LIKE 👍
“I’m sorry to hear that, Rayana. Hindi ko alam. Wala man lang ako sa tabi mo para damayan ka.“ Lumayo ako sa kanya. Nakokonsensya ako pero kailangan ko ‘tong gawin. Naalala ko bigla si Joffrey. “Siya nga pala. May kilala ka bang Joffrey? May lalaki kasi na lumapit sa akin no’ng nasa Auction ako. Sabi niya kaibigan ko daw siya, pero hindi ko naman siya matandaan. Kilala mo ba siya?” “Hmm… Joffrey?” Umiling ito. “Wala akong kilalang Joffrey. Bukod kay Daniel ikaw lang naman ang kaibigan ko.” Natigilan ako at napatitig sa kanya. Hindi ‘yon ang sagot na inaasahan ko. Nang makita nitong nakatingin ako ay nag-iwas ito ng tingin. “Siya nga pala may pasalubong ako sayo galing ng Japan. Pagkatapos kasi ng Auction ay do’n ako dumiretso dahil may shoot ako don, kababalik ko lang kahapon.” ‘Kababalik? Eh nakita ko silang magkasama ni Joffrey?’ Nang tanggapin ko ang inabot nitong paper bag ay peke akong ngumiti dito. “Salamat dito, Maureen ha, kahit nasa ibang bansa ka hindi mo ak
(Kiray pov) Napabalikwas ako ng bangon. nanlaki ang mata ko ng makitang alas otso ng umaga na. "Naku lagot!" Nangako pa naman ako kay Laxus na imamasahe ko siya. Kumunot ang noo ko ng mapansin na iba na ang suot ko. Ito ang lingerie na binili ko no'ng kasama ko si Laxus. "Teka... bakit ito na ang suot ko?" Sa pagkakatanda ko ay nasa bathtub ako. Nanlaki ang mata ko. "Oo nga nasa bathtub ako kagabi!" Nagpaalam kasi ako kay Laxus na maliligo muna. ibig sabihin sa bathtub ako nakatulog at may naglipat lang sa akin sa kama. Mahina kong kinutusan ang sarili ko. Paano kung nalunod ako? Pagdating sa dining table ay may nakahain na, "Manang, si Laxus po?" tanong ko kay manang ng makita ko 'to. "Maagang umalis ang asawa mo, Madam." lumapit 'to sa akin at naglapag ng mainit na gatas sa harapan ko. "Madam, sa susunod ay wag niyo ng uulitin 'yon ha. Iba magalit ang asawa mo, nakakatakot siya.” Ang ibig ba'ng sabihin nito ay ang matulog sa bathtub? Pero di'ba dapat mag-alala an
May sampong minuto pa bago magsimula ang baking class. Hindi ako mapakali, pakiramdam ko talaga may matang nakamasid sa akin. “Nagbaon ka? Aayain pa naman sana kitang kumain do’n sa bagong bukas na mamihan do’n sa may kanto namin.” Sabi ni Mariz ng mapansin ang dala ko. “Pinabaunan kasi ako ni manang, nagkataon na idol pala niya si Chef Zues, kaya ayun nagpadala din siya para kay Chef.” Umingos ito ng banggitin ko ang lalaki. Palagi kasing nilalait ni Chef Zues ang gawa nito kaya inis na inis ito rito. “Alam mo kung hindi lang ako nanghihinayang sa binayad mo dito, hindi ko na itutuloy ang baking class na ‘to. Ang yabang naman kasi ng Zues na ‘yan! Wala na siyang ginawa kundi bantayan ang gawa ko. Kaya nga ako nandito para matuto, tapos lalaitin lang niya ako palagi?!“ “Honest lang siya okay—Ibig kong sabihin, gusto lang niya na matuto ka pa,” bawi ko ng tingnan niya ako ng masama. Si Chef Zues din kasi, parang inis na inis kay Mariz. Luminga ako. Absent yata si Maureen nga
