"Sa wakas!"
Rinig ko pang sigaw ni Sam nang maka labas na ng room at nginitian ko lang din ito. Kakatapos lang din kasi ng finals namin ngayong umaga."Tara mag tea. My treat!"
Excited pa nitong saad."Woah, akala ko ay kukulitin mo na naman ako na ililibre kita and we both know I hate tea."
Tawa ko pang tugon and she just chuckle."Not now, since kakatapos lang natin sa finals at may isang tao dito na nag-iipon ngayong taon. Tiyaka masarap ang tea. "
I watched her smiling as she waves her hand sa mga taong nakaka salamuha papuntang gate."Yea."
maikli kong reply nang tatawid na kami sa kabilang kalsada.Nang makatawid ay tiyaka ko lang napansin na nag ri-ring ang dala-dala kong cellphone sa kamay at agad ko naman itong sinagot nang malaman kung sino ang tumatawag."Hello?"
bumungad kaagad sa akin ang baritono niyang boses at napangiti ako doon."Bakit?"
pinipigilan ko ang sarili na ngumiti nang papasok na kami ni Sam sa loob ng cafeteria."Ahh I'm--"
"Ayon si Grey Mira oh!"
Tinignan ko naman dali-dali kung saan nanggaling ang hintuturo ni Sam.At sakto namang pagkapasok ko ay nagtama ang mata namin ni Grey.He's wearing their uniform with its combination color of red and black.
Their department had its overall unique uniform. They really look like a successful lawyer kung titigan mo lang sila sa kanilang mga tindig at awra. Ang uniform naman namin had its combination color of red and white.Kung tutuosin ay ang kikay ng dating sa uniform namin sa CAS dahil mala fashion ang dating nito at palda naman ang sa aming mga babae.
I blinked and gulped as I meet his glance.
I looked at his eyes once again... His eyes..Parang may ipinaparating ito sa akin na dapat ay hindi ko malaman kung ano man iyon.It's so evident..Parang may mali...
I am taken aback when I realized that Sam were calling me.
"Is everything okay?"
She tap my shoulder worriedly and I just nod as a response. Nilinga ko uli kung nasaan ang gawi ni Grey at wala na ito roon at nakita ko na lamang ito na nag o-order na.Saktong pagka upo naman namin ni Sam ay siyang pagdating ni Grey na agad namang umupo sa harap ko. Instead of saying hello, I just looked away.
"Magkagalit?"
Sam chuckles at pinandilatan ko lang ito ng mata.Narinig kong tumikhim si Grey at luminga ako sa gawi niya. Hindi gaya kanina ay nahihimigan ko ang saya nito, acting like nothing's going on a minute ago.
I sighed.
Ganoon nga ba talaga ang pinaparating ng mga mata ni Grey kanina? Hays.Guni-guni ko lang talaga siguro iyon.."Do you have plans today?"
si Sam, na naka tuon sa gawi naming dalawa ni Grey."Not that much."
ikli pang tugon ng lalaki at naagaw ang atensyon ko nang nag vibrate ang cellphone kong dala."Ikaw Mira?"
Sam looked at me hoping that I will say yes."Speaking of, meron. Nag text si Miko."
sabay iniharap ko sa kanya ang cellphone that says we will have a meeting by 1:00 pm."So matic na 'yan na hindi ka sasama sa akin Grey?"
She chuckled."Ano ba sana ang plano mo ngayon?"
I asked while sipping the chocolate coffee laying on the left side of the table."Karaoke lang sana. Wala naman akong gagawin sa bahay."
She sighed as she plays the cup of tea on his hands and with that, I smell its odor again that made my hands places it to my nose."Ayoko ng tea Sam."
I furrowed my brows while looking at her."I know. Sayang at hindi ako ang nag order, tea sana ang iyo."
She winked at me teasingly."Maamoy ko lang 'yan ay parang masusuka na ako."
