Chapter 2 - Mother and Daughter Conversation

Hindi ako mapakali sa inuupuan ko napansin ito ng mommy ko.

"Hindi ka mapakali dyan, anak." wika ng mommy ko sa akin nang mapansin niya ang paggalaw ko.

"Nag-aalala ako sa anak ko, mom hindi ako sanay na hindi siya kasama kapag ganitong event kahit alam kong high school na siya ngayon." aniko sa mommy ko.

"High school na nga sabi mo, anak dalaga na ang anak mo kaya na nga niya ang sarili niya hindi ka lang sanay na malayo ka sa kanya San Francisco to Los Angeles lang," wika ng mommy ko sa amin.

"Hija, nung ka-edad mo ang anak mo wala na kami sa tabi mo, alam mo 'yan hinayaan ka namin maging independent dahil may tiwala ako sa'yo hayaan mo ang anak mo na gawin ang gusto niya saka sinabi niya sa'yo nasa school siya ngayon ng kausapin mo kanina hindi nga siya gala tulad mo." wika ng daddy ko sa akin at ngumiti ako sa kanya.

"Oo nga, hija hayaan mo siya kokontakin ka naman niya sigurado kung mapapahamak siya." anila sa akin.

Napaisip naman ako tama naman ang magulang ko dalaga na ang anak ko hindi na siya minor.

Tatlong taon na lang dalaga na ang dating baby ko hindi ko pa nasasabi sa ama niya ang tungkol sa kanya.

Tatlong taon din, sinabi ko sa anak ko ang tungkol sa daddy niya. Bumaling ulit ang tingin ko sa nagsasalita at nagulat ako sa nakita.

"Ang shareholders ng increase money tataas kung tayo magkakaisa at hindi mangkukurakot sa kaban ng kumpanya," aniya sa lahat nakikinig lang ako sa kanya.

I miss him so much!

Alam ko, imposible na kami makasama dahil may pamilya na siya ngayon.

Mahal ko pa rin siya, kahit na masakit na iniwan niya ako noon.

"Daddy!" sigaw ng dalawang batang babae.

Napalingon ako sa sumigaw at nakita ko rin ang babaeng pumalit sa pwesto ko sa buhay niya.

"Hindi siya nagbago nakapanghihinayang kung kayo ang nagkatuluyan ang saya nyong tatlo lalo na ang apo ko," wika ng daddy ko sa akin hindi ko namalayan na sinundan ng tingin niya ang tinignan ko.

"Ilang porsento ang itataas natin?" taas kamay na tanong ng Filipino-American businessman sa kanya.

"30% to 40%," aniya sa Fil-Am businessman umupo ulit ito sa upuan.

"If 40 percent to 30, where would we get the budget, when it runs out?" wika ng isang Fil-Chinese businesswoman sa kanya.

Hindi siya sumagot sa sinabi ng Fil-Chinese businesswoman at tumingin sa aming lahat at nagsalita na siya.

"Ito ang proposal ko sa inyo pansamantala," aniya sa lahat maraming taong pumalakpak sa kanya.

"I'm happy now, what we were now, just being civil, he's happy now." aniko sa daddy ko.

"Nin yuanyi gen women yiqi qu ma, women hui jiejin ta ma?" pag-aayang wika ng mommy ko sa akin.

(Will you come with us, we will approach him?)

"Hao ba, wo xianzai hen nan jian dao ta." aniko at tumayo na kami para lapitan namin siya.

(All right, it's hard for me to meet him now.)

Nang malapit na kami sa kanya biglang tumunog ang cellphone ko napatingin sa akin ang mga katabi ko at siya mismo.

Umiwas ako ng tingin at tumingin ako sa magulang ko na kaagad tumango sa akin.

Tumakbo ako papunta sa restroom ng mga babae. Kaagad kong sinagot ang tumatawag sa akin.

Calling...

Sweetie (Odelia): Mommy, dito kami sa labas ng mga kaibigan ko pupunta kami sa cafe para mag-kwentuhan.

Chielle: Anong oras kayo mananatili dyan, sweetie?

Sweetie (Odelia): Hindi pa sigurado, mom pero hindi ako magpapagabi sa daan.

Chielle: Mag-iingat ka, sweetie text mo ako kung saan cafe kayo pupunta.

Sweetie (Odelia): Sige, mom text ko sa'yo.

Chielle: Sige, babalik na ako kasama ko pa sila daddy at mommy dito sa event.