Nilayo ko ang mukha ko sa kanya. Heto na naman kasi ang dibdib ko… ang lakas ng kabog dahil sa presensya nito. Nang makuha ang singsing sa bulsa ko ay tumayo si Laxus ng tuwid. Kinuha nito ang kamay ko at ito mismo ang nagsuot ng singsing sa daliri ko. “Simula ngayon ayokong malalaman na tinanggal mo ‘to. Maliwanag ba?” Seryosong sabi nito na parang hindi tatanggap ng “hindi” na sagot. Napanguso ako. “Pero, Laxus, baka kasi mawala ko ‘to. Ang mahal pa naman nito. Hindi talaga ako nagsusuot ng alahas lalo na kapag lumalabas. Nagkalat kasi ang mga snatcher sa daan kaya nag-iingat lang ako. Baka mamaya mawala ko ‘to. Ayokong magalit ka sa akin. Ayokong magalit na sa’kin.” Natigilan ito ng marinig ang huli kong sinabi, pero agad din nakabawi at nag-iwas ng tingin. “If that happens, I will buy you a new one. Just wear it, no matter where you are. Sundin mo nalang ang sinabi ko. May asawa ka na, kaya hindi mo dapat hinahayaan na lapitan ka ng iba.” Ngumuso ako. “Hindi naman ako nag
May gusto ba ang babaeng ‘to sa asawa ko? Halos madurog ang hawak kong cellphone sa diin ng pagkakakuyom ko ng maisip ang bagay na ‘yon. Naalala ko no’ng kasal namin, napansin ko ang panakaw na sulyap nito kay Laxus. Hindi ko binigyan ng ibig sabihin ‘yon kasi akala ko nagwapuhan lang ito sa asawa ko. Naalala ko din ng magkita kami sa Auction. Akala ko namamalikmata lang ako ng makita ang pagdaan ng panibugho sa mata nito habang nakatingin sa kwintas at relo na suot ko. Hindi pala ako namamalikmata, totoo pala ang nakita ko. Tutulungan daw akong tumakas kung gusto ko—hindi pala para tulungan talaga ako, gusto lang nito na magkaro’n ng pagkakataon na maagaw ang asawa ko. Nagngitngit ako. ‘Walanghiya kang Maureen ka! Haliparot! Malandi! Higad! Makati!’ Lahat ng pwedeng itawag dito ay tinawag ko na. Hindi ko man nakikita ang mukha ko alam kong namumula ako sa galit ngayon. Hindi ko na hinintay na matapos silang mag-usap, umalis na ako para makapag-isip ng tama. Halatang n
‘Gusto kong ako lang ang lalaki sa buhay mo’ Parang sirang plaka na paulit-ulit kong naririnig ang sinabi nito sa isip ko. Hindi ako nakahuna at nakatitig lang rito. Gusto kong isipin na nabibingi lang ako pero hindi dahil ramdam ko ang kamay nito na mahinang pumipisil sa balikat ko. Anak ng unggoy! Heto na naman ang pagiging assuming ko! Pero bakit bawal akong mag-assume? Sa pinapakita ni Laxus ay malinaw na nagseselos ito. Iba ang nag-aassume sa gustong makasuguro. Gusto ko lang naman ng panghahawakan para hindi ako masaktan sa oras na hayaan kong mahulog ang puso ko rito. Tumikhim ako at matapang na tumingin sa kanya. “B-bakit, Laxus? W-wag mo sabihin sa akin na… nagseselos ka sa kanila?” “Ang lakas ng loob mong isipin ‘yan!” Na-iimagine kong ito ang maririnig ko sa labi niya pero dumaan na ang ilang minuto ay blanko ang ekspresyon na nakatingin lang ito sa akin. “Naku, pasensya ka na sa tanong ko… k-kalimutan mo na ‘yon. H-hindi ko naman nakakalimutan ang sinabi mo n
(Kiray pov) Hinabol ko si Mariz pero hindi ko na ‘to naabutan. Naalala ko bigla ang lugar kung saan pumupunta kaming dalawa kapag masama ang loob namin. Sa karaoke ni manang Lupe. Halatang gulat na gulat ito ng makita ako. “Pabili po, manang Lupe ng dalawang Royal at isang balot ng happy,” pagkaabot sa akin ng softdrinks at mani ay umupo ako sa tabi nito. Dati kapag masama ang loob namin, kumakanta agad kami. Pero ngayon nakahawak lang ito sa mic. “Hindi ka kakanta?” Umiling