I said frustratingly."Hindi ka pa ba nasasanay Mira? Hello? It's already been 3 years since we've met at sa tatlong taon na iyon palagi kitang pinapainom ng ganyan, because why not? Masarap naman kasi."
She defended."At sa tatlong taon din iyon Sam, I always ended up puking."
Tinawanan lang ako ng babae at uminom nalang din ako ng kape."A-ah, Mira?"
I turned my gaze from where I heard the person who just approach me.Na mumukhaan ko ito at iniisip kung saan ko nga ba siya nakita dati."Yes?"
pormal ko pang tugon dito."Y-you're, a-ano.."
He said nervously. Nakita ko kung paano niya nilunok ang sariling laway. kumikibot-kibot ang dulo ng labi nito ngunit wala man lang ni isang salita ang lumabas mula dito."Ano.. A-ang ganda mo."
natameme lang ako sa sinabi niya."P-pardon?"
kahit pa man narinig ko iyon but I needed to confirm dahil baka ay guni-guni ko lang ang nasabi ng lalaking kaharap ko."You heard it right Mira, you're beautiful."
He smiled genuinely that made his two dimples visible."A-aah. Thank you?"
this is making me uncomfortable."Would you mind if I give you this?"
Kinuha niya ang kamay sa likod at may white roses na itong hinahawakan.Tumingin muna ako kay Sam bago ito tanggapin at nag 'go' signal lang ito. Tinignan ko naman si Grey upang makuha ang reaksyon niya ngunit lumihis lang ang mga mata nito sa ibang direksyon at hindi ako tinignan.
"T-thank you, hindi ka na sana nag abala pa."
Kinuha ko ang roses para hindi siya mapahiya. He's making a lot of crowd here. Kung kanina ay walang may pakialam sa amin, ngayon ay halos lahat ng mata ay nasa amin na."And, can I ask for your number?"
tila nabingi ako sa sinabi niya at hindi ko na namalayan na naka tayo na pala si Grey ngayon. He's blocking my sight to that man."Would you also mind if I tell you that you're making Almira uncomfortable?"
Grey said calmly."Oh? Did I?"
the man looked at me but Grey blocked him to even take a glance on me.lumapit si Grey sa lalaki at may kung anong ibinulong na sila lang din dalawa ang nakakarinig.
Nakita ko kung paano lumunok ang lalaki, kasabay nito ang pag kuha ni Grey sa roses na nasa kamay ko at ibinalik ito sa lalaking kaharap. Hindi rin nag tagal ay wala itong pasabing umalis sa loob ng cafeteria.
"Anong nangyari do'n?"
I asked out of nowhere and take my eyes to Grey's side."Anong ginawa mo?"
matigas kong sabi sa kanya."Tinakot. Tss duwag."
He shrugged his shoulders while sipping his black coffee."Tss, bakod kamo Grey."
Sam sniffed while smiling looking at her phone."Bakit mo tinakot?"
I pouted habang tinatanaw ang pinto kung saan lumabas ang lalaki kanina."'Yon na sana eh! May nagbigay na sa'kin ng roses Grey. May lalaki na rin na sinabihan akong maganda. At may naka pansin na din sa ganda ko!"
I pouted once again while hanging my hands in the air at ang hintuturo ay naka tapat sa sarili."Ayaw mo no'n may manliligaw na sa akin kung ganoon?"
I calmed myself and just drink."Naiingit lang kasi 'yan si Grey Mira."
Sam chuckles and looked at Grey differently. She's teasing us again!"Stop that stare Sam."
Grey looked away."Wala na 'yong roses."
I said in disbelief. Hindi ko alam pero I have this feeling na dapat ay hindi na lang kinuha ni Grey sa akin iyon.He knows na wala talagang nagbibigay sa akin ng ganoon kaya nang may lumapit sa akin kanina at bigyan ako ng bulaklak, it somehow flattered my heart, even the guy is making me uncomfortable but it's just because it's my first time.
