Chapter 17

“Markus!”

Mabilis pa sa alas-kwatro akong tumayo mula sa pagkakapatong kay Markus. Mabuti na lang ay binitawan niya ako kaagad saka siya tumayo.

Nilingon ko kaagad si lola na kakaakyat lang sa hagdan. Pakiramdam ko tumaas bigla ang blood pressure ko sa sobrang kaba. Ang akala ko ay mahuhuli na niya kami. Parang gusto kong mahimatay ngayon.

“Ma, bakit po?” tanong ni Markus habang sinasalubong si lola.

Huminga muna ako nang malalim bago lumapit din sa kanila. Magtataka si lola kapag hindi ako lumapit at tumulala lang ako doon sa gitna.

“Handa na ang dinner. Bumaba na kayong dalawa. Masamang pinaghihintay ang pagkain,” sabi ni lola.

Agad akong tumango at nauna pa akong bumaba kaysa sa kanila. Dumiretso kaagad ako sa dining area at kaagad na uminom ng tubig. Medyo nanginginig pa ang kamay ko sa kaba. Pero nang makaupo na ako ay unti-unti rin akong kumalma.

Magkatabi kami ni lola sa kabilang side habang si Markus naman ay nasa kabila. Kaonting pagkain lang ang sinandok ko at nagsimula na