208.

Tahimik na sumisimsim si Apol ng tea sa kanilang hardin. Palaisipan sa ginang kung bakit may tama ng baril ang kanyang natagpuan na babae. Napahawak siya sa babae habang napapaisip.

“Hmm, ang ganda niya… morena, makinis, batang-bata. Naalala ko tuloy bigla ng kabataan ko.” Naiwika ni Apol.

Kinuha niya ang cellphone at sinagot ang tawag ng asawa. “Hello, hubby!”

“Wife, I’m going home, hindi ako mapakali dahil sa ginawa mo!”

Napabungisngis si Apol. “Hubby, natural na minsan ay magligtas, o tumulong tayo sa iba. Saka bakit ka naman sobra kung mag alala gayong nasa bahay lang naman ako dito sa isla. Bukod sa marami akong bantay ay napakataas ng security alert rito hindi katulad noon.”

“You can’t blame me, wife. Hindi disgrasya ang nangyari sa babaeng niligtas mo. Malinaw na siya ay pinagtangkaan, kaya inaalala kita dahil baka mapano ka kapag wala ako sa tabi mo!”

Muling napabungisngis si Apol sa tinuran ng asawa. Matanda na sila subalit grabe pa rin ito mag alala at magpakita