"Do you want flowers? I can also give that to you Mira."
Grey mumbled out of nowhere."H-ha?"
I asked in confusion."What did you say Grey?"
hindi ko masyadong narinig ang sinabi niya kaya't kunot noo ko itong tinignan."You're beautiful. No. You're Gorgeous..Mira."
"You don't need someone to say that to you. I can remind you on that everyday encase you forget. You don't need other guys to buy you flowers, I can spoil you kahit araw-araw pa."
He looked at me intently in the eyes that made me run out of breath.I am taken aback of what he just said. Narinig ko ang lahat ng sinabi niya, walang labis at walang kulang ngunit para na akong mabibingi sa lakas ng kalabog ng puso ko! If it would be explode, I think this is the right time to be!
"I--I mean kaming d-dalawa ni Sam! You don't need other people to give you such things dahil kaya naman namin iparamdam at ibigay sa'yo ang lahat ng mga bagay na iyon."
He looked away after saying such things."A--aahh hindi na muna ako sasama sa lunch. I have something to do with my mind."
He said nervously, nakita niya kung paano kumunot ang noo naming dalawa ni Sam sa nasabi kaya't minadali nitong klaruhin ang ano mang lumabas sa bibig nito."I-I mean.. I have something urgent to do. I'll go ahead."
We watch him as he began to walk away.Minutes passed, napahawak na lang ako sa d****b ko at huminga ng malalim.
"W-what was that?"
I said out of nowhere."I didn't know Grey would be that straight forward huh? So he really changed his strategy."
nakatungangang sambit pa ni Sam at may kung anong salita pa itong ibinulong sa hangin na siya lang din ang nakakarinig.----
"Ms. Sarmento?""Mira?"
"Ms. ALMIRA SARMENTO!"
Napatalon ako nang mapagtantong I was called many times by our manager."Y-yes Ma'am?"
I asked in realization that our manager is really calling me now."What's going on with you?"
Mataray pa niyang tanong."Nothing ma'am."
I bite my lips while turning down my gaze to the floor."Hmm, can you still do your work? If hindi, you can just leave here anytime. The door is always at ready for that."
She raised her left eyebrow to make herself more intimidating."Yes ma'am. I'm sorry for not taking my responsibility. Hindi na po ito mauulit."
I sincerely looked at her and she just rolled her eyes."Good."
Agad niya naman din akong tinalikuran at pumunta na sa kanyang office.I sighed.
Sa lahat ba naman kasi ng lugar na pwede akong tumunganga lang bakit dito pa sa trabaho ko.Our manager is really that strict pagdating sa trabaho. Especially kapag oras ng work namin, she believed that time is really gold to waste it. Actually she's really friendly outside, sa mga kakilala niya nga lang of course. Napaka professional niya lang talaga na kahit kaibigan pa niya ay handa itong pagalitan kapag nasa oras ng trabaho.
"First ever in history ata na napagalitan girl ah?"
Bulong pa ng katabi kong si Christine. Paniguradong hindi pa din ito nakaka tanggap ng tawag kaya sumilip na sa akin dito."Truu, buti nga't iyan lang ang napala mo. Kahapon ang mas malala."
Singit pa ng baklang katabi ko rin."Bakit?"
I asked out of curiosity."Ay hindi dumating sa'yo ang balita?"
si Christine, and I just shake my head. Pagkatapos kasi ng duty ko, palagi akong nagmamadaling umuwi kasi wala ng halos masakyan pauwi niyan."Remember Justine?"
si Paul."Of course. Anong meron?"
I asked while roaming my glance around. Baka kasi ay makita pa kami ng manager dito."He got fired."
Paul added and the news shocked me."Ha? Bakit? I mean, paano?"
