This is a story of Love, dreams, family and forgiveness. No matter how brave a person might be, every human needs a helping hand. That no matter how tough you are, you can also be vulnerable. Come and join this inspirational and a romance story of Almira and Grey! Learn to forgive without hurting others in the process. Be inspire and in love with them as they turn your table into a magical sky... Into a magical Love.
View MoreWe managed to finish the whole booth at ilang minuto na lang din ang hinhintay namin to finally start the event.“Amy and I. We’re very good friends.”Agad na sambit ni Grey nang maka lapit sa akin at taka ko naman siyang sinundan ng tingin.“I just feel like explaining that to you.”Dugtong niya pa sabay tingin ng diretso sa aking mga mata.“No need na iyan. Tsaka bakit naman?”I chuckled sabay inom uli sa binuksan niyang juice para sa akin. Hindi siya kumibo at ipinagsawalang bahala ko na lamang iyon.Why are things so hard para sa aming dalawa? Hindi ba pu-puwedeng magmahalan na lang kami ng walang ibang taong na nai-involved? But I guess that’s not the case at all.Nang tinawag naman ako ni Raf ay tumayo na agad ako ngunit nabigla ako nang bigla akong hilahin ni Grey sa kina-tatayuan ko papunta sa kina-uupuan niya at agad akong yinakap. Gulat din akong napa yakap sa kaniya pabalik.And now wala akong pakialam kung may nakakakita man sa amin because all I feel right now is the rush
"Owemjiiii!!"Sigaw pa ni Raf nang makita ang lalaking kadarating lang, nilingunan naman ito ni Amy at Leo."And why are you here Nathan?"Tanong pa ni Leo na parang nagtatanong lang sa isang kapatid dahil sa tono ng boses nito."Hindi mo naman sinabing darating dito ang kapatid mo Leo, edi sana naka pag prepare man lang ako sa suot ko."Bulong pa ni Raf.So kapatid nga ni Leo 'tong lalaki na'to? Ba't 'di ko alam?Ay bakit ko naman dapat malaman? Psh."Gaga ka! Ang landi mo talaga kahit kailan noh. Eh kahit nga ako hindi alam na darating 'yan ngayon. Osya! Bakit ka nga nandito?"Taas noo pang sabi ni Leo."Visiting our mom? Dumaan ako kanina sa office but she's not there yet. But it's okay, may magandang babae naman akong nakita."He smirked and slightly gazing at my direction.Aba ha! This jerk! maganda ako oo alam ko 'yan pero kapag siya ang nagsabi ang manyak pakinggan!
Pinahid ko ang luha at pinakalma ang sarili. Nang kumalma naman ay nagpasya na rin akong umalis sa lugar at naglakad-lakad nalang, nagbabakasakaling may malapit na convenience store.Sa halos sampung minuto kong paglalakad ay may nakita na din ako. Pumasok at bumili ng pweding maiinom. Hindi rin nagtagal ay nagbayad na ako saka umalis at nag para ng tricycle papuntang university. Doon nalang ako magbibihis at mubuti nalang naisipan kong magdala ng extra pang damit at mga kakailanganin ko sa school.Hindi rin naman nagtagal ay nasa tapat na ako ng university at bumungad sa'kin ang malaki nitong pulang gate."Good morning Mira!"Masiglang bungad sa akin ni Kuya Levi. Guard dito sa university."Good morning din po kuya."Masigla ko ring sagot sa kanya at hindi naman nawala ang ngiti nito nang mabalingan ko siya ng tingin.Pinagmasdan ko siya kung paano ngumiti at nang dahil do'n ay lumitaw ang kanyang nag iisang dimple sa pinsgi
"Mabuti at bumaba ka na. Let's eat there."Bungad sa'kin ni papa as I step down the stairs from my room. Sabay kaming pumunta ni papa sa dining area. Naka ligo na rin naman na ako at naka bihis.Nagulat ako ng makarating sa hapag dahil biglang tumayo si mama, ate at kuya sa kinauupuan nila at yumakap sa'kin, greeting me for the good morning.Napangiti ako ng biglaan dahil sa ipinakita nilang kilos.This is so sudden that I want to freeze the time for a moment. Embracing the sudden hug made me feel that I am loved for a moment.This is so good to be true.. If only they had it intentionally.Pero alam kong hindi. Alam kong ganito sila dahil may ibang tao sa bahay. But it somehow flatters my heart na kahit peke lamang ang pagyakap na bungad nila sa akin, kahit sandali man lang ay naramdaman ko ang pagmamahal na lagi kong hinahanap sa kanila. And it's sad to know that I can't feel them. I know I shouldn't feel this way dahil pamilya ko
"Sa wakas!" Rinig ko pang sigaw ni Sam nang maka labas na ng room at nginitian ko lang din ito. Kakatapos lang din kasi ng finals namin ngayong umaga."Tara mag tea. My treat!" Excited pa nitong saad."Woah, akala ko ay kukulitin mo na naman ako na ililibre kita and we both know I hate tea." Tawa ko pang tugon and she just chuckle."Not now, since kakatapos lang natin sa finals at may isang tao dito na nag-iipon ngayong taon. Tiyaka masarap ang tea. " I watched her smiling as she waves her hand sa mga taong nakaka salamuha papuntang gate."Yea."maikli kong reply nang tatawid na kami sa kabilang kalsada. Nang makatawid ay tiyaka ko lang napansin na nag ri-ring ang dala-dala kong cellphone sa kamay at agad ko naman itong sinagot nang malaman kung sino ang tumatawag."Hello?"bumungad kaagad sa akin ang baritono niyang boses at napangiti ako doon.
