Chapter 26 - Assumed

Hindi! Hindi na dapat pang malaman ni lola, bala kung ano na naman ang gawin niya at hindi niya alam ang nangyari sa akin nang araw na pansamantala akong umalis.

Hihintayin kong makauwi si Donovan ngayong gabi. Kailangan niya pa rin itong malaman at ayaw ko nang patagalin pa. Hindi ako sigurado kung anong oras siya makakauwi ngayon pero nagluto pa rin ako ng dinner naming dalawa, mabuti na lang at hindi naman na ako sinumpong kagaya kanina.

Katatapos ko lang maglinos ng kalat nang marinig ko na ang kotse nito. Dumating na nga siya, inayos ko ang saril. Naramdaman ako ng hiya kung sakaling makita niyang hindi maganda ang ayos ko. Bigla naman uminit ang pisngi ko nang muli ko na namang maalala ang nangyari sa pagitan namin kagabi, paano kaya ako kikilos sa harap niya ngayon? Babanggitin ko ba?

Natigil na lang ang pag-iisip ko nang bumukas ang pinto at inuluwa na siya no’n. Agad na nagtama ang mga mata naming dalawa, parang lalo siyang naging guwapo sa paningin ko.

“Good evening,” ba