It's impossible kasi, Justine is our manager's secretary and they've been together in this company for almost 9 years."Hindi namin alam ang buong nangyari pero ang alam lang namin pagkatapos ng duty natin ay nag-aaway ang dalawa. I overheard them arguing with something. Kasama ko pa nga si Christine nang mangyari 'yan kagabi. That's even the first time that we heard Justine fought back. Kasi 'diba, hello? Ang bait kaya niya. In fact, on my 5 years in serving here, never ko pang narinig 'yan na sigawan si Ma'am. Kahit araw-araw nakaka rindi talaga ang mga sermon niya sa kanya."
Paul added. Nahihimigan kong he really felt bad for Justine."Hays, kawawang Justine. May sakit pa naman ang mga magulang niyan. Kaya kahit anong sama ni Ma'am sa kanya tinitiis niya para lamang may maipagamot sa magulang at matulungan ang mga kapatid. Ang hirap talaga kapag breadwinner ka. Wala ng halos itira sa sarili mo dahil may mga magulang at mga kapatid kang pinapakain araw-araw. I felt bad for Justine, kahit ako nga may trabaho ngayon pero kulang pa din sa amin ang sweldo ko, paano na kaya siya na nawalan pa ng trabaho?"
Christine added.Narinig kong may tumunog sa ibang linya, means that Christine and Paul received a call and they bid for a while.
With the news I heard today, it made me feel really bad.
I sighed.
Breadwinner...
Kahit hindi man ako 'yan sa pamilya pero I felt really the same with Justine.
If he felt that he's alone.
I am too..If he felt that no one's gonna take his side, It also hurts me a lot..
But comparing my situation to Justine, mine was just nothing to feel about. He must be really suffering, like a lot.
I'm still grateful that my family has their own money. And I still have the reasons to be thankful for. Comparing sa lahat ng tao na walang-wala talagang makakaya sa buhay. I have nothing to feel about my situation dahil may mga bagay pa din na mayroon ako na hindi kayang abutin ng ibang tao. May mga bagay pa din na kaya kong bilhin na hindi kaya ng iba. Kaya I have no right to feel this way.
With that thoughts, I close my eyes and prayed in silence for Justine's stability in life. I wish for his life to be more meaningful and wishing him the biggest reason to live in this life.
Even the life itself is digging us into our own grave..
"Mabuti at bumaba ka na. Let's eat there."Bungad sa'kin ni papa as I step down the stairs from my room. Sabay kaming pumunta ni papa sa dining area. Naka ligo na rin naman na ako at naka bihis.Nagulat ako ng makarating sa hapag dahil biglang tumayo si mama, ate at kuya sa kinauupuan nila at yumakap sa'kin, greeting me for the good morning.Napangiti ako ng biglaan dahil sa ipinakita nilang kilos.This is so sudden that I want to freeze the time for a moment. Embracing the sudden hug made me feel that I am loved for a moment.This is so good to be true.. If only they had it intentionally.Pero alam kong hindi. Alam kong ganito sila dahil may ibang tao sa bahay. But it somehow flatters my heart na kahit peke lamang ang pagyakap na bungad nila sa akin, kahit sandali man lang ay naramdaman ko ang pagmamahal na lagi kong hinahanap sa kanila. And it's sad to know that I can't feel them. I know I shouldn't feel this way dahil pamilya ko
Pinahid ko ang luha at pinakalma ang sarili. Nang kumalma naman ay nagpasya na rin akong umalis sa lugar at naglakad-lakad nalang, nagbabakasakaling may malapit na convenience store.Sa halos sampung minuto kong paglalakad ay may nakita na din ako. Pumasok at bumili ng pweding maiinom. Hindi rin nagtagal ay nagbayad na ako saka umalis at nag para ng tricycle papuntang university. Doon nalang ako magbibihis at mubuti nalang naisipan kong magdala ng extra pang damit at mga kakailanganin ko sa school.Hindi rin naman nagtagal ay nasa tapat na ako ng university at bumungad sa'kin ang malaki nitong pulang gate."Good morning Mira!"Masiglang bungad sa akin ni Kuya Levi. Guard dito sa university."Good morning din po kuya."Masigla ko ring sagot sa kanya at hindi naman nawala ang ngiti nito nang mabalingan ko siya ng tingin.Pinagmasdan ko siya kung paano ngumiti at nang dahil do'n ay lumitaw ang kanyang nag iisang dimple sa pinsgi
