“Hindi mo ba siya namimiss?” turan sakin ni Cinderella, mahigit tatlong buwan na rin magmula ng umalis siya rito, its my birthday today, I’m still looking forward na magkakasama na kami in my next birthday. But how?“Bili ka kaya ng phone para naman may balita ka sa kanya!” Suwestiyon naman ni Yohanna.“Paano wala naman signal rito!”Tumuro silang dalawa sa mga puno may mga tao at pawang nakataas ang mga kamay, mga taong gagawa ng paraan makausap lang ang minamahal nila.“See, walang alibi!”“Tara na!” Aya nila, at bumaba kami papuntang bayan, nag-ikot ikot kami para makahanap na rin ng bibilhin ng phone, sinulit na rin namin ang mabilis na internet sa bayan hanggang sa hindi ko inaasahan ang balita.“Bakit naghahanap na siya ng bagong asawa?”“Bakit pinalitan ka niya kaagad tatlong buwan pa lang naman ang lumilipas!” Kahit ako ang daming tanong na kung bakit?“Huwag ka ng magpatumpik tumpik pa, mag-apply ka!”Talaga bang dapat pa ba ako mag-apply samantalang may ilang buwan pa siya
Naupo ako sa shed, hindi pa rin ako makapaniwala, totoo nga bang napili ako?Binuklat ko isa-isa ang papel, mabilis kong binasa pero wala ako maintindihan.Hawak ko rin ang susi, at nagtatanong sa sarili kung saan ko ito hahanapin, hanggang tumunog ang phone ko at makatanggap ng email, tila address ng bahay.#28 Istabenger st. hubitol subd. San Miguel.Agad kong binalik sa bulsa ko ang phone ko saka sumakay sa bus ng may dumating. Tila pamilyar ang lugar, hanggang ibaba ako sa designated area.Mukhang ito na yata ang sinasabi na lugar, at mukhang kabisadong kabisado ko, dahil ito ang bahay namin ni Earniel noong nakatira pa ako sa kanya, pero bakit dito ako dinala?Mabigat ang paa ko habang nilalakad ang loob ng subdivision, parang pinipigilan ng paa ko na tumuloy. Pero may bahagi ng isip ko na gusto kong muling marating ang bahay niya.20minutos ng makarating ako. Nasa gate na muli ako at nakatanaw sa bakuran, tila luma
Isang linggo matapos ‘kong makapunta sa bahay ni Earniel, magmula noon, hindi na ako bumalik sa bahay, hindi ko makumbinsi ang sarili sa kabutihan niyang pinapakita sa akin.Paanong bigla na lang siyang nagbago? Sa loob ba talaga ng tatlong buwan o isang araw ay kaya agad niyang magbago!Nakakapagtaka.Naging abala rin ako sa bago kong trabaho, katulad ng nabanggit ko sa kanya ay sa isang laundry shop narin ako nag-apply at ngayon ay nagt-trabaho na, sapat naman ang kita para makabukod ako mag-isa, nagbabalak na rin magpakasal sila Charito at Alexis, kaya nagpasya na rin ako makalipat sa madaling panahon.Sa isang maliit na space ako tumutuloy, sapat ang laki para sa akin dahil mag-isa lang naman ako, Maya maya’ay narinig ko ang pagkatok sa pinto, wala naman ako inaasahan na bisita tanging sila Charito at Alexis lang naman ang madalas bumibisita rin sa akin, ngunit wala naman siyang pasabi sa akin.Dumungaw ako sa bintana, isang pamilyar na mukha ang nasilip ko. Agad kong binuksan da