Sweetie (Odelia): Ingat kayo nila lolo at lola, mommy, I love you.

Chielle: I love you too.

Nang binaba ko na ang cellphone at binalik sa loob ng bag. Nagulat pa ako sa paglingon ko nakita ko ang lalaking mahal na mahal ko.

"Long time no see..Mitch." aniya tinititigan niya ako umiwas naman ako ng tingin sa kanya.

"Ang laki ng pinagbago mo nung huli tayo nagkita." aniya sa akin napatingin naman ako sa kanya.

"Malaki talaga ang binago ko sa sarili ko, Mr. Li-pupuntahan ko na ang magulang ko-" putol na aniko sa kanya ng yakapin niya ako.

"I'm very sorry, mhie kung iniwanan kita noon sana mapatawad mo pa ako kahit magkaiba na ang buhay natin ngayon." aniya sa akin ng bulungan niya ako.

"15 years pagbalik mo hindi na ako ang kasama mo, Mr. Li hindi madaling magpatawad." aniko sa kanya itinulak ko siya palayo sa akin.

"Ikaw pa rin kahit iba na ang kasama ko ngayon kahit pamilyado na ako alam kong mali pero sana pwede pa rin kita mahalin." aniya sa akin at napahinto ako bigla sa sinabi niya.

"Kung mahal mo ako dapat binalikan mo ako dito at tayo sana ang magkasama ngayon at hindi ang asawa mo ngayon," aniko sa kanya inis ko binalya ang kamay nakahawak sa akin at umatras ako.

"So-rry, mhie alam mo naman ang dahilan kung bakit nabuntis ko siya noon nasaktan kita at nasaktan ko ang sarili ko pati siya nasaktan ko, mhie alam niya hindi talaga siya ang mahal ko pa rin kahit kasal na kami mahal ko man siya dahil nahulog na ako sa kanya at may dalawa na kaming anak." aniya sa akin tumitig siya mata ko.

"Bakit mo nga ba ako iniwan? Hanggang ngayon ba hindi mo pa rin sasabihin sa akin ang dahilan, Mr. Li, may dapat akong malaman may dapat ka sabihin akin hindi ako bobo para hindi ko matukoy ang ginawa mo sa akin—pero, sana huwag ka na lalapit sa akin na nag-iisa maghaharap tayong dalawa kapag kasama ko ang pamilya ko o pamilya mo bilang respeto ko sa asawa mo." aniko sa kanya tuluyan ko na siyang iniwanan nakita kong naghihintay ang magulang ko sa akin.

"Nag-usap ba kayong dalawa?" tanong ng daddy ko sa akin umiling na lang ako.

"Hindi kami nag-usap huwag nyo rin ipilit sa akin na mag-usap kami," aniko sa magulang ko.

"Bakit hindi mo sabihin sa kanya na may anak kayo, anak? May karapatan siyang malaman ang tungkol dito." wika ng mommy ko.

"Ayoko makasira ng pamilya kuntento na kaming dalawa ng anak ko alam niya ang kalagayan ng daddy niya bilib nga ako hindi na niya pinilit ang sarii na mapalapit dito sa tuwing nagkikita sila sinadya niya mag-aral sa school kung saan nag-graduate ang daddy niya kahit 'yon lang daw ang mapalapit sa kanya," aniko sa magulang ko.

Hindi nakasagot ang magulang ko sa sinabi ko.

"Ba, women jintian yao qingzhu ma?" banggit ng anak nya sa kanya.

(Dad, we going to celebrate today?)

"Of course, baby we will celebrate." sambit ng asawa niya sa kanilang anak nakita kong nakatitig siya sa amin.

"Mom, let's go? Ang anak ko maghihintay sa atin sa bahay, mom at dad nabanggit nya kasama niya ang mga kaibigan niya ngayon." aniko nang tumingin ako sa magulang ko.

Tumango sila sa akin at kumaway sila sa kanya na ngumiti lang sa amin.

—

Sa San Francisco, California, USA

Umiinom ako ng milktea nang may tumabi sa akin.

"Odels, he's one of the nerd you always lackey in school, why is he so sad?" aniya tinuro niya sa akin ang isang lalaking nakatingin siya sa bintana.

"Approach him to find out why he is sad," aniko habang humihigop ako ng milktea na binili ko.

"I do not want to! Then, why you treat him like a dog and he obey you." tanong niya kaagad sa akin hindi ko siya sinagot.

