"Ano? Gano'n ka-bilis?" bulalas ko nang makauwi ni Vina ay magkuwento na nga ito sa rason kung bakit hindi siya nakauwi. "U-huh!" Napangiwi ako dahil mukha siyang nasapian dahil pangiti-ngiti pa siya at titingin sa kung saan. "Ang mahalaga ay okay na kami. Nag-explain naman na siya sa akin at nagsorry," aniya. "Oo nga, hindi ka na nga nakauwi dahil lang sa sorry eh." "Ang bitter mo! hindi ka ba happy for me?" kunwaring nagtatampong aniya. Sunday ngayon kaya wala siyang pasok. Ang akala ko ay wala siyang lakad ngayon pero nagulat ako nang may biglang tumigil na koste sa tapat namin. Napataas ang kilay ko nang makita ko si Damon at may dalang punpon ng bulaklak. Nagulat naman itong kaibigan ko, kaya napapailing na lang ako. Masiyadong obvious na in-love kay Damon! "Good afternoon," bati naman agad ni Damon. Sinalubong siya ni Vina at kinuha Niya ang bulaklak. Nabaling naman ang tingin sa akin ni Damon lalo na sa kambal. "Wow! They twins? How are you, Fern?" masiglang bati ni
Nanginginig ang mga kamay ni Fern na Inabot ang isang basong tubig na dala ng kanyang ka trabaho. Ni hindi niya iyon kayang hawakan ng matagal kaya naman ipinatong na lamang niya iyon sa mesa. Kakaalis ng mga lalaking naglinis sa bangkay kasama nila si Damon, she doubt hindi ganung uri ng pagkatao nito. Ang kilala niya ay malayong malayo taong ito ngayon. "Fern..." tawag sa kanya ng takot rin na si Rose, hinagod hagod nito ang likod niya dahil hindi pa rin siya tumitigil sa pag-iyak. "Please kumalma ka, gusto mo bang tawagan na tin ang pamilya mo?" saad muli ni Rose ng hindi siya sumagot. "No, please ayaw kong malaman nila ang nangyari ngayon. Ayaw kong mag-alala pa sila sa 'kin," pakiusap na saad na niya sabay punas ng mga luha gamit ang tissue. "I'm m so scared," muling saad niya, ang mga ganung pangyayari ay hindi niya kayang dalhin mahina ang mentalidad niya lalo at unang beses pa lamang niyang na kasaksi ng gano'n. Siguradong paulit-ulit niya iyong makikita sa balint
Napaatras mula sa pinto si Fern nang biglang may magtangkang magbukas noon, mabuti na lamang at agad niya iyong na-lock. Napatakip siya ng mga kamay sa bibig, pigil ang paghikbi dahil sa takot. Her heart is pounding non stop parang may nakabarang na kung ano sa kan'yang lalamunan. Sa isang banda ay akmang gigibain na ng isa sa mga tauhan ang pinto ng kuwarto ni Fern nang Mapatigil ito, biglang sumigaw ang kasamhan na kapuwa hinanap din si Darlene."Nakita ko na siya!" sabi ng tauhan kaya naman ang planong buksan ang pinto ay hindi na-ituloy at mabilis pa sa alas kuwatro na tumungo sa katabing kuwarto na bukas ang pinto at doon ay nakita na nga nila ang dalawamg babae na mag kayakap, nakasiksik sa isang sulok.Mula sa labas ay rinig na rinig ni Fern ang pag mamakaawa ng kan'yang lola."Please Mr. D, spare my grand daughter. Nagmamakaawa ako sa 'yo," patuloy sa pakikiusap ang matanda habang nagpupumipiglas sa pagkakatali sa upuan.Halos mabuwal na ito ng marinig ang pagsigaw ng pinsan
Tulala si Madame Conii na nakaupo sa sofa, kaaalis lamang ni Mr. D at ng mga tauhan nito. "Mama! Gumawa ka ng paraan, 'wag mong hayaan makuha niya ang anak!" malakas na sigaw ni Dulce sa pagmamakaawa at bakas ang takot sa timing nito. "Lola, ayaw kong magpakasal sa lalaking iyon!Please, ayaw ko!" umiiyak namang pagsusumamo ni Darlene habang nakatulala. Umiiling-iling na lamang si Madame Coni. "Wala na akong magagawa pa, masyado siyang makapangyarihan. Wala akong laban sa kan'ya kaya nga sinabihan na kita na huwag kang pumunta sa lugar kung saan bali-balitang lagi siyang pumupunta," walang buhay na sabi nito sa apo. Nasa gano'n silang tagpo nang marinig nila ang pagkalampag ng pinto sa kuwarto ni Fern. Nakakulong siya sa kuwarto, mabuti na lamang at hindi siya nakalabas kung hindi ay baka siya naman ang pag-interesan ng lalaking iyon! Nabahala si Madame Coni kaya agad siyang tumayo at tinungo ang kuwarto ng apo. Pagkabukas niya ay ang namumutla at mugtong mga mata ni Fern ang rit