ito. “Hindi… wala na si Kiray eh, wala na akong ka-duet.” Halatang nagulat ito ng inabutan ko siya ng Royal at mani. “A-ah, nakwento kasi sa akin ni Kiray noon na ito ang binibili niya sayo kapag masama ang loob mo.” Pagsisinungaling ko. Malungkot na ngumiti ito. “S Kiray talaga ang daldal. Pero salamat dito ha.” “You’re welcome.” Dumaan ang sandaling katahimikan sa amin bago ito nagsalita. “Ayoko kay Maureen. Plastik siya at malandi.” Nagulat ako sa sinabi nito. “Nakita ko siya na may
Ngumisi si Maureen ng makita niyang ibigay ni Rayana kay Juliana ang wine na dala nito. Ang hindi alam ni Rayana, nilagyan nila ni Joffrey ng lason ang wine na binigay nito sa matanda. “Sa wakas, mawawala ka na rin sa landas ko.” Aniya sabay simsim ng wine sa hawak na kopita. Matagal na siyang may pagtingin kay Laxus. Kaya ng malaman niya sa magulang niya na ipinagkasundo na pala si Laxus sa anak ng mga Solante, hinanap niya si Rayana at nakipagkaibigan dito para mapalapit sa lalaki. Nagtapat pa siya noon kay Laxus sa mismong ika-18 birthday ni Rayana pero hindi siya pinansin ng lalaki at nilagpasan lang, dahil do’n ay lalo lamang siyang nahumaling dito. ‘Bakit kasi ang tagal mamatay ng babaeng ‘to?!’ Nakipagtulungan na siya noon kay Joffrey para mawala ito sa landas niya pero hindi pa rin ito nawala sa landas niya! Ngumisi siya. Di bale, ngayong araw ay hindi lang ‘to mapapahiya, mawawala na rin ito ng tuluyan sa kanilang landas. Pero bago ‘yon, sisiraan niya muna ito kay
“I-iha…” “Pakiusap, Mrs. Solante. Wala ng dahilan para mag usap pa tayo. Kung binabagabag ka man ng konsensya mo, kasalanan mo na ‘yon. Wag mong hilingin sa akin na patawarin ka dahil wala kang mapapala sa akin. Makakaalis ka na!” Wala itong nagawa, bakas ang kalungkutan na umalis ito habang bagsak ang balikat. Nang makaalis ito ay kumuyom ang kamao ko. May konsensya pa pala ang matandang iyon? Mapait akong ngumiti. Pagkatapos ng panlilinlang nito sa akin ay may kapal pa ito ng mukha na magpakita sa akin. Hinimas ko ang tiyan ko ng kumirot ito. “Relax ka lang, anak… hindi na galit si mama. Tumaas lang ang dugo ko dahil may hindi ako inaasahang bisita.” Nakangusong sinundan ni Mariz ang ina ni Rayana. “Mukhang sincere naman ang mommy ni Rayana, Kiray.” “Sincere? Eh ganyan din siya noong nakiusap siya sa akin noon. Akala ko tutulungan niya talaga ako na mapakulong sila Joffrey. Pero wala siyang ginawa..” hindi lang ‘yon, nilihim nito sa akin ang tungkol sa totoong pagkatao n
(Kiray pov) “CONGRATULATIONS, Kiray! Masaya ako para sa’yo! Tama nga ang matatanda, swerte talaga ang mga buntis!” “Sinabi mo pa, nay.” Segunda ni Mariz sa kanyang ina na si Aling Marites bago hinaplos ang tiyan ko. “Ano kaya kung mag-baby na rin ako? Para naman swertehin rin tayo—aray aray ko naman, nay!” “Baby? Paano ka magkakaanak eh wala ka namang nobyo? Ayaw mo kasi patulan si Chef Zues!” “Nay naman!” Nauwi kami sa tawanan dahil sa pamumula ni Mariz. Nagbukas-sara ang ilong nito sa inis ng marinig ang pangalan ng manliligaw nitong si Chef Zues. Oo. Nanliligaw na rito si Chef Zues. Kaya pala palagi nitong inaasar ang kaibigan ko. Nagpapapansin lang pala ito. Lumapit sa akin sila Jayson, Mariz, aling Marites at ipa naming kabarangay para batiin ako. Simula ng magbalik ako at nalaman nilang buhay ako ay bumuti ang lahat ng mga tao rito sa akin. Nadamay lang daw ako sa galit nila sa mga magulang ko na malaki ang mga utang sa kanila. Hindi naman ako mapagtanim ng sama