"Owemjiiii!!"Sigaw pa ni Raf nang makita ang lalaking kadarating lang, nilingunan naman ito ni Amy at Leo."And why are you here Nathan?"Tanong pa ni Leo na parang nagtatanong lang sa isang kapatid dahil sa tono ng boses nito."Hindi mo naman sinabing darating dito ang kapatid mo Leo, edi sana naka pag prepare man lang ako sa suot ko."Bulong pa ni Raf.So kapatid nga ni Leo 'tong lalaki na'to? Ba't 'di ko alam?Ay bakit ko naman dapat malaman? Psh."Gaga ka! Ang landi mo talaga kahit kailan noh. Eh kahit nga ako hindi alam na darating 'yan ngayon. Osya! Bakit ka nga nandito?"Taas noo pang sabi ni Leo."Visiting our mom? Dumaan ako kanina sa office but she's not there yet. But it's okay, may magandang babae naman akong nakita."He smirked and slightly gazing at my direction.Aba ha! This jerk! maganda ako oo alam ko 'yan pero kapag siya ang nagsabi ang manyak pakinggan!
We managed to finish the whole booth at ilang minuto na lang din ang hinhintay namin to finally start the event.“Amy and I. We’re very good friends.”Agad na sambit ni Grey nang maka lapit sa akin at taka ko naman siyang sinundan ng tingin.“I just feel like explaining that to you.”Dugtong niya pa sabay tingin ng diretso sa aking mga mata.“No need na iyan. Tsaka bakit naman?”I chuckled sabay inom uli sa binuksan niyang juice para sa akin. Hindi siya kumibo at ipinagsawalang bahala ko na lamang iyon.Why are things so hard para sa aming dalawa? Hindi ba pu-puwedeng magmahalan na lang kami ng walang ibang taong na nai-involved? But I guess that’s not the case at all.Nang tinawag naman ako ni Raf ay tumayo na agad ako ngunit nabigla ako nang bigla akong hilahin ni Grey sa kina-tatayuan ko papunta sa kina-uupuan niya at agad akong yinakap. Gulat din akong napa yakap sa kaniya pabalik.And now wala akong pakialam kung may nakakakita man sa amin because all I feel right now is the rush
I smiled as I noticed how good the weather today, a fresh air for a new start of my life. "Nakakainis naman 'yong bagong Doctor dito Doc!" Simulang pag ra-rant ni Angel ng makarating sa park na kinaroronan ko. She's a friend and a nurse sa firm na pinapasukan ko dito sa Laguna. She used to be my Schoolmate when we were in college. "Oh bakit? Parang lahat naman ng bagong Doctor dito may nasasabi ka." pabiro kong saad. "Doc naman eh! Hindi naman sa gano'n! Oh bakit sa'yo wala naman akong sinabi ah?" Defensive masyado niyang tugon. "Aba 'di ko knows Angel." We both laughed. I really love the weather today, parang ang sarap mag roadtrip papuntang tagaytay. Mag se-set nga ako ng time para d'yan. Lagi kasing busy at hindi na ako nakakapag laan ng oras para sa sarili. "Kasi naman ang manyak Doc! Pansin ko din naman ka
I don't know when I started noticing him. I watched him as he bites his lips while he started carrying our foods. That simple act revealed his small and deep dimples that made my mood even lighter, he's really a vibe changer. Beads of sweats began to form on his forehead, right at that moment I envy them as they had to cling by his hands. "Ang pangit naman ng tinitingnan mo Mira!" Napa ayos ako ng upo at tumikhim ng parating s'ya sa kinaroroonan ko. "Yuck!" Tatawa-tawa niyang saad as he acted the way he pukes. 'Di niya man lang alam na siya ang tinitingnan ko, is he doesn't know that I liked him or he's just pretending not to know? I sighed. His soft hair followed his swift move as he sat beside me. "By the way, punta ka mamaya sa bahay ah?" Aniya pagkatapos ilapag ang pagkaing in-order. Iba talaga pag rich kid!
