[RANN] Halos mamura ko ang sarili ko nang magising ako sa gitna ng gabi. Halos wala akong maalala sa kung anong sumunod na nangyari matapos akong gantihan ng halik ni Damon, pero kung pagbabasehan ko ang kalagayan ng katawan ko ay alam ko nang may nangyari na naman sa aming dalawa. Agad kong nahila ang kumot nang may marinig akong mahinang ungol sa tabi ko. Nilingon ko iyon at ramdam kong halos mapatalon na naman ang puso ko dahil sa nakikita ko. Ito ang unang pagkakataon na nakita ko ang natutulog na mukha ni Damin matapos naming magtalik. Noong unang beses kasi ay gumising akong wala siya sa tabi ko. Napangiwi ako ng bahagya nang mapansin kong salubong pa rin ang kilay niya kahit na natutulog lang siya. Bukod sa salubong niyang kilay ay kalmado na ang ibang oarte ng mukha niya. Marahan akong bumalik sa pagkakahiga at masuyong lumapit sa kaniya. Tinititigan ko lang ang mukha niya. "Bakit ang gwapo mo?" Pilya kong tanong habang sa mukha niya pa rin nakatitig. Maya-maya pa ay marah
[RANN] Nang sabihin ni Spyru na nagiging busy na si Damon ay hindi ko inakalang magiging ganoon siya ka-busy. Ni hindi na nga siya nakakauwi ng bahay at hindi man lang ako magawang kamustahin, maski ang batiin man lang ako ay hindi niya ginagawa. Inis kong sinaksak ng straw ang inumin ko nang inabot na ito sa akin ni Nathan. "Easy there, alam kong gutom at uhaw ka pero wag ko namang ipahalata na may sa patay gutom ka. Nakaka turn off," komento niya pero lalo ko lang siyang sinamaan ng tingin. Nakakairita siya, inis sa kaniya ang asawa at bayaw ko, maski si Yohan ay ayaw sa kaniya. Pero hindi naman siya masamang tao, kaya hindi ko alam kung bakit ganoon na lang ang inis nila sa kaniya. "Matunaw ako niyan ah," sita niya dahilan para kusang gumulong ang mga mata ko dahil sa pagka irita. Tumawa lang siya sa tinuran ko at saka ako inayang maupo sa isa sa mga upuan sa loob ng shop. "So? Anong meron? Bukod sa presence ko, ano pang dahilan bakit magkasalubong na naman ang kilay mo?" Sumim
[RANN]Matapos ang ginawa naming panunuod ng mga bituin kanina ay inihatid na rin ako ni Nathan sa unit ni Damon. Tahimik lang akong pumasok ng bahay, marahang naglalakad. Ayokong makagawa ng kahit na anong ingay, baka mamaya ay magising si Tanya, masermunan na naman ako.Nang mapansin kong tahimik ang buong salas ay bumuntong hininga muna ako bago nagpasyang maglakad nang muli, pero bago pa ako makahakbang ay biglang umilaw ang buong salas. "Ano sa tingin mo ang oras na?" Halos mapatalon ako dahil sa boses na narinig ko, dahan dahan akong umikot at bumaling sa nagsalita muna sa likuran ko.Halos mapalunok ako nang makita ko si Damon na nakasandal sa pader kung nasaan nakainstall yung switch ng ilaw, nakahalukipkip siya at nakaipit sa braso niya ang librong madalas niyang basahi
[RANN]Halos mapamura ako ng malutong nang madatnan ko ang sarili kong naka upo sa loob ng pamilyar na café habang kasama sa iisang table si Tanya na malamig lang na nakatitig kina Nathan at Rain na parehong may malawak na ngiti habang nakaupo sa kasalungat na upuan sa table namin.Walang umiimik sa aming apat at hindi ko gusto ang tensyong nararamdaman ko. Bakit ba kasi nag-aya pa itong si Nathan na magmerienda? At bakit si Tanya ang nasunod noong sinubukan kong tumanggi?Ako ang asawa ng Master niya hindi ba? Dapat ako ang nasusunod, pero hindi. Tang*na lang naman oo."Ahmm e-eto na po yung order ninyo," kinakabahang saad nung waitress at saka nanginginig pang inilapag ang mga inorder namin. "E-enjo