“Kung may halimaw man sa inyong dalawa, ikaw ‘yon at hindi anak ko!” Puno ng pait at pagkamuhi akong tumingin sa kanya. “Oo, Laxus… oo napakalaki ng kasalanan ko. Pero hindi kasalanan ang pagiging panget! Hindi ko ginusto ang nangyari sa akin! At lalong hindi kasalanan ng anak ko ang naging kasalanan ko para tawagin mo siyang halimaw at talikuran mo siya. N-napakasama mo, Laxus… napakasama mo!” Sobrang sakit. Sa sobrang sakit parang hindi ako makahinga. Akala ko ang anak namin ang magpapatibag sa galit niya pero hindi pala. Hindi lang nito tinalikuran ang anak naming dalawa, sinuka at nilait pa niya. Nang mapagod sa pagsuntok sa dibdib at pagsampal sa kanya ay lumayo ako sa kanya. Nang makita ko ang boteng naroon ay dali ko itong binasag at dumampot ng bubog mula sa basang na piraso nito. “Kiray!” Natigilan ako… sa kauna-unahang pagkakataon ay tinawag ako ni Laxus sa totoong pangalan ko. Noon ko pa pinangarap ito. Gusto kong makilala at tawagin ako ng asawa ko sa tu
Ang lalaking mahal ko… nalaman na ang totoo, na isa akong huwad at may malahalimaw na mukha noon. Gusto kong lapitan siya at yakapin, sabihin na heto pa rin ako, ang babaeng minahal nito, na ako pa rin ito. Pero ito na mismo ang lumapit sa akin at humawak sa braso ko. Napaigik ako sa sakit sa diin ng hawak nito, pakiramdam ko ay madudurog ang buto ko. Ngunit hindi ang sakit niyon ang ininda ko, mas masakit na makita ang pandidiri sa mata nito. Pandidiri dahil isa akong napaka panget na babae noon. Ang sakit! Walang-wala ang sakit na ito sa naramdaman ko sa tuwing nakakatanggap ako ng panlalait sa iba noon. Sampong doble pala ang sakit kapag nanggaling ito sa taong mahal mo. Noon pagmamahal ang nakikita ko at pag aalaga ang natanggap ko mula sa kanya. Nakakadurog ng pusong makita na napalitan na iyon ngayon ng pandidiri dahil totoo kong itsura. Dumiin ang kamay nito sa braso ko at halos bumaon ang kuko sa balat ko kaya napangiwi ako sa sakit. Naggagalawan ang panga ni Laxus at
Nang makita ko ang nakalarawang awa sa mata ni mommy Nissa para sa akin ay kinain ng malaking takot ang dibdib ko. H-hindi… sana mali ang iniisip ko. “Gusto ng bawiin ng anak ko ang posisyon niya, Kiray. Gusto na nang anak ko na bawiin ang buhay niya na pinahiram ko sayo. Patawad, Kiray, pero hindi kita matutulungan sa pagkakataong ito. Mahal ko ang anak ko at bilang ina, gusto kong makabawi sa kanya at ibigay ang lahat ng gusto niya. Sana maintindihan mo ako.” Makikita ang paghingi ng tawad sa mata ng matanda, paghingi ng tawad sa pagpili sa sarili nitong anak. Umiling-iling ako. “M-mommy Nissa, nagmamakaawa ako…” yumakap ako sa binti nito. “N-noong kailangan niyo ng tulong ko ay pumayag ako. K-kahit kapalit nito ay kalayaan ko at mabuhay sa totoong pagkatao ay pumayag ako. Kaya nakikiusap ako parang awa mo na tulungan mo ako na mabalik sa akin ang asawa ko. M-mahal na mahal ko po siya, hindi ko kayang mabuhay ng hindi siya kasama.” Humahagulhol na hinawakan ko ang tiyan ko..