“Nag-drive ka ng nakainom?” Galit kong sabi ng makita siya na pasuray suray at sumalampak ng upo sa baitang ng hagdan.“Gusto ko lang naman malaman kung nakauwi kana!”“Pwede naman magmesaage kana lang sa akin. Nasaan ba phone mo, i-save mo number ko!” Naupo ako sa harap niya at kumapa sa bulsa niya hanggang sa makuha ko ang phone niya. Bumungad sa akin ang wallpaper nito, bakit mukha ko ang naroon. Kuha pa ito noong nasa San Miguel pa kami, hindi ko inaasahan na nanakawan pala niya ako ng litrato.Agad ko siyang inakay papasok, hindi ko rin naman maiuuwi siya dahil hindi naman ako marunong magmaneho, nakita ko rin sa contact niya si Denver pero hindi ko nagawang pindutin.Inakay ko siya hanggang mahiga siya sa higaan sa sahig. Naupo ako sa gilid niya at pinagmamasdan siya.“Isang malambot na Mama kana ngayon huh?” Hagod ko sa buhok niya may kaunting puti.Hinayaan ko lang siya matulog sa tabi ko at dumantay sa dibdib ko hagod ko ang likod niya hanggang sa makatulog na rin ako.Nagisi
Flowers and chocolate ang bumungad sa akin ng makalabas ako ng pinto, ano na naman kayang pakulo ito, bahagya ako sumimangot ng makita siyang may hawak hawak na flowers, parang hindi bagay sa personalidad niya, pansin kong pinagtitinginan na kami ng mga kapitbahay.“P-para saan ba naman ito?” Hindi ako sanay na bigyan ng ganito kahit pa may mga kaklase ako at manliligaw na nagbibigay sa akin noong nasa San Agustin pa ako, naawa ako sa mga bulaklak na malalanta lang dahil mapapabayaang nakatali at malalagyan ng decorasyon, sabay mamatay lang naman kalaunan.“Para sayo yan!” Abot lang niya, at hindi na ako hinintay na hawakan ito ng maigi.—“Tara!” Aya niya sa akin at pagbuksan pa ako ng pinto na akala mo ay gentleman.“Saan ba punta natin?” Nang makapasok at makapagseatbelt ako.Pero wala ako narinig na tugon kundi ang pagpapaharurot lang niya.Sa isang bigatin at mamahalin restaurant niya ako dinala, well-known na kilala siyang mayaman samantalang kung sino lang akong mahirap na kasama
Naging tahimik ng ilang araw ko, since nasa ibang bansa si Earniel, wala ako message na natatanggap sa kanya simula ng umalis siya, siguro sobrang busy niya.Nalipat kami ni Claudia sa isang hotel bilang laundry staff at kung minsan ay housekeeper kapag kulang sila ng tao, wala naman kaso sa’min basta sumasahod at nakakatulong.Nakaassign kami ni Claudia mangolekta ng mga kumot at sapin, at responsible rin minsan sa pagpapalit. Nang bigla niya akong kalabitin at magtago kami sa gilid na hindi ko kaagad naunawaan.“Hindi ba si Earniel Lao iyon? Yung lalaking nakabingwit sayo!” si Earniel nga ang lalaki, at may isa siyang kasama na magandang babae, naglalakad sila sa pasilyo at pumasok sa isang kwartong kahilera roon.— “Tara lumapit tayo roon!” Hila sa akin ni Claudia at tumigil kami sa harap ng pinto.“A-anong ginagawa mo umalis na tayo rito!” Hila ko sa kanya, kinakabahan akong masilip kami o makita sa monitor.“Hindi ko akalain na napakababaero niya sino sino nalaang binibingwit niya
Hindi ko namalayan ang pag-alis ni Earniel ng umaga, tanghali na ako ng magising, ng may babaing pumasok sa loob, si Servana na may dalang pagkain. Mabigat pa rin ang pakiramdam ko, at nanakit pa rin ang bahagi ng balakang ko at mga hita na pakiramdam na ngawit na ngawit, bumangon ako at sumandal sa headboard. “Pagkatapos ninyong kumain ay uminom na kayo ng gamot Ma’am paalala ni Master Lao!” “Sige ho, Salamat” matipid kong tugon, at nagsimula ng kumain, lugar at mga prutas ang laman ng tray, kaya mabilis ko rin naubos at nainom ang gamot. “Tinatanong rin po ni Master Lao kung kumusta na pakiramdam ninyo!” nilapag ko ang tray sa lamesa pagkatapos kong kumain. “Ayos naman ho!” Hinahanap ko agad ang phone ko, iniisip ko kung marami na ba siyang tawag sa akin o messages, dahil puro siya pahabilin kay Servana, wala akong nakitang mensahe pulos tawag na umabot sa bente, kaya muli ay binaba ko sa lamesa ang phone ko. “Sige Ma’m lalabas na ako!” Dampot muli ni Servana at tuluyan na
