Hindi! Hindi na dapat pang malaman ni lola, bala kung ano na naman ang gawin niya at hindi niya alam ang nangyari sa akin nang araw na pansamantala akong umalis. Hihintayin kong makauwi si Donovan ngayong gabi. Kailangan niya pa rin itong malaman at ayaw ko nang patagalin pa. Hindi ako sigurado kung anong oras siya makakauwi ngayon pero nagluto pa rin ako ng dinner naming dalawa, mabuti na lang at hindi naman na ako sinumpong kagaya kanina. Katatapos ko lang maglinos ng kalat nang marinig ko na ang kotse nito. Dumating na nga siya, inayos ko ang saril. Naramdaman ako ng hiya kung sakaling makita niyang hindi maganda ang ayos ko. Bigla naman uminit ang pisngi ko nang muli ko na namang maalala ang nangyari sa pagitan namin kagabi, paano kaya ako kikilos sa harap niya ngayon? Babanggitin ko ba? Natigil na lang ang pag-iisip ko nang bumukas ang pinto at inuluwa na siya no’n. Agad na nagtama ang mga mata naming dalawa, parang lalo siyang naging guwapo sa paningin ko. “Good evening,” ba
Tapos na akong maghugas ng pinagkaisan namin at saktong palabas na ako ng kusina nang pababa naman na si Donovan sa hagdan. Itutuloy ko pa rin ang balak kong sabihin sa kan’ya tungkol sa pagbubuntis ko. “Donovan, puwede ka bang makausap?” kahit kinakabahan ay hindi ako nagpahalata. “Sure, about what?” tanong naman nito. Nauna na siyang umupo sa sofa kaya sumunod naman akong umupo sa tapat nito. “Tungkol sa nangyari sa akin bago tayo ikasal,” panimula ko. Naging seryoso naman ito bigla at napaayos pa ng kaniyang pagkakaupo. Titig na titig siya sa akin na tila ba hinihintay ang susunod na sasabihin ko. “Go on, Fern,” anito nang sandaling natigilan ako. Mukhang desidido na talaga siyang makinig sa akin kaya hindi na ako dapat na umatras pa. “Ayaw ko pumayag sa kagustuhan ni lola, sino ba naman kasing gugustuhin na makasali sa isang tao na kahit minsan ay hindi mo pa nakikilala manlang? ‘Di ba wala?” natawa naman siya pero hindi naman nagsalita pa kaya tumuloy lang ako. “Umalis ako
Mabigat ang pakiramdam ko nang magising ako kinaumagahan, hindi rin ako nakatulog ng maayos sa kaiisip tungkol sa pag-uusap namin kagabi kaya nagpasya akong sadiyain ko na lang talaga siya sa opisina nito. Kahit parang lutang ay nagluto pa rin ako para sa dadalhin kong pagkain at sasabayan ko na lang din ito mag-lunch.Nagpahatid ako sa driver papunta ng company bitbit ang mga niluto kong pagkain. Pinilit kong pinasigla ang sarili nang makarating sa labas at napatingala ako sa taas ng building na ito, hindi maikakaila ang nagsusumigaw na katanyagan at karangyaan. “Good morning, ma’am,” bati naman ng security guard sa akin na naka-assign sa entrance. “Good morning, too. I'm going to visit Mr. Donovan La Guardia,” ganting bati ko naman rito. “Okay ma’am. Come in.” Tuluyan na ako pumasok at malalaki ang mga hakbang kong naglakad patungong elevator, nang maalala kong hindi ko pa pala alam kung anong floor ang opisina nito ay naghanap ako ng taong puwedeng mapagtatanungan. “Ahmm… Exc
