230.

“Talaga? Para sa akin ‘to?!” Nakaawang ang labi na tanong ni Serena kay Axel. Pagkarating niya sa kwarto ay binigay agad ito ng binata sa kanya. Napatikhim siya ng maalala ang nakita niya kagabi. “S-siya nga pala may kahon na dumating kagabi… n-nasa ibaba, hindi ko mabuhat k-kasi mabibigat.”

“Oh, I see.” Maikling tugon nito.

“A-ano ba ang laman no’n? B-bakit ang bigat naman yata sobra?” Kunwari pa na tanong niya. Gusto niyang malaman kung magsisinungaling ba ito sa kanya.

“Mga baril…”

Hindi niya pinahalata ang gulat. Hindi nagsinungaling si Axel… hindi niya inaasahan ‘to. Oo nakita niya ito na may hawak na baril noon at may mga tauhan. Nagbitaw ng nakakatakot na salita. Pero nakakagulat pa rin makita na mukhang hindi simpleng pag-self defense lang ang mga pinadala rito kagabi.

Habang sinusubuan niya si Axel ay napansin niya na nakatitig pa rin ito sa kanya. Nakakailang pero hindi niya magawang magalit rito. Ang dami niyang gustong itanong rito pero baka magalit ito at sabihi