Hindi ko alam paano ko ba tatakpan ang mga pulang markang iniwan ni Earniel sa leeg ko, tinititigan ko ang kahubaran ko sa salamin ng banyo halos mapuno ito sa gigil ni Earniel kagabi, sana lang ay nalagyan ko ‘man lang siya bago siya umalis kanina.Pagkatapos ko magshower ay nagbihis na ako, isinuot ko ang damit na napili niya ngayong araw, ayaw pa niya ako umuwi sa apartment, gusto pa niya ako makasama kahit pa siya naman ang busy at laging wala.Bumaba na ako para sa almusal ng tawagin ako, titig na titig sa akin si Servana siguro ay nakita na niya ang nasa leeg ko kahit pa nilagyan ko na ito ng balabal.Nguniti na lang ako at kumain.Pagkatapos ng agahan ay dumaretso ako at naupo sa bench ng garden.“Ikaw ba talaga ang nagpabago kay Master Lao?” Napatayo ako ng may marinig na tinig sa gilid ko, isang babae na halos parang kaidadan ko lang.— “Nung dumating ka hindi na siya nagagalit sa akin kahit pa magkamali ako!” dapat ba na lumaki ang ulo sa sinabi niya.“Tama siya Ma’m! Binago
Pabalik na muli kami ng San Miguel at naisipan namin at napag-usapan na rito na lang namin ganapin ang pagdiriwang ng pasko, maganda na rin iyon para makawala na rin sa landas ni Kheanna na sa pagkakaalam ko ay naiwan siya sa China.Pasado alas- tres ng hapon ng lumapag sa airport ang eroplano, maraming bodyguard niya ang sumalubong sa amin at ilang mejia.Sumakay kaagad kami sa magara niyang Van at binaybay ang daan papuntang Townhouse.Naisipan kong paglutuan siya ng dinner para mamaya dahil umalis rin siya kaagad pagkarating namin.Sinamahan ako ng ilang katulong at bodyguard habang naiwan naman sa baby sitter niya si Earen, at hindi ko na sinama pa.Pansin ko na maluwag ang kalsada na parang naubos ang mga sasakyan sa kalsada ng San Miguel, marahil ay marami ang umuwi sa kani-kanilang lugar upang makasama ang kanilang pamilya, iyon rin ang balak namin ni Earniel kapag natapos niya ang ilang trabaho sa opisina.May napansin si Melody na panay ang buntot sa sasakyan namin, ayo
Biglang nagbago ang ekspresyon ang mukha ni Kheanna na hindi ko maintindihan bakit biglang nagkaganoon.“Ano pera lang ang gusto mo kay Earniel?” Biglang nagbago rin ang tibre ng kanyang boses, wala namang ibang tao sa pasilyo ng banyo sa pagkakaalam ko, ngunit ang lakas ng kanyang boses na parang gusto niyang iparinig sa ibang tao, kung sakaling may mapadaan.“Anong sinasabi mo?” Kunot noo kong sabi. Bigla siyang naglakad lagpas sa akin sa likod ko ang tungo niya kaya napalingon ako, hanggang makita ko si Earniel na nakatayo, ang mga mata niya ay blangkong nakatingin sa akin, habang si Kheanna ay sumakbit ang kamay sa braso ni Earniel.“Lumabas na sa kanya na pera lang talaga ang gusto niya sa’yo!” ayokong intindihin ang sinasabi ni Kheanna dahil nakafocus ang mata ko kay Earniel.“Naniniwala ka ba sa kanya?” Kinakabahan ako at natatakot isipin ang mangyayari.Ngunit nanatiling tahimik si Earniel, hindi ko mahulaan ang tinatakbo ng isip niya ngayon.Maya- maya’y inalis niya ang