"Oy!"Bungad ni Sam after I answered the call. "Problema mo?"I asked in confusion. Ang himala naman kasing tatawag 'to kung mangagamusta lang. We don't usually hang out like what her other friends does. May kanya-kanyang grupo sa classroom namin, so does Sam. Kahit gano'n naman she never forgets to have time with me. She's the only girl best friend I had, si Grey lang kasi ang naging kaibigan ko mula pa pagkabata. Hindi naman ako mahiyaing tao, I just don't want to do the first move when making a conversation lang talaga. "Ba't ka tumaawaagg? Alam mo namang busy akong tao eh."Pagmamaktol niya pa. "Hoy babae! Ikaw ang tumawag sa'kin ah?"Napa 'tsk' nalang ako. At nahiya pa ako sa word niyang 'busy siya' ba.Sa aming tatlo ni Grey at Sam, lagi ko talagang pina pamukha sa dalawang 'yon na huwag akong pag tripan at ang dami-dami kong ginagawa sa buhay. Pero syempre kapag s
Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ng may naramdamang may humahaplos sa buhok ko. Puting kisame ang bumungad sa'kin at iginiya ang mga mata sa paligid."Finally nagising ka na Mira!" Rinig kong sigaw ni Sam nang makitang bumangon ako ng kaunti sa kamang hinihigaan at bahagyang tumagilid upang mayakap ako. Siya pala ang humahaplos sa buhok ko, I sighed in disbelief for being thinking of someone else.I looked at every corner of the room, searching for someone that I owe the most."Andito ako." His baritone voice filled the whole room and I slowly looked at his side, intently looking each other like we're the only person here. I watched him as he made a face worriedly."You're still clumsy, hindi ka nag iingat. How are you?"I ghost a smile at the side of my lips. He sounded like he really is my boyfriend. Minsan akala ko talagang may feelings 'to sa'kin, kung 'di ko lang talaga kilala ang lalaki ay baka iisipin ko na talagang may something s
We managed to finish the whole booth at ilang minuto na lang din ang hinhintay namin to finally start the event.“Amy and I. We’re very good friends.”Agad na sambit ni Grey nang maka lapit sa akin at taka ko naman siyang sinundan ng tingin.“I just feel like explaining that to you.”Dugtong niya pa sabay tingin ng diretso sa aking mga mata.“No need na iyan. Tsaka bakit naman?”I chuckled sabay inom uli sa binuksan niyang juice para sa akin. Hindi siya kumibo at ipinagsawalang bahala ko na lamang iyon.Why are things so hard para sa aming dalawa? Hindi ba pu-puwedeng magmahalan na lang kami ng walang ibang taong na nai-involved? But I guess that’s not the case at all.Nang tinawag naman ako ni Raf ay tumayo na agad ako ngunit nabigla ako nang bigla akong hilahin ni Grey sa kina-tatayuan ko papunta sa kina-uupuan niya at agad akong yinakap. Gulat din akong napa yakap sa kaniya pabalik.And now wala akong pakialam kung may nakakakita man sa amin because all I feel right now is the rush
"Owemjiiii!!"Sigaw pa ni Raf nang makita ang lalaking kadarating lang, nilingunan naman ito ni Amy at Leo."And why are you here Nathan?"Tanong pa ni Leo na parang nagtatanong lang sa isang kapatid dahil sa tono ng boses nito."Hindi mo naman sinabing darating dito ang kapatid mo Leo, edi sana naka pag prepare man lang ako sa suot ko."Bulong pa ni Raf.So kapatid nga ni Leo 'tong lalaki na'to? Ba't 'di ko alam?Ay bakit ko naman dapat malaman? Psh."Gaga ka! Ang landi mo talaga kahit kailan noh. Eh kahit nga ako hindi alam na darating 'yan ngayon. Osya! Bakit ka nga nandito?"Taas noo pang sabi ni Leo."Visiting our mom? Dumaan ako kanina sa office but she's not there yet. But it's okay, may magandang babae naman akong nakita."He smirked and slightly gazing at my direction.Aba ha! This jerk! maganda ako oo alam ko 'yan pero kapag siya ang nagsabi ang manyak pakinggan!