He looked at us when my friend and I smiled. Even though I wanted to approach him. Ayoko magtaka at magduda sa amin ang kaibigan ko.

He is my secret boyfriend, we are dating for a year. Hindi ito alam ng mommy ko kahit nagsasabi ako kung nasaan ako natatakot ako na paghiwalayin niya kami.

"I bully him, I want him, he's my toy." aniko kahit hindi totoo ang sinasabi ko.

Isang taon naging magkasama kami sa isang group project.

Naging magkaibigan kami ng patago dahil ang mga kaibigan ko. He's not like my friends, he's a real person and a friend.

"Ah! Are you just playing with him?" aniya sa akin at ngumisi na lang pagkatapos.

Nakarinig ako ng pag-dabog at napalingon ako nakita kong umalis siya ng cafe. Nang tatayo na ako hinawakan ng kaibigan ko ang kamay ko.

"Maybe he heard what you said, he was behind you a while ago." aniya napatingin ako sa kaibigan ko at hindi pinansin ang sinabi nya sinundan ko siya.

"Tyler!" sigaw ko nahahapo ako huminto sa may bangketa ng milktea store.

Nagulat ako ng may humatak sa akin at napasandal ako sa pader. Napatitig ako sa taong humatak sa akin yumakap ako sa kanya.

"What did I hear you say to your friend?" aniya sa akin hindi niya ako tinulak palayo sa kanya.

"I lied, Tyler I don't want them to think differently when they see us together." bulong ko at hinalikan ko ang pisngi niya.

"You can't make me proud because, I'm not like the guys you like, I'm a macho dancer at a bar and I study in the morning." aniya sa akin umiiling ako sa sinabi niya sa akin.

"No, the right timing is not right now, to tell them what is going on between you and me." aniko dinikit ko ang mukha ko sa dibdib niya at narinig ko ang tibok ng puso niya.

"When will you do it? I want to tell everyone that you are mine, but I can't do without a signal from you." aniya sa akin naramdaman kong hinalikan niya ako sa ulo ko.

"Gusto ko ikaw ang kasama ko pero, hindi ko magawa dahil, nandun sila palagi hindi ako makalapit sayo kung makakalapit man ako kukunin mo ang bag ko dahil ayaw mo ako mabigatan sa bag ko kahit hindi ko binibigay sa'yo." aniko ng mahina at umiwas ako ng tingin.

"Even if I couldn't come to you for no reason, they would laugh at me, no matter how big my body was in their eyes, I looked like a loser." aniya sa akin tumingala ako at hinalikan ko siya sa labi niya bago ko nilayo ang mukha ko.

"No matter who you are, no matter who you are in the past and who you are today, I will still love you, will you? Do you really love me?" aniko sa kanya sana may sagot siya sa sinabi ko.

Nagulat ako sa pagyakap niya sa akin at nang lumayo siya hinalikan niya ako sa labi ko.

"Don't listen to people who are about me, you just listen to me, whether it's negative or not." aniya bago siya umalis at tumakbo palayo sa akin.

"Odelia! You're here, why are you chasing him?" tanong ng kaibigan ko nang makita niya ako.

Hindi ko siya sinagot at hinablot ko ang kamay nya at sumakay na kami sa taxi para pauwi sa bahay namin.

Dalawang araw makalipas umuwi na sa bahay namin ang mommy ko, lolo at lola ko mula sa Los Angeles.

"Nakita ko ang daddy mo, anak." wika ng mommy ko sa akin habang nakaupo kami sa sala.

"What happened?" tanong ko sa mommy ko nanonood kami ng news.

"Nothing, sweetie do you want to go back to the Philippines?" tanong ng mommy ko sa akin napalingon bigla ako sa kanya.

"Are we going back to the Philippines?" tanong ko sa kanya.

"It was like visiting your cousins, and your tito Chie invites us to your cousin's birthday." aniya sa akin napaisip ako may klase ako at naiisip ko siya.

"I'm going to school, mom I also want to see my cousins but I'm not allowed to absences." aniko sa mommy ko ng tumingin ako.

"Naiintindihan ko naman sinabi ko lang sa'yo." wika ng mommy ko sa akin.

Iniwan niya ako at nagpunta siya sa veranda. Hindi na nag-asawa ang mommy ko dahil mahal niya pa rin ang daddy ko galit ako sa daddy ko dahil iniwan niya si mommy at nag-asawa ng iba.