“A-anong i-ibig sabihin nito?” tanong ko sa kanila’t nagpalipat-lipat ang tingin. “F-fern–”“Ano, Anna? What is it now? Paano mo ipaliwanag itong nakita at narinig ko sa inyo kanina? Huh?” putol ko sa sasabihin niya. “Fern, let's talk. Let me explain all of this.” Si Donovan naman ang binalingan ko. Bumaba ang tingin ko sa mga kamay nilang dalawa na hanggang ngayon ay hindi pa rin nila binibitawan ang isa't isa. Harap-harapan talaga nila ang winalang-hiya! Pinalis ko ang mga luhang kumawala sa aking mga mata na ngayon ay dumadaloy sa aking pisnging namumutla sa galit. “Oh, really? Ano ‘ko, tanga? Hindi ko ma-gets ‘to. Gano'n ba?!“Fern, I'm sorry… Mag-usap tayo please–”Hindi ko nang hinintay pang makalapit sa akin ang ahas kong kaibigan dahil agad na sumalubong sa kaniyang makapal na mukha ang palad kong nanginginig sa gigil ay galit. “Ayan!” sambit ko habang taas baba ang dibdib ko. Naninikit ang dibdib ko dahil masakit din sa akin na saktan ang kaibigan ko lalo na’t kapatid na
~Vina~Humahangos akong tumakpo papasok ng ospital kung nasaan ngayon ang kaibigan kong si Fern. Ummiyak si Anna kanina nang tawagan ako, hindi ko siya maintindihan sa mga sinasabi niya basta ang klaro ay nasa ospital ang kaibigan ko at naro'n siya kaya kahit nasa trabaho ay nagpaalam akong mag-under time. Sobrang nag-aalala ako, buntis siya. Ano kaya ang nangyari sa kan’ya? Agad na natanaw ko Anna sa waiting area, nang makita ako nito ay kaagad naman ako nitong sinalubong. Yumakap siya sa akin ng mahigpit habang humikbi pa kaya mas lalo akong nangamba sa kalagayan ni Fern. “Anna, anong nangyari? Bakit ka ba umiiyak?” sunod-sunod kong tanong sa kan'ya. “Vina, hindi ko sinasad'ya. Mahal ko si Fern.” Naguguluhan ako sa sinasabi niya. Hindi ko, gets!“Sandali. Kumalma ka nga muna para magkaintindihan tayo,” sambit ko. Bahagya ko siyang inilayo sa akin at pinaharap. “K-kasi, naro'n siya sa opisina ni Donovan. Nagkagulo, nagalit siya at–”“At ano?! hindi ko napigilang tumaas ang boses
~Vina~ Naningkit ang mga matakong nakatitig sa lalaking nakatayo sa labas ng OR. Ang galing niyang magkunwari na akala mo ay nag-aalala talaga ang hunghang! “Kung wala ka nang gagawin puwede ka nang umalis. Ako na ang bahala sa kaibigan ko!” singhal ko kay Donovan nang makalapit sa gawi niya.“You're her best friend, right?” “Obvious ba? Umalis ka na, hindi ka na kailangan dito. Ako na bahala sa kan'ya, babawiin ko siya sa iyo at hindi ko na siya pababalikin pa!”“What? No! What's your problem?” Napataas ang kilay kong namewang sa kaniyang harapan. “Asked your self! Magsama kayo ni Annasity! Maang-maangan ka! Paano mo nasisikmura araw-araw na harapin akong kaibigan ko pagkatapos mong lokohin araw-araw?” “I can explain. Mag-uusap kami kapag naging okay na siya,” pagpapaintindi naman nito sa akin. Nakaka-gago ‘to! “Ano pa ba ang dapat intindihin? Umamin na sa akin si Anna at para sabihin ko sa iyo– Unang-una pa lang ay nagdududa na ‘ko sa inyo. Ang mali ko lang ay binaliwala ko iy
Vina~ Napabalikwa~s ako nang gising nang biglang naramdaman ko ang paggalaw ng kamay ni Fern na hawak-hawak ko. “Fern, fern, naririnig mo ba ‘ko?” tanong ko. Mas lumapit pa ako sa kan'ya para makirinig ako nito, nakapikit pa rin Kasi ang mga mata niya. “Uhm… A-anong nangyari? Nasaan ako?” sambit niya nang maimulat na niya ang kan’yang mga mata.