"The deadline of your thesis will be next month, after sem break. Will that be enough?" Ani ni sir that made the whole class complain. "Sir naman! Finals na this week eh and may school fest pa. 1 month is not enough pa din po." Angal ni Sam na katabi ko lang. Nagsi tanguan naman ang mga kaklase ko bilang pag sang ayon at rinig pa din ang iba't ibang komento galing sa kanila. "Okay guys stop! Stop!" He shouted kaya nanahimik ang lahat. "This week is your finals okay, pero you are all aware that you don't have to take the exam on this subject, thanks to Ms. Sarmento." Dugtong niya pa na tumingin sa gawi ko bago magsalita uli. "We made it clear na exempted kayong lahat it's because Ms. Sarmento won the competitio
Hapon na ng maka uwi kami pabalik at dumiretso na rin sa kanya-kanyang bahay. Magkasabay lang umuwi sina Sam at Grey dahil iisa lang naman ang village na tinitirhan ng dalawa, while ang bahay namin mula sa kanila ay kalahating oras din ang layo pag byinahe. Nagtaka ako dahil ang daming sasakyan ang nakaparada sa tapat ng bahay namin kaya hindi nalang ako kumatok at dire-diretsong pumanhik sa loob. Pagka bukas ko ng pinto ay bumungad sa'kin ang nagtatawanang mga taong kabilang sa polita galing pa sa ibang lungsod at mga kasama ni papa sa trabaho. Maging ang kasama ni ate sa team nila ay nandito rin. Hindi ko alam kung ano na naman ang okasyon na ipinag diriwang nila.Natanaw ko sa dining area si mama na busy sa paghahanda ng mga pagkain, si kuya at papa naman ay nakikitawa sa grupo ng mga lalaki, namumukhaan ko ang mga hitsura nila dahil minsan na din naman silang pumarito pag may okasyon. Inilibot ko ang paningin at
Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ng may naramdamang may humahaplos sa buhok ko. Puting kisame ang bumungad sa'kin at iginiya ang mga mata sa paligid."Finally nagising ka na Mira!" Rinig kong sigaw ni Sam nang makitang bumangon ako ng kaunti sa kamang hinihigaan at bahagyang tumagilid upang mayakap ako. Siya pala ang humahaplos sa buhok ko, I sighed in disbelief for being thinking of someone else.I looked at every corner of the room, searching for someone that I owe the most."Andito ako." His baritone voice filled the whole room and I slowly looked at his side, intently looking each other like we're the only person here. I watched him as he made a face worriedly."You're still clumsy, hindi ka nag iingat. How are you?"I ghost a smile at the side of my lips. He sounded like he really is my boyfriend. Minsan akala ko talagang may feelings 'to sa'kin, kung 'di ko lang talaga kilala ang lalaki ay baka iisipin ko na talagang may something s
"Oy!"Bungad ni Sam after I answered the call. "Problema mo?"I asked in confusion. Ang himala naman kasing tatawag 'to kung mangagamusta lang. We don't usually hang out like what her other friends does. May kanya-kanyang grupo sa classroom namin, so does Sam. Kahit gano'n naman she never forgets to have time with me. She's the only girl best friend I had, si Grey lang kasi ang naging kaibigan ko mula pa pagkabata. Hindi naman ako mahiyaing tao, I just don't want to do the first move when making a conversation lang talaga. "Ba't ka tumaawaagg? Alam mo namang busy akong tao eh."Pagmamaktol niya pa. "Hoy babae! Ikaw ang tumawag sa'kin ah?"Napa 'tsk' nalang ako. At nahiya pa ako sa word niyang 'busy siya' ba.Sa aming tatlo ni Grey at Sam, lagi ko talagang pina pamukha sa dalawang 'yon na huwag akong pag tripan at ang dami-dami kong ginagawa sa buhay. Pero syempre kapag s
I smiled as I noticed how good the weather today, a fresh air for a new start of my life. "Nakakainis naman 'yong bagong Doctor dito Doc!" Simulang pag ra-rant ni Angel ng makarating sa park na kinaroronan ko. She's a friend and a nurse sa firm na pinapasukan ko dito sa Laguna. She used to be my Schoolmate when we were in college. "Oh bakit? Parang lahat naman ng bagong Doctor dito may nasasabi ka." pabiro kong saad. "Doc naman eh! Hindi naman sa gano'n! Oh bakit sa'yo wala naman akong sinabi ah?" Defensive masyado niyang tugon. "Aba 'di ko knows Angel." We both laughed. I really love the weather today, parang ang sarap mag roadtrip papuntang tagaytay. Mag se-set nga ako ng time para d'yan. Lagi kasing busy at hindi na ako nakakapag laan ng oras para sa sarili. "Kasi naman ang manyak Doc! Pansin ko din naman ka...
Comments