Hindi na iniintindi pa ni Fern ang tungkol sa nalaman niyang may kasintihan na pala ang ate Jane niya, wala naman siyang paki alam dahil nasa wastong gulang na ito. Nang makapagpaalam siyang umuwi ay nagmadali na siyang umuwi ng bahay, sinalubong siya ng kan'yang Tita Dulce tila himala pa nga at nakangiti ito sa kan'ya at hinawakan pa siya nito sa braso pagkatapos ay hinila patungo kong saan. "Kanina ka pa hininhintay ng Ate mo, nasa kuwarto siya, puntahan mo na upang masuot na niya ang kan'yang trahe deboda," sambit nito ng may pagmamadali. Nagtaka naman siya, talaga bang hinintay pa siya ng mga ito na masuot ang gown? Eh, puwede naman umano itong tulungan ng tita niya kahit sa make up. Hindi na lamang siya nagreklamo at sinunod na lamang niya ang utos nito. "Saglit, may nakalimutan akong kunin," paalam ng tita niya. Siya naman ay nauna nang kumatok sa pinto ng kuwarto ng Ate Darlene niya. Nang pagbuksan siya nito ay agad siya nitong hinila papasok sa loob ng kuwarto. Nagulat pa
"Start the wedding!" Nanginginig pa itong binuklat ang maliit na aklat na hawak dahil sa sobrang takot. Natuloy ang kasal kahit na Panay na nahpupumiglas si Fern sa mga tauhan nitong nakahawak sa kan'ya. Halos magkanda utal pa ang pari sa pag sa salita habang sila ay kinakasal. "I-ikaw b-babae, tinatanggap mo ba ang lalaki ito na iyong magiging kabiyak sa hirap at ginhawa?" tanong ng pari na ikinatigil niya. Gusto niyang kumawala sa mga ito pero wala na siyang magawa dahil nakita niyang may nakatutok ng baril sa abuela. Nanlalamig na sa sa labis na kaba, hindi niya alam ang isasagot hanggang sa maramdaman niya ang kirot sanhi ng pagpisil ng lalaki sa kanyang tagiliran na ikina-igik niya sa sakit."Bitiwan mo ako!" patuloy naman sa panlalaban. Natigil lamang siya nang balingan na nga siya ng lalaki. Napakunot si Doss dahil hindi gano'n ang tono ng boses na naalala niya mula sa babaeng nakita sa bar. Kakaiba ang tinig nitong babaeng iniharap niya sa altar. Napakalambing at hinhin nit
“Lola, ayaw ko. Gagawin ko po ang lahat ‘wag lang po iyong ganito,” pakiusap ni Fern sa abuela nang sabihin nitong kailangan niyang magpakasal sa apo ng amiga nito upang maisalba ang kumpanya ng mga magulang. Halos isang buwan pa lamang ang nakalipas nang ilibing ang daddy niya at isang buwan lang din ang pagitan nang mawala rin mommy niya dahil sa isang car accident. Sa kalagayan niya ngayon ay parang siya naman ang pinapatay. Ulila na siya sa mga magulang, pati ba naman sa lalaking mamahalin wala siyang karapatang sumaya? “Ano? May paraan ka pa bang iba, Fern? Itong kumpanya na lamang ang alaala ng mga magulang mo. Hahayaan mo na lang ba na mawala ito sa iyo?” “Hindi po, gagawan ko naman po ng paraan eh. Bigyan niyo lang po ako ng sapat na panahon,” muling pakiusap niya. Ngunit bakas sa mukha ng abuela ang pagka-dis-gusto. “Tama na! Nagkasundo na kami ng amiga ko, ikakasal ka sa kaniyang apo sa lalong madaling panahon. Hindi na makapaghihintay ang kumpanya dahil maram
Unti-unting gumalaw si Fern sa pagkakahiga dahil nakaramdam siya ng kirot sa kaniyang ulo. Nanghihina at talagang antok pa siya ang kaso ay hindi niya matiis ang sakit. Babangon sana siya subalit nagtataka siyang napatingin sa malaking braso ng kung sino ang nakayakap sa kaniyang baiwang. Kinusot pa niya ang mga mata dahil baka nagkakamali lamang siya sa pagtitig, ang alam niya ay ang dalawang kaibigan lang ang kasama– “Sandali. Nasaan sila? Ako? B-bakit ako narito sa kuwartong ‘to at– B-bakit m-may l-lalaki? Nananaginip ba ‘ko?” sunod-sunod na tanong niya na kausap ang kaniyang sarili. Inikot niya ang paningin sa buong silid hanggang sa makita niya ang kaniyang mga saplot na nagkalat sa sahig. ‘Ang mga damit ko!’ Bigla siyang napayuko. Gulat siyang napatakip sa bibig nang makita ang sarili na balot na balot ng kumot. Sinilip niya ang katawa kahit alam niyang wala nga siyang saplot ay tiningnan niya pa rin. “Oh, God! What did I do?” May nakita siyang mga pulang m