“Vina.” “Shhh… Nasa ospital ka, gusto mo bang uminom ng tubig?” Tumango naman siya kaya agad ko siyang kinuhanan ng isang basong tubig. “sandali lang, tatawagin ko itong doktor para masuri ka.” Iniwan ko siya sandali. Mabuti na lang at hindi na bumalik si Anna, kun ‘di ay makakalbo ko talaga siya. Si Donovan naman ay hindi naman umaalis pero sa labas lang siya dahil ayaw ko siyang magtagal sa tabi ni Fern. Kaninang umaga lang ‘to umalis dahil may importantanteng gagawin umano sa opisina. Pagkabalik ko kasama ang doktor ay umiiyak na si Fern akaya agad ko naman siyang dinalohan. “Fern, bakit ka umiiyak? Masakit ba sa iyo?” “Vina, iyong ba
~Fern’s Pov~ “Fern–” “Sinabi nang ayaw kitang nandito eh!” taboy ko kau Donovan. Ano pa bang kailangan niya? Umalis ka na! Pinagsisisihan kong nakilala kita, nasaktan mo na ‘ko. Kayo ni Annasity! Hindi ka pa ba masaya?! Ang sabi ko kanina ay hinding-hindi na ako iiyak. Pero heto na naman, hindi ko mapigilang ang damdamin ko. Masakit masiyado ang ginawa nilang dalawa at alam kong matatagalan akong bumangong muli. “Let’s talk privately, Fern. I will tell you everything you want to know about me and Anna. Please…” “Ano pa ba ang dapat pang pag-usapan? Huh? Narinig ko na, nakita ko pa sa akto at kung gaano mo siya ka-mahal sa harap ko. Sige nga! Ano pa ba ang kulang?” “I'm not–” “Tama na!” biglang sigaw ni Vina sa pagitan naming dalawa ni Donovan. “Utang na loob, umalis ka na lang. Kabibilon lang ni Doc. Martina na bawal ma-stress so Fern pero ano itong ginagawa mo? Sinabi ko na sa iyo na ako na ang bahala sa kaibigan, umalis ka na at magsama kayong dalawa ni Anna!” H
Nang makarating si Vina sa trabaho ay agad na sinalubong na siya ni Damon nang may matamis na ngiti. "Good morning, beautiful," bati nito sa kanya at h******n na siya sa noo. "Good morning, kanina ka pa?" Yumakap siya 't nakangiting bumati rin kay Damon. "Nope, karararing ko lang. Let's date later, hmmn?" "Huh? Eh, sabi mo ay ngayon ang dating ng pinsan mo na boss ko?" "Yup, that's why I'm free. Saan mo gustong pumunta?" Tinaasan niya agad ito ng kilay. Tila ba makalimot itong siya ang secretary ng pinsan niya kaya mahinang kinurot niya si Damon sa tagiliran. "Hoy! May trabaho ako kaya hindi puwede! Hindi porket fiance kita ay basta-basta ko na lang iiwan ang obligasyon ko rito? Nakakahiya sa boss ko, ngayon pa nga lang kami magkakakilala tas iiwan ko pa!" Agad naman na nagsalubong ang kilay ni Damon sa narinig. "Bakit ka naman atat na makita iyong pinsan kong iyon?! 'Di hamak na mas guwapo naman ako ro'n!" Kung kanina ay ang sweet nila, ngayon ay tila aso 't pusa naman n
"Damon, wait for me at the company. Papunta na 'ko ngayon diyan. Tapos na ang kaso, nanalo ako. Sa ngayon ay pagtutuonan ko muna ang kumpanya habang hinahanap diyan sa Tarlac ang asawa ako," ani nito habang kausap ang pinsan na si Damon sa cellphone. Naro'n pa rin kasi ito sa Tarlac na pansamantalang pumalit sa kanya. "That's good to hear, dude! Congratulations. I hope anytime soon ay mahanap mo naman na ang asawa mo,", tugon naman ni Damon. Masaya siya para sa pinsan at mas lalong pa dahil hindi na siya magiging busy, mas magkakaro'n na siya ng time para sa fiance niyang si Vina. Nalalapit na rin ang kanilang kasal at tila hindi na siya makapaghintay pa! Sabik na rin siyang magka-anak, sa totoo ay nai-inggit siya sa anak ni Fern na kambal, isip nga niya napaka-ganda ng lalaking nang iwan rito. Paano umano na atim na pabayaan ang mag-iina? Napaka-walang puso! Kaya madalas din siya do'n bumisita dahil sobrang gaan ng loob niya saga kambal. Kung papayagan nga lang umano siya ni Fern
