Nakatuon ang tingin ng mga tao kay Carson. Ibinaba niya ang paningin at tumingin sa screen ng computer sa harapan niya bago itinaas ang mga mata kay Chloe. "Hindi mo ba napansin na may problema sa kompanya mo?"Kalma ang boses ng lalaki, ngunit ramdam ang bigat nito kahit wala siyang intensyong magtaas ng boses. Kapag mas kalmado, mas seryoso ang dating.Nang marinig iyon, mabilis na tinapunan ni Chloe ng tingin ang screen. Sa kabila ng malamig na panahon, butil-butil na pawis ang lumabas sa kanyang noo. Mahirap makahanap ng pagkakamali sa mga datos kapag sobrang napre-pressure."Ah... ito kasi..."Namula ang mukha ni Chloe at tila natuyuan ng dila sa kaba.Si Lander, na nakaupo rin sa conference table, napansin din ang problema pero hindi siya naglakas-loob na kumilos nang hindi pa nagsasalita si Carson. Umaasa na lang siya na matutuklasan ito ni Chloe.Tahimik ang buong silid ng mahigit dalawampung segundo. Naghihintay ang lahat habang bumibilis ang tibok ng kanilang mga puso.Nawala
Binawi ni Carson ang tingin niya kay Jessica at kalmadong pinagmasdan ang kamay nito na maayos naman, pero binalot pa rin ng isa pang layer ng tuwalya at inayos ang ice pack. "Tiis lang, bibigyan kita ng kendi mamaya.""Mr. Santos, twenty-five na ako." Hindi naman siya tatlong taong gulang na bata na kailangang iakit sa kendi. Para namang matakaw at inosente siya kung ganun.Natawa si Carson, bahagyang umalog ang dibdib niya, saka hinawakan nang marahan ang kamay ni Jessica. Direkta niyang tinitigan ito sa mga mata habang ang boses niya ay nagkaroon ng bahagyang emosyon. "Alam mo rin palang twenty-five ka na, bakit impulsive ka pa rin?"Nang makita niya ang sampal na iyon, ang una niyang reaksyon ay hindi gulat, kundi takot na baka balikan siya ng suntok. Gusto na sana niyang lumabas, pero nagulat siya sa bilis ng pagtakbo ni Jessica—parang kunehong nakawala.Kung hindi ito nakatakas nang mabilis o kung wala siya sa pintuan ng conference room, hindi niya mapipigilan ang posibleng kagul
"Ang asawa ni Mr. Santos ay inilipat sa opisina ng mga sekretarya dalawang buwan na ang nakalipas. Sa umaga ng kanyang paglipat, nagkaroon ng alitan si Mrs. Santos at si Chloe, at dalawang beses sinampal ni Mrs. Santos si Chloe. Hindi lumaban si Chloe. Sa kasalukuyan, magkasintahan sina Manager Santos at Chloe," ulat ni Anthony kay Carson matapos makalap ang impormasyon.Matapos magsalita, tahimik lang na nakaupo si Carson sa kanyang leather na upuan, hindi nagsalita, ngunit Kaunti umiikot ang kanyang mga daliri sa lamesa.Pagkaraan ng ilang sandali, narinig ni Anthony ang sagot ni Carson: "Tingnan mo kung may ginawa ang dalawa, humanap ng dahilan para tanggalin sila. Mas mabuti kung maipakulong sila, at kung hindi man, bigyan sila ng leksyon. Kasabay nito, imbestigahan ang mga kliyenteng nakatrabaho ni Chloe noong gabing bago ako umalis papuntang abroad, at bigyan din sila ng pinakamalaking leksyon.""Walang palalampasin." Itinaas ni Carson ang kanyang mga mata na puno ng lamlam at m
