Chapter 16

Pumasok kami sa loob ng bookstore at nagulat ako nang agad niya akong hinila sa nga art materials. Hindi ko pa naman sinasabi o pinapakita sa kanya ang pinamili ko.

“Seriously, can you read minds? O baka naman pinapasundan mo ako?” tanong ko.

Napatingin siya sa akin at kumunot ang noo niya. “What do you mean?”

“Kakabili ko lang ng art materials kanina.”

Sumulyap siya sa dala kong paper bag at napangisi. Lumapit siya sa akin kaya napatingala ako sa tangkad niya. Isinikop niya sa tainga ko ang takas kong buhok.

“I’m not a mind-reader. I just know what you want,” he said. “Galing ka na pala dito kanina, bakit hindi mo pa dinamihan ang binili mong materials? You love arts, right?”

Napanguso ako. “E kasi ginamit ko na kaninang lunch ‘yung card mo kaya kaonti lang ang ginastos ko ngayon.”

“Hmm? Speaking of lunch, sinong kasama mo kumain? You paid for a meal for two. May new friend ka na ba sa campus?”

Hindi ako kaagad nakasagot. Baka kasi kung anong isipin niya kapag sinabi kong si Josh an