207.

“SERENA, b-bakit mo kami iniwan, anak? B-Bakit?”

Ang mata ng lahat ay nakapako kay Mrs. Torres, humahagulhol ito, katabi ang baldadong asawa na si Mr. Torres at ang anak na si Stacey. Nagluluksa sa pagkamatay ni Serena, gano’n din ang mga kamag anakan na naro’n, nagluluksa sa biglaang pagkamatay ng dalaga.

“S-S-Serena… k-kung nasaan ka man, gabayan mo kaming lahat, lalong-lalo na si daddy, hinding-hindi ka namin makakalimutan, h-hindi mabubura ang mga masayang alala namin kasama ka.”

Baldado man at hindi nakakagalaw, hindi naman mapigil ang pagdaloy ng luha sa mata ng ama ni Serene, sobra ang kanyang lungkot, pangungulila sa anak.

“A-a-nak,” hirap na hirap na bigkas ni Mr. Torres na tanging labi lamang ang naigagalaw, hirap pa dahil na-stroke ito. Sa paggising ay wala nang maglalambing at yayakap sa kanya. Wala nang gigising sa kanya at maghahatid sa hardin para masikatan ng araw ang katawan upang siya ay sumigla.

Wala na ang kanyang anak! At isipin lamang iyon ng matanda ay