Nathalia, an ordinary human girl with an unknown identity. She lives with her auntie Rina and her cousin, Ashley, in the human world. But in just a blink of an eye, the table turned upside down. Nathalia will meet new friends, face new struggles that she didn't expect that will happen to her. She will unveil the mysteries behind her identity, knowing she isn't just a human that continues living in a world where she thinks she doesn't belong. Little did she knew, that someone is waiting for her, her mate. Will, she will be able to be brave enough to face the answers behind her identity? Will she be able to accept the fact that someone needs her?
View More[00]
"Once upon a time there was a woman named Shianna, a human. It was summer vacation so her family decided to go to her grandparents in a barangay.
Once they get there, Shianna was so happy because she could see a lot of trees, animals, and so on. Unlike in the city.
One day, Shianna got bored so she decided to have a walked around. Naglakad lang sya ng naglakad hanggang sa puro puno na ang kanyang madadaanan. But she still continue to walk, dahil mayroong banas kaya't sinundan nya iyon. After of minutes of walking, nakakita sya ng malapad na basakan.
Nagpatuloy sya sa paglalakad but then, she saw a black oblong shape mirror. Sa isip ni Shianna ito ay lagusan-"
I yawn as tita Rina was telling me a human and a vampire story, something like that.
"-Shianna got confused. Kaya't nagdesisyon syang pumasok sa lagusan kung tawagin nya *blah *blah *blah-"
I couldn't understand anything now because my eyes were really falling into a deep sleep.
Kinabukasan ay nagising ako sa sinag ng araw na tumatama sa aking mukha mula sa bintana.
I stretched my arms at umupo sa kama. Then, I remembered tita Rina's story last night about a human and a vampire story something like that, I'm not sure. But tita said it's a vampire and human story all about. I wonder what happens next? Hmm?
Like come on! Simula bata palang ako 'yun na ang laging kinukwento sa'kin ni tita Rina,hanggang ngayong twenty years old na'ko tungkol doon pa rin ang ikinikwento nya, 'di ko pa rin napapatapos 'yung kwento n'yang 'yun. So I wondered kung anong wakas nung kwento na 'yun. It still confuses me. Curiousity kills the cat they say.
Hindi ko rin alam kung kinukwento nya rin ba kay Ashley yun na anak nya o sa akin lang. Well, I really don't know hiwalay naman kasi kami ng kwarto ni Ashley.
That human and the vampire's story made me confused, I've watched so many vampires and werewolf movies on tv. But I felt that tita Rina's story is different I just don't know where's apart.
Or maybe mamayang gabi. Right! Papatapusin ko mamayang gabi yung kwento ni tita Rina, I just need to be wide awake. I'm a genius alright. I smirked at that thought.
" Luinsse Nathalia!!! Wake up!! " Ashley shouting while knocking on the door.
"I'm wide awake!" I shouted back.
"The door's locked!"
I unlocked the door and open it seeing Ashley in front of it.
"What?" Bungad ko sa kanya.
"Anong 'what?'" ginaya niya pa ang tono ko. "Oh come on! Nakalimutan mo na ba na tapos na weekend? Huh?" Ngumiwi naman ako sa sinabi niya at humikab.
"Gosh! Its monday Nat!" Dugtong nya.
"Oh?" Maikli at walang buhay kong sabi at naging blanko na ang mukha niya sa narinig.
"Aish! Were going to be late! Bahala ka nga riyan!" at tinalikuran na ako.
Tch. Ang OA. Alam ko naman na back to school na naman kami. Porke ba na ganun lang reaksyon ko ay nakalimutan ko ng Monday ngayon? Psh.
Pumunta na ako sa loob ng bathroom upang maligo, pagkatapos ay nagtoothbrush at lumabas na ako ng bathroom. I picked a pair of faded jeans, a white t-shirt. I didn't wear my uniform because we’re having a practicum today which is art. It’s our first period in the morning. I also wear my converse shoes.