Hindi ko inaasahan na biglaan ang pag-alis namin papuntang china, hindi na ako tumutol dahil kagustuhan ko naman makasama siya. Ngunit hindi ko alam kung anong mangyayari pagdating roon sino ang naghihintay sa amin.Pasado alas dose ng hapon ng makarating kami, malamig lamig pa ang paligid, katulad noon ay nangangapa na naman ako.May sumalubong sa amin, mga chino, base sasalita nila, nasa likod lang ako habang buhat si Earen at pinapakinggan lang ang kanilang pag-uusap kahit wala naman ako naiintindihan. Sa dati parin kami dumaretso, wala naman nagbago, sa bahay niya rito kahit matagal hindi kami nakabalik rito.Hindi ko inaasahan na may ibang mga tao roon, halos mapuno ng tao ang tahanan. Dumaretso kami kaagad sa loob ng kwarto.“Dito ba gaganapin ang reunion?” “Hindi! Dumalaw lang sila para makita si Earen.” Napatango nalang ako, masaya ako dahil nirerecognize nila si Earen bilang anak ni Earniel.Nagpahinga muna kami ni Earen, habang si Earniel ay nanatili sa sala kausap ang mga
Maagang umalis papuntang opisina si Earniel, naalimpungatan ako na wala na siya. Napag – isipan ko na mamili kami sa mall, kasama sila Melody at Personal bodyguard namin ni Earen na tinalaga ni Earniel para sa amin.Sa pag-iikot ko ay sumagi sa isip ko s Kheanna. Hindi ko alam bakit ko naisipan puntahan ang labas ng hospital kung saan nakaadmit siya, iniwan ko muna si Earen sa kanyang baby sitter.sa labas pa lang ay maraming tao na, mabuti na lang at hindi nila napansin ang pagdating ko, sinamahan ako ni Melody sa loob, hindi na ako dumaan sa Information dahil alam ko na ang sa alam ko na, kung saan siya naroroon. Sa isang pribadong kwarto ako tumigil, mabuti na lang at wala ganong dumaraan sa pasilyo kaya may oras pa ako pag-isipan kung magpapakita pa ba ako sa kanya o mananatili lang nakatayo sa labas ng pinto.“Sigurado bang dito ang kwarto niya?”“Yes Ma’am!” Sambit ni Melody at hinawakan ang doorknob at handa ng buksan ang pinto.“Antayin mo na lang ako rito!” Tumango lang si M
Lalong naging magulo ang lahat ng naging usap usapan mga pangyayari lalong lalo na ang panganganak ni Kheanna at ang hindi pagsipot ni Earniel sa ospital, para bantayan ito, maraming pinupukol sa kanya tungkol sa pagiging iresponsable niyang ama.Ngunit maninindigan si Earniel sa harap ng mga board member at shareholders na wala siyang kinalaman sa bata. Gusto ‘man niyang ipagsigawan sa media ay ayaw niyang ipaalam pa, nag- alaala pa rin siya sa bata na maiipit sa lahat, kaya minabuti niyang pagmeetingan na lang ang lahat.Naroon ako sa gilid at nakatayo, nakikinig habang patuloy ang pagbatikos nila kay Earniel maging si Don Enricko ay inaalala pa ang reputasyon ng pamilya at ng kumpanya kesa kay Earniel na hindi niya alam ay nahihirapan rin ng mga oras na iyon. Gusto pa rin ni Don Enricko na makipagkasundo si Earniel pamilya Zarragoza kesa makipaglaban sa mga ito.Nang makaalis ang mga member at maiwan sa opisina kami ni Earniel gayundin si Don Enricko na nanatili sa loob at kin
Nakatulog kaagad si Earen matapos niyang malaro at mahile, iniwan ko na rin muna sila bago ako lumabas at buksan ang salaming pinto ng veranda ng condominium, matama akong nakatitig sa paligid, pinagmamasdan ang nag-iilawang liwanag na nagmumula sa ilang building na parang Christmas light, wala rin namang duda dahil december na. Mga ganitong oras at panahon sa baryo namin ay ramdam na ang saya, pakikinig ng caroling ng mga bata at mga pangilanngilan palabas sa maliit na stage ng baryo, ngunit ngayon ay iba na ang pakiramdam, parang ang pasko ay hindi na kasing saya ng ngayon! Na parang habang tumatagal ay nakakalungkot.Napahalumbaba ako at pinakatitigan pa ang paligid, ng maramdaman ko ang pagtabi at paghaplos sa buhok ko ni Earniel, napalingon kaagad ako sa kanya.“Nagsisisi ka bang bumalik rito?” Biglang tanong niya ng ibaling ko muli ang paningin sa labas.“Hindi syempre kasi kasama kita ehh, pero-!” Pinutol ko ang pagsasalita ng masagi sa isip ko si Kheanna, paano nga ba matatapo