"Haahhhh!" Napabalikwas ng gising si Fern sa kanyang naging panaginip. Kinapa ang kanyang dibdib dahil sa bilis ng tibok no'n. "Panaginip! Panaginip lang ang lahat!" Hinihingal na sambit niya pa. Sa sobrang daming nangyari sa panaginip niya iyon ay tila ba totoo Ang pangyayaring iyon. Biglang pumasok naman si Vina sa kuwarto niya upang silipin siya. "Oh, mabuti gising ka na. Kumusta na Ang pakiramdam mo?" "A-ayos lang ako, nasa'n ang kambal?" agad na hinanap niya ang mga anak. Gusto niya iyong makita at mayakap. "Naro'n kay Tita. Grabe, nabinat ka na! Sabi ko naman sa iyo ay 'wag ka Muna magpupuyat at gisingin mo lang ako kapag hindi mo na kaya. Ayan tuloy at bumigay na iyang katawan mo! Hindi mo kakayanin ang kambal mag-isa girl," paninermon pa ni Vina sa kanya. Dahil sa pagpupuyat nga sa dalawang kambal Ng ilang gabi dahil nilagnat ang mga ito dahil sa vaccination nila at iyak nang iyak dahil masakit siguro ang tinusukan ng karayum. Nahihiya naman siya na gisingin si Vi
"Uh? Ano to?" Nanigas si Fern sa kanyang kinanatayuan nang biglang suutan siya ng blindfold ni Manang Lucia pagkatapos niyang maisuot ang gown. "Hindi ko rin alam, hija, pinag-uutos lamang ni Mr. D ang lahat sa 'kin, napaka-romantic niya hindi ba?" Halata sa boses ni Manang Lucia ang excitement."Manang, baka naman ki-kidnapin n'yo ako ah!" Ayaw niya sanang kumilos pero marahan siyang hinawakan ng ginang sa magkabila niyang balikat at dahan-dahan siyang itinulak patungo kung saan sa takot na mapatapilok dahil nakasuot din siya ng 2 inch na high heels. Kasama iyon sa loob ng box, may mga accessories pa nga pero hindi naman niya kailangan iyon.Nadinig niya ang pagbukas ng pinto. Agad sumalubong sa kanya ang hangin batid niyang dinala siya sa labas ng ginang pero wala siyang naging imik. Sumunod na lamang siya dito. Nangangapa siya kaya naman hinawakan siya sa kamay ng matanda at iginaya kung saan, sobra ang kabog ng kanyang dibdib, di niya alam kung ano ba ang nangyayari."Manang, I'm
Alas otso ng nabi nang makabalik na sila sa mansyon. Hindi nila inaasahan ang madadatnan na panauhin doon. "Anong ginagawa mo dito?" madilim ang mukha na tanong ni Doss kay Julia. Nasa labas ito at nag-aabang sa pagdating nila dahil hindi ito pinahintulutan ng mga tauhan niya na makapasok. "Nasaan ang fiance ko? Pakiusap, ilabas mo na siya, Doss!" nanikluhod si Julia sa harap nilang mag-asawa. Napakapit naman si Fern sa braso ng asawa. "Wala akong alam sa mga sinasabi mo! Bakit sa akin mo hinahanap ang lalaki mo?! matalim na saad ni Doss sa babae."Babe," mahinang bulong ni Fern. Nilingon naman siya ng lalaki. "Wag kang maniwala sa kanya, wala akong kinalaman sa kanila," paliwanag nito."Sinungaling! Damon told me everything! Pinadukot mo siya at dinala sa basement!" sigaw ni Julia habang umiiyak at matalim ang tingin sa kanila. "Huh! 'Di nga ako nagkamali, nagsabwatan pa kayong dalawa para lang masira kaming mag-asawa at ngayon pinagbibintangan mo ako na kinuha ang fiance mo?