Nang makatapos, ay kinuha ko na ang aking bag at lumabas ng kuwarto. Sinara ko ang pinto at naglakad papuntang counter kung saan naroon si tita Rina na naghahanda ng almusal at si Ashley naman na nakaupo sa high chair at nagsisimula ng kumain.
"Good morning tita!" I greeted her and kiss her on her right cheek. It's a routine every morning.
"Good morning too, Nat-nat. Have a seat and eat."
"Thanks, tita!" I turned my head to Ashley who was eating. I greeted her with a 'good morning' too and she greeted me back.
I sit in one of the high chairs and started to eat. The breakfast is fine.
Fried egg and a hotdog.
When I finally finished my breakfast, I got up and put my plate in the sink. I was about to wash the dishes but tita Rina offered help.
"Sige na, baka malate kayo niyan." She smiled at me and I smiled back.
I brush my teeth again. Baka maamoy ng mga kaklase ko yung hotdog lalo na iyong itlog. Malansa pa man ‘yong itlog.
Ashley finished the routines first. We picked our bags and kiss tita on her cheeks and finally bid our goodbyes to her.
"Take care! Anak, Nat-nat." Kumaway kami uli ni Ashley sa kanyang ina bago tuluyang tumalikod at nagsimulang maglakad.
Pumunta kami sa waiting shed upang doon mag abang ng tricycle na sasakyan papuntang eskwelahan. Hindi rin nagtagal nang mayroon ng huminto sa banda.
"School kayo gang?" Tumango kami kay kuyang driver bilang sagot sa kanyang tanong bago tuluyang sumakay tuluyang sumakay sa tricycle.
Hindi naman gaanong malayo ang bahay nina Ashley sa school. Ngunit kailangan pa rin naman talaga naming sumakay ng tricycle.
Makalipas ang ilang minuto ay nakarating na kami sa eskwelahan. Nagbayad kami kay kuyang driver bago bumaba. Ashley and I walked together. Nang nasa tapat na kami ng school gate ay sabay naming ipinakita ang aming school ID kay kuya'ng guard. Sa madalas naming magkasama ni Ashley, minsan ay napagkakamalan na kaming magkambal. Hindi naman kami magkamukha. Maybe identical twins.
But we weren't.
We have different mothers. But my mother died in a car accident when I was little. That's what tita Rina said to me. My mother and Tita Rina were best buddies back then, according to her stories. Not to mention that they are sisters. And I saw pictures of them together too.
Isang hakbang na lang bago kami tuluyang makapasok. Ngunit natigil sa ere ang hakbang na gagawin ko dahil sa may isang bagay o dapat tamang sabihin kong hayop, akong nahagip ng tingin na hindi ko inakalang makikita ko.
Isang kurap ang ginawa ko at wala na roon ang hayop na iyon.
:)
Alam kong ilang beses ko nang tinanong ang sarili ko tungkol sa bagay na ‘to. Bakit nga ba ako nandito? Bakit kailangang ako? Ako talaga? Mababago ko pa ba ang kapalarang ngahihintay sa akin sa hinaharap? Pero habang mas tumatagal ako rito sa mundo nila ay tila unti-unti ko nang nasasagot ang mga katanungan sa isip ko pero hindi pa rin malinaw para sa akin. Siguro nga gaya ng sabi ni Jason at Ash na alam ko na ang sagot sa katanungang, “Sino ang itinakda para sa akin?” at siguro ayaw ko lang tanggapin ‘yon sa sarili ko dahil nga tingin ko ay napakalabong mangyari. Pero totoo naman kasing malabong mangyari iyon, siguro para sa kanila hindi malabong mangyari na siya nga ang itinakdang bampira para sa akin. Ako lang talaga siguro ang nag-iisip na impossibleng siya iyon. Pero kailangan ko iyong tanggapin dahil iyon ang katotohanan. Kaya siguro hindi ko pa tinatanggap ang katotohanang iyon ay dahil kailangan ko munang kumpirmahin talaga. Ang tanong ay… Paano ako makakasiguro na tama nga an