[RANN]Dilim… inikot ko ang paningin ko upang obserbahan ang paligid ko. Madilim ito at tanging ang mga ilaw lang ng kandila na nasa bawat pader ang nagsisilbing liwanag na nakikita ko sa paligid.Nasaan ako? Hindi ito ang kwarto namin ni Damon.Sinubukan kong tumayo mula sa kung ano mang hinihigaan ko pero hindi ko magawa. Agad akong napalingon sa mga kamay at paa ko, nakatali ito at pawa bang sinadya ang pagkakahigpit nito para hindi ako makawala. Sinubukan kong magpumiglas, pero walang nangyayari. "D-Damon…" tawag ko sa pangalan ng asawa ko, hindi ko alam kung bakit siya ang unang pumasok sa isip ko, pero alam kong siya ang kailangan ko ngayon.Nakaramdam ako ng pres
[TANYA]Mataman kong tinitigan ang note na iniwan ni Rann sa ref. Pansin kong napapadalas na ang pag-alis alis niya sa bahay nang maging "busy" na sila Master. Bumuntong hininga na lang ako saka naglakad papasok ng silid ko, pagkatapak na pagkatapak ko sa loob ay nadatnan ko ang sarili kong nasa loob nang muli ng mansion. Inikot ko ang paningin ko, tahimik ang buong lugar at hindi ko maramdaman ang presensya nina Gael.Tahimik kong tinahak ang pasilyo ng mansion patungo sa ikatlong palapag, sa silid kung saan hindi maaring pumasok ang kung sino lang maliban sa magkapatid na Donovan. Kumatok ako ng tatlong beses at naghintay ng sagot."Ano ang kailangan mo, Gaia?" Yumuko muna ako, tanda ng pag galang bago ko hinarap si Spyru na siyabg lumabas mula sa silid. "Kamusta siya?" tanong
[RANN] "Pakiramdam ko dumidistansiya na siya sa akin," anunsyo ko pero tinaasan lang ako ng kilay ng lalaking kausap ko at saka nagpatuloy na sa pag kain ng tinapay niya. Agad naman akong napanguso sa naging reaksyon niya. "Ano ba Nathan, sabi mo pakikinggan mo ang kwento ko? Bakit parang mas importante pa iyang pagkain mo kesa sa akin?" Dinig ko pa ang pag buntong hininga niya bago niya itinuon sa akin ang atensyon niya. "Alam mo kasi, sinabi ko lang iyon out of concern, pero yung araw-arawin mo naman ang pakikipag kita sa akin para lang ilabas lahat ng hinaing mo sa asawa mo aba, ibang usapan na yan." Itinaas niya ang hintuturo niya sa harap ko at saka umiling iling pa. "Respeto naman, ako kasama mo tapos asawa mo iniisip mo?" Agad na nagsalubong ang kilay ko at saka ko sinipa ang binti niya sa ilalim ng mesa. Agad naman siyang napadaing dahil dito pero hindi ko iyon pinansin at mabilis kong hinila ang ilong niya. "Makikinig ka ba o hindi?" Inis na tanong ko. Tinaas niya ang par