Halos ilang buwan na rin magmula ng umalis si Earniel. At ngayon ay kasama ko na si Earen sa bahay, wala akong makuhang balita sa kanya, bukod sa mahina ang signal ay nasa ibang bansa siya ngayon! Hindi ko na rin ano ang ginagawa niya, namimiss ko na rin siya, at sapalagay ko ay namimiss na rin niya si Earen. Pero hindi ko alam kelan kami muling magkikita. Kaya napagdesisyonan ko rin na sa pagbabalik niya sa bansa ay ang pagbabalik ko rin sa San Miguel. Kahit pa sinabi ko sa sarili ko na mananatili lang kami ni Earen rito, ngunit mahirap din pala magpanggap na okay lang ang lahat. Na akala ko ay ganun kabilis ang magdesisyon. Ngunit papano ko nga ba malalaman iyon, kung kailangan ko pang pumunta ng bayan upang malaman ang tungkol sa kanya, at iyon ang nakakalungkot na pangyayari. Hanggang isang umaga ay nabulalabog ako ng tawag ng dalawa sa akin, mayroon raw silang balita tungkol kay Earniel kaya dagli akong napabangon at pinuntahan sila, sa labas ng bahay. “Talaga bang babalik na
Nang muli kaming mapunta sa bayan ay ang biglaang pagtunog ng kanyang phone, hudyat na may tumawag sa kanya, ilang araw pa lang siya pero mukhang aalis na siya, alam ko naman at tanggap ko rin naman na hindi niya maaring pabayaan ang negosyo ng pamilya niya kaya kahit pa labag sa loob ko na umalis siya ay kailangan kong tanggapin at intindihin kahit wala pa siyang sinasabi. At busy pa sa kanyang phone.Nang matapos ang tawag ay bumaik siya sa tabi ko, nagbago na rin ang ekspresyon niya kaya alam ko na kaagad, kung ano ang ibig sabihin.“Hindi mo na kailangan magpaliwanag pa! Naiintintindihan ko naman!” Pilit kong hindi maging malungkot ang tono ng boses ko! Dahil ayokong mag-alalala siya. Napabuntong hininga pa siya kaya tinapik ko siya sa likuran niya.“Sorry Hon, may nangyari lang talaga pero babalik ako huh!” Sabay halik niya sa noo ko! Dala ang agam agam ang biglaan niyang pag-alis na gusto pa sana niya magtagal at magbakasyon rito.Naglakad kami muli papuntang hospital, bukas
Napagpasyahan muna namin na maglibot libot sa palengke ng bayan, katulad pa rin ng dati ang nakagawi kong tignan, mga simpleng damit na may makukulay na disenyo, naisipan kong bilhan siya ng simpleng damit na walang print at may kulay lang, at isa pa ay hindi rin naman kasi maiwasan na titigan siya ng marami, sa ayos at itsura niya ay namumukod tangi siya.Na parang hindi siya nababagay sa ganitong lugar. Pinapasadahan lang niya ng paningin ang mga panindang nadadaanan namin at wala siyang ideya na nabilhan ko na siya. Nagsasawa na akong makita siyang laging formal, kung hindi naman formal ay polong puti o slux na fitted sa kanya.Nakakita muli ako ng turo turo sa tabi hindi ko maiwasan magbalik tanaw at maalala ng kumain kami, kaya inaya ko siyang kumain, hindi naman siya tumanggi at nakasunod lang sa akin. Para rin siyang batang nakadikit na animo’y mawawala kapag nakalingap ka.Naupo kami sa gilid habang hawak hawak namin ang mga paper plate na kasing kitid ng bamboo na kawayan, la