayon ng pandidiri dahil totoo kong itsura. Dumiin ang kamay nito sa braso ko at halos bumaon ang kuko sa balat ko kaya napangiwi ako sa sakit. Naggagalawan ang panga ni Laxus at
Nang makita ko ang nakalarawang awa sa mata ni mommy Nissa para sa akin ay kinain ng malaking takot ang dibdib ko. H-hindi… sana mali ang iniisip ko. “Gusto ng bawiin ng anak ko ang posisyon niya, Kiray. Gusto na nang anak ko na bawiin ang buhay niya na pinahiram ko sayo. Patawad, Kiray, pero hindi kita matutulungan sa pagkakataong ito. Mahal ko ang anak ko at bilang ina, gusto kong makabawi sa kanya at ibigay ang lahat ng gusto niya. Sana maintindihan mo ako.” Makikita ang paghingi ng tawad sa mata ng matanda, paghingi ng tawad sa pagpili sa sarili nitong anak. Umiling-iling ako. “M-mommy Nissa, nagmamakaawa ako…” yumakap ako sa binti nito. “N-noong kailangan niyo ng tulong ko ay pumayag ako. K-kahit kapalit nito ay kalayaan ko at mabuhay sa totoong pagkatao ay pumayag ako. Kaya nakikiusap ako parang awa mo na tulungan mo ako na mabalik sa akin ang asawa ko. M-mahal na mahal ko po siya, hindi ko kayang mabuhay ng hindi siya kasama.” Humahagulhol na hinawakan ko ang tiyan ko..
(Kiray pov) Si Laxus agad ang unang pumasok sa isip ko ng bumalik ang malay ko. Inalis ko agad ang karayom sa kamay ko kaya nag alalang nilapitan ako ni Mariz at Jayson. “Kiray, please! Wag ka munang tumayo. Kailangan mong magpahinga!” “P-Pero ang asawa ko, Mariz! K-kailangan ko siyang puntahan—“ muntik na akong mabuwal kaya inalalayan nila akong dalawa at dahan-dahan na binalik sa kama para iupo. Naalala ko ang nakita ko bago ako nawalan ng malay. Nangilid ang luha ko habang kagat ng madiin ang labi ko. ‘Wag kang iiyak, Kiray! Wag kang iiyak!’ Paalala ko sa sarili ko pero kusang tumutulo ang luha ko sa magkahalong takot at pagkabahala. Kakaiba ang kabang lumulukob sa dibdib ko… hindi ko mapaliwanag. Para akong hindi makahinga. Nagkatinginan sila Jayson at Mariz, bakas sa mukha ang pag aalinlangan at labis na pag aalala. Namumula ang mata na hinawakan ni Mariz ang kamay ko. “Kiray, alam kong mahalaga sayo sobra ang asawa mo… pero kakagaling lang natin sa aksidente at nasag
(Kiray pov) “Madam, nasaan ka ngayon? Bumalik na ang asawa mo at kanina pa nag aalala. Umalis siya rito kasama si Jigs at iba pa para hanapin ka.” Bumuntonghininga ako bago sinagot si manang. “Pauwi na rin po ako, manang. Wag ka pong mag alala tatawagan ko po siya para ipaalam na uuwi na po ako.” Pagkatapos ibaba ang tawag ay tumingin ako sa cellphone na hawak ko. Hindi ko magawang tawagan si Laxus para sabihin kung nasaan ako. “Ayos ka lang ba? Kung ayaw mo pang umuwi sabihin mo nalang na namamasyal pa tayong dalawa.” Untag na sabi sa akin ni Mariz. Umiling ako. Kilala ko kasi si Laxus. Sigurado ako na hahanapin ako nito at hindi papayagan na hindi kasamang umuwi. Lalo na’t nabanggit kanina ni manang na nag aalala ito dahil sa death threats na natanggap nito. “Hindi na kailangan, Mariz. Sa tingin ko parating na siya dito. Saka tumakas lang kasi ako sa bantay kaya kailangan ko na rin umuwi.” Tumayo na ako at nakangiting nagpaalam dito. Nag init ang sulok ng mata naming dala
(Laxus King pov) “Mr. King, may dumating na kahon galing sa hindi kilalang tao.” Nilapag ni Jigs sa harapan ko ang isang kahon. Kumunot ang noo ko habang nakatingin sa kahon. Ayon rito ay kahapon pa ito dumating. Hindi na-trace ang nagpadala dito. Hmm. I think galing ito sa mga kalaban ko sa negosyo, o baka sa organisasyon. Lately ay napapabayaan ko na ang organisasyon dahil sa asawa ko. I rather went to the doctor with her than to attend a meeting na siyang ikinagagalit ng mga kasosyo ko. Napangiti ako ng maalala ang dahilan kaya mas pinili ko ng manatili sa bahay muna kaysa ang unahin ang ibang bagay. Because of my beautiful wife and our baby. Sila ang dahilan kaya naging makulay ang buhay ko ngayon. Hindi ako sumaya ng ganito noong wala pa sila sa buhay ko. Now I can’t imagine my life without them. Nawala ang ngiti ko ng makita ang laman ng kahon. Duguang wedding dress at duguang baby dress. Dumilim ang mukha ko. Nagulantang si Jigs ng ihampas ko ang kuyom kong ka
(Kiray pov) “May naisip ka na bang plano, ma’am?” Umiling ako. “Wala pa, Jayson. Hindi ko rin alam ang gagawin ko sa totoo lang.” “Hmm… ano kaya kung ipadukot natin siya at itapon sa dagat? Joke lang, ma’am, ikaw naman hindi mabiro.” Bawi nito ng tingnan ko ng masama. “Ayoko siyang saktan, Jayson. K-Kaibigan ko kasi siya.” Nag iwas ako ng tingin ng magulat ito sa sinabi ko. “M-mahabang kwento. Alam kong masama ang tingin mo sa akin ngayon. Pero hindi ko naman ginusto na mapunta sa sitwasyong ‘to. Ang mommy niya ang dahilan kaya nandito ako.” Kinuwento ko sa kanya ang lahat. Gulat na gulat ito at hindi makapaniwala. Kahit ako din naman ay magugulat kung ako ang nasa posisyon nito. Para kaming nasa isang movie—hindi makatotohanan at hindi kapani-paniwala. “Mahirap nga ang sitwasyon mo, ma’am. Pero walang ibang paraan para protektahan ang posisyon mo ngayon. Kailangan natin na maging madahas.” Napalunok ako. “Kailangan ba talaga? Wala na bang ibang paraan?“ Umiling ang la