Noong nakaraang linggo, nasa ibang bansa si Georgina nang malaman niyang biglaang nagpakasal ang anak niyang si Carson. Tumawag siya kay Carson, ngunit ang sagot ng anak niya ay puro paliguy-ligoy, hindi man lang binanggit ang impormasyon tungkol sa babae, ni hindi niya natanong ang pangalan nito.Kahapon, bumalik siya sa China at aksidenteng nalaman mula sa matandang babae na may pamilya na ang asawa ni Carson ay ang kanyang sekretarya. Bilang isang tao na nagbibigay ng halaga sa reputasyon ng pamilya, hindi niya matanggap ang ganitong klaseng manugang na walang maipagmamalaki ng background.Sekretarya at presidente? Kahit hindi gamitin ang utak, alam na niya na niloko ang anak niya ng babaeng nasa harapan niya. Tiyak na nabighani si Carson at nagdesisyon ng padalos-dalos.Kagabi, kumuha siya ng pribadong detektib para magsiyasat tungkol kay Jessica. Napag-alaman niyang ang pamilya nito ay wala nang kaya—isang malaking pasanin. Patay na ang ama, at may sakit ang ina. Malamang, kapos
Medyo nanigas ang mukha ni Jessica, at ang ngiti sa kanyang mga labi ay nawala. Alam niyang babalikan siya ng lalaking ito sa kanilang pinag-usapan dati."Ayoko namang mag-divorce, gusto ko lang naman mapasaya si Auntie!"Ang boses niya ay may halong paglalambing, at ang mga mata niya ay nagsusumamo, parang humihiling na patawarin na siya."Talaga? Eh hindi naman ako masaya ngayon. Kaya ikaw ang bahalang magpaamo sa akin." Ang manipis na labi ni Carson ay Medyo ngumiti, at sa ilalim ng kanyang malalim na titig ay may halong biro.Nanlaki ang mga mata ni Jessica, at Medyo bumuka ang kanyang bibig, para bang may nadiskubre siyang bago. Si Mr. Santos, na laging seryoso, ngayon ay naglalambing sa kanya?Sa ilalim ng mapanupil na titig ni Carson, parang napipi si Jessica at hindi makapagsalita.Sa huli, naitanong niya, "Ano ang gusto mong gawin ko?""Ikaw na ang bahala, asawa ko, pag-isipan mong mabuti," sagot ni Carson, na sinadyang bigyang-diin ang salitang "asawa" sa kanyang malambing a
Medyo natigilan si Carson nang marinig ang sinabi ni Jessica habang nagbabasa sa kanyang telepono, tila hindi niya inaasahan na inimbitahan siya nito na manood ng pelikula.Ang mga mata niyang puno ng misteryo ay nakatitig kay Jessica, dahilan upang makaramdam siya ng kaunting pagkapahiya.Medyo umubo si Jessica at sinabing, "Manood tayo ng horror movie, mas maganda ang atmosphere kapag dalawa lang ang nanonood."Sa totoo lang, mahilig si Jessica sa mga horror movie kahit na matatakutin siya. Noong dati, ang kanyang mga kaibigang nasa malalayong bansa ang laging sumasama sa kanya para manood ng mga ganitong pelikula. Pero mula nang mag-abroad siya at nag-iisa, hindi na siya nakapanood ng mga horror movies.Ngayon na may kasama siya, naisip niyang sayang naman kung hindi niya samantalahin ang pagkakataon.Ang Medyo pagngiti sa mga mata ni Carson ay nagsabi ng lahat. Naiintindihan niya ang ibig sabihin ni Jessica, at kahit na alam niyang pilit lang ang rason nito, hindi na niya ito sina
Sinipa ni Carson ang pintuan ng kwarto ni Jessica. Madilim ang silid, at ang malamig na liwanag ng buwan ay tumatagos sa malalaking bintana, nagbibigay ng Kaunting liwanag sa maputing sahig.Ang buwan ang naging tanging ilaw sa kwarto. Agad na natunton ni Carson ang kama, at maingat niyang ibinaba si Jessica sa malambot na kumot.Napakalambot ng kama; halos lumubog si Jessica sa mga kumot. Nakatayo si Carson nang nakatalikod sa maliwanag na liwanag ng buwan. Hindi malinaw ang kanyang ekspresyon, tanging balangkas ng kanyang mukha ang nakikita."A-anong balak mong gawin?" tanong ni Jessica habang mahigpit na hinahawakan ang kumot. Hinila niya ito papalapit sa kanya at umatras hanggang sumandal ang kanyang likod sa malamig na headboard ng kama.Hindi itinuwid ni Carson ang kanyang katawan. Sa dilim ng gabi, yumuko siya palapit, ang mga buto ng kanyang kamay ay nakapatong sa magkabilang gilid ng katawan ni Jessica, na para bang hinaharangan siya sa lahat ng direksyon, hindi binibigyan ng
