CHAPTER 30

[RANN] 

Nanatili pa ako sa hospital ng ilang araw, naroon nga at binibisita rin ako ni Nathan madalas. Nakakatawa lang na kung gaano kadalas bumisita si Natha  ay ganun rin kadalang magpakita si Damon. Talagang iniiwasan niya na ako simula nang sabihin ko iyon sa kaniga, pero wala siyang magagawa. Nagkamali siya ng taong sinubukang linlangin. 

"Oh, ayan ka na naman. Nakakatakot ka kaya ngumisi. Itigil mo iyan, baka paglabas ng bata eh maging ganiyan ang mukha niya." Umirap ako dahil sa sinabi niya. Hindi ko na lang siya pinansin at kinain ang mga pagkaing dala niya. Kung gusto kong mapa amin si Damon, dapat manatili akong malusog. 

"So? Alam na ba niya? Sana naman sinabi mo na sa kaniya ang rason kung bakit na nandito ngayon." Inilapag niya ang masanas na binalatan niya sa tray na nasa harap ko, iyon naman ang sumunod na nilantakan ko. Matapos ng ilang piraso pa ay saka ako umil