[49.2]Hinayaan ko lang na nakalugay iyong buhok ko saka naglagay ng liptint sa labi at okay na ako. Nang makarating ako sa salas kung saan naghihintay ang prinsepe na mukhang naiinip na sa paghihintay sa akin kahit na hindi naman ako masyadong matagal at tinawag ko siya para makuha ang kanyang atensyon.Nakablack pants siya saka simpleng plain white t-shirt lang. Parang gagala lang talaga kami sa mga suot namin pero nakakahiya naman sa kanya dahil parang magjo-jogging ako sa lagay ko na ‘to pero parang okay naman ‘tong suot ko. Malamig sa labas kaya naghood ako.Tumango siya sa akin at nauna nang lumabas kaya ako na iyong naglock ng pinto. Hanggang ngayonay hindi ko pa rin alam kung dorm ba talaga iyong tamang term na gamitin dahil mukha naman talagang nasa VIP condo siya. Kaya nga minsan ay condo na lang iyong ginagamit kung term, e. Ang laki naman kasi ng room niya, parang nasa suit or condo, e. Parang pinasadya talaga
[49.1]Alam ko ang kasabihang, “Expect the unexpected” kaso literal talagang hindi ko subok akalaing mag-aayang mag-date ang prinsepe ng mga bampira. I mean, parang pinaglihi siya sa yelo sa sobrang lamig niya at parang walang pakialam sa mga nangyayari sa paligid niya. Intimidating din siyang tao kaya nga kahit na lagi kaming magkasama ay nakakatakot pa rin talaga siya. Akala mo e pasan niya ang problema ng mundo dahil laging nakakunot iyong noo niya. Idagdag mo pa iyong siya iyong tipo ng tao na mataas ang pride kaya nakakagulat talaga na mag-aaya siyang magdate. Huwag ninyo lang sabihin sa prisnepe na parang puro negative lang yata nasabi ko tungkol sa kanya.Tapos bigla niyang sasabihin na magdate kami?!Sana okay lang siya?Nakaawang pa rin iyong bibig ko sa gulat at natulala sa kanya kahit na ilang minuto na ang nakalipas at nakaalis na rin si Jason ay Nykee.“Close your mouth,” sabi ni Evan nang maramdaman na nakatingin pa rin ako sa kanya habang siya ay nasa unahan lamang ang
[48.2]Noong una kong makita ang prinsepe, noong nakaharap ko siya nang malapitan, noong unang hinarang niya ako sa may cr, akala ko talaga malamig at walang siyang paki sa mga nangyayari sa paligid niya. Pero noong nakilala ko siya simula noong nakitira ako sa dorm niya ay doon ko na unti-unting nakilala ang tunay na prinsepe. May kabutihan pala siyang itinatago sa loob ng puso niya. Akala ko ay wala siyang kwentang prinsepe noon, pero akala ko lang ang lahat ng iyon. Sa malamig at nakakatakot niyang awra ay mayroon pang mas mahalagang nakatago sa loob ng puso ni Evan. Siguro nga huwag dapat talaga tayong manghusga agad base sa kung ano ang nakikita natin dahil may mga nakatago sa likod ng ating mga nakikita.“Noong nakuha ka na ni Prince Evan, kinausap ko si Jason na bantayan ka at huwag hayaang may mangyaring masama sa iyo. Nagmakaawa pa ako kay Jason at kay Prince Evan na ibalik ka sa akin pero siyempre, hindi gagawin iyon ng prinsepe. He just t
[48.1]Never that it crossed my mind that I would come to this point of my life that I would be drowned this this kind of problems, that I would encounter such problems. Until now, I was still convincing myself that all of these happenings was just a dream. And I badly wanted to wake up soon. But… how?I can’t wake up in this dream because in the first place, hindi naman talaga ito isang panaginip. Nasa reyalidad na ako. Hanggang ngayon tinatanong ko pa rin ang sarili ko kung bakit maging ganito kakomplikado ang buhay ko. Bakit kailangang ako pa? Sa dinami-rami ng tao sa mundo, bakit ako pa iyong napiling pagdaanan ang lahat ng ito? Why is it need to be me to enter the world of vampires and werewolves and deal with them?Hindi ko makuha iyong punto kung bakit ako pa. I am just an ordinary human living with her life in the world of ordinary humans, well, that’s what I thought? Am I indeed just an ordinary human? Kung