"Hindi bagay suotin ito sa kumpanya," sabi ni Jessica habang nakatingin sa black velvet box, puno ng kaba ang kanyang mga mata.Kapag nagsuot sila ng wedding rings sa kumpanya, para na rin nilang ipinahayag sa lahat na mag-asawa sila.Pinindot ni Carson ang takip ng kahon gamit ang kanyang mga daliri. Nang marinig niya ang sinabi ni Jessica, tumingin siya sa kanya na tila nagtataka, ngunit bigla rin itong napalitan ng isang malamlam na ekspresyon."Hindi ba bagay? Sa tingin ko, bagay naman."Habang sinasabi ito, nilibot niya ang mesa at unti-unting lumapit kay Jessica. Sa ilalim ng nag-aalalang tingin ng babae, dahan-dahan siyang napaatras hanggang sa mapapikit siya sa sulok ng opisina.Naka-sandal na si Jessica sa transparent na glass wall, habang nakatingala sa lalaking tahimik na nakatitig sa kanya. Hindi mapigilan ni Jessica na lunukin ang kanyang kaba.Ayaw niyang magkaroon ng dagdag na titulong "kasal" sa kumpanya, lalo na’t gusto pa niyang makipag-usap tungkol sa mga gwapong la
Hinipan niya ang mamula-mulang tenga nito, hindi binibigyan ng pagkakataong makasagot, saka niya pinasadahan ng halik ang kanyang mga labi, tinutukso ang natutulog nitong pagnanasa.Dahan-dahang lumabo ang paningin ni Jessica, nakatitig lamang sa madilim na langit sa labas ng salamin. Ang kanyang kamay, na nakayakap sa bewang ni Carson, ay lalong humigpit—parang gusto niyang iukit ang sarili sa mga buto nito.Ang pagnanasa ay nag-aalab, ang mga snowflake ay natutunaw sa init.KinabukasanNagising si Jessica sa tunog ng alarm clock. Inabot niya ang cellphone at in-off ang ringtone habang pupungas-pungas pa. Napapikit siya muli ngunit bigla niyang inabot ang tabi niya—malamig ang kama.Ang bahagyang lamig sa kanyang palad ang nagbalik sa kanyang ulirat. Unti-unting bumalik ang mga alaala ng nagdaang gabi.Minsan silang napadpad sa conservatory kagabi. Kung hindi siya nagreklamo nang mahina, baka hindi siya makabangon ngayon. At kung hindi lang aalis si Carson ngayong umaga para sa isang
Malamig at maputi ang bakuran dahil sa niyebe, kaya hindi sila maaaring magtagal doon. Matapos nilang kumuha ng mga litrato, umakyat sila sa glass conservatory sa tuktok ng villa.Ang glass-enclosed conservatory ay isang lugar ng pahingahan, kung saan kitang-kita ang niyebe na bumabagsak mula sa langit, pati na rin ang mga kumikislap na bituin. May mga halaman at bulaklak sa sulok, na nagbibigay ng mainit at maaliwalas na ambiance.Pareho silang hindi masyadong gutom, kaya pagkatapos ng isang round ng barbecue, si Jessica ay kumportable nang nakaupo sa kalahating saradong rattan chair habang dahan-dahang iniinom ang kanyang orange juice.Ang rattan chair ay pang-dalawahan, kaya matapos patayin ni Carson ang uling sa barbecue grill, umupo siya sa tabi ni Jessica dala ang isang plato ng cherries at inilapag ito sa maliit na mesa sa tabi nila.Pinulot niya ang isang mapulang cherry gamit ang kanyang mahahabang daliri, may ilang patak ng tubig sa ibabaw nito, at walang kahirap-hirap niyan