[RANN] Nakatitig lang ako sa ibinigay na papel sa akin ni Nathan, nandito ako ngayon sa hospital kung saan niya ako dinala nang mawalan ako ng malay sa shop. Nakaupo ako sa kama habang si Nathan naman ay nakatayo lang sa gilid ng silid, nakasandal sa pader habang nakahalukipkip pa at masama ang tingin sa taong nakaupo sa tabi ng kama kung saan ako nakaupo ngayon. Mataman akong tinignan ng taong nasa tabi ko ngayon, ramdam ko iyon pero sa papel lang ako nakatingin. Hindi ko pa kayang harapin ang mga mata niya, lalo na kapag naaalala ko ang mga pangyayaring nakita ko bago ako nawalan ng malay. Seryoso lang siyang nakaupo roon, walang imik na lumalabas sa bibig niya, pero alam kong sa akin lang siya nakatitig. Ramdam ko iyon. "What do you think you're doing, Rann Donovan?" Halos mapapitlag ako dahil sa talim ng tono niya, pero nanatili lang na sa papel ang tingin ko. Hindi na ako umiimik. Ayoko munang magsalita. "How many times do I have to tell you to stay away from that man?" si
[RANN]Sa mga sumunod na araw, pansin ko ang pagkabalisa ng asawa ko. Hindi pa rin naaalis sa isip ko ang mga kakaibang bagay na nasaksihan ko at narito pa rin ang pakiramdam na kailangan ko nang kumilos ng sarili ko. Pakiramdam ko kasi ay hindi lang si Damon Ang may sikreto dahil maski si Spyru ay iba rin ang kinikilos nitong mga nakaraang araw.“Ma'am Rann? Saan ang lakad mo ngayon? Nakagayak ka ata?” Tanong ni Gael nang mapansing naka pang gayak ako. Ngumiti lang naman ako sa kaniya bago sumagot. “Mamamasyal lang saglit, medyo naiinip na kasi ako dito sa mansion.”Tumango lamang si Gael bago niya nilingon si Damon at Spyru na mukhang seryosong nag-uusap sa garden. “Ikaw lang mag-isa? Hindi mo kasama si Master? Baka mapano ka niyan,” usisa niya bago ibi
[RANN] Ilang araw na ang lumipas simula nung mangyari ang insidente sa gubat. Dahil sa stress na naramdaman ko, minabuti na lang nina Damon na bumalik kami sa mansion. Hindi na umalma si Sypru nang tinignan siya ng masama ni Damon. Sa mga nakaraang araw, wala akong ibang ginawa kundi ang kumain lang nang kumain, marahil siguro sa pagdadalang tao ko, pero pakiramdam ko ay dumoble Ang gutom ko at halos maya’t-maya ang kain ko, bagay na hindi nakaligtas pang-aasar ni Spyru.“malayo pa ang kabuwanan mo pero bilog na bilog ka na. Baka naman paglabas ng mga pamangkin ko, kasing bilog na sila ng pakwan ah,” nakangising pang-aasar ni Spyru. Inirapan ko na lang siya at hindi na lang pinansin. Masyado na akong immune sa mga pang-aasar niya, kabisado ko na ang bawat paraan para hindi mapikon sa kaniya.“Kamusta naman kayo ni Tanya? Mukhang basted ka na naman ah.” Ngumisi rin ako ng malawa nang makita kong mamula siya sa simpleng pag banggit ko lang ng pangalan ni Tanya. Hindi ako chismosa kagay
[RANN] "To be honest, I really can't understand your cravings. May mga prutas naman tayo sa mansion, bakit pinapahirapan mo kami na manguha ng manga mula sa puno aber?" inis na hinawi ni Spyru ang mga matataas na damong nadadaanan namin. Tumawa na lang ako dahil sa inaakto niya at saka muling ipanatong ang ulo ko sa likod ni Damon. Naka sakay kasi ako ngayon sa likod niya habang siya ay patuloy lang na naglalakad pababa ng bundok. Lahat kami, maliban kay Sebastian ay pababa ngayon ng bundok, naisipan ko kasing gusto kong mamasyal muli sa Las Flores pero ayaw akong payagan nitong asawa ko. Ngayon ko nga lang siya napilit eh, pero dahil nahihilo ako kapag nakasakay ako sa kotse, naisipan kong bumaba kami sa pamamagitan ng daan na nasa gilid nito. Ito iyong daan kung saan maraming mga puno ng prutas na namumunga. Nang madaanan namin ang isang pamilyar na parte ay humigpit ang hawak ko sa balikat ni Damon. Dito rin kasi ang daan na tinahak ko noon para lang makarating sa mansion upang m