[47.2]Ngumisi ako. “Are you guys… together?”Hindi sila sumagot at halatang gulat pa rin.“That’s okay. Congrats!” I said while smiling. “But please, talk privately. Someone might heard you guys shouting at each other. Hindi magandang tignan,” sabi ko sa kanila at nahihiya namang napayuko si Myra.“Paki-kamusta niyo na lang ako kay Ash. Tell her to don’t worry about me, I’m doing well in the prince’s costudy,” I added and quickly left the both of them therena hindi pa rin nakakabawi sa bigla kong pagsulpot.They need to talk about things privately, hindi magandang tignan na nagsisigawan sila roon.Ano pa ba ang sekretong hindi ko pa nalalaman?Habang naglalakad ako ay mas lumawak lang iyong ngisi ko. Kailan pa naging sila? At… hindi naman siguro ako nananaginip, hindi ba? Hind
[47.1]Last night was something that happened that never crossed my mind. I never thought that there were so many people to release the heavy pain in my chest, I’d released it with the embrace of the vampire prince. I didn’t know why but the prince’s arms around me as I cried felt a different peace across my system.Nakakahiya!But so far, I felt peace while Evan’s arms embraced me as I cried out until I have no more tears to flow out. It was like a heavy feeling lifted from my chest. I could still remember his words echoing in my head. And his kisses!Damn, his kisses were making me insane!I was here alone here in the study shade and I was thankful for that. Ayokong makita ng ibang tao na namumula ako sa tuwing naaalalang ilang beses na kaming naghalikan ng prinsepe. And then something crossed my mind. Bakit kami naghahalikan ng prinsepe?Were not
[46.2]I glance at the small spaces between the books and saw two familiar persons talking to each other in whispers.Got you!Akala nila ay maiisahan na nila ako, ah. Pwes, nagkakamali sila. Sa wakas ay nahuli ko rin silang dalawa.So, tama nga ang hinala kong magkakilala sila?Paano ba naman kasi ako hindi maghihinala, e sa tuwing nagkakasalubong sila ay parang may galit sila sa isa’t-isa. Minsan, kapag nagkakatinginan silang dalawa ay parang may ibig sabihin.“Anong balita sa pinsan ko?” dinig kong tanong ng babae.“Dinala ni Prince si Thalia kagabi sa mansyon. Nakilala niya na ang hari at reyna,” sagot naman ni Jason.Kahit na hindi ko sila nakikita ay batid kong dismayado si Jason nang sabihin niya iyon.“K-kung ganoon…” pabitin na sabi ni Ash. &ldq
[46.1]Ang mga binitawang salita ni Mang Lucio ay nagpaulit-ulit sa utak ko na tila ay para itong sirang plaka. Napaisip naman ako dahil sa narinig mula sa matandang lalaki.Ito na naman… Puno na naman ng mga katanungan iyong isip ko. Hindi ko alam kung ano ang nais niyang iparating sa akin. At saka… Magpakatatag? Sinabi rin niyang marami pa ang pagsubok na darating sa amin ng prinsepe.Ano ang ibig niyang sabihin roon?Sumasakit na naman ang ulo ko dahil dito.Bakit ba ang daming tanong na bumabagabag sa akin?Pinilig ko ang ulo ko upang maalis iyon sa isipan ko.Wala naman sigurong ibig sabihin iyon.Coincidence lang siguro.Masyado ko naman kasing binibigyang kahulugan iyong mga bagay-bagay kaya nagiging paranoid na ako. Hays!Sabay kaming pumasok sa klase ng prinsepe at as
Comments