Pinahid ko ang luha at pinakalma ang sarili. Nang kumalma naman ay nagpasya na rin akong umalis sa lugar at naglakad-lakad nalang, nagbabakasakaling may malapit na convenience store.Sa halos sampung minuto kong paglalakad ay may nakita na din ako. Pumasok at bumili ng pweding maiinom. Hindi rin nagtagal ay nagbayad na ako saka umalis at nag para ng tricycle papuntang university. Doon nalang ako magbibihis at mubuti nalang naisipan kong magdala ng extra pang damit at mga kakailanganin ko sa school.Hindi rin naman nagtagal ay nasa tapat na ako ng university at bumungad sa'kin ang malaki nitong pulang gate."Good morning Mira!"Masiglang bungad sa akin ni Kuya Levi. Guard dito sa university."Good morning din po kuya."Masigla ko ring sagot sa kanya at hindi naman nawala ang ngiti nito nang mabalingan ko siya ng tingin.Pinagmasdan ko siya kung paano ngumiti at nang dahil do'n ay lumitaw ang kanyang nag iisang dimple sa pinsgi
"Mabuti at bumaba ka na. Let's eat there."Bungad sa'kin ni papa as I step down the stairs from my room. Sabay kaming pumunta ni papa sa dining area. Naka ligo na rin naman na ako at naka bihis.Nagulat ako ng makarating sa hapag dahil biglang tumayo si mama, ate at kuya sa kinauupuan nila at yumakap sa'kin, greeting me for the good morning.Napangiti ako ng biglaan dahil sa ipinakita nilang kilos.This is so sudden that I want to freeze the time for a moment. Embracing the sudden hug made me feel that I am loved for a moment.This is so good to be true.. If only they had it intentionally.Pero alam kong hindi. Alam kong ganito sila dahil may ibang tao sa bahay. But it somehow flatters my heart na kahit peke lamang ang pagyakap na bungad nila sa akin, kahit sandali man lang ay naramdaman ko ang pagmamahal na lagi kong hinahanap sa kanila. And it's sad to know that I can't feel them. I know I shouldn't feel this way dahil pamilya ko
"Sa wakas!" Rinig ko pang sigaw ni Sam nang maka labas na ng room at nginitian ko lang din ito. Kakatapos lang din kasi ng finals namin ngayong umaga."Tara mag tea. My treat!" Excited pa nitong saad."Woah, akala ko ay kukulitin mo na naman ako na ililibre kita and we both know I hate tea." Tawa ko pang tugon and she just chuckle."Not now, since kakatapos lang natin sa finals at may isang tao dito na nag-iipon ngayong taon. Tiyaka masarap ang tea. " I watched her smiling as she waves her hand sa mga taong nakaka salamuha papuntang gate."Yea."maikli kong reply nang tatawid na kami sa kabilang kalsada. Nang makatawid ay tiyaka ko lang napansin na nag ri-ring ang dala-dala kong cellphone sa kamay at agad ko naman itong sinagot nang malaman kung sino ang tumatawag."Hello?"bumungad kaagad sa akin ang baritono niyang boses at napangiti ako doon.