Ang natitirang sinag ng araw ay unti-unting naglaho, ang nag-aapoy na pulang kalangitan ay napalitan ng gabi. Sa loob ng villa, maliwanag ang mga ilaw, ngunit pagpasok ni Carson sa Golden Horizon Bay, wala siyang nakitang kahit isang tao sa loob ng sala.Papasok na sana siya sa elevator nang may mapansin siya mula sa malinaw na salamin—sa may backyard, isang anino ang naaaninag sa ilalim ng malambot at mainit na liwanag. Isang matangkad na pigura, nakasuot ng puting down jacket na hindi masyadong makapal, nakatalikod sa salamin habang abalang gumagawa ng snowman.Ang liwanag mula sa paligid ay bumalot sa kanyang katawan. Ang kayumangging kulot niyang buhok ay nakalugay sa kanyang likuran, at ang nakayukong pigura niya ay bahagyang natatakpan ang halos isang metrong taas na snowman. Kahit sa kanyang likuran lamang siya tinitingnan, ramdam na ramdam ni Carson ang saya niya sa mga sandaling iyon.Patuloy niyang kinukuha ang malalambot na snowflakes mula sa tabi, maingat na iniipon ito up
Dahil sa kagandahang-asal, inutusan ni Carson ang driver na ihatid si Lelia pauwi, habang siya naman ay sumakay sa sasakyan ni Georgina. Tahimik ang mag-ina habang bumabyahe patungo sa isa pang villa sa Angeles City.Bihira lang umuwi ang pamilya sa kanilang lumang bahay kapag may libreng oras. Marami silang pag-aari, kaya’t hindi sila sanay na magsama-sama sa iisang tahanan para magkaroon ng sariling espasyo.Pinili ni Carson na manirahan sa Golden Horizon Bay dahil malapit ito sa kumpanya, habang mas inuuna naman nina Georgina at ng kanyang asawa ang ginhawa ng kanilang tirahan.Malalayo ang bawat villa sa isa’t isa, pinaghiwalay ng mga puno para sa pribadong espasyo. Dahan-dahang umandar ang Rolls-Royce sa may bakuran, dinurog ng mga gulong ang mga natipong snowflakes, nag-iiwan ng bakas sa puting kalsada.Pagpasok ng sasakyan sa tarangkahan ng villa, bumaba si Georgina nang walang imik, tila ba hindi iniinda ang presensya ni Carson.Ang anak niyang ito, parang butas na jacket—wala
Makalipas ang ilang sandali, napigil ni Lelia ang kanyang hininga at pilit na ngumiti, "Bente singko na ako ngayong taon, ipinanganak ako noong Enero. Ilang taon na si Miss Jessica?"Alam naman talaga niya ang edad at kaarawan ni Jessica, pero kailangan pa rin niyang magkunwari.Nang marinig ito, bahagyang tumaas ang kilay ni Jessica, at isang pilyong ngiti ang gumuhit sa kanyang mapulang labi. Sa malambing na boses, sumagot siya, "Ibig sabihin, ilang buwan lang ang tanda mo sa akin, Lelia. Pero ayos lang, hindi naman ako takot na malugi. Huwag mong isipin na dahil tinatawag mo akong ‘Ate,’ nagmumukha na akong matanda.""Mas mabuti pang sundan na lang natin ang tamang tawagan base sa nakagisnan."Lelia: "......"Sa unang dinig, parang banayad at mahinahon ang boses ni Jessica, pero sa totoo lang, tinatamaan ito ng husto.Hindi ba't parang sinasabi niyang matanda na si Lelia?Napakapit nang mahigpit si Lelia sa kanyang sariling mga palad, halos maputol ang kanyang magagandang kuko. Bag
Nang marinig ni Georgina ang mapagkunwaring tono ni Jessica, hindi lang siya ang nairita—lalo pang nag-apoy sa selos si Lelia, halos mabali ang mga daliri niya sa higpit ng pagkuyom ng kanyang mga palad para pigilan ang sarili na magpakita ng galit.Namumula na sa inis ang mukha ni Georgina, at kitang-kita ang nagbabagang galit sa kanyang mga mata. Ngunit kahit gusto niyang kumontra, hindi niya magawang sisihin ang sariling anak.Dahil hindi na ito nagsalita, napilitan si Lelia na punan ang katahimikan at pilit na ngumiti. “Nakakabagot naman kung palaging nasa bahay! Ngayon, ang mga babae sa bagong henerasyon ay pinahahalagahan ang pagiging independent. Dapat may sariling career para makuha ang respeto ng lahat.”“Hindi pwedeng umasa lang sa lalaki. Kailangan nating ipakita ang ating sariling halaga.”Ang hindi niya diretsahang sinabi ay ang paniniwalang wala namang sariling ambisyon si Jessica—parang isang simpleng sekretarya lang na umasa sa asawa, kaya hindi ito igagalang ng ibang