(Kiray pov) Si Laxus agad ang unang pumasok sa isip ko ng bumalik ang malay ko. Inalis ko agad ang karayom sa kamay ko kaya nag alalang nilapitan ako ni Mariz at Jayson. “Kiray, please! Wag ka munang tumayo. Kailangan mong magpahinga!” “P-Pero ang asawa ko, Mariz! K-kailangan ko siyang puntahan—“ muntik na akong mabuwal kaya inalalayan nila akong dalawa at dahan-dahan na binalik sa kama para iupo. Naalala ko ang nakita ko bago ako nawalan ng malay. Nangilid ang luha ko habang kagat ng madiin ang labi ko. ‘Wag kang iiyak, Kiray! Wag kang iiyak!’ Paalala ko sa sarili ko pero kusang tumutulo ang luha ko sa magkahalong takot at pagkabahala. Kakaiba ang kabang lumulukob sa dibdib ko… hindi ko mapaliwanag. Para akong hindi makahinga. Nagkatinginan sila Jayson at Mariz, bakas sa mukha ang pag aalinlangan at labis na pag aalala. Namumula ang mata na hinawakan ni Mariz ang kamay ko. “Kiray, alam kong mahalaga sayo sobra ang asawa mo… pero kakagaling lang natin sa aksidente at nasag
(Kiray pov) “Madam, nasaan ka ngayon? Bumalik na ang asawa mo at kanina pa nag aalala. Umalis siya rito kasama si Jigs at iba pa para hanapin ka.” Bumuntonghininga ako bago sinagot si manang. “Pauwi na rin po ako, manang. Wag ka pong mag alala tatawagan ko po siya para ipaalam na uuwi na po ako.” Pagkatapos ibaba ang tawag ay tumingin ako sa cellphone na hawak ko. Hindi ko magawang tawagan si Laxus para sabihin kung nasaan ako. “Ayos ka lang ba? Kung ayaw mo pang umuwi sabihin mo nalang na namamasyal pa tayong dalawa.” Untag na sabi sa akin ni Mariz. Umiling ako. Kilala ko kasi si Laxus. Sigurado ako na hahanapin ako nito at hindi papayagan na hindi kasamang umuwi. Lalo na’t nabanggit kanina ni manang na nag aalala ito dahil sa death threats na natanggap nito. “Hindi na kailangan, Mariz. Sa tingin ko parating na siya dito. Saka tumakas lang kasi ako sa bantay kaya kailangan ko na rin umuwi.” Tumayo na ako at nakangiting nagpaalam dito. Nag init ang sulok ng mata naming dala
(Laxus King pov) “Mr. King, may dumating na kahon galing sa hindi kilalang tao.” Nilapag ni Jigs sa harapan ko ang isang kahon. Kumunot ang noo ko habang nakatingin sa kahon. Ayon rito ay kahapon pa ito dumating. Hindi na-trace ang nagpadala dito. Hmm. I think galing ito sa mga kalaban ko sa negosyo, o baka sa organisasyon. Lately ay napapabayaan ko na ang organisasyon dahil sa asawa ko. I rather went to the doctor with her than to attend a meeting na siyang ikinagagalit ng mga kasosyo ko. Napangiti ako ng maalala ang dahilan kaya mas pinili ko ng manatili sa bahay muna kaysa ang unahin ang ibang bagay. Because of my beautiful wife and our baby. Sila ang dahilan kaya naging makulay ang buhay ko ngayon. Hindi ako sumaya ng ganito noong wala pa sila sa buhay ko. Now I can’t imagine my life without them. Nawala ang ngiti ko ng makita ang laman ng kahon. Duguang wedding dress at duguang baby dress. Dumilim ang mukha ko. Nagulantang si Jigs ng ihampas ko ang kuyom kong ka
(Kiray pov) “May naisip ka na bang plano, ma’am?” Umiling ako. “Wala pa, Jayson. Hindi ko rin alam ang gagawin ko sa totoo lang.” “Hmm… ano kaya kung ipadukot natin siya at itapon sa dagat? Joke lang, ma’am, ikaw naman hindi mabiro.” Bawi nito ng tingnan ko ng masama. “Ayoko siyang saktan, Jayson. K-Kaibigan ko kasi siya.” Nag iwas ako ng tingin ng magulat ito sa sinabi ko. “M-mahabang kwento. Alam kong masama ang tingin mo sa akin ngayon. Pero hindi ko naman ginusto na mapunta sa sitwasyong ‘to. Ang mommy niya ang dahilan kaya nandito ako.” Kinuwento ko sa kanya ang lahat. Gulat na gulat ito at hindi makapaniwala. Kahit ako din naman ay magugulat kung ako ang nasa posisyon nito. Para kaming nasa isang movie—hindi makatotohanan at hindi kapani-paniwala. “Mahirap nga ang sitwasyon mo, ma’am. Pero walang ibang paraan para protektahan ang posisyon mo ngayon. Kailangan natin na maging madahas.” Napalunok ako. “Kailangan ba talaga? Wala na bang ibang paraan?“ Umiling ang la