[DAMON] "Ne, Paion." Agad akong nilingon ng kapatid ko nang tawagin ko ang kaniyang pangalan. "Kailan mo masasabing…nagmamahal ka na nga?" Ilang saglit niya lang akong tinitigan bago sumilay ng isang nakakalokong ngisi mula sa kaniyang nakakairitang mukha. "Heh? Bakit? Umiibig na ba ang aking mahal na kapatid?" batid ang panunukso sa boses niya na lalong ikinairita ng buo kong pagkatao. Ibinaba niya ang librong hawak niya saka ako nginisihan. "Sino ang malas na nilalang na ito? Kilala ba namin? Mas mababa ba sa atin? Succubus? Imp?" Sunod-sunod na tanong niya. Lalo tuloy nagsalubong ang kilay ko saka inis na sinara ang aklat na binabasa ko. "Nagtatanong lang ako, pwede ba? Hindi ko kasi maintindihan ang kwentong binabasa ko. Saad ng babaeng bida rito ay ramdam niyang mahal siya ng lalaki, pero hindi naman alam ng lalaki kung mahal nga niya yung babae o hindi–" tumawa lang siya. Sinamaan ko naman siya ng tingin. "Ay, patawad. Hindi ko kasi alam na ganiyan ka pala mahumaling sa
[RANN] "Uwaaah! Welcome back ma'am Rann!" Napangito ako sa sigaw ni Mirai nang makababa ako ng kotse, agad niya akong nilundag at saka niyakap ng mahigpit. "Oi, Mirai. Sinabi na nga ni Master Spyru na umayos ka ng kilos eh." Inis na saad ni Gael pero nakipag fistbump naman siya sa akin nang makalapit siya sa pwesto namin. Masaya ko naman silang binalingan at saka. Abot tenga ang ngiting binati. "Kamusta kayo rito? Na miss ko kayo ng sobra," saad ko. Nagtinginan naman silang dalawa saka sabay na ngumiti. "Akin na mga gamit mo ma'am Rann. Nakapag handa naman na si Sebastian doon sa loob eh. Kakain na lang tayo." Kinuha ni Gael ang mga gamit na dala ko habang si Mirai nama ay inaalalayan akong makapasok ng mansion. Agad namang may malaking itim na asong tumakbo palapit sa akin. Ang makintab nitong buhok at malaking katawan, agad na nagliwanag ang mga mata ko at sinalubong siya ng yakap. Sabik naman siyang pinaghahalikan ako. "Cerbe! Na miss din kita!" madrama kong sigaw at saka siya
[NATHAN] "So? Ayos na ulit silang mag-asawa?" Nakangising tanong ni Rain habang pareho naming pinapanood mula sa labas sina Rann at Damon. Hindi ko maiwasang umirap dahil sa kinikilos ng animal na iyon. Halata naman kasing wala siyang pakialam kay Rann bago niya nalaman na nabuntis niya ang asawa niya. "So etsepwera ka na ulit?" Natatawa niyang sambit pero sinamaan ko lang siya ng tingin. "Shut up Rain. Mas gwapo naman ako sa kaniya ng di hamak," pagmamaktol ko. Hindi ko talaga alam kung bakut ganito na lang ako mag react sa nakikita ko ngayon, pero isa lamg ang alam ko…ayokong nakikitang masaya ang lalaking iyon kasama si Rann. "Awe, don't be stingy Nathan. Kung gusto mo talaga siya, bakit mo siya tunulungang makabalik sa asawa niya?" Panunuya ni Rain. Nilingon ko naman siya nang sabihin niya iyon. Bakit nga ba?"Kung talagang gusto mo siya, dapat hinayaan mo silang masira. Dapat gumawa ka ng paraan para lalo silang magkasira–" agad niyang itinikom ang bibig niya nang samaan ko si