Sa IbabaNasa sofa sina Georgina at Lelia habang umiinom ng tsaa, tahimik na sinusuri ang paligid ng sala.Bihira lang bumisita si Georgina sa Golden Horizon, pero naaalala pa rin niya nang malinaw ang itsura ng sala. Puro malamig na kulay—itim, puti, at abo—na nagbibigay ng seryosong pakiramdam sa lugar. Wala itong init o personalidad.Ngunit ngayon, sa bawat sulok ng sala ay may mga gamit na kulay pink at pastel—mga stuffed toy na strawberry bear, magkaparehang tasa ng tubig, magagandang bulaklak, at halaman. Para bang pilit na isiniksik ang mga ito sa isang lugar na hindi bagay sa ganitong istilo, kaya naman nagmukha itong magulo at hindi tugma sa dati nitong disenyo.Habang nakatitig sa mga bagay na ito, hindi maiwasan ni Georgina na magbago ang kanyang pakiramdam.Dati, inisip niyang ang kanyang anak ay masyadong malamig at laging nag-iisa, kaya pinili niyang ipakasal ito sa isang babaeng may maayos na pamilya upang magkaroon naman ito ng bahagyang init sa buhay. Pero ngayon, til
KinabukasanDahan-dahang iminulat ni Jessica ang kanyang mga mata, tila tuliro at nananaginip pa. Napakunot-noo siya, pakiramdam niya ay parang nasagasaan ng trak ang buong katawan niya. Nang bahagya siyang gumalaw, sumakit ang kanyang likod kaya napilitan siyang manatiling nakatitig lang sa kisame.Sa loob ng walk-in closet, narinig ni Carson ang kanyang paggalaw. Lumabas ito habang inaayos ang kanyang necktie, at nang makita niyang gising na si Jessica, agad siyang lumapit, yumuko, at may bahagyang ngiti sa labi."Mahal, masakit pa ba?"Napataas ang kilay ni Jessica at inirapan siya. "Ano sa tingin mo?"Malaking sinungaling itong si Carson. Sinabi niya kagabi na isang beses lang, pero hindi ito nasiyahan at inulit nang inulit.Ayaw na nga niya, pero tinali pa nito ang kanyang mga kamay gamit ang necktie!Napatitig si Jessica sa bow tie na kalahating nakatali sa leeg ng lalaki, at sa sobrang inis, napakagat siya sa kanyang labi.Napansin ni Carson ang tingin niya, at tila naalala rin
Tahimik ang gabi, maliwanag ang bilog na buwan, at ang malamig na liwanag nito ay dahan-dahang gumapang sa itim na kama mula sa sahig.Nakahiwalay sa ingay ng labas ang loob ng kwarto, at tanging mabibigat na paghinga ang maririnig.Ang paos na tinig ng lalaki ay kitang-kita ang pagpipigil at pananabik."Mahal...""Hmm?""Tulongan mo akong tanggalin ang necktie ko." Habang nagsasalita, idinikit niya ang kanyang manipis na labi sa malambot na tainga ng babae at bahagyang kinagat ito.Madilim ang gabi, at tanging malamlam na liwanag ng buwan ang nagsisilbing ilaw sa loob ng kwarto. Hindi maaninag ni Jessica ang ekspresyon ng lalaking nakapatong sa kanya, kaya nanginginig niyang iniabot ang kamay upang kalasin ang kanyang bow tie.Kanina sa umaga, napakadaling itali nito, pero ngayong gabi, parang lalo itong humihigpit.Sa tahimik na silid, lalong bumibigat ang kanyang paghinga. Habang pinipilit niyang tanggalin ang bow tie, naramdaman niya ang pagtaas ng temperatura sa paligid.Napakuno