Ang nagdaang mga araw ay naging maayos naman sa kanilang mag-asawa, gumaling na ang mga sugat niya sa buong katawan. Inalagaan talaga siyang mabuti ni Doss. Hindi din ito umaalis ng bahay paghindi siya kasama.Tungkol naman kay Damon ay ilang buwan din itong nanatili sa ospital, napuruhan daw kasi ang mga ugat nito sa kamay. Sadly, he is not able to use his both hands forever. Wala naman daw matukoy na iba pang paraan ang mga doctor Walang pag-sa ika nga , kahit sinong doctor ang tumingin sa kanya dito sa pilipinas pero hindi sumuko ang mga magulang niya. Dinala siya sa ibang bansa at Ddoon magpapatuloy ng pagpapa-gamot.Sa totoo lang ay hindi pa sapat ang ginawa ni Doss upang pagbayarin ito, kulang na kulang pa.. Pero dahil sa pakiusap at pagiging mabuting tao ni Fern ay hinayaan na lamang niya ito, wala naman na itong gagawa pa. Sana nga hindi na bumalik at muling manggulo si Damon.About a month ago, pinagtapat ni Doss ang lihim sa asawa ukol sa tita at pinsan niya. Matagal na pal
"Why are you hesitating now? Come on! Just shoot me!" Pangdedemonyo pa ni Damon sa pinsan na nagbabaga ang tingin." I will.. But, not now. You need to pay more than to be killed. I will make sure na gugustuhin mo na lang mamatay kesa mabuhay sa gagawin ko sayo... " Kahit umaalon na ang dibdib ni Doss sa galit ukol sa pinsan ay pinanghawakan na lamang niya ang mga sinabi ni Fern.Oo, hindi siya masama! Kailangan na niyang talikuran ang lahat at harapin ang bukas ng payapa kasama ang asawa at magiging anak nila.Lumayo siya sa hindi makagalaw na si Damon. Napansin din nila na malapit nang mag-umaga dahil med'yo lumiliwanag na ang buong paligid.Samantala hindi na kinaya ni Fern ang sakit at pagod sa kanyang buong katawan kaya naman nawalan na siya ng malay tao. Mabuti na lamang at maagap siyang naalalayan ni Franco. Bumagsak siya sa mga bisig ng lalaki.Nakahinga naman ng maluwag si Franco nang lubayan na ni Doss si Damon. Mas nakita na niya ang lubhang pagkabahala ng pinsan ng makitan
Laka-takbo ang ginawa ni Doss. Pinakikiramdaman niya ang buong paligid. Ni hindi na niya alam kung saan na siya napadpad, nagbabaka-sakali na makasulobong at makita si Fern."Fern!" tawag niya nang malakas sa kabuuan ng gubat.Samantala napahinto naman si Damon sa paghila kay Fern nang marinig ang malakas na sigaw ni Doss."S*hit!" mura niya dahil alam niyang malapit na malapit lang ang pinsan, baka magkasalubong pa sila nito.DOSS! TULONG! NANDITO AKO!" malakas na sigaw ni Fern nang marinig niya rin ang sigaw ng asawa, nagkapag-asa siya dahil buong akala niya ay walang maghahanap at makakatulong. Kung gano'n, ito ala ang sumugod sa mansyon ni Damon, siya kaya ang nagpaputok ng baril kanina?"Tumahmik ka sabi eh!" gigil na tinapalan ni Damon ng kamay niya ang bibig ni Fern. Nagpumiglas siya hangga 't kaya niya lalo na at aLam niyang nasa paligid lamang si Doss, ililigtas siya nito.Kinagat niya ang kamay ni Damon, napabitiw ito sa kanya at napamura sa sakit. Agad na sana siyang tatakb
Pigil hininga si Fern habang bumaba. Kapit na kapit siya sa pinagdugtong-dugtong na kumot. Parang ang puso niya ay naunang mahuhulog dahil sa sobrang kaba. 'Breath in breath out Kaya mo 'yan Fern!' 'Wag kang bibitaw kung hindi siguradong bali-bali ang lahat ng buto mo sa katawan. Tanging piping dasal na lamang ang nagawa niya habang pa tuloy sa dahan-dahang pagbaba.Hanggang sa makarinig siya ng isang malakas na putok. Sobrang sakit sa tainga! Napasigaw at muntik na siyang mapabitaw sa tela dahil sa takot. It's familiar, it's a gun fire!! Lalo siyang kinabahan ng may makitang anino na papalapit at sisilip sa bintana nang mga oras na iyon ay hindi na niya alam ang gagawin. She look down to measure how high she will fall if she tries to let go of the blankets.Med'yo mataas pa ang puwesto niya.Nalula pa siya kaya agad din siyang nagbawi ng tingin mula sa baba. "Diyos ko, tulungan niyo po ako!" mahinang usal niya.. Napapitlag pa siya ng marinig ang sunod sunod pang putukan mula kung s