[RANN] Dumating si Damon ilang saglit matapos ang naging usapan namin ni Spyru, sinamaan niya muna ng tingin ang kakambal niya bago niya ako hinalikan sa pisngi. "You're crying? Did you guys fight again?" Pinunasan niya ang hinlalaki niya ang mga mata ko bago niya ako muling hinalikan sa pisngi, umiling lang ako bilang sagot at saka niyakap ang braso niya. "Don't you think mas maganda kung babalik muna kayo ng mansion?" Biglang tanong ni Spyru nang mailapag niya ang mga pagkaing pinahanda sa kaniya ni Damon. Nagtinginan naman kaming dalawa ni Damon sa sinabi niya. "Bakit naman? Maayos naman ang buhay namin dito sa Manila ah?" Umirap lang si Spyru saka umupo sa sofa at tinitigan akong maigi. "Now that you're pregnant, it is better kung manantili ka sa mansion. Para kung sakali mang hindi ka maasikaso ni Damon ay naroon sina Gael, Mirae, Sebastian at Tanya na mag aasikaso sa iyo," pahayag niya. Bumaling rin ang tingin niya kay Damon na tahimik lang na nasa tabi ko. "They're also par
[RANN] "Damon…" Hindi siya umiimik, ilang beses ko nang tinatawag ang pangalan niya pero hindi pa rin siya gumigising. Nakangusong ipinatong ko ang ulo ko sa dibdib niya habang pinapakinggan ang pintig ng puso niya. Magmula nang magka ayos kami at malaman niyang buntis ako ay halos hindi na nga siya umalis ng bahay, todo bantay siya sa akin. Binibigay niya lahat ng kailangan ko, sinusunod ang lahat ng gusto ko. Dumating na rin sa puntong si Tanya na mismo ang nagpresintang bumalik na lang ng mansion dahil nga sa hindi na ako halos maiwan ng asawa ko rito sa bahay niya. Marahan kong inangat ang kamay ko at sinusundot-sundot ang pisngi ni Damon habang mahimbing lang siyang natutulog ngayon. Alas tres na ng madaling araw, pero hindi ko maiwasang hindi maghanap ng makakain ng mga ganitong oras, kita ko rin namang napupuyat si Damon sa ganitong sitwasyon namin, pero hindi ko kasi mapigilan ang sarili ko. Umangat ako ng kaunto at saka ko siya hinalikan sa pisngi, marahan at magaan lang.
[RANN] "Mamahalin mo pa kaya ako kung alam mo kung sino talaga ako?"Tinitigan kong maigi ang mga mata niya, naroon ang sakit at lungkot. Mga bagay na hindi ko inaakalang makikita ko sa perpektk niyang mukha. Marahan kong inangat ang mga kamay ko ay hinawakan ang magkabilang pisngi niya. Sinalubong kong muli ang mga mata niya at saka ako ngumiti. "Oo naman, hinding-hindi kita pakakawalan kahit na sekretong drug lord ka pala." Umikot bigla ang mga mata ni Damon, natawa naman ako dahil sa naging reaksyon niya. "At saan mo naman nakuha iyan?" Natatawang tanong niya. "Sabi mo kasi eh, kung alam ko kung sino ka talaga, mamahalin pa ba kita?" pag-uulit ko sa tanong niya. Ngumisi ako ng malawak at saka hinila ang mukha niya palapit sa akin. Doon naglapat ang mga labi namin, pero saglit lang iyon dahil mas gusto kong titigan ang mukha niya ngayon. "Mamahalin kita kahit na anong mangyari."Tahimik lang siya, sa mga mata ko lang rin nakatitig. Maya-maya pa ay dahan-dahan na siyang ngumiti at