"The deadline of your thesis will be next month, after sem break. Will that be enough?" Ani ni sir that made the whole class complain. "Sir naman! Finals na this week eh and may school fest pa. 1 month is not enough pa din po." Angal ni Sam na katabi ko lang. Nagsi tanguan naman ang mga kaklase ko bilang pag sang ayon at rinig pa din ang iba't ibang komento galing sa kanila. "Okay guys stop! Stop!" He shouted kaya nanahimik ang lahat. "This week is your finals okay, pero you are all aware that you don't have to take the exam on this subject, thanks to Ms. Sarmento." Dugtong niya pa na tumingin sa gawi ko bago magsalita uli. "We made it clear na exempted kayong lahat it's because Ms. Sarmento won the competitio
Hapon na ng maka uwi kami pabalik at dumiretso na rin sa kanya-kanyang bahay. Magkasabay lang umuwi sina Sam at Grey dahil iisa lang naman ang village na tinitirhan ng dalawa, while ang bahay namin mula sa kanila ay kalahating oras din ang layo pag byinahe. Nagtaka ako dahil ang daming sasakyan ang nakaparada sa tapat ng bahay namin kaya hindi nalang ako kumatok at dire-diretsong pumanhik sa loob. Pagka bukas ko ng pinto ay bumungad sa'kin ang nagtatawanang mga taong kabilang sa polita galing pa sa ibang lungsod at mga kasama ni papa sa trabaho. Maging ang kasama ni ate sa team nila ay nandito rin. Hindi ko alam kung ano na naman ang okasyon na ipinag diriwang nila.Natanaw ko sa dining area si mama na busy sa paghahanda ng mga pagkain, si kuya at papa naman ay nakikitawa sa grupo ng mga lalaki, namumukhaan ko ang mga hitsura nila dahil minsan na din naman silang pumarito pag may okasyon. Inilibot ko ang paningin at
Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ng may naramdamang may humahaplos sa buhok ko. Puting kisame ang bumungad sa'kin at iginiya ang mga mata sa paligid."Finally nagising ka na Mira!" Rinig kong sigaw ni Sam nang makitang bumangon ako ng kaunti sa kamang hinihigaan at bahagyang tumagilid upang mayakap ako. Siya pala ang humahaplos sa buhok ko, I sighed in disbelief for being thinking of someone else.I looked at every corner of the room, searching for someone that I owe the most."Andito ako." His baritone voice filled the whole room and I slowly looked at his side, intently looking each other like we're the only person here. I watched him as he made a face worriedly."You're still clumsy, hindi ka nag iingat. How are you?"I ghost a smile at the side of my lips. He sounded like he really is my boyfriend. Minsan akala ko talagang may feelings 'to sa'kin, kung 'di ko lang talaga kilala ang lalaki ay baka iisipin ko na talagang may something s
"Oy!"Bungad ni Sam after I answered the call. "Problema mo?"I asked in confusion. Ang himala naman kasing tatawag 'to kung mangagamusta lang. We don't usually hang out like what her other friends does. May kanya-kanyang grupo sa classroom namin, so does Sam. Kahit gano'n naman she never forgets to have time with me. She's the only girl best friend I had, si Grey lang kasi ang naging kaibigan ko mula pa pagkabata. Hindi naman ako mahiyaing tao, I just don't want to do the first move when making a conversation lang talaga. "Ba't ka tumaawaagg? Alam mo namang busy akong tao eh."Pagmamaktol niya pa. "Hoy babae! Ikaw ang tumawag sa'kin ah?"Napa 'tsk' nalang ako. At nahiya pa ako sa word niyang 'busy siya' ba.Sa aming tatlo ni Grey at Sam, lagi ko talagang pina pamukha sa dalawang 'yon na huwag akong pag tripan at ang dami-dami kong ginagawa sa buhay. Pero syempre kapag s